Σκανδαλώδης βαρβαρισμός... Το αστείο είναι ότι κάποιος (μάλλον περαστικός) προσπάθησε να διορθώσει με μαρκαδόρο την επιγραφή, διαγράφοντας το παραπανίσιο "ν".
"Μεγένθυνση", "μεγένθυση", "μεγενθύνω", "μεγενθυμένος"... Οι εντελώς εσφαλμένοι αυτοί τύποι πρέπει να προήλθαν ως εξής: επειδή το ουσιαστικό "μεγέθυνση" έχει την ακολουθία "νσ" που για πολλούς είναι δυσπρόφερτη (πβ. τα κοινότατα λάθη "ιστιντούτο" αντί "ινστιτούτο", "Σεμτέβρης" αντί "Σεπτέμβρης" κ.ά.), οι περισσότεροι το προφέρουν "μεγένθυση". Από το ρηματικό ουσιαστικό, λοιπόν, προήλθε (υποχωρητικώς) το ρήμα "μεγενθύνω". Κανείς δεν αναρωτήθηκε πώς η κοινότατη λέξη "μέγεθος" δίνει τον τύπο "μεγενθύνω"...
Εδώ, όμως, έγινε ακόμη μεγαλύτερη κατάχρηση: μπήκαν και τα δύο "ν", δηλαδή και το πρώτο που είναι λάθος, και το δεύτερο που είναι σωστό.
Θα μπορούσε άραγε να υποστηρίξει βάσιμα κανείς ότι, αφού οι περισσότεροι λένε "μεγενθύνω" και άρα η χρήση το έχει καθιερώσει, θα πρέπει τάχα να το δεχτούμε ως ορθό και να το βάλουμε και στα λεξικά;
Θεωρώ πως όχι. Αντίθετα προς τις φήμες, το μέγεθος έχει κι αυτό τη σημασία του...