Απόστολος Λυκεσάς, Διάλογος ωδικών πτηνών
–Όντως, ο εφιάλτης υπάρχει,
μην κοιτάς
τόσους που, ξύπνιοι, δήθεν, κλείνουνε τα μάτια.
Εύκολο το ’χεις
μια μυρμηγκοφωλιά εγκαυμάτων
να αποικίζει την παρεγκεφαλίδα;
–Γι’ αυτό τα όνειρα απάγονται
από κομψευόμενους λελέδες της αποβλάκωσης,
ευλύγιστους στην ταχυδακτυλουργία των σπονδύλων.
Γι’ αυτό πληρώνουμε λύτρα,
αμετανόητοι,
καταπιώνες αιώνιων υποσχέσεων
στραγγισμένοι σαν θερισμένα ρυζοχώραφα.
–Ναι, ο εφιάλτης παραμονεύει
σε χιλιάδες κυβικά χαρτογραφημένου διαστήματος.
Ζει όπως φύλλα ελιάς, αειθαλούς,
σαν του κανναβουριού τους σπόρους.
–Αχ, για μας δεν υπάρχει μίτος,
αφού ο γάτος δεν είναι Αριάδνη.
Από τη συλλογή Στυμφαλίδες όρνιθες (2003)