Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 23 Jul, 2007, 18:54:09

Title: Μαρία Καρδάτου
Post by: wings on 23 Jul, 2007, 18:54:09
Μαρία Καρδάτου

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/07/kardatou-e1564173332927.jpg)

[Φωτογραφία: Γιάννης Βανίδης (https://vanidis.blogspot.com/)]

Γεννήθηκε το 1946 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο ΑΠΘ. Παράλληλα έκανε σπουδές στην ιταλική και στη ρωσική γλώσσα. Για ένα διάστημα εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικών στη μέση εκπαίδευση. Μετέφρασε λογοτεχνικά έργα Άγγλων και Αμερικανών συγγραφέων καθώς και ποιήματα της Άννας Αχμάτοβα.

Το ιστολόγιο της ποιήτριας: Μαρία Καρδάτου (https://maria-kardatou.blogspot.com/)

Ποιητικές συλλογές:
«Ερωτικός ένοικος», εκδ. περιοδ. εκ παραδρομής, Αθήνα, 1987
«Το αγκίστρι», Αχαϊκές εκδόσεις, 1994
«Αερολέσχη», εκδ. τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη, 1997
«Ούτε δροσιά», εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, 2002
«Αβλαβής διέλευση», εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, 2009
«Η αποκαθήλωση της σκιάς», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2012

Πεζογραφία:
«Το πικρό λουλούδι του καπνού» (παιδικό βιβλίο), εκδ. ΑΣΕ, Θεσσαλονίκη, 1992

Ανθολογημένα ποιήματα:


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Μαρία Καρδάτου, Ούτε δροσιά
Post by: wings on 10 May, 2008, 19:57:58
https://www.youtube.com/watch?v=rg31pJA7Mgo

Βαγγέλης Παπάζογλου, Βάλε με στην αγκαλιά σου (τραγούδι: Στελλάκης Περπινιάδης, 1934)

Μαρία Καρδάτου, Ούτε δροσιά

Τίποτα δεν είναι τόσο απατηλό
τόσο ελκυστικό
όσο η αγκαλιά της θάλασσας
και η δική σου
Φύκια κυκλώνουν το πρόσωπο
κι αλμύρα το κορμί μου
και το τραγούδι των ανέμων
καλπάζει σε ακτές φευγαλέες
σε κάθε μας συνάντηση
που είναι ονειρική
ούτε δροσιά δεν γεύτηκα
ούτε το χάδι των ματιών σου
Μόνο η περιρρέουσα λύπη μένει
χέρια που με πνίγουν το βράδυ
Μια μέρα όλα θα ειπωθούν
καταπώς πρέπει
και σαν τα χιόνια λιώσουν
θ’ ανοίξουν οι δρόμοι
για αγκαλιές
περιχαρείς που επιζήσαμε
μετά από τόσους θανάτους
δικούς μας

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ωραία γυναίκα
Post by: wings on 14 Jun, 2008, 19:05:00
Μαρία Καρδάτου, Ωραία γυναίκα*

Ανοίγω την πόρτα στο σκοτάδι
Ο ψυχοπομπός Ερμής
όμορφος στοχαστικός
μπροστά μου μαρμάρινη κεφαλή
Οι γείτονες κοιμούνται
Από μακριά ακούγεται μουσική
Ένα στρίγκλισμα φρένων
Κάποιο μηχανάκι με μοναχικό καβαλάρη
Το ασανσέρ αγκομαχεί. Κανείς
Τα λουλούδια ανασαίνουν
Το άρωμα της ωραίας γυναίκας
Κατεβαίνω τις σκάλες
Στο υπόγειο η φοιτήτρια
Μαύροι κύκλοι τα μάτια της
Καπνός τσιγάρου την τυλίγει
Απάντηση καμία
Απόλυτη ησυχία
Κάθεται στα λευκά κελιά
των αποθηκών
Ο καυστήρας βουβός
και το μεγάλο πυροτέχνημα
Το ωραίο λουλούδι

*ωραία γυναίκα: λουλούδι που ανθίζει τον Αύγουστο.

