Αλεξάνδρα Μπακονίκα

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=aBV6KGB7g7E

M. Pinder, Klaus Munro & Σέβη Τηλιακού, Μου λείπεις
(τραγούδι: Vicky Leandros / δίσκος: Πες μου πώς μπορείς (1970))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όσα δεν κρύβονται

Άναψα κερί στον τάφο συγγενικού μου προσώπου.
Δίπλα μια μαυροντυμένη γυναίκα,
απλή, συμμαζεμένη,
έβαζε λουλούδια στον τάφο του άνδρα της.
Δεν έκλαιγε μόνο σιωπηλά,
αλλά συνεχώς, χωρίς παύσεις,
έναν ερωτικό μονόλογο έλεγε στον άνδρα της
που χάθηκε,
πονεμένα λόγια ερωτικής λατρείας.
Την ψυχή μου άγγιξε καθώς την άκουγα.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η πρόβα

Στο θίασο που έκανε πρόβα για τη θεατρική παράσταση
ο σκηνοθέτης συχνά επαναλάμβανε
στους ηθοποιούς του:
«Άμεσα βγάλτε έξω τον πυρήνα των συναισθημάτων,
άμεσα εκτεθείτε.»

Σκέπτομαι:
Ό,τι εξουθενωτικά ζητάει κι η ποίηση,
τον απόκρυφο εαυτό σου να εκθέτεις,
μέχρις εσχάτων.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

ΣΤΕΛΛΑ ΓΚΡΕΚΑ Τα νιατα Τα καημενα τα νιατα - YouTube

Αττίκ, Τα καημένα τα νιάτα (με τη Στέλλα Γκρέκα)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σούρουπο

Στη συνάντηση της παρέας στο υπαίθριο μπαρ
ήρθε περιποιημένη, μακιγιαρισμένη.
Ήταν σούρουπο και πριν πέσει εντελώς ο ήλιος,
ζήτησε από τον φίλο που στεκόταν δίπλα μου
να την φωτογραφίζει.
Όχι τόσο επειδή τον φλέρταρε,
αλλά με έναν εσωστρεφή ναρκισσισμό
που εκείνη τη στιγμή διόλου δεν κρυβόταν,
συνέχεια του ζητούσε να τη φωτογραφίζει,
στρέφοντας με ωραιοπάθεια το κεφάλι της
σε κάθε στάση, χαμογελώντας ελαφρά.
Την ήξερα: ώριμη στην ηλικία
και με συναισθηματικά αδιέξοδα.
Πλάνταζε να αρέσει, να αγαπηθεί, να ζήσει.
Με συγκατάβαση έκρινα αυτό το ξέσπασμα
του ναρκισσισμού της,
με συγκατάβαση για τον φόβο, την απελπισία της
από τη φθορά του χρόνου.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συγχρωτισμός

Δεν περιφρονώ την πεζή καθημερινότητα.
Μέσα στο συγχρωτισμό με τον κόσμο
για δοσοληψίες και πρακτικά ζητήματα,
διακρίνεις τακτικές, ελιγμούς, σχέσεις εξουσίας.
Από την πεζή καθημερινότητα
καταλήγεις σε συμπεράσματα και πικρές αλήθειες.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=rfsNMNKzFv8

Στέφανος Κορκολής & Νίκος Μωραΐτης, Το μπλουζάκι
(τραγούδι: Τάνια Τσανακλίδου / φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2005)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φανελάκι

Έγειρα στην αγκαλιά σου
και το φανελάκι σου μοσχοβολούσε,
καθαρό, φρεσκοπλυμένο ρούχο.
Η μυρωδιά του μου άναψε τις αισθήσεις.
Και η αγάπη μας ανθηρή, πεντακάθαρη είναι
χωρίς σκιές και ραγίσματα.
Δοσμένοι ο ένας στον άλλο,
τη λαμπρότητα της αγάπης μας απολαμβάνουμε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Από πρώτο χέρι

Με αδρές γραμμές για τη χαρακιά
που πονάει:
Στις δουλειές που εργάστηκα υπάλληλος
αναλώθηκα από τη ρουτίνα και τη σκληρότητα.
Πήρα μαθήματα από ολέθριους,
μέχρι τελικής εξόντωσης ανταγωνισμούς.
Αναλώθηκα από την παγωνιά της βιοπάλης.
Έσφιξα τα δόντια ν’ αντέξω το τέρας
που λέγεται πραγματικότητα.

