Ρωξάνη Παυλέα

wings

Ρωξάνη Παυλέα (1951-1990)

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951. Ήταν κόρη του ποιητή Σαράντου Παυλέα. Τελείωσε τη φαρμακευτική σχολή του ΑΠΘ. Έγραψε ποιήματα και ένα θεατρικό έργο («Το κέντρο τού ήλιου») που παραμένει αδημοσίευτο. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1990.

Ποιητικές συλλογές:
«Άνθη της λήθης», Θεσσαλονίκη, 1978
«Γλυπτή σκιά», Θεσσαλονίκη, 1981
«Καρφωμένα ελάφια», Θεσσαλονίκη, 1983
«Πληγωμένη Ροδιά», Θεσσαλονίκη, 1984
«Γεωμετρικά πουλιά», Θεσσαλονίκη, 1985
«Χλωμή ομίχλη», Θεσσαλονίκη, 1987
«Κερένια χαρά», Θεσσαλονίκη, 1988
«Η άλλη όψη», Θεσσαλονίκη, 1990
«Παραλειπόμενα από την άλλη όψη», Θεσσαλονίκη, 1990

Ανθολογημένα ποιήματα:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

wings

https://www.youtube.com/watch?v=_elZ1C569MQ

Δημήτρης Αποστολάκης, Ο ακροβάτης
(τραγούδι: Χαΐνηδες / δίσκος: Με κόντρα τον καιρό (1994))

Ρωξάνη Παυλέα, Ερήμωση

Μια μέρα η θάλασσα ονειρευόταν.
Ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα μιλούσε με το άρωμά του.
Θυμάστε κάποτε η ζωή ήταν πιο εύκολη.
Θυμάσαι κάποτε μια ελπίδα άνοιγε δρόμους.
Τα μήλα τα κόκκινα στα δέντρα σάπισαν,
ερήμωσε ο άνεμος τη σοδειά.
Οι αποθήκες είναι άδειες,
ο χειμώνας πλησιάζει,
όλα τα σημάδια δείχνουν θύελλα.
Σκύβουμε το κεφάλι
στη γη και περπατάμε σαν ακροβάτες με τα χέρια.
Το ρόδο μαράθηκε πρόωρα.
Το δέχθηκε.

Από τη συλλογή Γεωμετρικά πουλιά (1985)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=FJcwi7ZErPM

Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος, Η νύχτα
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Ένα μεσημέρι (1966)

Ρωξάνη Παυλέα, Περίγραμμα

Η νύχτα ήταν στολισμένη
τα αστέρια δονούσε μια χαρά.
Η νύχτα μόνη σαν και μένα
πλησίαζε στο τέλος της.
Το σύννεφο έκλαιγε χθες.
Θλίψη κεντημένη στα όνειρά μου.
Μια λύπη όλη μου η ζωή.
Σα βροχή που δεν έπεσε στη γη
σαν ήλιος που ξέχασε ν’ ανατείλει.

Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=2oMfWfmQkZQ

Φίλιππος Πλιάτσικας & Όλγα Βλαχοπούλου, Μοναξιά μου όλα
(τραγούδι: Πυξ Λαξ / δίσκος: Στίλβη (1998))

Ρωξάνη Παυλέα, Μοναξιά

Πόσο εύκολη αδυναμία
σου δίνει η μοναξιά.
Ένα μοναχικό ψαροπούλι
σε μια τρικυμία,
ένα καράβι στοιχειό
τρελαίνει το κύμα.
Ναι, καταντήσαμε έτσι μόνοι
σ’ αυτή τη ζωή.
Σα φαντάσματα βλέπουμε
τους ανθρώπους.
Τους απλώνουμε το χέρι
και δεν τους ακουμπούμε.
Πώς καταντήσαμε έτσι μόνοι.
Σα σύννεφα που δεν μπορούν
ούτε να κλάψουν.
Σαν αντίκες παλαιοπωλείου
που κανείς δεν τις κοιτά.
Μόνοι μ’ έναν Άγνωστο Θεό.

