Βλίτα και γλιστρίδα γιαχνί με φέτα

[auditor]

Άντε, γιατί πολύ κρεατικό έπεσε τελευταία!

Βλίτα και γλιστρίδα γιαχνί με φέτα

Υλικά (για 6 άτομα)
1 κιλό βλίτα πλυμένα καλά
1 κιλό γλιστρίδα πλυμένη καλά
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
3 σκελίδες σκόρδου ψιλοκομμένες
4 μεγάλες ντομάτες τριμμένες
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο πιπέρι
500 γρ. φέτα σκληρή κομμένη σε κύβους
¾ φλιτζανιού ελαιόλαδο

Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε το κρεμμύδι. Μόλις ξανθύνει, προσθέτουμε το σκόρδο. Έπειτα από 1-2 λεπτά προσθέτουμε τα βλίτα και τη γλιστρίδα και ανακατεύουμε.
Αλατοπιπερώνουμε και τα γιαχνίζουμε σε μέτρια φωτιά για 7-8 λεπτά.
Προσθέτουμε τις ντομάτες και 1 φλιτζάνι νερό και τα αφήνουμε να βράσουν για 15-20 λεπτά σε μέτρια θερμοκρασία.
Προσθέτουμε τη φέτα που έχουμε κόψει σε κύβους. Προσοχή, αν η φέτα είναι αλμυρή, πρέπει να είμαστε φειδωλοί στο αλάτι. Στο πιπέρι ας είμαστε γενναιόδωροι.
Αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά για 10-15 λεπτά μέχρι να λιώσει η φέτα. Σερβίρουμε το φαγητό ζεστό ή κρύο.

Αυτή είναι η συνταγή όπως παρουσιάστηκε στον «Γαστρονόμο» της Καθημερινής από την Ντίνα Νικολάου.
Η ποσότητα αυτή είναι για στράτευμα. Εγώ έβαλα μισό κιλό βλίτα και γλιστρίδα και τρώγαμε 3 μέρες. Προσοχή, όμως, δεν έκανα σκόντο στο κρεμμύδι και το σκόρδο. Και στα μισόκιλα το ίδιο κρεμμυδόσκορδο έβαλα! (Το σκόρδο δεν με χαλάει καθόλου). Επίσης, έβαλα χυμό ντομάτας και διόλου δεν με χάλασε. Επειδή δεν βάζω σχεδόν καθόλου αλάτι, δεν μπορώ να δώσω συμβουλή εκεί. Στο πιπέρι, όμως, του έδωσα και κατάλαβε.
Προσοχή: όταν εγώ λέω μισό κιλό βλίτα εννοώ καθαρισμένα, επειδή τα κορφολογάω από το περιβόλι και δεν πετάω τίποτα. (Οπότε, αν αγοράσετε από το μανάβη υπολογίστε τη φύρα). Επίσης, από τη γλιστρίδα τα έβαλα όλα — και τα χοντρά κλωνιά (ειδάλλως θα πετάξουμε τη μισή και βάλε και δεν θα μείνει τίποτα μετά το βράσιμο). Μόνο κάτι ξερά και κάτι… κάπως πέταξα.
Γίνεται ένα ονειρεμένο φαγητό, το οποίο πηγαίνει τέλεια με κρύο-κρύο λευκό ή ροζέ κρασάκι ή ούζο. Το ιδανικό για μένα είναι να σερβιριστεί σε θερμοκρασία δωματίου, γύρω στα 45 λεπτά μετά την ετοιμασία. (Αλλά και από το ψυγείο ήταν μούρλια!)

[observer]

Θέλω τα φώτα σου, ειδικέ βοτανοσυλλέκτη. Πότε είναι καλή εποχή για τη γλιστρίδα; Γιατί μια φορά που τη μαγείρεψα με κοτόπουλο και κολοκυθάκια έγινε μούρλια, αλλά τη δεύτερη τα κοτσάνια της γλιστρίδας ήταν σκληρά και μου χάλασαν το φαγητό.

[auditor]

Κοίτα, η γλιστρίδα φύεται το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Εφέτος με τις ζέστες και τις βροχές είχαμε μέχρι μέσα Νοεμβρίου. Τα κοτσάνια τα νιώθεις λίγο και με το χέρι. Προτίμησε πρασινωπά ή ανοιχτά μοβ. Να μην έχουν πάρει εκείνο το βαθύ μοβ χρώμα. Να ξέρετε επίσης ότι για όλα τα φυτά ισχύει το εξής: υπάρχει αντίστροφη σχέση ανθοφορίας και τρυφερότητας. Όταν η γλιστρίδα έχει "καρπίσει", δηλαδή όταν έχει πολλά από εκείνα τα μικρά "σκάγια", τότε είναι πράγματι πιο σκληρή. Αν έχουμε δικό μας χωράφι, κήπο, περιβόλι, μάντρα προτιμάμε τη γλιστρίδα που φυτρώνει ανάμεσα σε άλλα φυτά και "σηκώνεται" για να βρει τον ήλιο. Είναι πιο τρυφερή από εκείνη που σέρνεται ακάλυπτη.

