Και να τι έμαθα σήμερα και χαίρομαι για την πατρίδα μου!
"Η παρέα του Τσιτσάνη"
Το Σάββατο 18 Αυγούστου κατά τις 9 το βράδυ στο χώρο του αναψυκτηρίου του Αγίου Δημητρίου, στην Κοζάνη, θα εμφανιστεί η μουσική «ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΤΣΙΤΣΑΝΗ».
Ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη που αποτελείται από τους μουσικούς:
· Νίκο Στρουθόπουλο -μπουζούκι, τραγούδι
· Δώρα Στρουθοπούλου - τραγούδι
· Νίκο Ζυγούρα - κιθάρα, τραγούδι
· Συμμετέχει και ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος, - τραγούδι.
Το συγκρότημα ερμηνεύει μόνον τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη αφού η διάδοση του έργου του συνθέτη είναι ο αποκλειστικός λόγος σύστασης και ύπαρξής του.
Η παρουσία των πολιτών στο χώρο της εκδήλωσης είναι ελεύθερη.
Η διοργάνωση της βραδιάς ανήκει στην Δ.Ε.Π.Α.Κ. που έχει και την κύρια φροντίδα της και πραγματοποιείται μετά από πρόταση της πνευματικής επιθεώρησης Κοζάνης «Παρέμβαση».
http://www.giapraki.com/news.php
Πηγή: http://www.kozanh.gr/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=804&Itemid=74
Μήπως να οργανώσουμε μια συνάντηση στην Κοζάνη;; :-)
Την οργανώσαμε τη συνάντηση πριν ένα μήνα στην Κοζάνη - συνάντηση διμελής και δικατάληκτη, δηλαδή η Μαλαματή κι εγώ. :-)))
Όταν, λοιπόν, ο Θεός έχει κέφια στη Κοζάνη, συμβαίνουν τα εξής περίεργα και χαρωπά:
Βλέπει τι ώρα είναι η συναυλία και τραβάει μια βροχή ένα τρίωρο νωρίτερα. Σταματάει έγκαιρα (γύρω στις 8) το πιτσίλισμα ή το φτύσιμό του σε όλους μας (όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται και δη τον Αύγουστο που 'ναι παχιές οι μύγες), σπάει την ασφυχτική ζέστη και τον καύσωνα στη μέση, τα κάνει όλα μούσκεμα και δεν είναι για να κάτσεις έξω ούτε βέβαια για ν' απλώσεις καλώδια, μικροφωνικές, όργανα και πάει λέγοντας.
Όμως, Θεός είν' αυτός κι άμα έχει κέφια και μερακλωθεί, θέλει να ακούσει καναδυό πενιές και να στανιάρει - Σαββατόβραδο γαρ. Κι
όποιος γεννιέται μερακλής, δεν μπορεί παρά ν' ακούει Τσιτσάνη. Με επιφοίτηση, λοιπόν, φωτίζει τα μυαλά των διοργανωτών, κι αυτοί με τη σειρά τους επιτάσσουν το κλειστό θεατράκι του Πνευματικού Κέντρου στον ίδιο χώρο και, βέβαια, επιστρατεύεται η Παρέα του Τσιτσάνη που ήδη ήταν εκεί κι ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Να ξεκινήσω με τα
στραβά της βραδιάς: ο ήχος ήταν μια φρίκη έτσι και καθόσουν μακριά από τις πρώτες σειρές του θεατρακίου, καθότι υπήρχαν μόνο δύο μεγάλα ηχεία, από ένα σε κάθε άκρη της σκηνής, για όλο το χώρο. Ο ηχολήπτης δεν έδειξε να πολυσκοτίζεται για το πρόβλημα, η Παρέα δεν το αντιλήφθηκε και οι δύσμοιροι θεατές έχασαν τη μισή ομορφιά της βραδιάς χωρίς να πολυκαταλάβουν το πώς και το γιατί. Άσε που δεν μπήκε κανείς στον κόπο να βγάλει μια ανακοίνωση στο αναψυκτήριο και όσοι (λίγοι) πληροφορήθηκαν τα περί της αλλαγής του χώρου ήρθαν μεν, αλλά αργοπορημένοι. Η Μαλ κι εγώ λύσαμε το πρόβλημά μας κάνα μισάωρο μετά την έναρξη της συναυλίας αλλάζοντας θέση και μετακομίζοντας στις πρώτες σειρές καθισμάτων.
Πάμε τώρα στα
συν της βραδιάς: οι αμιγώς τραγουδιστές της συντροφιάς, δηλαδή η
Δώρα Στρουθοπούλου και ο
Ντίνος Χριστιανόπουλος είναι παντός καιρού και πάσης καταστάσεως και το απέδειξαν περίτρανα. Οι φωνές τους λαμπερές και αψεγάδιαστες τα κατάφεραν περίφημα - δεν τους πτόησαν ούτε η ξαφνική αλλαγή του χώρου ούτε ο λιγοστός κόσμος ούτε η έλλειψη οπτικής επαφής με το κοινό (λόγω των προβολέων της σκηνής). Τους αξίζουν τα συγχαρητήρια όλων μας.
Τη νύφη της κακής ποιότητας του ήχου την πλήρωσαν τα όργανα. Το νεύρο, η ζωντάνια και η εντυπωσιακή τεχνική, χαρακτηριστικά για τα οποία φημίζονται ο
Νίκος Στρουθόπουλος και ο
Νίκος Ζυγούρας χάθηκαν ή μάλλον ήταν εντόνως υποτονικά και αυτό, για εμάς που ξέρουμε τις δυνατότητές τους, ήταν από απογοητευτικό έως εξωφρενικό - με το ζόρι συγκράτησα τη Μαλαματή να μη μαλώσει με τον ηχολήπτη γιατί είχε το ζωνάρι της λυμένο. :-)
Το πρόγραμμα περιλάμβανε 23 τραγούδια ενώ άρχισε και τελείωσε με 2 οργανικά κομμάτια, εκτελεσμένα με μαεστρία (έστω υπόκωφη και ψιλοφιμωμένη ελέω μικροφωνικής) από τους δύο μουσικούς.
Όλα τα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν μαγικά - όπως τα ξέρουμε από την πρώτη εκτέλεσή τους. Στα μισά της βραδιάς, ο καλός θεούλης, μερακλωμένος, έδωσε παραγγελιά το
Ξεφάντωμα για να ρίξει τη ζεϊμπεκιά του, αλλά έτσι όπως τα κατάφερε και βαλάντωσε στο κλάμα και μας μούσκεψε τον τόπο νωρίτερα, χάθηκε το πραγματικό ξεφάντωμα του κόσμου και η μαγεία της ατμόσφαιρας που ξέρει να δημιουργεί η Παρέα του Τσιτσάνη.
Όμως δεν παύει να είναι η αγαπημένη μας Παρέα. Εμείς φύγαμε κι ανανεώσαμε το ραντεβού μας μαζί τους για τη Θεσσαλονίκη και την Πλατεία Τσιτσάνη με τις μουσικές, αλλά και για όπου αλλού παίξουν φέτος, γιατί τιμάμε το έργο και την προσπάθειά τους και γιατί πάντα θα είμαστε δίπλα τους, ό,τι κι αν γίνει, άλλοτε σε νύχτες μαγικές κι άλλοτε σε νύχτες απλώς όμορφες και νοσταλγικές, όπως αυτή της Κοζάνης.
Βίκυ Παπαπροδρόμου, Αύγουστος 2007