Από τη συλλογή Γεωμετρικά πουλιά (1985)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=o0ZePTIIs5Y

Μίκης Θεοδωράκης & Πάνος Κοκκινόπουλος, Ροδιά τετράκλωνη
(μπουζούκι: Μανώλης Χιώτης, τραγούδι: Μαίρη Λίντα / δίσκος: Αρχιπέλαγος (1959))

Ρωξάνη Παυλέα, Ροδιά πληγωμένη

Το τέλος το βλέπω
και δε μπορώ να το αλλάξω.
Φύγε, όλα φεύγουν.
Πέταξε, κέρδισε, χάσε.
Εγώ έχασα τα ίχνη
και σταμάτησα.
Ξέρεις πού κοιμάται
τα βράδια αυτή η πεταλούδα;
Είναι νοικάρισσά μου, κοιμάται
στον κήπο μου.

Το φίδι κι εγώ θα πεθάνουμε.
Έχουμε κοινό σημείο.
Γι’ αυτό δε του κρατώ κακία.

Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=n8SSnyl-xhA

Νίκος Παπάζογλου & Λάζαρος Ανδρέρου, Ο μοναχός ο άνθρωπος
(τραγούδι: Νίκος Παπάζογλου / δίσκος: Μέσω νεφών (1986))

Ρωξάνη Παυλέα, Εγώ κλείνω τα μάτια

Ξέρεις γεννήθηκα μόνη.
Μάταια προσπάθησαν να με πλησιάσουν.
Μόνη σ’ ένα γεφύρι χωρίς ποταμό.
Μόνη σ’ ένα χορό χωρίς μουσική.

Γελά ο γελωτοποιός για τη δουλειά του.
Κόβει ο ξυλοκόπος το γλυκό πράσινο δενδρί.
Φύγετε φωνάζει μέσα μου μια φωνή.
Είμαι μόνη γιατί το θέλω.
Θέλω τη μοναξιά για να σας αγαπώ.
Αν σας γνωρίσω σίγουρα θα λυπηθώ.

Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=tTzPLzgi4R8

Βασίλης Τσιτσάνης & Κώστας Βίρβος, Το καράβι
(τραγούδι: Λάουρα & Βασίλης Τσιτσάνης / δίσκος 45 στροφών (1957))

Ρωξάνη Παυλέα, Μεταμφιέσεις

Ξεπέρασε το αδύνατο
σήμερα η ζωή.
Ντύθηκε σαν υπνοβάτης
και περπάτησε αντάμα ύπνος και ζωή
σε χωράφι στρωμένο ακακίες.

Ντύθηκε σαν καράβι σήμερα η ζωή
και ανοίχτηκε στα πέλαγα.
Ντύθηκα κι εγώ σαν άνθρωπος
και κοίταξα με λύπη το σύμπαν.

Από τη συλλογή Γεωμετρικά πουλιά (1985)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=nQ_YjMVScHk

Λουκιανός Κηλαηδόνης & Κωστούλα Μητροπούλου, Σπίτι του καλοκαιριού
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Η πόλη μας (1970))

Ρωξάνη Παυλέα, Έλκοντας

Κλαίω για τα χαμένα χαμόγελα.
Μια ζωή γεμάτη λύπη
μια ζωή χωρίς ήλιο και γαλήνη.
Τον πελαργό και αυτόν ζηλεύω
που μελετά απ’ την κορυφή της φωλιάς του
τους καπνούς των εργοστασίων,
τους εργάτες και τους αστούς
και δε συμπεραίνει τίποτα.
Θέλω πεύκα με σκίουρους
όχι ένα πολλούς
να καταλάβω
την ωριμότητα της ζωής.
Κι όταν είμαι μακριά από δω
όταν σαν καπνός θα φύγω
θα με θυμούνται οι μικροί
σκίουροι σαν τη Χιονάτη.
Μόνο στα παραμύθια ζούμε.

Από τη συλλογή Γεωμετρικά πουλιά (1985)

wings

Ρωξάνη Παυλέα, Φαντασία

Ο γλάρος έβρεχε τα φτερά του
στη θάλασσα.
Στις χώρες της ζέστης θέλω να ζω.
Θέλω να είμαι ξένοιαστη, δυνατή.
Ποτάμια μεγάλα, βουβά βλέπω στη φαντασία μου,
και δίπλα βουβάλια και γελάδια
και πρωτόγονοι βοσκοί, χωρίς πολιτισμό.
Βουνά μαχαιρώνουν τον ουρανό
απάτητα
και εγώ τραγουδάω τη δύναμή τους.

Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)

wings

Ρωξάνη Παυλέα, Ορίζοντας

Οι σημαίες στόλιζαν τις εορτές.
Και τα άσπρα λουλούδια
λικνίζονταν στον άνεμο.
Περνάμε ωραία, έλεγαν όλοι.
Έχουμε παρελάσεις, θεάματα και τροφή.
Περνάμε ωραία. Πιο ωραία δε γίνεται.
Μακριά όμως τελειώνουν όλα.
Φωσφορίζει το τέλος.
Το άγνωστο τέλος.
Κι όταν αγγίξει το τέλος
μη φοβηθείς.
Είσαι ένα καραβάκι που
χάνεται στον ορίζοντα.

Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)

wings

Ρωξάνη Παυλέα, Είμαστε

Σε μιαν έρημη ακτή κατοικώ.
Τα πλοία τα βλέπω με τα κιάλια.
Τίποτα δεν πλησιάζει.
Αγωνία έχει η ματιά μου στυλωμένη στον ορίζοντα.
Μισώ την ακτή μου την έρημη.
Κι όταν πλησιάσει το πλοίο θα το δω.
Δε θα φοβηθώ τον κόσμο
αν βρεθώ κάποτε ανάμεσά του.
Χορεύω θα λέω, είμαστε
σ' ένα καρναβάλι χορού και χορεύουμε.
Είμαστε πίνακες σε μια έκθεση.
Δημιουργήματα με αρκετή φαντασία.

Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)

wings

Ρωξάνη Παυλέα, Υποθέσεις

Ψηλά σαν πτηνά του γαλανού ουρανού
μια ελπίδα διαφαίνεται.
Έπνιξα με τα ίδια μου τα χέρια
τη ζωή μου.
Θαρρείς κι είχα πολλές ζωές.
Την έθαψα σε άγνωστους τάφους.
Τώρα μόνη βλέπω την εικόνα μου στο νερό.

Παρακαλώ απλά και όμορφα
το τέλος που σα βέλος έρχεται
να ’ναι πιο ενδιαφέρον απ’ τη ζωή.
Ένας νάρκισσος έχασε μια μέρα τα πέταλά του.
Τι κακός που είναι καμιά φορά ο άνεμος.

Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)

wings

Ρωξάνη Παυλέα: Εγώ... κάποτε...

Σχεδιάζω ένα κάμπο.
Τα δένδρα στην άκρη θέτω.
Μια ομάδα ανεμώνες κάπου.
Σχεδιάζω ένα ποίημα
και βάζω ένα πόνο
κι έναν οίκτο στη ζωή.

Μια τρίαινα μου φαίνεται
πως κουβαλώ όλη μέρα.
Κι είναι ασήκωτη.
Διατάζω μ’ αυτή τα πελάγη
να δώσουν κύματα αφρώδη σαν της Οδύσσειας.

Μα πούλησα την τρίαινά μου
ήταν βαριά.
Και αγαπώ τα καταστροφικά
θεόρατα κύματα.

Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)

wings

Ρωξάνη Παυλέα, Παράκληση

Ανοιχτή θάλασσα χωρίς τελειωμό
κι εγώ στην αμμουδιά
τα φύκια παίζω συχνά.
Είμαστε τόσο αδύναμοι
που καλύτερα να μην το ξέραμε.
Ζηλεύω μια φώκια γιατί αγαπά
τον ήλιο και τη θάλασσα τίποτ’ άλλο.
Και θέ’ ν’ ανεβώ μια μέρα το κάστρο
το πιο ψηλό
και θα κρατώ ένα μαντίλι, να μη βρέχομαι.
Κι από κει θα δω το πρόσωπο
της αστραπής
μια μέρα με μιαν ευαίσθητη βροχή.
Αγάπα με, ζωή, γιατί εγώ δε σ’ αγαπώ.

Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)

wings

Ρωξάνη Παυλέα, Παράξενη αλήθεια

Κοίτα πόσο υπομονή έχει η γη
και περιμένει τη βροχή.
Αγάπησα μια ροδιά
κι ένα ουράνιο τόξο.
Κλείδωσα μέσα μου ένα μυστικό.
Είμαι φίλη με τον άνθρωπο
που πρώτος χάραξε ένα κύκλο.
Και ενώ το μυαλό μου
ανεξήγητα σκέφτεται
κι ενώ μια καταιγίδα
χορεύει κάπου
νιώθω μόνη
σ’ ένα γεμάτο κόσμο.

Από τη συλλογή Πληγωμένη ροδιά (1984)