Ντίνος Χριστιανόπουλος

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Καλοκαίρι

Βρήκες την εποχή να με ταράξεις στα δαγκάματα
και να μου κάνεις μελανιές σ’ όλο μου το κορμί.

Φοβάμαι μήπως φαίνονται απ’ τον ανοιχτό γιακά,
μήπως το καταλάβει η μητέρα,
μήπως το μυριστούν οι φίλοι
και πώς να εμφανιστώ γυμνός στα μπάνια.

Δεν ξέρω πού ήσουνα ολόκληρο χειμώνα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος: Ό,τι κορόιδευα

Δεν έχω πια δικαίωμα να κλαίγομαι
τώρα που χόρτασα κι εγώ ψωμί κι αγάπη.
Οι στερημένοι δεν είναι πια αδέλφια μου,
οι πεινασμένοι δε μ’ έχουν για δικό τους,
κι ούτε με ξελασπώνει που ταράζομαι
σαν τύχει κι αντικρίσω τη ματιά τους.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Προσκυνήματα

Από μικρός συνήθισα να προσκυνώ
χέρια παπάδων, ιερές εικόνες·
μετά το γύρισα σε πόδια αγαπημένα.

Τώρα μπερδεύω τι θα πει προσκυνημένος.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=OZegtQ_7g7w

Χρήστος Κολοκοτρώνης, Αφήστε με να κλάψω (με τον Στέλιο Καζαντζίδη, 1953)

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βασιλάκης

Δυο μήνες τώρα σε λιμπίζομαι
και δεν το λέω.

Μες στο μπλουτζίν λαμποκοπάς
όλο δροσιά και νιάτα.

Στα χέρια σου η ομορφιά
σπατάλησε όλο της το χνούδι.

Κι όταν γυρνάς στις δέκα
από το λούνα παρκ
και τραγουδάς «Αφήστε με να κλάψω»
(δεκαοχτώ χρονώ, τι ξέρεις από κλάμα),

στημένος στο σοκάκι σου,
πίσω από κάτι βαρέλια,
περιμένω να κλείσει η νύχτα μου
με σένα.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Δυτικές συνοικίες

Σταυρούπολη, Ηλιούπολη, Πολίχνη,
συνοικίες του λαθρόβιου έρωτά μου,
με τι συγκίνηση κάθε φορά σας βρίσκω
να προοδεύετε σε νιάτα κι ομορφιά.

Τα ευωδιαστά τσαΐρια σας που άλλοτε
φιλοξενούσαν κάθε άστεγη αγάπη,
έγιναν τώρα γειτονιές που μυρμηγκιάζουν
ωραία και βαρβάτα τζουτζουκλέρια.

Τάχα να ξέρουν όλοι αυτοί οι νεανίσκοι
με τα μοτοσακό και τα μπλουτζίν,
σε τι αγροτεμάχια γεννήθηκαν,
τι έρωτας είναι σπαρμένος στην αυλή τους;

Σταυρούπολη, Ηλιούπολη, Πολίχνη,
θεριέψατε με του έρωτα το γάλα,
παλιά αναχωρητήρια αγάπης,
καινούρια ενδιαιτήματα ομορφιάς.

Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ατμόσφαιρα 1949

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Τώρα που κληρονομήσαμε την εμπειρία των άλλων, χάσαμε την πνοή τους
και δεν μας απομένει πια παρά να χαράζουμε σχήματα,
να συζητούμε με τακτ
και να ξεφυλλίζουμε συλλογές γραμματοσήμων.
Όταν κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο, αποφασίσαμε
να του διαθέσω πέντε αντίτυπα· δέχτηκε
και μου ’κανε κάπου κριτική για τα νέα μου ποιήματα.
Έτσι περνούσαμε τον καιρό μας και κάναμε βόλτες στην Τσιμισκή
μιλώντας γι’ αμερικανική λογοτεχνία κι ωραία κορίτσια.
Ο νεαρός με τα «Μαραμπού», ψηλός, μελαχρινός,
συνόδεψε ένα φίλο του, πρωτοετή της Στρατιωτικής Ιατρικής, σε ζαχαροπλαστείο.
«Άσ’ τα», μου έλεγε, «μου ’φυγαν έξι χιλιάδες·
η φιλία, βλέπεις – με είχε βοηθήσει στις εξετάσεις.»
«Φυσικά», του απάντησα, «φυσικά·
ίσως κάνω την περίπτωσή σου ποίημα.
Είναι πολύ πεζή, θα μου βρουν ελιοτικές επιδράσεις.
Στα πρωτόλεια, τα τέτοια είναι συχνά,
όμως δίνει χαρά μια δημοσίευση
κι η έκδοση σε καλλιτεχνικό τυπογραφείο.
Θα με μνημονέψουν σ’ εφημερίδες μ’ ευνοϊκά σημειώματα
κι ύστερα θα με ξεχάσουν· ευνόητο,
μια κι έλειψε η πνοή των παλαιών από τους στίχους μας
και μένει τώρα μοναχά η εμπειρία τους.»

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Στον φίλο που πάει για δάσκαλος

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Μονάχος σου, σε αψηλό χωριό απομονωμένος,
δίχως μάνα να σου καρικώνει τις κάλτσες, δίχως φίλους για βόλτα,
τότε θα νιώσεις πως ό,τι πήρες, πήρες· τώρα πρέπει να δώσεις·
κι αν έχεις πολλά, πολλά θα δώσεις· αν λίγα,
σκέψου τις ώρες που σπατάλησες εδώ κι εκεί.
Παρ’ όλες τις τυχόν επιφυλάξεις μου, σε συμβουλεύω
να την κρατήσεις την αγνότητά σου. Βέβαια,
είναι οδυνηρή η εγκράτεια, όταν μάλιστα
η φαντασία οργιάζει· όμως, αν θέλεις
του κόσμου την εκτίμηση, όλο και πρέπει
να ολοκληρώνεσαι στη στέρηση.

Εξόν απ’ τη διδασκαλία στο σχολείο,
κοίτα να κάνεις και καμιά μικρή βιβλιοθήκη,
να ’ρχονται οι νέοι του χωριού και να διαβάζουν.
Στην ενδοχώρα να εργαστείς. Έτσι προσφέρεις
πολύ περισσότερα απ’ τους νεανίσκους της Τσιμισκή.
Ωστόσο κοίτα και την ηθική σου ακεραιότητα:
από έναν νέο δροσερό κι αγνό, κυρίως αγνό,
ιδιότητα δεν έχει η ανθρωπότης τιμιωτέραν.

Κι εν τω μεταξύ θα κρατούμε αλληλογραφία και θα μου στέλνεις
φωτογραφίες σου ανάμεσα στα παιδιά του χωριού.
Και θα ’μαι, αλήθεια, περήφανος για έναν τέτοιο φίλο.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Καθαρίστρια

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Φώναζε έξαλλη.

Μπήκαν μπουλούκι, λέρωσαν
με τις αρβύλες τους το πάτωμα.
Μόλις το είχε σφουγγαρίσει
τρίβοντας ένα ένα τα σανίδια,
φτύνοντας αίμα ένα ολόκληρο πρωί.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, In memoriam

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Αίμα στη χλαίνη, αίμα στο χορτάρι,
αίμα στο επικίνδυνο φεγγάρι.

Το επικίνδυνο φεγγάρι θα χαθεί,
το χορτάρι — κι αυτό θα μαραθεί.

Μα στην καθημερινή σου χλαίνη,
άνθος αμάραντο, το αίμα μου θα μένει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Βαλτάσαρ

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Το χέρι που ερήμωσε την ξενοιασιά σου
γράφοντας μυστικά στον τοίχο επάνω
το κρυπτογράφημα της συμφοράς,
πόσες φορές κι εγώ δεν το αντίκρισα,
όχι σε τοίχο ή σε οθόνη αλλά στα μάτια
εκείνων που είναι επικίνδυνοι φεγγίτες
της ομορφιάς.
Μα δεν το εξήγησα ποτέ μου
ούτε επιδίωξα ποτέ να το εξηγήσω,
ίσως γιατί τα κοκαλιάρικα αυτά δάχτυλα
μου λένε πιο πολλά κι απ’ όσα γράφουν.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κυκλάμινα και χαμομήλια

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Μέσα σε θάμνους, κάτω από πουρνάρια
ανάμεσα σε πέτρες και σε βράχια,
φυτρώνουν τα κυκλάμινα· κανένα
πόδι ανθρώπινο ποτέ δεν τα πατάει,
κανένα χέρι δεν τα ξεριζώνει·
μένουν εκεί με τη σεμνή τους αξιοπρέπεια
μικρές κρυμμένες ομορφιές που σε ξαφνιάζουν.