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Κύμα
Post by: wings on 03 Jul, 2008, 23:29:20
Μαρία Καρδάτου, Κύμα

Άπλωσα τα χέρια
το στήθος μου σκίαζε
το μέτωπό σου
Απλωμένα χέρια
κι από κάτω η θάλασσα
Απλωμένα χέρια
κι από κάτω τα δέντρα
Απλωμένα χέρια
να κρατούν τον ήλιο
να κρατούν το φεγγάρι
πάνω στο φόρεμά μου
Απλωμένα χέρια
κι εσύ μόνο να παίρνεις
κύμα αφρισμένο

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Στήλη άλατος
Post by: wings on 10 Aug, 2008, 19:24:57
Μαρία Καρδάτου, Στήλη άλατος

Το πρόσωπό σου τη μέρα διαλύεται
βροχή με κόκκινο χώμα
από τη Σαχάρα
Σκοτεινά δρομάκια της σκέψης μου
ακολούθησες κρυφά
Μέχρι που μ’ εκδικήθηκες
στήλη άλατος να γίνομαι
κάθε φορά που γυρίζω πίσω
το κεφάλι
Τις νύχτες τα μάτια σου καράβια
ολόφωτα
Το σώμα μου φωσφορίζει
στη θάλασσα που κολυμπώ
τις νύχτες που αντιστέκομαι
όταν η λησμοσύνη
παλεύει να μας εξαλείψει

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Λευκές νύχτες
Post by: wings on 13 Aug, 2008, 23:45:11
Μαρία Καρδάτου, Λευκές νύχτες

Βγαίνουν μέσα από την ομίχλη
μαύρες σκιές χωρίς παρελθόν
χωρίς μέλλον
με χάλκινα προσωπεία
Εκείνοι με το μαύρο τζάκετ
που στέκονται όπως οι κουρούνες
κάτω από τα δέντρα στο πάρκο
του βασιλικού θεάτρου
Το πάρκο υπαίθριο θέατρο
για κείνους που έγιναν
σκιά του εαυτού τους
βασιλείς χωρίς σκήπτρα
κι εξουσία με τρεμάμενα χέρια
Σκελετοί έτοιμοι για το βασίλειο
της σιωπής που φωσφορίζει

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Χιονόνερο
Post by: wings on 14 Aug, 2008, 02:33:27
Μαρία Καρδάτου, Χιονόνερο

Μαύρο χιόνι στην άκρη του δρόμου
Μαύρα λουλούδια σαν τα βαμβάκια
που έχουν ξεφύγει απ’ τα φορτηγά
Παιδιά της νύχτας μεθυσμένα
χάνουν το τελευταίο δρομολόγιο
Χαμόγελα λευκά φωτεινών διαφημίσεων
μου δείχνουν το δρόμο
Άδειο το πάρκο με δέντρα σκιάχτρα
Κύκλος λευκής δαντέλας το φεγγάρι
κουρελιάζεται στα μαύρα σύννεφα
Άδεια ήταν τα μάτια σου όταν σε πρωτοείδα
στο σταθμό των τραίνων
Έπεφτε χιονόνερο και τότε
Μια εποχή χωρίς φωτογραφίες
Είναι σκληρή η Εγνατία
κι ο βαρδάρης ανελέητος
Τρυπάει το χιονόνερο πληγώνει
κι η μεταμέλεια αργεί
σαν καλοκαίρι

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Felis Silvestris
Post by: wings on 15 Aug, 2008, 16:08:27
Μαρία Καρδάτου, Felis Silvestris

της Νέλιας

Όχι πως είσαι της ζωής σου
ένα πείραμα
Όχι πως πάντα δεν ξέρεις
τι ακολουθεί
Μα με έπαρση μεγάλη
θαρρείς πως κάνεις
καθοριστικές επιλογές
Όχι πως είσαι
αγριόγατα κρυμμένη
πάνω στων δέντρων
τις πυκνές τις φυλλωσιές
μα πως όλα είναι φανερά
από σένα είναι φτιαγμένα
ακόμη και του έρωτα
το φοβερό παραμύθι

