Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 25 Nov, 2022, 18:40:43

Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 18:40:43
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2022/11/afroditidiamantopoulou.jpg)

Γεννήθηκε το 1966 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Είναι φιλόλογος και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Είναι απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Επικοινωνία του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ. Έχει συμμετάσχει σε συλλογικούς τόμους και ανθολογίες ποίησης.

Ποιητικές συλλογές:
«Ψυχόγραμμα», 2015
«Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας», εκδ. Γράφημα, 2021

Ανθολογημένα ποιήματα:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic-9084.0) ]
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Νησιά
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 18:46:49
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Νησιά

Περιπλανιέμαι στα νησιά των γαλάζιων ηφαιστείων.
Τα μάτια μου παγιδεύονται στο λευκό
μα ξαποσταίνουν στην κυανή σκιά του.
Ταξιδεύω με ζαλισμένη βάρκα, ονειροπαρμένη.
Αφήνομαι στο χάδι της αρμύρας,
στο σφύριγμα των αέρηδων.
Μπλεγμένα τα δίχτυα στην φραγκοσυκιά
σελαγίζουν βότσαλα και αλαφρόπετρες.
Ξεριζωμένα αρμυρίκια
σμιλεμένα από μελτέμι κι αλάτι
μου αλλάζουνε τη ρότα.
Σηκώνω το βλέμμα.
Στοιχειωμένα ξωκλήσια
με θαμπώνουν με φως αδυσώπητο.
Τις νύχτες αφουγκράζομαι τις φτερωτές
καθώς ανεμόμυλοι αλέθουνε τον χρόνο, τρίζοντας.
Τα πρωινά στα ακρογιάλια του πόθου,
ατενίζω την αιωνιότητα
καθώς κορμιά γυμνά, κρυμμένα στο χώμα,
φτιαγμένα λες από θεούς,
γεννούν έρωτες.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Ούτε
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 18:56:51
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Ούτε

Ούτε κι απόψε έστειλες κάποιο σημάδι.
Μάταια ψάχνω
την αλισάχνη της αύρας σου
το ανεπαίσθητο φτερούγισμα των βλεφάρων σου
επάνω στα δικά μου
Σωπαίνω
Στήνω καρτέρι στα αερικά της νύχτας
μήπως μου φέρουν τη βραχνάδα τους,
τον απόηχο της φωνής σου
Πασχίζω να σηκωθώ ψηλά,
πολύ ψηλά
να αγγίξω με τα ακροδάχτυλά μου τον ουρανό.
Μου έχει γίνει συνήθεια τελευταία,
στο φως των αστεριών
να ψηλαφίζω ανέμελη
το ιδεόγραμμα των χειλιών σου.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Έρως
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 19:01:50
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Έρως

Φρενοκλόπος, λυσιμελής εισβολέας
Θρασύ δρολάπι που λυσσομανά σε σεντόνια σεμνότητας
Αόμματος θωπευτής κορμιών σε παλινδρόμηση
Μονομάχος του χρόνου Ανήμερος
Καθαίρει ψυχές ανταριασμένες
βγάζοντας τη γλώσσα στα άστρα
ο Αλητήριος...

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Μείνε απόψε
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 19:24:26
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Μείνε απόψε

Μείνε απόψε μαζί μου
Θα σου χαρίσω την άγρια ορχιδέα
απ’ τα ταξίδια που κάναμε
στις γαλάζιες λεωφόρους του ονείρου
και μια χούφτα αστερόσκονη
ξεχασμένη στο στρίφωμα των φτερών της νεράιδας
που παραμόνευε τις νύχτες στο παράθυρό μας
Μείνε μαζί μου απόψε
Το ρολόι του χρόνου σταμάτησε στις ώρες της θλίψης
Και πολύ μου λείπεις μάνα

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Θέλω
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 19:29:05
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Θέλω

