Γιάννης Αγγελάκας

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας



Γεννήθηκε το 1959 στη Θεσσαλονίκη. Έγινε γνωστός ως ο τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος «Τρύπες», από το 1984 ως το 2000. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, ασχολήθηκε με την ηθοποιία και το ραδιόφωνο, ενώ παράλληλα συνέχισε τη μουσική του καριέρα. Οι ποιητικές του συλλογές συνοδεύονταιι από δικά του σκίτσα.

Ποιητικές συλλογές:
«Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι», εκδ. Λιβάνη, Αθήνα (1995)
«Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε;», εκδ. Λιβάνη, Αθήνα (1999)

Ανθολογημένα ποιήματα:

• Άγιο Όρος / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Αίμα στο χαρτί... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Ακροβάτης / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Αληθινό είναι ό,τι σπαταλιέται... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Αμνησία / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Αν είχαμε το νερό τον αέρα... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Αποχαιρετώντας ακόμη έναν άστοργο αιώνα / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Απόψε κανείς δεν μπορεί να σε πείσει... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Αχ έρωτα! / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Άχαρη μέρα / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Βραδινή πλάνη / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Έκτη Αυγούστου / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Ερωτευμένοι σχιζοφρενείς / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Ζωγραφίζοντας το σκοτάδι... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Η αυτοκρατορία των ανάπηρων / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Η δικιά σου κοντινή Αμερική / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Η νύχτα που διαρκεί με βασανίζει... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Ήρθαν τα τριαντάφυλλα κι οι πρόσχαρες μέρες... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Ήταν ένας άνθρωπος... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Θα ’θελα με κάποιο τρόπο να σας είχα κατακτήσει όλους... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Θεέ του μισού και της χαμένης επιστροφής... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Κάθε ταξίδι... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Λοιπόν εγώ δεν είμαι το τσιράκι... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Μείνε ακατανόητος... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Μου λείπει η μουσική... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Ο Γιάννης αλλάζει... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Ο ουρανός της Καζαμπλάνκα... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Ο χαμένος καιρός δε χάνεται... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Στο ίδρυμα οι ανάσες δονούν... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Συγγνώμη που οι λέξεις... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Συμβαίνει με τους κακομαθημένους κομήτες... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Τα περιστέρια πάνω στα ετοιμόρροπα περβάζια... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Το πνεύμα του κόσμου... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Υπάρχει η αγάπη... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Φυλαγμένο στα σπλάχνα μου... / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Χωρίς εμένα / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)
• Άγνωστη Χ / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Αδέσποτα σκυλιά / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Αιθέρια λάσπη / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Δέλτα / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Είδα έναν άντρα να πέφτει / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Η εποχή των σκιών / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Θάλαμος Α / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Κυριά των μέσα μου ανέμων / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Μητέρα θλίψη / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Μπαλωμένες απόχες / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Οι καλύτεροι της ράτσας μας / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Πόλεμος / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Πριν αρχίσουν όλα... / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Χώμα και νερό / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)
• Ω! Δεν αντέχω το καλύτερο... / Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

[Anastasia]

Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα φωτίσουμε λιγάκι και αυτή τη γωνιά της ποίησης. Όπως ξέρεις, και όπως θα δούμε και οι υπόλοιποι, τα γραπτά του Γιάννη Αγγελάκα είναι διαφορετικά από αυτά που έχουμε διαβάσει έως τώρα. Ωστόσο, δεν παύουν να κρύβουν ιδιαίτερη ευαισθησία, τρυφερότητα και πόνο... Πραγματικά, πιστεύω, ότι θα δούμε ενδιαφέροντα πράγματα μέσα από τις ποιητικές συλλογές του Γιάννη Αγγελάκα.

Καλές μας περιπλανήσεις μέσα στα χωράφια και στα λαμπερά κύματα...

Αγαπημένη φράση από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε;:

«Ποιος καίγεται απόψε
και μύρισε η πόλη αγάπη;»

[wings]

Αναστασία, καταρχήν πρέπει να σ' ευχαριστήσω που μου έστειλες μία συλλογή του Γιάννη Αγγελάκα και υπήρξες έτσι η αφορμή για να διαβάσω τα ποιήματά του και να αναζητήσω και τις υπόλοιπες συλλογές του.

