Θεοδώρα Ντάκου

wings

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - τι να σου κάνει μια καρδιά. - YouTube

Αντώνης Κατινάρης & Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Τι να σου κάνει μια καρδιά
(τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / δίσκος 45 στροφών (1966))

Θεοδώρα Ντάκου, Διάλυση

Θε μου, αυτό το ρήγμα που όλο μεγαλώνει μέσα μου,
αυτό το ράγισμα, το σπάσιμο πώς να το πω;
Έχει αδειάσει τα κόκαλά μου σαν κακιά αρρώστια,
έσκαψε τη φωνή μου σα ροκανητό καταστροφής.

Έτσι που όλα μ’ άφησαν και φεύγουν
μακριά απ' την καρδιά, έξω απ’ τα μέτρα μου,
ψάχνω να βρω πεζούλι για να με σηκώσει
στους δρόμους που με ρούφηξαν, μα δεν με χωρούν.

Σώνει. Δε θα μπορέσω άλλο αποκλεισμό.

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966)

wings

Θεοδώρα Ντάκου, Όμως εγώ φοβόμουν

Σε περίμενα τόσα μεσημέρια κι όμως τα χέρια μου
δε μπόρεσαν να φτάσουν στα μαλλιά σου∙
εκείνο το χαμόγελο αιωρήθηκε λίγο,
σχημάτισε στον αέρα ένα ανυπεράσπιστο φιλί
κι έπειτα έπεσε πάνω μου, με παγίδεψε, δεν είδα
έξοδο κινδύνου.

Κάτω απ' τα μάτια σου είναι όπως περπατάς νύχτα
σα μέσα σ’ όνειρο, μ' ένα βάρος ακατανόητο,
διαπερασμένος από την αστροφεγγιά
και ψηλαφίζεις κάθε σκοτεινό θάμνο
μήπως και βρεις καμιά μουσική ξεχασμένη.

Μέσα στα μάτια σου οι νυχτερινοί θάμνοι καιροφυλακτούν.

Όμως εγώ φοβόμουν πάντα το ξημέρωμα
σαν τις σκιές, μη με διαλύσει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Η ηλικία του πανικού (1984)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=zarNYxd2KW4

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Μιχάλης Γκανάς, Μικρός Τιτανικός
(τραγούδι: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας / δίσκος: Ρίξε κόκκινο στη νύχτα (1993))

Θεοδώρα Ντάκου, Όταν σε λέω αγάπη

Στο τέλος καταντά μια τύψη, άλλοι να πεινούν
κι άλλοι να γράφουν για τα μάτια της καλής τους,
άλλοι να πολεμούν και να σκοτώνονται
κι εγώ να κάθομαι να γράφω για τον τράχηλό σου.

Όμως αυτή η σάρκα που μας εκδηλώνει
στον πόλεμο, στην πείνα και στον έρωτα,
για πες μου πώς θα ξεχωρίσει
τα θαύματα, πώς θ’ αξιολογήσει
τη ζωή και πώς θ’ απομονώσει
τα δάκρυά σου τη στιγμή που πρωταγγίξαμε
από το φοβισμένο αίμα των ανθρώπων;

Όταν σε λέω αγάπη μου, προσπάθησε να δεις∙
είναι το τελευταίο σκαλοπάτι μετά τον πανικό,
μετά την αγωνία ότι ονειρεύομαι, ότι δεν έχω φτάσει.

Όταν σε λέω αγάπη, δεν απομονώνομαι
μέσα στη μυρωδιά σου, δεν ξεχνάω την αλήθεια,
πρόσεξε πιο καλά στα χείλια μου, θα δεις
πως τίποτα δεν έγινε πιο εύκολο,
μόνο οι λέξεις αποκτήσαν αρτηρίες.

