Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Music and Lyrics => Favourite Poetry => Topic started by: spiros on 31 Oct, 2005, 18:03:46

Title: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: spiros on 31 Oct, 2005, 18:03:46
Morning (Love Sonnet XXVII from 100 Love Sonnets)

Naked you are simple as one of your hands;
Smooth, earthy, small, transparent, round.
You've moon-lines, apple pathways
Naked you are slender as a naked grain of wheat.

Naked you are blue as a night in Cuba;
You've vines and stars in your hair.
Naked you are spacious and yellow
As summer in a golden church.

Naked you are tiny as one of your nails;
Curved, subtle, rosy, till the day is born
And you withdraw to the underground world.

As if down a long tunnel of clothing and of chores;
Your clear light dims, gets dressed, drops its leaves,
And becomes a naked hand again.
Title: Re: Pablo Neruda, Saddest Poem
Post by: Tess on 29 Oct, 2006, 22:35:29
SADDEST POEM
I can write the saddest poem of all tonight.

Write, for instance: "The night is full of stars,
and the stars, blue, shiver in the distance."

The night wind whirls in the sky and sings.

I can write the saddest poem of all tonight.
I loved her, and sometimes she loved me too.

On nights like this, I held her in my arms.
I kissed her so many times under the infinite sky.

She loved me, sometimes I loved her.
How could I not have loved her large, still eyes?

I can write the saddest poem of all tonight.
To think I don't have her. To feel that I've lost her.

To hear the immense night, more immense without her.
And the poem falls to the soul as dew to grass.

What does it matter that my love couldn't keep her.
The night is full of stars and she is not with me.

That's all. Far away, someone sings. Far away.
My soul is lost without her.

As if to bring her near, my eyes search for her.
My heart searches for her and she is not with me.

The same night that whitens the same trees.
We, we who were, we are the same no longer.

I no longer love her, true, but how much I loved her.
My voice searched the wind to touch her ear.

Someone else's. She will be someone else's. As she once
belonged to my kisses.
Her voice, her light body. Her infinite eyes.

I no longer love her, true, but perhaps I love her.
Love is so short and oblivion so long.

Because on nights like this I held her in my arms,
my soul is lost without her.

Although this may be the last pain she causes me,
and this may be the last poem I write for her.
Title: Re: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: Tess on 29 Oct, 2006, 22:39:05
 And another sonnet of Pablo Neruda

   I don't have a "never", I don't have an "always". 
   In the sand 
   Victory left its forgotten footprints. 
   I'm a poor man ready to love others who are like me. 
   I don't know who you are. I love you. I don't give or sell thorns. 

   Someone perhaps may know that I didn't weave bloody 
   Crowns, that I fought against mockery 
   And that truly I filled the high tide of my soul. 
   I gave doves as repayment for vileness. 

   I don't have a "never" because 
   I was, am, will be unique. And in the name 
   Of my changing love, I proclaim purity. 

   Death is only a stone of forgetting. 
   I love you, I kiss your mouth of happiness. 
   Let's bring the wood and make fire on the mountain. 

Title: Re: Pablo Neruda, Άφησε λεύτερα τα χέρια μου
Post by: Tess on 29 Oct, 2006, 23:01:59
ΑΦΗΣΕ ΛΕΥΤΕΡΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ

Άφησε λεύτερα τα χέρια μου
και την καρδιά μου, άφησε λεύτερη!
Άφησε τα δάχτυλά μου να τρέξουν
στους δρόμους του κορμιού σου.
Το πάθος - αίμα, φωτιά, φιλιά -
με ανάβει με τρεμουλιαστές φλόγες.
Αλλά εσύ δεν ξέρεις τι είναι τούτο!

Είναι η καταιγίδα των αισθήσεών μου
που διπλώνει τον ευαίσθητο δρυμό των νεύρων μου.
Είναι η σάρκα που φωνάζει με τις διάπυρες γλώσσες της!
Είναι η πυρκαγιά!
Και συ είσαι εδώ, γυναίκα σαν άθικτο ξύλο
τώρα που η καμμένη μου ζωή πετάει
προς το γεμάτο με άστρα, σαν τη νύχτα, σώμα σου!

Άφησε λεύτερα τα χέρια μου
και την καρδιά μου, άφησε λεύτερη!
Δεν είναι έρωτας, είναι επιθυμία που ξεραίνεται και σβήνει,
είναι καταιγισμός από ορμές,
προσέγγιση του απίθανου,
αλλά υπάρχεις εσύ,
υπάρχεις εσύ για να μου δώσεις τα πάντα,
και για να μου δώσεις αυτό που κατέχεις ήρθες στη γη -
όπως εγώ ήρθα για να σε περιέχω
για να σε επιθυμώ,
για να σε δεχτώ!
Title: Re: Pablo Neruda, Δεν σ' αγαπώ
Post by: Tess on 29 Oct, 2006, 23:03:40
ΔΕΝ Σ' ΑΓΑΠΩ

Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαίτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ'άλλον τρόπο,

παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σα δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.