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Κίτρινα φώτα
Post by: wings on 16 Aug, 2008, 05:37:13
Μαρία Καρδάτου, Κίτρινα φώτα

Νύχτα ομίχλης
στον περιφερειακό
κίτρινα φώτα
δάκρυα σε παγωμένο
πρόσωπο
κι εμείς γελαστοί
άγγελοι αμέριμνης δυστυχίας
κλεισμένοι σε θαμπό
ενυδρείο χωρίς διέξοδο
Ήσυχος κήπος παραμονεύει
στην άκρη του δρόμου
αθέατος
Η αγωνία παγιδεύει το αύριο
που ταξιδεύει μαζί μας
Κοιτάζει απειλητικά
πίσω από το κρύσταλλο
μαζί με τους άγριους σκύλους
που δείχνουν τα κίτρινα δόντια
από μακριά

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αμφιβολία
Post by: wings on 06 Sep, 2008, 12:54:33
Μαρία Καρδάτου, Αμφιβολία

Μπορεί να χάθηκα
σε δρόμους θαλασσινούς
Μπορεί σκυλιά
να αλυχτούσαν μακριά
Μπορεί το τελευταίο τραίνο
να μην πέρασε ακόμα
Μπορεί να μην περίμενα
όσο θα έπρεπε
Μπορεί να μη θύμωσα
όσο θα ήθελα
γιατί κοίταζα μόνο
το λαξευτό σου μπράτσο

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Νέα χρονιά
Post by: wings on 01 Jan, 2009, 16:31:21
Μαρία Καρδάτου, Νέα χρονιά

Τα σύννεφα χαμηλώνουν
κι εμείς ελεύθερα πετάμε
σ’ αβυσσαλέο κενό
Η πόλη κάτω ένα κόκκινο
πυροτέχνημα
Προς στιγμή έμοιαζε
με έκρηξη πυρηνική
Το χαμόγελο των παιδιών
ουράνιο τόξο
μας οδηγεί
στο φως και στα λαμπιόνια
Ζητιάνες μετράνε κέρματα
που ρίχνουν περαστικοί
μόνο τη μέρα της αγάπης
Τα μάτια τους λεπίδες
Ακούστε με ένα λεπτό
Κανείς δεν ακούει
Από κοντά κι εμείς
στην επαιτεία
για λίγη ηρεμία

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ποιητές
Post by: wings on 26 Jan, 2009, 00:44:37
Μαρία Καρδάτου, Ποιητές

Πάνω απ’ το σβησμένο κάρβουνο
μια αχτίδα ήλιου
Πάνω από τα μάτια σου
μια θλίψη
Πάνω από το πέλαγο
φτερουγίζουν
τα πιο αδύναμα πλάσματα
Κάποιοι πανίσχυροι
καθηλωμένοι στο χώμα
κι άλλοι με ορυχεία βαθιά
ψάχνουν μια λέξη

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ατίθαση
Post by: wings on 18 Feb, 2009, 17:26:11
Μαρία Καρδάτου, Ατίθαση

Φιλούσες τα πέλματά μου
κι ένιωθα φίνα
γυναίκα της ανατολής
Μου λείπουν όμως τα δαχτυλίδια
όπως μου λείπει και η υποταγή

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το πρόσωπό της
Post by: wings on 27 Jun, 2009, 23:40:37
Μαρία Καρδάτου, Το πρόσωπό της

Το βυζαντινό της πρόσωπο
Το σιωπηλό ξεθωριάζει
Τα φθινοπωρινά της βράδια
Φύλλα υγρά στην παραλία
Με σύντριψε πάλι το βάρος της
Κολυμπώ σε μια λακκούβα
προσπαθώντας ν’ αγγίξω
τη σκιά της που χάνεται
προς το Θερμαϊκό
Το πρόσωπό της
πάλι στα παζάρια
Το βυζαντινό της πρόσωπο
το σιωπηλό.