Το τέρας στέκεται εκεί έξω ατρόμητο.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=FC6ly2CK_Kw

Αντώνης Βαρδής & Σαράντης Αλιβιζάτος, Μοναχικές γυναίκες
(τραγούδι: Ελένη Δήμου, Γλυκερία & Τάνια Τσανακλίδου / δίσκος: Η Γλυκερία τραγουδάει Αντώνη Βαρδή (1996))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ήττα

Ίσως επειδή ένιωσε οικειότητα
–το φιλικό γεύμα ήταν μόνο για γυναίκες–
μίλησε για ό,τι μύχιο τη βασάνιζε:
«Αξιολύπητη ήττα η μοναξιά μου.
Η χειρότερη ώρα είναι το πρωί,
η απελπισία κάνει κουμάντο.

Διαχειρίζομαι το πιο σκληρό,
διαχειρίζομαι τον πόνο της μοναξιάς.»

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=5LGknrzv5Lc

Στέλιος Χρυσίνης, Απ' τα πολλά χτυπήματα
(μπουζούκι: Δημήτρης Στεργίου (Μπέμπης), τραγούδι: Αντώνης Γιαννακουδάκης (1956))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα κτυπήματα

Για ήττες και προδοσίες που πληθαίνουν
και απανωτά μου δίνουν κτυπήματα,
σε εγρήγορση βρίσκομαι
να εντοπίσω, να πετάξω από τους στίχους μου
μελοδραματισμούς, ασάφειες και μισές αλήθειες.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=otZHK1UKetQ

Γιώργος Μουζάκης (σύνθεση) & Αλέκος Σακελλάριος, Γιώργος Γιαννακόπουλος, Χρήστος Γιαννακόπουλος (στίχοι), Το μονοπάτι
(τραγούδι: Καίτη Μπελίντα, Ελένη Λαμπίρη (Έλσα Λάμπο) & Τρίο Κιτάρα (1952))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κάθε είδους

Στη ζωή ένα γύρο να κάνεις
οι ματαιοδοξίες μπόλικες, κάθε είδους,
ακόμη και από ανθρώπους που δεν το περιμένεις,
διαλαλούν την πραμάτεια τους,
περιφέρουν την ευτέλειά τους.
Ματαιοδοξίες που δεν συμμαζεύονται,
επιθετικές, κακόβουλες.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=-Xq9wj7i6uo

Τελευταία φορά
[Παραγωγή: Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ντουλάπα

Λαϊκή οικογένεια. Ο πατέρας ναυτεργάτης.
Όταν έμεινε χήρος έφερε γυναίκα και συζούσαν.
Τα παιδιά του –αγόρι και κορίτσι–
ήδη στο τέλος της εφηβείας.
Αποξένωση και κατήφεια υπήρχε στο σπίτι τους.
Το αγόρι, ένας θηριώδης
για το τίποτα ξυλοφόρτωνε την αδελφή του
και ύστερα την έκλεινε σε μια ντουλάπα.
Από την κακομεταχείριση λιποθυμούσε.

Δεκαετία του εξήντα.
Στην περιοχή ένας δρόμος μας χώριζε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Για ευνόητους λόγους

Ο κόσμος μοιάζει με θηριοτροφείο.