Από τη συλλογή Η ηλικία του πανικού (1984)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=lDDMYn_4j7k

Μάνος Χατζιδάκις & Λεωνίδας Στρογγυλός, Ο γκρεμός
(τραγούδι: Ορφέας Κρεούζης / δίσκος: Ο ελληνικός κινηματογράφος και ο Μάνος Χατζιδάκις παρουσιάζουν (1985))

Θεοδώρα Ντάκου, Μονάχα να ξεφύγω

Θεέ μου, να σταματήσω αυτές τις επαφές
που με γεμίσαν όνειρα,
να σταματήσω το ψηλάφισμα των αναστεναγμών μου,
τη διαρροή μου κάθε ώρα και στιγμή.

Δε θα ευχηθώ κάτι ν’ αρχίσω μετά το τέλος
δεν θα το κάνω σαν ανακωχή

μονάχα να μη βλέπω πια
να μην ακούω πια
να μην περιμένω πια

ακόμα και η αγάπη με διέλυσε

μονάχα να ξεφύγω απ’ το φόβο
και να βολευτώ
όσο μπορώ πιο μέσα στο σκοτάδι.

Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=lUN3XlDVf-k

Λυκούργος Μαρκέας & Θάνος Σοφός, Μένω σε κάποια γειτονιά (Τώνης Μαρούδας, 1960)

Θεοδώρα Ντάκου, Είναι μια γειτονιά

Είναι μια γειτονιά που δεν σωπαίνει∙
πότε ακούς τραγούδι, πότε καβγάδες, πότε βροχή.

Τα παράθυρα δεν έχουν γρίλιες,
τα μυστικά είναι μισόγυμνα,
τα παιδιά ανήσυχα.

Κι ακόμα και στην πιο λιπόθυμη νύχτα
ακούγονται λαχανιασμένα βήματα
να σκουντουφλούν στις πέτρες, να διστάζουνε,
και πάντα να καταλήγουν σε μια οικοδομή
στα σκοτεινά, να ξενυχτήσουν.

Κι όλη η γειτονιά σα να μην έχει πού να κοιμηθεί
σα να μην έχει πού να κλάψει.

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=8yGWLgc2Jjk

Χρήστος Νικολόπουλος & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Αγάπησέ με
(τραγούδι: Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη & Γιάννης Πάριος / δίσκος: Η παράσταση αρχίζει (1989))

Θεοδώρα Ντάκου, Αγάπησέ με

Αγάπησέ με
φτωχικά
με πείνα και δίψα
με γυμνά πόδια
με ρεμπέτικο καημό
με την απελπισία
της άδειας τσέπης.

Από τη συλλογή Ο θάνατος του χρόνου (2004)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=kT5J3EbVEu0

Αλέξης Παπαδημητρίου & Ρόνη Σοφού, Είσαι παντού και πουθενά
(τραγούδι: Μαρινέλλα & Κώστας Χατζής / δίσκος: Η αγάπη μας (1987))

Θεοδώρα Ντάκου, Μέχρι να σε ξαναδώ

Μέχρι να σε ξαναδώ
δε θα μπορώ ν’ ακούω μουσική
μήπως γλιστρήσει ο ήχος σου απ’ την καρδιά μου.

Δε θα γυρνώ στους δρόμους
γιατί θα θέλω να σε συναντήσω
μέσα σ’ όλα τα μάτια που περνούν.

Μέχρι να σε ξαναδώ, κάθε βράδυ
θα έχω την επέτειο των χεριών σου
την ίδια ώρα, την ίδια ακριβώς
– πίκρα μου και χαρά μου, πόσα χρόνια
σκαρώνεις ιστορίες πριν να κοιμηθείς.

Κι όταν σε ξαναδώ,
θα ψάχνω μέσα στις κινήσεις σου
μήπως και τάχα ξέρεις για τον πόνο μου.
Μέσα στ’ ανίδεο χαμόγελό σου
όλος ο κόσμος αναδεύεται∙
ούτε σαράντα χρόνια να το κυνηγώ
δε θα μπορώ να βρω το μερτικό μου.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Η ηλικία του πανικού (1984)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=aT0jsptEYK0

Δήμος Μούτσης, Μ’ ένα παράπονο (ορχηστρικό) (δίσκος: Ένα χαμόγελο (1969))

Θεοδώρα Ντάκου, Δεν έχει άλλο από παράπονο

Υπάρχουν νύχτες που δεν έχει άλλο από παράπονο,
όταν φωτίζουν ξαφνικά όλα μαζί τα σπίτια
και ξετυλίγεται αδιάφορα, σχεδόν ανεπαίσθητα η ζωή.