Θέλω ένα βράδυ να καθίσουμε οι δυο μας απέναντι,
να σου μιλήσω ακατάπαυστα
για τους περήφανους αετούς στις στέπες της Μογγολίας
για τα χιόνια που λιώνουν στο Κιλιμάντζαρο
για τα νούφαρα που ανθίζουν στις λίμνες του Κιότο
για τα φιδίσια μάτια των κοριτσιών της Σαχάρας.
Δεν θα σε κουράσω
Σ’ το υπόσχομαι
Απλά θα σε κοιτάω.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Σκέψεις
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 19:35:12
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Σκέψεις

Κάπου κάπου νομίζω πως πιάνω τις σκέψεις σου
μέσα στα δάχτυλά μου.
Τις αγγίζω, τις χαϊδεύω
τις αισθάνομαι
και ξαφνιασμένη ανοίγω τη χούφτα μου
να χυθούν στο άπειρο
σαν τους διάττοντες των Λεοντιδών.
Όχι πως δεν μπορώ να τις κρατήσω,
όχι πως δεν λαχταρώ να τις κάνω δικές μου,
φοβάμαι μήπως τις διαβάσουν οι άλλοι και προδοθείς.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Σκέψεις κατοπινές
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 19:38:54
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Σκέψεις κατοπινές

Τσαντίζομαι τελευταία με τις σκέψεις μου.
Έρχονται απρόσκλητες
Βουίζουν τριγύρω
Σφίγγουν τον λαιμό
Κόβουν την ανάσα.
Υπομένω καρτερικά.
Όταν πέφτει το φως
κι οι σκιές γιγαντώνουν
Λυτρώνομαι
Οι σκέψεις βυθίζονται
στον βάλτο των ονείρων.
Αποκοιμιούνται στην κούνια
ενός εξασκημένου υποσυνείδητου.
Τις αγκαλιάζει, τις κανακεύει
μα πάντα μου τη φέρνει πισώπλατα.
Αφήνει τυχαία τάχα... μερικές ελεύθερες
Μαγιά για την επόμενη μέρα.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Διαίρεση
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 19:43:02
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Διαίρεση

Διαιρετική διαδικασία αυτός ο έρωτας
Διαιρετέα η ύπαρξή μου.
Διαιρέτης ένας εγωισμός σε αποσύνθεση.
Μη φανταστείτε! Το πηλίκο αμελητέο
Πέντε-έξι όμορφες στιγμές!
Ατελής διαίρεση
Αφήνει πίσω υπόλοιπο από καλοκαίρια αβίωτα,
λόγια ανείπωτα, πόθους ανεκπλήρωτους.
Μεγάλο υπόλοιπο
Πιο μεγάλο από το πηλίκο
Κάπου έγινε λάθος.
Ας ξαναπροσπαθήσω...

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Μαζί
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 19:48:15
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Μαζί

Ζούμε μαζί εδώ και χρόνια
Ήρεμα, συγκαταβατικά
Δείχνεις κατανόηση στις αδυναμίες μου
Ακούς δίχως να μιλάς
Συμπάσχεις δίχως να κρίνεις
Όταν βρίσκομαι με φίλους,
μου κλείνεις το μάτι
Απλώνεις το χέρι
και με παρασέρνεις.
Αέναες περιπλανήσεις του μυαλού
η σχέση μας.
Τα βράδια αφουγκράζεσαι τις αναπνοές μου
Και τα πρωινά πίνουμε καφέ μαζί.
Πώς να σε βγάλω από τη ζωή μου
Πώς να σε προδώσω
Αγαπημένη μου μοναξιά;

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Στις παλιές τις γειτονιές
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 20:00:17
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Στις παλιές τις γειτονιές

Στις γειτονιές τις φτωχικές, στις παρυφές της πόλης
όλα μας φαίνονταν όμορφα.
Αγγίζαμε τα χέρια απ’ τα μπαλκόνια
Ο αγέρας μοσχοβόλαγε φαΐ της Κυριακής
Κάποτε έφερνε μαζί του τη φωνή του εκφωνητή
και γκολ και ζήτω
και γέλια απ’ τις γυναίκες
που με τις φανταχτερές τους ρόμπες
ρουφούσαν τον απογευματινό καφέ.
Οι καρδιές μας χτυπούσαν δυνατά
σα μαζευόμασταν του Aγιαννιού ανήμερα
να φτιάξουμε φωτιά μεγάλη,
να φαίνεται από μακριά.
Στήναμε γλέντι κάθε που ένας μας γινόταν φοιτητής
Φορούσαμε τα καλά μας και πίναμε ρετσίνες
Και γελούσαμε κι ελπίζαμε...