Και μόνο του αγρού τα χαμομήλια,
που ξένοιαστα απλώνονται στον κάμπο,
λεύτερα στο αγέρι και το φως,
κάποιος τσομπάνης θα βρεθεί να τα πατήσει
ή κάποιο κάρο με τις ρόδες του τα λιώνει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Εσύ που πάντα κάτι διασώζεις

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Σένα λατρεύω, ω αιωνιότητα,
που ξέρεις μυστικά να διακλαδίζεσαι
κυλώντας μες στης έξαψης τ’ αυλάκια,
κρυμμένη πίσω απ’ τα ινδάλματα του πάθους
και πάντα δείχνοντας στο τέλος μία πόρτα,
όταν πυκνώνουν τ’ αδιέξοδα της μοναξιάς.

Κι όταν η νύχτα συσσωρεύει ερεθισμούς
σαν προσανάμματα επάνω στο κορμί μου
κι αρκεί μονάχα ένα βλέμμα για να γίνει
παρευθύς παρανάλωμα η σάρκα,
είσαι εσύ που πάντα κάτι διασώζεις
μέσ’ απ’ τ’ αποκαΐδια της σεμνότητας.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Οι δράκοι

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Ω τρυφεροί εραστές, που αμέριμνοι οδεύετε
έξω απ’ τα προάστια, σ’ αισθηματικές ερημιές,
όπου η νύχτα συνάζει με στοργή τα ζευγαράκια της,
μακριά από τα μάτια των κακών ανθρώπων·

ω τρυφεροί εραστές, που ανύποπτοι γέρνετε
στις απαλές περιπτύξεις της αγαπημένης
κι ο κόσμος σάς φαίνεται εύκολος διαμέσου του έρωτα,
χωρίς ούτε μια στιγμή να σκεφτείτε τους στερημένους·

ω τρυφεροί εραστές, δυο βήματα πίσω απ’ την πλάτη σας
ελλοχεύει εκείνος που δεν γνώρισε ποτέ την τρυφερότητα,
καραδοκώντας τους ανυποψίαστους σπασμούς σας
να εγκαινιάσει κι απόψε την αποκτήνωσή του.

Ω τρυφεροί εραστές, μετά την πρωινή νεκροψία
ποιος θα βρεθεί να σας εξηγήσει τι άραγε θέλουν
κι επιτίθενται έτσι αποτρόπαια οι στερημένοι,
γιατί πληθαίνουν επικίνδυνα οι δράκοι;

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=xuTIz5Em43Y

Ντίνος Χριστιανόπουλος & Μάνος Χατζιδάκις, Σαν τους αριστερούς (Κατατρεγμένοι)
(τραγούδι: Ανδρέας Καρακότας, πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου / δίσκος: Τα τραγούδια της αμαρτίας (1996))

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κατατρεγμένοι

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Σαν τους αριστερούς σάς αγαπώ, αδέλφια μου·
κι αυτοί κι εμείς διαρκώς κατατρεγμένοι:
αυτοί για το ψωμί — εμείς για το κορμί,
αυτοί για λευτεριά — εμείς για έρωτα,
για μια ζωή δίχως φόβο και χλεύη.

Σαν τους αριστερούς σάς αγαπώ, αδέλφια μου,
παρόλο που κι αυτοί μας κατατρέχουν.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)

[wings]

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Θάλασσα

[Ενότητα Ο αλλήθωρος (ποιήματα 1949-1970)]

Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.

Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.

Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.

Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ντίνος Χριστιανόπουλος / Ποιήματα (Ιανός, 2004)