Και συ να τρέμεις στην ταράτσα ολοσκότεινος,
αποκομμένος κι απ’ την ίδια τη ζωή σου.

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=k6HgNq6kGBE

Νίκος Ζούδιαρης, Δεν μπορώ
(τραγούδι: Αλκίνοος Ιωαννίδης / δίσκος: Όπως μυστικά και ήσυχα… (1995))

Θεοδώρα Ντάκου, Να μου τη δώσεις πίσω

Το καλοκαίρι πέρασε με προσπάθειες για προσαρμογή.
Έξω χαμόγελα, μέσα τρόμος μην ικετέψω ξανά για το στόμα σου.
Συχνά φλυάρησα δίπλα σου και μετά περπάτησα ώρες
με το μεσημέρι να καίγεται στα μαλλιά μου
να χώνεται στα ρούχα μου και στην αναπνοή μου
βλέποντας τα πόδια μου να σαλεύουνε στα χώματα…

Δε μπορώ πια να ζήσω σαν άνθρωπος.
Για σένα η φωνή μου, για σένα η κίνησή μου,
για σένα αυτός ο πόνος που με ζαλίζει
να κυνηγάω τη μυρωδιά σου, να τρέμω τον ίσκιο σου.

Πήρες την ψυχή μου και τη χαντάκωσες.
Πρέπει να μου τη δώσεις πίσω.

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966)

wings

Θεοδώρα Ντάκου, Δευτέρα πρωί

Τη Δευτέρα το πρωί πήρα ένα μακρύ, γερό ξύλο
το ’μπηξα βαθιά στη γλάστρα, το δοκίμασα
κι έπειτα έδεσα πάνω του το βλαστό
του φυτού, με κόκκινο μαλακό νήμα.
Ήταν μακριά ο χειμώνας, μα φοβόμουνα·
πάντα μετά τη σκόλη κάτι έρχεται.

Το ίδιο βράδυ ξέσπασε η καταιγίδα,
γκρέμισε όλα τα κάγκελα του μπαλκονιού,
η γλάστρα έπεσε στο δρόμο και τσακίστηκε.
Τέλεια καταστροφή. Και το περίεργο,
δεν έγινε ζημιά σε κανένα άλλο
μπαλκόνι. Σε κανένα άλλο φυτό.

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=Gd6zW1zMjz4

Θεοδοσία Τσάτσου & Γιάννης Βουτσάς, Επαφή
(τραγούδι: Θεοδοσία Τσάτσου / δίσκος: Ύποπτος κόσμος (1999))

Θεοδώρα Ντάκου, Χαμένη επαφή

Η εποχή που ζούσα στη ζωή σου
πέρασε σαν παράφωνη κραυγή.
Οι ώρες μας εγίνανε δυο εποχές·
ξεχώρισε ο καρπός από το σπέρμα
αφήνοντας τα σώματα γυμνά
στον ύπνο που θα ’ρθει ή και στο ρήμαγμα.

Κάποτε όμως (δεν πρέπει να το πούμε ανάμνηση)
τα λυγισμένα μέλη και τα στόματα
με την παράξενη φωνή, ενώθηκαν
σε μια στιγμή που όλο και πιο πολύ μακραίνει.

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=G8y_Aawz4Tw

Μίκης Θεοδωράκης & Μιχάλης Γκανάς, Πώς να ξεχάσω
(τραγούδι: Βασίλης Λέκκας / δίσκος: Ασίκικο Πουλάκη (1996))