Τις παλιές μας γειτονιές τώρα τις χαίρονται άλλοι
Πολύβουες και πολύχρωμες ζωές.
Αγαπούν κι αυτοί τα ίδια ασθενικά λουλούδια
Απολαμβάνουν τα τιτιβίσματα
στα στενά κομμάτια του ουρανού που τους αντιστοιχούν
Κι ελπίζουν...
Τους ζηλεύω!

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Γυναίκες
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 20:05:17
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Γυναίκες

Ζήσαμε την αινιγματική λάμψη των ημερών
χωρίς ιστορία
Τη θλίψη της γειτονιάς των εργατών
Μάθαμε να εξασκούμαστε
Να αναζητούμε την ομορφιά
Στα χρώματα των εποχών που φλόγιζαν τα κτήρια
Στις ηλιαχτίδες που τρύπωναν στο γκρίζο μας δωμάτιο
Στα ασθενικά λουλούδια του πεζοδρομίου
Στα τιτιβίσματα των σπουργιτιών
που όργωναν το κομμάτι του ουρανού μας
Στον κάματο της καθημερινής δουλειάς
Στα φλογισμένα μάτια των παιδιών και των γερόντων
Η παραίτηση από την ευτυχία
μας άνοιξε τελικά τον δρόμο για τον παράδεισο...

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Μακρινή πατρίδα
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 20:51:28
Μαρίζα Κωχ Στο΄πα και στο ξαναλέω - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=eqU3PRcQjMc)

Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Μακρινή πατρίδα

Ήρθε με τα ρούχα που φορούσε από την πατρίδα
–Πάντερμο την έλεγε–
και με ένα λεχούδι στην αγκαλιά.
Μόχθησε, όμως, έζησε.
Ανάστησε παιδιά κι εγγόνια
Με αγάπη
Υπομονή
«Δόξα τω Θεώ» έλεγε.
Όταν όμως άκουγε ένα τραγούδι
Σ’ το ’πα και σ’ το ξαναλέω
στο γιαλό μην κατεβείς...»
ζάρωνε τα χείλη, κατάπινε τον λυγμό,
άφηνε τα δάκρυα να κυλήσουν
και ταξίδευε
Στην αυλή του πατρικού σπιτιού
Στην κούνια που ’φτιαξε ο παππούς
κάτω από τον πλάτανο,
Στα κορίτσια της γειτονιάς.
Δεν την ενδιέφερε ο παράδεισος
Τα γεράνια της αυλής της ήθελε να δει
και... να πεθάνει.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Άνθρωπε
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 20:57:46
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Άνθρωπε

Σέρνοντας την πίκρα πίσω σου αναχώρησες,
εγκαταλείποντας στην κρεμάστρα
το σχισμένο πανωφόρι της λογικής.
Δεν είχες καιρό για αποχαιρετισμούς
Δεν ήθελες να αντικρίσεις αγαπημένα μάτια
Εγωιστικά τείχη σ’ έκλεισαν στην αγκαλιά τους
κι άφησες τη ζωή για το όνειρο,
την αγάπη για το παραμύθι.
Έμαθες να ζεις στην οίηση και την γελοία αυταπάτη
νεκρανασταίνοντας βρικόλακες αναμνήσεις
Ανέραστος και Μαλθακός
Επαίτης του ελάχιστου
Προδότης της αλήθειας.
Βαλσαμωμένος θεατής του βίου
Δειλός σα μαθητούδι
Δεν μόχθησες,
δεν πάλεψες ως έπρεπε
Φοβήθηκες
την αγάπη, το αύριο, τον εαυτό σου
Φοβήθηκες να ζήσεις.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Εισβολή
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 21:02:14
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Εισβολή

