Πέντε σκύλοι πεινασμένοι, μια ζωή βασανισμένοι
μέσα σε βρισιές και γιούχα, βάλανε καινούργια ρούχα
και με γιορτινή φορεσιά
βγήκανε να πάνε βόλτα, στου Παράδεισου την πόρτα
πίσω απ' την παλιά εκκλησιά
μέσα στη ζωή, ποτέ μη ζητάς να βρεις ποιος είναι ο δικαστής
να περπατάς, και πάντα να κοιτάς, πού θα πας να κρυφτείς...
μες την ερημιά του κόσμου, ένα χέρι γράφει εντός μου,
"κάπου υπάρχει θεός..."
Πέντε πεινασμένοι σκύλοι, στου Παράδεισου την πύλη,
περιμέναν απ' τους πρώτους για να στήσουν το χορό τους
μα προτού η αυγή χαράξει, στ' ουρανού την άγια τάξη
χωροφύλακες αγγέλοι, τους κρεμάσαν στο τσιγγέλι
μέσα στη ζωή, ποτέ μη ζητάς να βρεις ποιος είναι ο δικαστής
να περπατάς, και πάντα να κοιτάς, πού θα πας να κρυφτείς...
...φίλοι σκύλοι μου μην κλαίτε
μες τη συμφορά να λέτε
"κάπου υπάρχει θεός"...
Μόλις το άκουσα και σκέφτηκα ότι έχουμε και τον Σπύρο κάπου εδώ... με απαγγελία του ίδιου του συνθέτη και φωνητικά της Αλίκης Καγιαλόγλου. Από την υπέροχη συνάντηση των δύο αείμνηστων δημιουργών στη συλλογή Αντικατοπτρισμοί. Τούτα τα τραγούδια λες και φτιάχτηκαν για να κάνουν το είδωλο της ζωής μας καλύτερο κάθε που τ' ακούμε...