A Court of Love
Robert Graves
Were you to break the vow we swore together,
The vow, I said, would break you utterly:
Despite your pleas of duty elsewhere owed,
You could no longer laugh, work, heal, do magic,
Nor in the mirror face your own eyes.
They have summoned me before the Court of Love
And warned me I must sign for your release
Pledging my word never again to draft
A similar pact, as one who has presumed
Lasting felicity still unknown in time.
What should I do? Forswear myself for you?
No man in love, plagued by his own scruples
Will ever, voluntarily, concede
That women have a spirit above vows.
| Το Δικαστήριο του Έρωτα
Ρόμπερτ Γκρέιβς (μετάφραση: Σπύρος Δόικας)
Αν αθετούσες τον όρκο που δώσαμε μαζί
Ο ίδιος αυτός ο όρκος θα σε κατέστρεφε:
Παρ’ όλες τις δικαιολογίες σου ότι είχες δεσμευτεί αλλού
Δεν μπορούσες πλέον να γελάσεις, να δουλέψεις, να θεραπεύσεις, να μαγέψεις,
Ούτε καν ν’ αντικρίσεις το ίδιο σου το βλέμμα στον καθρέφτη.
Με κάλεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου του Έρωτα
Προειδοποιώντας με ότι πρέπει να υπογράψω για την απελευθέρωσή σου
Δίνοντας τον λόγο μου ποτέ πια να μη ξαναδεσμευτώ
Σε μια τέτοια συμφωνία, σαν και αυτή που θεώρησε ως δεδομένο
Την αιώνια αυτή ευδαιμονία, που ο χρόνος δεν γνώρισε ακόμα.
Τι να κάνω; Να γίνω επίορκος για χάρη σου;
Κανένας άντρας, ερωτευμένος, υπό το βάρος των δικών του ενδοιασμών
Δεν θα τολμούσε ποτέ του, εκουσίως, ν’ αποδεχτεί
Ότι το γυναικείο πνεύμα είναι υπεράνω όρκων.
|