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ο γείτονας
Post by: wings on 11 Sep, 2009, 16:19:29
Τρυπες Γ.Αγγελακας - Θυμαμαι Ενα Σπιτι - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=XGqyITrHK8o)

Τρύπες & Γιάννης Αγγελάκας, Θυμάμαι ένα σπίτι
(τραγούδι: Τρύπες / δίσκος: Εννιά πληρωμένα τραγούδια (1993))


Μαρία Καρδάτου, Ο γείτονας

Ο γείτονάς μου είναι αόρατος
Ο γείτονάς μου είναι ανύπαρχτος
Είναι ο καλύτερος που μπορεί να γίνει
Δεν του λέω καλημέρα ψεύτικα
Δεν τον ενοχλεί η φασαρία μου
Δεν με παραμονεύει
Δεν με παρακολουθεί
με το μικρό του μάτι
Δεν μου λερώνει τη σκάλα
Δεν χρησιμοποιεί ασανσέρ
ούτε καλοριφέρ
Ο γείτονάς μου είναι ένα
μισοτελειωμένο διαμέρισμα
Δεν έχει πόρτες και παράθυρα
Χάσκει απ’ τη μιαν άκρη ως την άλλη
Αφήνει τον αγέρα να μπαινοβγαίνει
Υποδέχεται τον ήλιο και τη βροχή
με κοιτάζει ήσυχα,
σαν ένα μελλοντικό
ερωτικό του ένοικο

Θεσσαλονίκη 1983

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Άρωμα της βροχής
Post by: wings on 11 Nov, 2009, 22:05:42
synnefa tou gialou - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=TYhThb0PTkA)

Γιάννης Χαρούλης & Κώστας Σπηλιωτάκος, Σύννεφα του γιαλού
(τραγούδι: Γιάννης Χαρούλης / δίσκος: Χειμωνανθός (2006))


Μαρία Καρδάτου, Άρωμα της βροχής

Φιλιά και βροχή
που χτυπάει στο τζάμι.
Έρχεται ξαφνικά
μου ψιθυρίζει λέξεις
που μόνο εμείς
καταλαβαίνουμε.
Κι έπειτα φεύγει
σαν κλέφτης
που άφησε πίσω του
άρωμα της βροχής
στο χώμα
και στα νυχτολούλουδα.

1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Μια ζωή
Post by: wings on 20 Feb, 2010, 16:12:41
https://www.youtube.com/watch?v=hjp9UhBTTK4

Γιώργος Θεοφάνους, Σ’ αγαπώ
(τραγούδι: Άλκηστη Πρωτοψάλτη & Αντώνης Ρέμος / δίσκος: Πες μου θάλασσα (2002))


Μαρία Καρδάτου, Μια ζωή

Ποίηση είναι
η καθημερινή μας αυτοκτονία
που διαρκώς αναβάλλεται
Είναι η ομίχλη
που κατεβαίνει από το Χορτιάτη
και κρύβει το ραντάρ
Είναι η φωνή σου η μακρινή
που ρωτάω τι κάνεις
και μου απαντάς
σ’ αγαπάω μια ζωή

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Πλατεία Ναυαρίνου
Post by: wings on 25 Apr, 2010, 21:28:05
https://www.youtube.com/watch?v=FMKJPm39-hY

Διονύσης Σαββόπουλος, Τσάμικο (δίσκος: 20 χρόνια δρόμος (1983))