Χτυπούν τα νοτισμένα τζάμια
φθινοπωριάτικο απομεσήμερο
Και εισβάλλουν
Κατακλύζουν τον χώρο
Ατίθασες
Αδιάντροπες
Σε αρπάζουν από το χέρι
Σε ταξιδεύουν σε χρόνους και τόπους αλλοτινούς
Σε γειτονιές με γέλια παιδιών και άρωμα γιασεμιού
Σε θάλασσες που σελαγίζουν στο φως του φεγγαριού
Σε έρωτες ηδονικούς
Και μετά
αποχωρούν αναπάντεχα
Και μένεις μόνος
Κενός
Χωρίς τις Αναμνήσεις σου

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Το σύνδρομο της Στοκχόλμης
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 21:06:42
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Το σύνδρομο της Στοκχόλμης

Έκανα πολύ κόπο απόψε
Προσπάθησα
και τελικά τα κατάφερα!
Άνοιξα μια τρύπα στον τοίχο της ζωής μου
και είδα απέναντι.
Γαλάζια ακρογιάλια, κίτρινα λουλούδια
κόκκινα πρόσωπα!
Ποιος με απήγαγε;
Ποιος με παγίδευσε στον δόλο;
Ποιος με εντοίχισε στη ρέμβη
καταραμένων ποιητών;
Πρέπει να κλείσω αυτή την τρύπα
Μπάζει ζωή και τρέμω...

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Τοξικά χαμόγελα
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 21:11:46
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Τοξικά χαμόγελα

Είναι κάτι τοξικά χαμόγελα που μας βρίσκουν χαλαρούς
και δηλητηριάζουν τη ζωή μας.
Εισχωρούν λαθραία στο αίμα,
έρπουν,
καραδοκούν
και την κατάλληλη στιγμή
με πλήρη εξάρτυση εφορμούν στην καρδιά.
Στήνουν φράκτες,
χρησιμοποιούν καταπέλτες,
αφοπλίζουν στρατιώτες – ενοχές.
Στο μεταξύ,
η βοήθεια από τα εγκεφαλικά μετόπισθεν
καθυστερεί υπερβολικά.
Η νίκη τους προδιαγεγραμμένη.
Κατακεραυνώνουν τον ισοπεδωμένο αντίπαλο
κι απολαμβάνουν χαιρέκακα τον θρίαμβό τους.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Ποίηση
Post by: wings on 25 Nov, 2022, 21:17:11
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Ποίηση

Σκέβρωσαν τα συναισθήματα
διατηρημένα στη φορμόλη
Πέτρωσαν τα χέρια
περιμένοντας ένα χάδι
Πόνεσε το σώμα.
Στις αμυχές της εγκατάλειψης
έσταξε στάλα στάλα το δάκρυ.
Βουβάθηκε η καρδιά
Υπομένοντας καρτερικά
τη χίμαιρα
Κι όταν της έμπηξαν το μαχαίρι κατάστηθα
Έσταξε ποίηση.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου: Φόβος 2020
Post by: wings on 26 Nov, 2022, 00:52:43
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου: Φόβος 2020

Ο Φόβος περιδιαβαίνει τα σοκάκια
της μαραζωμένης πολιτείας
Μια δυσωδία απειλής
κατακάθεται σαν πρωινή πάχνη
στις ψυχές.
Παραζαλισμένοι άνθρωποι
κλείνουν τις πόρτες με θόρυβο.
Η αέναη περιδίνηση
εικόνων, ήχων, αριθμών
διασαλεύει την καθημερινότητα
Λοβοτέμνει τον εγκέφαλο
Αφήνει αγκαλιές μετέωρες
Μάτια αγοραφοβικά
Χείλη αφίλητα.
Δαμόκλειος σπάθη
ο συνάνθρωπος
Και η μοναξιά
Λένε
Η μόνη σωτηρία.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Πωλούνται υλικά
Post by: wings on 26 Nov, 2022, 00:57:57
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Πωλούνται υλικά