Ο συμπατριώτης και σχεδόν συνομήλικός μου τραγουδοποιός έχει ένα ιδιαίτερα προσωπικό ύφος, έχει πολλά πράγματα να πει και τα λέει έξω απ' τα δόντια και, όπως είδες, βρήκε αμέσως τη θέση του στους ποιητές της γενιάς του '80 στην ανθολογία μας.

Δεν με εξέπληξε καθόλου το ότι είναι καλός ποιητής - ήταν μάλλον αναμενόμενο γιατί έχει δώσει τα ίδια δείγματα ευαισθησίας και ποιότητας και μέσα από την ως τώρα πορεία του στο τραγούδι.

Ας πούμε για όσους δεν έχουν διαβάσει ποιήματα του Γιάννη Αγγελάκα ότι η αγαπημένη σου φράση είναι ένα όμορφο δίστιχο που συνοδεύει τον τίτλο της ενότητας Ανταποκρίσεις από την ατέλειωτη γιορτή, στη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; του 1999.

[Anastasia]

Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις και ευχαριστούμε για τις σημαντικές πληροφορίες.

Σε αναμονή, λοιπόν, των ποιημάτων...

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας, Είδα έναν άντρα να πέφτει

[Ενότητα Αποσπάσματα από ανολοκλήρωτες σκέψεις]

Είδα έναν άντρα να πέφτει
όμως δεν πρόλαβα να κάνω ευχή

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Giannis Aggelakas-Airetiko - YouTube

Γιάννης Αγγελάκας, Αιρετικό (δίσκος: Από δω και πάνω (2005))

Γιάννης Αγγελάκας, Οι καλύτεροι της ράτσας μας

[Ενότητα Αποσπάσματα από ανολοκλήρωτες σκέψεις]

Οι καλύτεροι της ράτσας μας γίνονται φονιάδες
Ακολουθούν σε απόσταση ασφαλείας
οι ποιητές
οι παραμυθάδες
οι τερατολόγοι γενικώς
Μερικές χιλιάδες έτη φωτός πιο πέρα
Πλατσουρίζουν αγέλαστοι κι ανόρεχτοι
Στα στάσιμα νερά της μετριότητας
Οι όμηροι του φόβου

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας: [Ήρθαν τα τριαντάφυλλα κι οι πρόσχαρες μέρες...]

Ήρθαν τα τριαντάφυλλα κι οι πρόσχαρες μέρες
Οι πόρτες δεν τρίζουν κι αδίκως οι λεπίδες προσμένουν ακόνισμα
Το μαύρο πλάι στο κόκκινο δίχως δεύτερες σκέψεις
αρμονία μοναχά τίποτ’ άλλο
Οι φλόγες το κακό σπέρμα κι η οδύνη εγκλείστηκαν διά παντός
σε στοιχειωμένους καταψύκτες
Η μέρα ευλογεί τη νύχτα και κείνη μπρος της υποκλίνεται εξαγνισμένη
Ήρθαν τα τριαντάφυλλα κι οι πρόσχαρες μέρες
Ηδονικά οι λεπτοδείκτες ολιγωρούν εντός μας
Μονάχα οι άγιοι φτιάχνουν ουρές έξω απ’ τα φαρμακεία
Υπνοστεντόν-Ταβόρ-Υπνοστεντόν
Τώρα φλυαρούν για το δικαίωμα στον ύπνο

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας, Άγνωστη Χ

[Ενότητα Ανταποκρίσεις από την ατέλειωτη γιορτή]

Με σκαλίζεις σαν ξερό χωράφι
Κι ό,τι σάπιο και άχρηστο βρίσκεις το αγαπάς
Το χρυσάφι μου το πετάς στα σκουπίδια
Αναλογίζομαι την ώρα που θα φεύγεις
Νομίζοντας πως πήρες ό,τι ήθελες να πάρεις
Δίχως ποτέ να σου περάσει απ' το μυαλό
Πως πήρες ό,τι σου άξιζε να πάρεις

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας, Αιθέρια λάσπη

[Ενότητα Ανταποκρίσεις από την ατέλειωτη γιορτή]