Title: Re: Pablo Neruda, Θα ξέρεις πως δε σ' αγαπώ
Post by: Tess on 29 Oct, 2006, 23:04:41
ΘΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕ Σ' ΑΓΑΠΩ

Θα ξέρεις πως δε σ' αγαπώ και πως
σ' αγαπώ αφού η ζωή μας δυο έχει τρόπους,
η λέξη είναι φτερούγα της σιωπής,
έχει η φωτιά το 'να μισό από κρύο.

Σ' αγαπώ για να σ'αγαπήσω πάλι,
τ' άπειρο για να ξαναρχίσω
κι απ' το να σ'αγαπώ για να μην πάψω:
γι' αυτό κι εγώ δε σ' αγαπώ ακόμα.

Σ' αγαπώ και δε σ' αγαπώ σα να 'χα
στα χέρια τα κλειδιά της ευτυχίας
κι ένα δύστυχο αβέβαιο επρωμένο.

Δυο ζωές να σ' αγαπω η αγάπη μου έχει.
Γι' αυτό όχι μόνον όταν σ' αγαπάω
μα σ' αγαπώ κι όταν δεν σ' αγαπάω.

Title: Re: Pablo Neruda, Δε σε θέλω παρά γιατί σε θέλω
Post by: Tess on 29 Oct, 2006, 23:06:22
ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΩ ΠΑΡΑ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΘΕΛΩ

Δε σε θέλω παρά γιατί σε θέλω,
μα απ' το θέλω στο δε σε θέλω πέφτω
κι απ' το καρτέρα, όταν δε σε προσμένω,
περνώ απ' το παγερό στο πυρωμένο.
Σε θέλω μόνο γιατί εσένα θέλω,
σε μισώ μα γι' αγάπη σου προσπέφτω,
κι είν' της αθώας αγάπης μου το μέτρο
σαν τυφλός που αγαπά να μη σε βλέπω.
Το σκληρόψυχο του Γενάρη φέγγος
την καρδιά μου θα σιγολιώσει εφέτος,
ανοίγοντάς μου στα κρυφά το στέρνο.
Μόνος στην ιστορία αυτή πεθαίνω
και πεθαίνω απ' αγάπη αφού σε θέλω,
σε θέλω, αγάπη, ως το αίμα κι ως το τέλος.
Title: Re: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: vanilia on 29 Oct, 2006, 23:07:19
Παιδιά με φτιάξατε κι έχω και ταξίδι αύριο κι έχω αφήσει τον Νερούδα στην Κέρκυρα!!!
Αλήθεια, έχετε διαβάσει το "20 Ερωτικά Ποιήματα και Ένα Τραγούδι Χωρίς Καμμιάν Ελπίδα" σε μετάφραση Κεντρωτή; Αν ναι, τι γνώμη έχετε; Νομίζω τα δύο πρώτα post στα αγγλικά είναι από τα 20 ερωτικά...
Title: Re: Pablo Neruda, Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου
Post by: Tess on 29 Oct, 2006, 23:08:25
ΜΗ ΛΕΙΨΕΙΣ ΚΑΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ

Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου, γιατί να,
πώς να το πω, μου 'ναι μεγάλη η μέρα,
και θα σε περιμένω σαν στους σταθμούς εκείνους
που σε κάποια γωνιά τους πήρ' ο ύπνος τα τρένα.
Μη φύγεις καν για μια ώρα γιατί τότε
σ' αυτήν την ώρα σμίγουν οι στάλες της αγρύπνιας
κι ο καπνός που γυρεύει να 'βρει σπίτι ίσως έρθει
να σκοτώσει ως και την καρδιά μου τη χαμένη.
Μην τσακιστεί η σιλουέτα σου στην άμμο,
στην απουσία τα βλέφαρά σου μην πετάξουν:
μη φύγεις καν για ένα λεπτό, ακριβή μου,
γιατί σ'εκείνο το λεπτό θα ξεμακρύνεις τόσο
που άνω κάτω τον κόσμο θα κάνω εγώ ρωτώντας
αν θα γυρίσεις ή αν θ' αφήσεις να πεθάνω.
Title: Re: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: Tess on 29 Oct, 2006, 23:10:55
Έχεις απόλυτο δίκιο…Τα λόγια (μας) είναι περιττά.
 Καλό σου ταξίδι!!
Title: Re: Pablo Neruda, Σκύβω τα βράδια
Post by: Tess on 29 Oct, 2006, 23:12:21
ΣΚΥΒΩ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ

Σκύβω στα βράδυα τραβώ τα περίλυπα δίχτυα μου
στους ωκεανούς των ματιών σου.

Εκεί ξαπλώνει και καίγεται στην πιο ψηλή φωτιά
η μοναξιά μου που κουνάει τα μπράτσα σαν ναυαγός.