[observer]

Όταν η γλιστρίδα έχει "καρπίσει", δηλαδή όταν έχει πολλά από εκείνα τα μικρά "σκάγια", τότε είναι πράγματι πιο σκληρή.

Ναι, ναι. Ήταν γεμάτη μαύρα σποράκια. Αααα, εσύ έχεις εντρυφήσει στο θέμα.
Thanks a lot.

[spiros]

Όταν έχει καρπίσει είναι και πολύ δύσκολο πλέον να την καθαρίσεις γιατί θα πρέπει να κόβεις μεγάλο τμήμα του φυτού για να μην καταλήξεις να τρως τα σποράκια.

Πάντως, εκτός από γλιστρίδα, εγώ τρελαίνομαι και για τη ρόκα. Μάλιστα, μερικές φορές έχω μαζέψει και άγρια ρόκα από τον Υμηττό.

[auditor]

Σπύρο, είσαι ευπρόσδεκτος να έρθεις και αύριο αν θες με σακούλες και να πάρεις όση θέλεις. Εδώ και 5 χρόνια φύεται μονάχη της παντού στο κτήμα και, κυρίως, γύρω από το σπίτι. Μαζί με λάπαθο κάνει εξαιρετική σαλάτα. Και αυτή, φυσικά, σκληραίνει μόλις βγει το άνθος.

Στα υπόψη: αν δείτε πάνω σε κατά τα άλλα υγιή ρόκα (δηλαδή όχι κιτρινιάρα ή ασπριδερή ούτε πολύ μαλακή στην αφή) μικρές-μικρές τρυπίτσες, δεν τρέχει τίποτα. Απλώς σας πρόλαβαν κάποιοι που θα τους έχετε ακούσια συνδαιτήμονες: σαλιγκαράκια. Δεν τρέχει μία. Κόψτε ελεύθερα και φάτε. Αν μαζεύεις από τον Υμηττό, όμως, ρίχτα και  πέντε λεπτά στο ξυδάκι, μπας και σε έχει προλάβει κανένας σκύλος (όχι για να φάει).

Όταν έχει καρπίσει είναι και πολύ δύσκολο πλέον να την καθαρίσεις γιατί θα πρέπει να κόβεις μεγάλο τμήμα του φυτού για να μην καταλήξεις να τρως τα σποράκια.

Σε αυτή τη φάση, ουσιαστικά βάζεις μόνο τα φυλαράκια σε καμιά χωριάτικη ή κανά τζατζίκι, αντί για αγγούρι.
Επίσης να πω ότι τη γλιστρίδα που μάζεψα τον Οκτώβρη, επειδή ήταν λίγο σκληρή την έβαλα και την έβρασα μαζί με τις γαλατσίδες και τα άλλα πρώιμα χόρτα και μου βγήκε λουκούμι. Αβγάτισε κιόλας το φαί.

[spiros]

Όντι με βάζεις σε πειρασμό! Αν δεν ήμουν κρυωμένος και δεν είχα και τις διάφορες υποχρεώσεις θα ερχόμουν μετά χαράς! Επιφυλάσσομαι πάντως για μελλοντικές hard rock καταστάσεις.

[auditor]

Κοίτα, Σπύρε, μέχρι τέλη Απριλίου προλαβαίνεις για: ρόκα, λάπαθα, σκόλυμο, λαγόχορτο (ή σκούλο ή τραγοπώγωνα), καλόγερο, καυκαλήθρα, γενικώς ραδίκια και -- το καλύτερο -- σπαράγγια. Μετά, άντε καμια πικραλίδα, καμιά παπαρούνα, τίποτα καλόγεροι, κάνα ξεχασμένο ραδίκι, μέχρι να ρθει καλοκαίρι να την πέσουμε στα βλίτα και τις γλιστρίδες (και τους στύφνους για πολύ χαρντ καταστάσεις).

[mousafiris]

Βρε Οντίν, έτσι όπως πας θα μου πάρεις τη τέχνη και μετά εγώ τι θα κάνω; Λες να το ρίξω στις οικονομικές μεταφράσεις κι' εσύ να μετακομίσεις εδώ ν' αναλάβεις το "Δεντρολίβανο";