Θεοδώρα Ντάκου, Πρέπει να μάθω

Ο ξάδελφος Τάκης αγόρασε αυτοκίνητο·
θα κατέβει στην αγορά σε καινούριο μαγαζί
και θα μεγαλώσει το παλιό εργοστάσιο.
Όλο το βράδυ μού ’λεγε για το μωρό του·
με ρωτούσε για τη δουλειά μου και τις ευκαιρίες μου.
Έμαθα να λέω ψέματα για πεποιθήσεις και ιδανικά
και μίλαγα για «σίγουρα κέρδη» κοιτάζοντας τη θάλασσα.
Σκεπτόμουνα πως κάπου εκεί που είσαι θα τη βλέπεις
μέσα σε ζεστή αγκαλιά κι όμορφο ρούχο.
Σκάλωσε πια σε σένα το μυαλό μου και δεν περπατάει.
Τα χέρια και τα χείλια μου κουνιούνται ασυναίσθητα,
ανίκανα γι’ άλλη επαφή μετά τη δική σου.

Πρέπει να μάθω πια να ζω χωρίς εσένα.

(Κάποτε αναρωτιέμαι αν οι στίχοι μου είναι τίποτα άλλο
παρά αποτέλεσμα της αδυναμίας μου να σε κερδίσω.)

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966)

wings

Θεοδώρα Ντάκου, Δεν το θέλω

Τα χέρια μου που ξέρουνε να σε πονούνε,
που σε γυμνώνουνε απ’ τον εαυτό σου
αξιώνοντας υποταγή· κι αυτή η λατρεία
που άθελα τρεκλίζει πάνω στην όψη μου:

Να τι κρατάει στα γόνατά μου το κεφάλι σου.
Τα μάτια σου κλειστά, τα χείλια έτοιμα
να λιβανίζουνε την έξαψή μου.
Πρόθυμη να συμβιβαστείς για λίγες στιγμές –

Μονάχα να μη χάσεις τη βολή σου·
να ’ναι σίγουρος ο δρόμος της φυγής·
σίγουρος ο άνθρωπος που μας αγαπάει·
έτοιμο να περιμένει το ζεστό σπιτικό.

Όλα για σένα. Κι αυτές οι ηλίθιες τύψεις σου
μήτε που σ’ αφήνουνε να καταλάβεις
πως δεν το θέλω έτσι πια…

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=KuW2VMNArKs

Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Ανόητες αγάπες
(ερμηνεία: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας & Πυξ Λαξ / δίσκος: Για τους πρίγκιπες της δυτικής όχθης (1994))

Θεοδώρα Ντάκου, Είναι ανόητο

Είναι θλιβερό να νανουρίζεις την αγάπη μου
έτσι ανέμελα και χαμογελαστά. Έτσι αδέξια
να πασαλείβεις τις πληγές μου με διαχύσεις.

Εκείνο το χαμόγελο που το στολίζεις με αμηχανία
σαν άσχετη απ’ όλα, σαν κατάπληκτη ευγένεια
στριφογυρίζει μες στα μάτια μου και τα στεγνώνει.

Να ξεγλιστράς ακόμα κι απ’ τον εαυτό σου,
να του φοράς κολάρο, να τον λιώνεις,
να βρομίζουν και την τελευταία προσφορά τα προσχήματα
είναι ανόητο…

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=KO6H-4E9p7s

Γιάννης Ζαχαρόπουλος & Σωτηρία Λεονάρδου, Άσπρα μαύρα σκαλοπάτια
(ερμηνεία: Σωτηρία Λεονάρδου / δίσκος: Δεν έχω χρόνο μάτια μου (1995))

Θεοδώρα Ντάκου, Όλο ραγίσματα

Όπως όταν σκοτώνεις ένα ζώο
στο τέλος πνίγεται κι η οιμωγή
μες στην ανάσα που μαλάκωσε με αίματα,
δεν έχω πια καθόλου δύναμη να μιλήσω.

Είναι ακόμη και τα δάκρυα ψιθυριστά
κι αυτό το τσάκισμα που βαθαίνει μέχρι τον ύπνο μου
αθόρυβο σαν αναστεναγμός. Και μοναχά η φωνή σου
μπορεί ν’ ακούγεται όλο προφάσεις και ραγίσματα.

Μακραίνουν τα μαλλιά σου μες στον ουρανό
πάνω στο πρόσωπό σου κάτι σβήνει.

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966)