Μαρία Καρδάτου, Πλατεία Ναυαρίνου

Στα ανάκτορα του Γαλέριου
ένα φάντασμα τριγυρνά
με βιβλία στη νυχτερινή βάρδια
Φωτογραφίες ασπρόμαυρες
το απαθανατίζουν
Κύματα φέρνουν
μέχρι την πλατεία ναυαγούς
παραπατούν ζωντανοί νεκροί
πολλά παιδιά σχεδόν
δείχνουν την τρυπημένη γλώσσα
ζητώντας κατοστάρικο
χλωμό το πρόσωπό τους
πατημένος καπνός η ομορφιά τους
στο γλιστερό πλακόστρωτο
Ήχος βιολιού ακούγεται λυπημένα
πάνω απ’ την πόλη με τους πρόσφυγες
Ένα κορίτσι παίζει κλαίγοντας
τ’ αδύνατα πόδια του στο κρύο
χτυπάει με ρυθμό
Η τύχη ας το βοηθήσει

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το ταξίδι
Post by: wings on 25 Jul, 2010, 19:46:03
https://www.youtube.com/watch?v=RqLHjmbI6TE

Νίκος Παπακώστας, Το ταξίδι (τραγούδι: Μαρία Σουλτάτου / δίσκος: Μυστικός εσπερινός (2007))

Μαρία Καρδάτου, Το ταξίδι

Τότε ήταν που είδα
τις μελλοντικές σου σκέψεις
να φεύγουν δακτυλίδια καπνού
Ένα καράβι έμπαινε
στο λιμάνι δίπλα μας
κι αν απλώναμε το χέρι
θα το αγγίζαμε
Όπως αγγίζει κανείς στο χάρτη
ένα ταξίδι
που ματαιώθηκε

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Έκσταση
Post by: wings on 06 Nov, 2010, 15:57:57
https://www.youtube.com/watch?v=V7KEfVGIhwA

Ίδρυμα για έναν κόσμο χωρίς ναρκωτικά (http://gr.drugfreeworld.org/#/interactive)

Μαρία Καρδάτου, Έκσταση

«Δεν ξέρω γιατί το έγραψα
Δεν ξέρω γιατί με σένα
κι όχι μ’ αυτόν ονειρεύτηκα»
Μεθυσμένη έκλαιγε
αυτοκαταστροφική
με γκράφιτι γεμίζοντας
τους τοίχους
Μοίραζε κέρματα
στα νέα παιδιά
να περάσουν στην άλλη όχθη
Η νύχτα να πουλήσει προσπαθούσε
τον μελλοντικό πανικό
το σφυροκόπημα στο κεφάλι
το άνοιγμα της πόρτας
Κάτω από τις μοβ ακακίες
στον κήπο της Φιλοσοφικής
οι μούσες κάπνιζαν
και τραγουδούσαν
κι η νύχτα καραδοκούσε
τα μαύρα μάτια σου
κορίτσι των είκοσι χρόνων
που χόρευες στα χορτάρια
στο υπαίθριο πάρτι
με έκσταση

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Άσυλο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Post by: wings on 06 May, 2011, 13:14:18
https://www.youtube.com/watch?v=hHZSDcZwWT0

Μιχάλης Νικολούδης, Το πνεύμα της άνοιξης (δίσκος: Ross Daly & Μιχάλης Νικολούδης, Συναπάντημα (2003))

Μαρία Καρδάτου, Άσυλο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Χνούδια της λεύκας
ασπρίζουν τα μαλλιά μας
ψεύτικο χιόνι
κι η μέρα ανοιξιάτικη
Μια ρωγμή μεσολαβεί
από το τώρα στο άπειρο
από το κρυφοκοίταγμα
στην τόλμη
Η λιμνούλα της άνοιξης
νερόλακκος με σκουπίδια
Από δω μέχρι το τραπέζι
του νεκροτομείου
δύο βήματα
Οι τσιγγάνοι άναψαν φωτιά
και ξάπλωσαν στο χώμα
οι πολύχρωμες κουβέρτες τους
σημαίες ειρηνικές στο πάρκο
τα μωρά τρέχουν γυμνά
κι απλώνουνε το χέρι
Δίπλα κλαίνε άρρωστοι
σε τηλέφωνα χαλασμένα
Το αστεροσκοπείο ψυχρό
και απόμακρο
μακρινά αστέρια της Άρκτου
κι οι τελειόφοιτοι με λουλούδια
κι επίσημα ρούχα
κομπάρσοι
στη σκηνή του ασύλου

