Χωρίς να διαφωνήσω με όσα λες για τους Κάτω Ιταλούς, θα πρέπει να παρατηρήσω ότι και σε πολλά ελληνόφωνα μέρη της Μικράς Ασίας δεν ένοιωθαν Έλληνες (με την έννοια με την οποία το εννοούμε σήμερα), αλλά κυρίως Ρωμιοί, δηλαδή "βυζαντινοί", Ορθόδοξοι... Τώρα, εννοείται ότι σήμερα ο μόνος κάπως πιο ασφαλής τρόπος για να πεις ποιος είναι τι και ποιος όχι, είναι ιθαγένεια + συνείδηση. Σίγουρα όχι γονίδια, καταγωγή κ.λπ., καθότι αυτά, ακόμη κι αν έχουν κάποια βάση, οδήγησαν συχνά σε εκατόμβες.
Και εγώ συμφωνώ απολύτως μαζί σου! Είπες τη σωστή λέξη, "Ρωμιοί"! Αυτό ακριβώς νιώθουν και στην Κάτω Ιταλία (η μία χούφτα ανθρώπων που απέμεινε, και που ψάχνεται λίγο). Σίγουρα είναι παρεμφερής έννοια με το ορθόδοξοι, αλλά δεν είναι το ίδιο, γι΄αυτό και πριν δεν συμφώνησα σε αυτό. Μέσα τους και γύρω τους νιώθουν και βλέπουν τα κατάλοιπα του βυζαντινού πολιτισμού, σε όλες τις εκφάνσεις του (θρησκεία, γλώσσα, ιστορία, παραδόσεις), ο οποίος γνώρισε μία ομαλώς φθίνουσα πορεία επί 10 αιώνες σε αυτές τις περιοχές (από το 1071 που έπεσε και το Μπάρι, τελευταίο βυζαντινό Θέμα της Ιταλίας), φτάνοντας σήμερα να είμαστε στην τελευταία κυριολεκτικά αναλαμπή του, λόγω της γλώσσας που πλέον μιλούν μόνο κάποιοι 50άρηδες-60αρηδες και άνω. Συμφωνώ και με όσα λες για τον πιο ασφαλή τρόπο κρίσης της ιθαγένειας και τις εκατόμβες...δυστυχώς από την πτώση του τείχους του Βερολίνουυ και μετά, άνοιξαν πάλι οι ασκοί του Αιόλου, και οτιδήποτε εθνικό/φυλετικό, κάνει "τζηζ", ειδικά στα Βαλκάνια. Οπότε πρέπει να μετράμε κάθε λέξη μας, γιατί κινδυνεύουμε να μας κολλήσουν διάφορα κοσμητικά επίθετα!
Και εμένα είναι χαρά μου να επικοινωνώ με άτομα του επιπέδου σου!