Ζωή Σαμαρά, Για την Μαρία
17
Θυμάσαι;
με μάλωνες
με νουθετούσες
Επειδή κάπου διάβασες μου έλεγες
πως ο κόσμος είναι ένα βιβλίο
νόμισες πως τα βιβλία είναι ζωή
Μην την αφήνεις να κυλά μέσα απ’ τα χέρια σου
Τρέξε να την προλάβεις
Τρέξε μαζί της στους αγρούς να κυνηγάτε πεταλούδες
Τι είναι η ζωή;
ένα λουλούδι που αγαπάμε
ένα άγγιγμα ένα βλέμμα
Κι όμως Μαρία μου είχα δίκιο
Ζωή βιβλίο
και τα δυο είναι από χαρτί
που σχίζεται
που πετά με τον απαλό άνεμο
σαν πεταλούδα
σαν λουλούδι
σαν άνθρωπος
13-1-1991
Από τη συλλογή Για την Μαρία (1991)
Η συλλογή αυτή γράφτηκε για τη νεαρή αδικοχαμένη κόρη της ποιήτριας και είχε κυκλοφορήσει χωρίς όνομα συγγραφέα.