Στην κυριολεξία, μαφιόζικες τακτικές
βρίσκουν εφαρμογή στο ευυπόληπτο σπίτι τους.
Γιατί ανάμεσά τους υπάρχουν οι καταπιεστές
και οι καταπιεζόμενοι.
Για ευνόητους λόγους, όσα φρικτά
συμβαίνουν στο σπίτι τους κανείς δεν τα μαθαίνει.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο δημοσιογράφος

Φόρεσε ένα βαρύ παλτό,
πήρε τα γάντια στο χέρι,
κι άρχισε να κατεβαίνει ένα ένα τα σκαλοπάτια∙
λίγη ώρα πριν όλος ο κόσμος
κατέβαινε τρέχοντας για να προλάβει
τους αγώνες δεξιοτεχνίας και ταχύτητας.

Από την άλλη άκρη ξεκινούν οι πρωταθλητές
μ’ ένα σμήνος γύρω από το λαιμό τους
αυτοκίνητα και χιλιάδες θαυμαστές,
που συνωθούνται πηδώντας ο ένας
στον ώμο του άλλου
περιμένοντας πολλά:
προετοιμασίες, στοιχήματα, απροσδιόριστες εξελίξεις.

Οι συνάδελφοι προβλέπουν ένα θεαματικό παιχνίδι.

Τηλεφώνησαν επειγόντως,
γυρεύουν ταινίες κι ένα δανεικό μαγνητόφωνο,
εκείνο που είχαν χάθηκε την τελευταία στιγμή,
όταν κάποιος που έδινε συνέντευξη
γλίστρησε στο παγωμένο χιόνι.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι καθαρές στολές

Η πομπή των αυτοκινήτων
άφηνε ένα λεπτό σύννεφο σκόνης
πίσω απ’ τα κυπαρίσσια
και τους καταπράσινους λόφους∙
ήταν ιδανικό το τοπίο
μ’ ορμητικούς καταρράχτες
εδώ κι εκεί
για να κυνηγάμε ο ένας τον άλλο
πίνοντας πορτοκαλάδα στα εξοχικά περίπτερα
καθώς γυρίζαμε λαχανιασμένοι.

Τότε οι άλλοι έμειναν πίσω
κι εμείς ακολουθήσαμε
τους νεαρούς ορειβάτες∙
έτσι βρήκαμε τις όμορφες στολές τους
κρεμασμένες πάνω στα δένδρα,
κι αφού τις φορέσαμε
βλέπαμε
όση ώρα εκείνοι κολυμπούσαν
κάτω απ’ το «στόμα του δράκου»,
τη φοβερή σπηλιά
που σε λίγο θα ανακάλυπταν.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απατηλά τεχνάσματα

Αν κτυπήσει το κουδούνι
θα κλείσουμε τις πόρτες∙
αν βάλει τις φωνές κι επιμένει
με κάποιο άλλο τρόπο θα εμποδίσουμε
την παρουσία του, τον πανίσχυρο ερωτισμό του.

Μόνο που αυτές οι απειλές
κι οι άγριες διαθέσεις,
παρ’ όλο το πάθος, τελείωναν
σιωπηλά και άφοβα,
έπεφταν στο σκοτάδι
την ώρα που το πιο όμορφο
το πιο επικίνδυνο αγόρι
ήδη έκλεβε την παράσταση∙
επέβαλλε ποιο κρασί θα πιούν,
τι θα χορέψουν,
και πιο πολύ γοήτευε
τις γυναίκες που με τόσο κόπο
προσπαθούσαν να κατακτήσουν.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στη γιορτή

Δεν βρήκε διεύθυνση,
δεν βρήκε κανένα,
κάπου αλλού ήταν η γιορτή,
σε κάποιον άλλο αριθμό∙
κατέβηκε στο περίπτερο
και ζήτησε τηλέφωνο,
χάθηκε μ’ ένα δανεικό
γοργόφτερο αμάξι.

Αναβολή δεν χωρούσε,
ήταν γιορτή οι φίλοι που περίμενα
σε κάποια αίθουσα μυστική,
ήταν γιορτή το δυνατό
και ντελικάτο σώμα του
να χαρίσει παλμό και ένταση.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)