Πωλούνται υλικά από κατεδάφιση ονείρων
Λόγια αγάπης με το μέτρο
Συναισθήματα με το κιλό κυρίως εκεί γύρω στα μεσάνυχτα
Στιγμές σε ζυγό ακριβείας
Εξομολογήσεις με άρωμα αλήθειας δίνονται όσο όσο
Τσιμενταρισμένες ελπίδες με το τσουβάλι
Ελάτε κόσμε... προλάβετε...
Σε λίγο θα αρχίσει και το θέαμα
κλόουν και ακροβάτες
με ψεύτικες φωτιές και τούμπες
Κακόμοιροι γελωτοποιοί
θα γαργαλέψουν τη θλίψη σας
Θα πουληθούν όλα, το ξέρω
πάρεξ κάτι σαρακοτρυπημένα δοκάρια
να στεριώνουν τη μιζέρια μας τα χρόνια που θα έρθουν...

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Το εφήμερο ταξίδι της σκιάς
Post by: wings on 26 Nov, 2022, 01:01:59
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Το εφήμερο ταξίδι της σκιάς

Καθώς ο ήλιος ξεγλιστρά μέσα από τα φυλλώματα
και τα τζιτζίκια σιγοντάρουν,
ασημιές σκιές, απόηχοι φωτός
γεμίζουν τον χώρο με φευγαλέες ανταύγειες.
Νωχελικές στην αρχή,
με πιότερη ένταση όσο κυλάει ο χρόνος,
πάλλονται από ζωή,
παιχνιδίζουν σαγηνεύοντας τον ήλιο
μεταλλάσσουν το φως με σκοτάδι
το πεπερασμένο με το άπειρο
την ευτυχία με τη δυστυχία.
Ερωτευμένες με το ταξίδι του εφήμερου
Ευτυχισμένες λόγω άγνοιας
Ώσπου η νύχτα να τις σαρώσει.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Κτητικές αντωνυμίες
Post by: wings on 26 Nov, 2022, 01:08:35
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Κτητικές αντωνυμίες

Ώρες-ώρες τα βάζω με τις αντωνυμίες
Παλαιότερα μάλωνα με τις αυτοπαθείς
τελευταία με τις κτητικές.
Εκείνο το μου, για παράδειγμα, μου τη δίνει αφόρητα
Το υποπτεύομαι να κινείται πίσω από τις σκιές
Το ακούω με τον άνεμο να ψιθυρίζει
Το διακρίνω στις αναλαμπές του δειλινού
Ενίοτε δε, γίνεται πολύ ενοχλητικό
Χαϊδεύει τα αυτιά
Ανασύρει συνειρμούς
Ξεκλειδώνει συναισθήματα
Μπλοκάρει ενοχές.
Μου ’ρχεται να το εκδικηθώ
Να το απαγάγω λέω απ’ τις γραμματικές
Να το φυλάξω στο βιβλίο της καρδιάς
μαζί με τα αγαπημένα χείλη που το προφέρουν.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Οι λέξεις σου
Post by: wings on 26 Nov, 2022, 01:16:07
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Οι λέξεις σου

Πόσο χαιρόμουν, όταν μου μιλούσες
Οι λέξεις θαλασσοπούλια,
γέμιζαν τον άνεμο με μυρωδιές θαλασσινές
και τιτιβίσματα ευτυχίας
Ονειρευόμουν θίνες και λευκούς κρίνους
ξεμαλλιασμένους απ’ τα μελτέμια
Άκουγα γοργόνες να φλυαρούν για τα μελλούμενα
χαμογελώντας στο φεγγάρι.
Κι ύστερα ήρθαν οι βροχές κι οι λέξεις βάρυναν.
Βγαίναν σκυφτές, μουντές, αμήχανες
Λίγες
Ριπές χειμωνιάτικου αέρα σάρωσαν τα όνειρά μου.
Γέμισε ο τόπος υλικά εγκατάλειψης
Δεν φοβήθηκα
Τις λέξεις λυπάμαι που ποτέ δεν είπες.
Αυτές σαπίζουν στο μυαλό
Στάζουνε πίκρα στην καρδιά
Πονάνε... ξεχασμένες.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου: Αγάπη-απάτη
Post by: wings on 26 Nov, 2022, 01:22:48
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου: Αγάπη-απάτη

