Μεγάλη μορφή ο Χάνεκε για τον κινηματογράφο, να θυμίσω ειδικά τις τελευταίες του ταινίες, Η ώρα του λύκου, η δασκάλα του πιάνου και o κρυμμένος...
Προσωπικά ψυχογραφήματα και ηθογραφίες με εμμονή στη λεπτομέρεια. Ίσως κάποιοι θα μιλήσουν για εμμονή στη βία, αλλά αυτή όπως και στις ταινίες του Κιμ Κι Ντούκ δεν έχει καμία σχέση με τη βία τύπου σπλάτερ ή με τις βίαιες σκηνές ταινιών τύπου ο Λαβύρινθος του Πάνα...