Κάνω κόκκινα σινιάλα στα απόντα μάτια σου
που κυματίζουν σαν τη θάλασσα στην όχθη ενός φάρου.

Φύλαγες μόνο σκότη, μακρινή και δική μου γυναίκα,
από το βλέμμα σου αναδύεται κάποτε η παραλία του τρόμου.

Σκύβω στα βράδυα ρίχνω τα περίλυπα δίχτυα μου
σε κείνη τη θάλασσα που πάλλει τους ωκεανούς των ματιών σου.

Τα νυχτοπούλια ραμφίζουν τα πρώτα αστέρια
που σπινθηρίζουν σαν την ψυχή μου όταν σε αγαπώ.

Καλπάζει η νύχτα στη μαύρη φοράδα της
σκορπίζοντας γαλάζια στάχυα στο λιβάδι.
Title: Re: Pablo Neruda, Ίσως η απουσία είναι παρουσία
Post by: Tess on 29 Oct, 2006, 23:13:16
ΙΣΩΣ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

'Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,

χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,
που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,


χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,

και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι,
και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,
και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.
Title: Re: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: F_idάνι on 30 Oct, 2006, 00:01:51
Αχ, Τέσσυ, τι όμορφα ποιήματα!!!!!! Από εκείνα που κάθε φορά που τα διαβάζεις σου λένε κάτι διαφορετικό... Κοιτάξτε κι εδώ:
http://www.geocities.com/nerudapoet/postman/poetryof.htm
Title: Re: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: Tess on 30 Oct, 2006, 00:07:40
Αλήθεια, δεν είναι σαν να τα διαβάζεις πρώτη φορά κάθε φορά;
Thanks for the link!
Title: Re: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: F_idάνι on 30 Oct, 2006, 00:18:41
Quote
Αλήθεια, δεν είναι σαν να τα διαβάζεις πρώτη φορά κάθε φορά;

Ναι, ναι, είναι το είδος της ποίησης που είναι αδύνατο να γίνει κλισέ, σαν πίσω από τις υπέροχες λέξεις να κρύβεται μια άλλη, ακόμη πιο υπέροχη ποίηση, σα να παίζει κρυφτούλι όλη η ομορφιά της ζωής between these few beautiful lines... Thanks, you made my whole week :-) ...
Title: Re: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: Tess on 30 Oct, 2006, 00:21:06
i liked what you said about those few beautiful lines...
and don't forget, we are the kind of people who ...read between the lines! huh???
hugs,
tess
Title: Re: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: iogo on 14 Feb, 2013, 14:01:51
Morning (Love Sonnet XXVII from 100 Love Sonnets)

Naked you are simple as one of your hands;
Smooth, earthy, small, transparent, round.
You've moon-lines, apple pathways
Naked you are slender as a naked grain of wheat.

Naked you are blue as a night in Cuba;
You've vines and stars in your hair.
Naked you are spacious and yellow
As summer in a golden church.

Naked you are tiny as one of your nails;
Curved, subtle, rosy, till the day is born
And you withdraw to the underground world.

As if down a long tunnel of clothing and of chores;
Your clear light dims, gets dressed, drops its leaves,
And becomes a naked hand again.

Στα ιταλικά

"Nuda" di Pablo Neruda - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=UWxJkHLIcvw)
Title: Re: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: dimace on 07 Jan, 2014, 09:19:05
Τέλεια και των τελείων τελειότερα. (Σφραντζής) Κρίμα που δεν έχει αναλυθεί κάποιο, ώστε να υπεισέλθουμε στα ενδότερα του ποιητή, που γράφει στον τόνο του εκάστοτε τόπου διαμονής και εφήμερου έρωτα. Όπως με τις Σονάτες του Μπετόβεν, μπορείς να καταλάβεις  από το έργο του τι του συμβαίνει, που βρίσκεται, κλπ... Ωραία πράγματα. 
Title: Re: Pablo Neruda, Love sonnets
Post by: dnassibian on 20 Nov, 2014, 09:42:04
Soneto LXXXI, Cien sonetos de amor


Ya eres mía. Reposa con tu sueño en mi sueño.
Amor, dolor, trabajos, deben dormir ahora.
Gira la noche sobre sus invisibles ruedas
y junto a mí eres pura como el ámbar dormido.
Ninguna más, amor, dormirá con mis sueños.
Irás, iremos juntos por las aguas del tiempo.
Ninguna viajará por la sombra conmigo,
sólo tú, siempreviva, siempre sol, siempre luna.
Ya tus manos abrieron los puños delicados
y dejaron caer suaves signos sin rumbo,
tus ojos se cerraron como dos alas grises,
mientras yo sigo el agua que llevas y me lleva:
la noche, el mundo, el viento devanan su destino,
y ya no soy sin ti sino sólo tu sueño.

Cien sonetos de amor LXXXI - Pablo Neruda - Ciudad Seva (http://www.ciudadseva.com/textos/poesia/ha/neruda/100sone/81.htm)