Το τρένο της γραμμής θα ’ρθει σε λίγο.
Φέρνει μαζί του μιαν άρρωστη, γκρίζα βροχή
μεταλλική.
Χαρακώνει την ψυχή με ενοχές
Το πρόσωπο με ρυτίδες
Ακούγεται το αγκομαχητό της μηχανής.
Σείονται οι ράγες
Πάλλονται οι καρδιές
Παράλληλες ράγες
Παράλληλες ζωές
Ασύμβατες υπάρξεις
βουτηγμένες στα λασπόνερα της ματαίωσης
Σημαδεμένα τραπουλόχαρτα προορισμένα για απάτη
Βρέχει αγάπη-απάτη απόψε
κι εσύ
ακούς το σφύριγμα και το βάζεις στα πόδια
Χάνεσαι στην ομίχλη του σταθμού
τυλιγμένος στο αγαπημένο μου πανωφόρι.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Χειμωνιάτικο απομεσήμερο
Post by: wings on 26 Nov, 2022, 01:26:49
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Χειμωνιάτικο απομεσήμερο

Κίτρινο χειμωνιάτικο απομεσήμερο.
Ριπές μνήμης αναμοχλεύουν ηδονές λησμονημένες
κι απόηχοι ερώτων μυστικών
διασκορπίζονται σαν ξεραμένα φύλλα ενοχών
στον ουρανό της συνείδησης.

Σταχτιά, βαριά σύννεφα,
χτυπημένα από τους κεραυνούς της μνήμης,
αδειάζουν υποσχέσεις ανερμάτιστες
κι η ευεργεσία της βροχής ξεπλένει επιτέλους
τα θαμπά οράματα ενός έρωτα καταθλιπτικού.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Αυταπάτη γυναικός
Post by: wings on 26 Nov, 2022, 01:32:16
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Αυταπάτη γυναικός

Προχωρά με βήματα απαλά
αγγίζοντας με τα ακροδάχτυλά της τη ζωή
και βολεύεται στο στενό συρτάρι
που της έφτιαξαν, με κόπο.
Χαϊδεύει τις στριμωγμένες αναμνήσεις
Παίζει με τις γιρλάντες της αυταπάτης
Αναπολεί ξεφτισμένους έρωτες
Μαθαίνει να αφουγκράζεται τους απόηχους των ηδονών
Και σωπαίνει.
Κάποτε βγάζει για λίγο το κεφάλι
Και τότε κλαίει και γελάει
μήπως και ξορκίσει το συναίσθημα
και την αφήσει επιτέλους ήσυχη
να διάγει ευπρεπώς
τον τετράγωνό της βίο...

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)
Title: Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Ψηφίδες
Post by: wings on 26 Nov, 2022, 01:36:19
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Ψηφίδες

Πόσο μου αρέσει να ψηλαφίζω τα απομεινάρια της αγάπης
Σκαλίζοντας τα σεντούκια του μυαλού
αναδύω παρωχημένα χαμόγελα
μπαλώνω κουρελιασμένες λέξεις απ’ τους αέρηδες του χρόνου
νοικοκυρεύω ατίθασα συναισθήματα
και ψάχνω, ψάχνω για εκείνες τις πετρούλες
που μου μάζεψες σε εκείνο το ακρογιάλι
ψηφίδες στο γαλάζιο απόγευμα της Αμοργού.
Και τότε χαίρομαι και λυπάμαι
Και κλείνω τα σεντούκια με θόρυβο και τα διπλοκλειδώνω
Πόσο φοβάμαι εκείνη την ύπουλη τη μνήμη
μήπως αρπάξει την ανάμνησή σου και χαθείς.

Από τη συλλογή Το γλαυκό και το μπλε της νύχτας (2021)