Ο βασιλιάς και το τρελό νερό
Υπήρχε σε κάποιο μακρινό βασίλειο της Ανατολής, ένας καλόκαρδος βασιλιάς που κυβερνούσε με σοφία και δικαιοσύνη. Οι υπήκοοί του ήταν ευτυχισμένοι και μονιασμένοι και δόξαζαν τον θεό για τον καλό και δίκαιο βασιλιά τους. Κάποια μέρα ο έμπιστος σύμβουλος του βασιλιά με αγωνία έτρεξε για να του μεταφέρει την πληροφορία ότι σε λίγες μέρες θα έβρεχε πολύ και ότι όποιος έπινε από αυτό το νερό θα έχανε τα λογικά του. Ο βασιλιάς για να μην τρελαθεί κι αυτός και για να συνεχίσει να κυβερνάει με σύνεση, διέταξε να μαζέψουν οι υπηρέτες του όσο καλό νερό υπήρχε ώστε να μπορεί να πίνει άφοβα όταν διψάσει. Έτσι κι έγινε. Πράγματι σε λίγες μέρες έβρεξε από το τρελό νερό κι όσοι ήπιαν από αυτό έχασαν τα λογικά τους. Όχι όμως και ο βασιλιάς που συνέχιζε να κυβερνάει με σοφία και ικανότητα. Όμως τώρα όλοι οι πολίτες που είχαν πιει από το τρελό νερό τα έβαλαν με το βασιλιά αφού θεωρούσαν το καλό για κακό και το δίκαιο για άδικο. Έτσι απογοητευμένος ο βασιλιάς αναγκάστηκε να πιει κι αυτός από το τρελό νερό. Τώρα κυβερνούσε κι αυτός σκληρά και άδικα, μα οι πολίτες ένιωθαν γεμάτοι ικανοποίηση.