Η γερουσιαστής, η γερουσιάστρια, η βουλευτής, της βουλευτού, η βουλευτίνα, η βουλεύτρια;

[Frederique]

Πάντα! :)

[spiros]

Η γυναίκα βουλευτής μοιάζει να προτιμά τον αντρικό τίτλο, αντί για έναν τύπο που άλλη μια φορά θα τη διαφοροποιεί, σαν να την περιπαίζει: η βουλευτίνα!
http://yannisharis.blogspot.com/2008/01/15.html

«θηλυκά επαγγελματικά και άλλα ονόματα σε -έας (-εύς) (εισαγγελέας, γραμματέας, συγγραφέας κ.ά.) σχηματίζουν συνήθως τη γενική ενικού με τον λογιότερο τύπο: τής εισαγγελέως, τής γραμματέως, τής συγγραφέως αντί των γενικών: τής εισαγγελέας, τής γραμματέας, της συγγραφέας που δεν χρησιμοποιούνται πολύ, γιατί υπονοούν τύπους ονομαστικής σε -έα: η εισαγγελέα (!), η γραμματέα (!), η συγγραφέα (!)».

Κατ' αρχήν, εκτός από τους λόγιους τύπος της εισαγγελέως, της γραμματέως, της συγγραφέως, στη Νεοελληνική σήμερα χρησιμοποιούνται και οι τύποι της εισαγγελέα, της γραμματέα, της συγγραφέα. Δηλαδή ένα ερώτημα όπως «(της) εισαγγελέως / γραμματέως /συγγραφέως ή (της) εισαγγελέας / γραμματέας / συγγραφέας;» θα αποτελούσε ψευδοδίλημμα. Δεν τίθεται θέμα επιλογής μεταξύ αφενός των τύπων γενικής σε -έως και αφετέρου των τύπων γενικής σε -έας. Υπάρχουν τύποι σε -έως (της συγγραφέως κ.λπ.), τύποι σε -έα (της συγγραφέα κ.λπ.), αλλά και τύποι σε -έας (της συγγραφέας κ.λπ.). Οι τελευταίοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν σπάνιοι και καταχρηστικοί.
http://periglwssio.blogspot.com/2009/01/blog-post_06.html


Βλέπε και: Τα θηλυκά επαγγελματικά ουσιαστικά: γλωσσική χρήση και τυποποίηση (Άννα Ιορδανίδου, Έλενα Μάντζαρη)

[Asdings]

Υπάρχουν τύποι σε -έως (της συγγραφέως κ.λπ.), τύποι σε -έα (της συγγραφέα κ.λπ.), αλλά και τύποι σε -έας (της συγγραφέας κ.λπ.). Οι τελευταίοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν σπάνιοι και καταχρηστικοί. http://periglwssio.blogspot.com/2009/01/blog-post_06.html

Όχι απλώς σπάνιοι και καταχρηστικοί, αλλά και προσιδιάζοντες σε αγραμμάτους, θα έλεγα! Για την ονομαστική των θηλυκών ονομάτων για τα οποία μιλάμε, το -ίνα θα ήταν οπωσδήποτε το ορθό και φυσικό αν -λέω αν- είχαμε δεχτεί τη φυσική λαλιά μας όπως ακριβώς ήταν, σεβόμενοι τα φυσικά της χαρακτηριστικά και εντάσσοντας στο σώμα της μόνο όσα λόγια στοιχεία δεν παραβίαζαν κατάφωρα τη φωνοταξία, τη φωνολογία, τη σύνταξη και τη γραμματική της. Την άποψή μου αυτή έχει ήδη υποστηρίξει ο (μέγας) Κακριδής. Τώρα, ωστόσο, που η γλώσσα μας δεν είναι και τόσο όπως θα έπρεπε να είναι, θεωρώ ορθότερη τη διατήρηση των αρσενικών τύπων σε αυτά τα θηλυκά (τ.έ. η βουλευτής, η δικαστής, η γραμματέας κ.λπ.). Για περισσότερα βλ. το εξαιρετικό έργο του Αργυρίου Ν. Σταυράκη "Νεοελληνική νομική γλώσσα και ορολογία" (Αθήνα: Π.Ν.Σάκκουλας 2010, σσ. 104-119) (σε αναφορά με τύπους όπως "η δικαστής", "η εισαγγελέας" κ.ά.).