Τώρα ταξιδεύεις χωρίς φόβο
Δικαιωμένη ως τις άκρες των νυχιών σου
Περιφέροντας την αιθέρια λάσπη σου
Το άρωμα των ζαχαρωμένων σπονδύλων σου
Και τη φωταγωγία της γλώσσας σου
Στο χωρίς τέλος ξεκίνημα
Όλων των πιθανοτήτων
Σε ζηλεύω
Σε λυπάμαι
Σε αγνοώ
Σκύβεις πάνω από το λεκέ της ανυπαρξίας σου
Θρηνώντας που δεν είσαι περισσότερο νεκρή

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας: [Πριν αρχίσουν όλα...]

Πριν αρχίσουν όλα
Είχαν κιόλας αρχίσει
Πριν φτάσω ήμουν ήδη εκεί
Τα ίχνη μου και ο δρόμος προϋπήρχαν
Τ’ ακολούθησα
Βρήκα ένα σπίτι στις φλόγες
Μπήκα μέσα και του ’βαλα φωτιά.

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας, Αδέσποτα σκυλιά

[Ενότητα Ανταποκρίσεις από την ατέλειωτη γιορτή]

Η πίκρα στο στόμα το πρωί
Δεν έχει να κάνει με τσιγάρα
Και χθεσινοβραδινά μεθύσια
Χρόνος προδομένος είναι
Που αργά και σταθερά
Μου σφίγγει το λαρύγγι
             
Τ’ αδέσποτα σκυλιά κείτονται ψόφια
Πάνω στο λεπτό παγωμένο δέρμα της λίμνης
Ονειρεύονται τη θάλασσα
Κι ευτυχώς ευτυχώς ευτυχώς
Κανείς πια δεν μπορεί
Να τα ξυπνήσει

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας, Μπαλωμένες απόχες

[Ενότητα Αποσπάσματα από ανολοκλήρωτες σκέψεις]

Θά ’ρθουν καιροί
Που ακόμη και τα βαλσαμωμένα πουλιά
Θα ανοίξουν
Τις φτερούγες τους
Και θα αποχωρήσουν περήφανα
από τις βιτρίνες μας.
Και εμείς
Οι δήθεν ζωντανοί και παντοδύναμοι
Πιο ηττημένοι από ποτέ
Θα τα κυνηγάμε ασθμαίνοντας
Και θα ανεμίζουν στον αέρα
Ανήμπορες
Οι μπαλωμένες μας απόχες

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας: [Ω! Δεν αντέχω το καλύτερο...]

Ω! Δεν αντέχω το καλύτερο
Μα ούτε το χειρότερο μπορώ να υπομένω
Κι ελπίζοντας σε κάτι που δε θα 'ναι πιθανό
Μα ούτε και απίθανο
Κάθομαι εδώ και περιμένω

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας, Δέλτα

[Ενότητα Ανταποκρίσεις από την ατέλειωτη γιορτή]

Δεν ξέρω πώς συμβαίνει
Μια σταγονίτσα της να με ξεπλένει
Να παρασέρνει μακριά
τόση βρομιά
Δεν ξέρω πώς συμβαίνει
Ν’ ακούω τόσα πολλά όταν σωπαίνει
Να νιώθω τόση απλοχωριά
σε μια αγκαλιά
Δεν ξέρω πώς συμβαίνει
Μια σπίθα τόση δα να με ζεσταίνει
Να ζω μια ολόκληρη ζωή
κάθε στιγμή

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)

[wings]

Γιάννης Αγγελάκας, Χώμα και νερό

Χώρες που απλώνεστε γαλήνιες δίχως σύνορα
Διάφανες πόλεις κρυμμένες μες στο φως
Λικνίζεστε στην άκρη του ορίζοντα
Σαν όνειρο, σαν πόθος κοντινός
Μα εγώ κάτω απ’ τα κύματα σας χάνω
Πώς να νικήσω αυτό τον άγριο καιρό
Βουλιάζω μες στο τίποτα κι όλο φοβάμαι
Φοβάμαι πως θ’ αργήσω να σας βρω

Από τη συλλογή Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε; (1999)