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ήλιος με χάπια
Post by: wings on 09 Apr, 2013, 19:51:41
https://www.youtube.com/watch?v=Hag4Mjhoww8

Μάνος Λοΐζος & Λευτέρης Παπαδόπουλος: Ήλιε μου, σε παρακαλώ
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Να ’χαμε τι να ’χαμε (1972))


Μαρία Καρδάτου, Ήλιος με χάπια

Όταν στην Ανατολή το μεγαλόπρεπο φως
Υψώνει το φλεγόμενο κεφάλι του [...]
Ουίλιαμ Σαίξπηρ


Στοιχειωμένοι στίχοι
τη νύχτα χτυπούν την πόρτα
Ήχοι παράξενοι ακούγονται
αναστεναγμοί, κραυγές
και λέξεις ακατανόητες
Ο ύπνος σε καταρρακώνει
χάπια κοιμίζουν το πνεύμα σου
και χάπια σε ξυπνάνε, Ήλιε μου
Μικρός ανίσχυρος άνεμος
περνάει απ’ τα κλειστά σου
βλέφαρα που πεταρίζουν
πλάθεις το μέλλον με φωτιά
που αναβλύζει από την ψυχή

Να επινοήσουμε
έναν όμορφο κόσμο
τώρα που η μέρα
δείχνει τα δόντια της
και το μικρό ιστιοφόρο
φεύγει μακριά.
Φτιαγμένοι από μουσική
περιφερόμαστε
μοναχικοί πλανήτες
στο αδέκαστο σύμπαν
Πού ήσουν όταν σε χρειάστηκα
Σε άλλον κόσμο μακριά
Πού ήμουν όταν με ζητούσες
κλεισμένη σε δωμάτιο σκοτεινό
που ήταν ολόκληρη η γη

Κάποτε το φως σου
έγινε μαύρο σημάδι
πάνω από τα κάστρα
κι έπεσε σαν μέδουσα
μαβιά στην παραλία

Είσαι ο μόνος ευγνώμων
για τη ζωή σου, Ήλιε μου
θα ήθελα να με διδάξεις
τη γαλήνη που εκπέμπεις
κι ας έχεις άρρωστη καρδιά

Τυφλή είμαι όταν μένεις
κλεισμένος πεισματικά
πίσω από τα τείχη
και ζυγίζεις τη μέρα
με τη νύχτα
ποια έδωσε περισσότερο πόνο
και ποια αποκήρυξε
μετά βδελυγμίας
τις κρυφές χαρές

Στοιχειώνεις τις νύχτες
στα κάστρα
Τη μέρα χάνεσαι στην ομίχλη
όπως κι εγώ στην ταράτσα
με τα λευκά περιστέρια
Γίνομαι μια μελωδία
θλιβερή
ένα τραγούδι ατονάλ

Είναι σκληρή η ζωή
χωρίς φως
θα ήταν αβάσταχτη
χωρίς τις λέξεις
Ο σκελετός μας φωτίζει
πίσω από τις ακτινογραφίες
Ας υποκριθούμε
πως δεν τον βλέπουμε
Ας παίξει η μουσική
κι οι λέξεις ας χαθούν
για λίγο μόνο
όσο να βγουν
οι πρώτες ακτίνες
να εξορκίσουν το κακό

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Η πόλη
Post by: wings on 28 Aug, 2014, 14:20:15
https://www.youtube.com/watch?v=0Q6_EoB4NZo

Μάνος Χατζιδάκις, Μια πόλη μαγική (ορχηστρικό) [έργο: 30 νυχτερινά (1983)]

Μαρία Καρδάτου, Η πόλη

Η πόλη δε θα αντέξει
Τόσες ανασκαφές
Τόσες αλλαγές
Τόσες πορείες πάνω της
Τόσα νερά υπόγεια
υποθαλάσσιες αρτηρίες
και εκσκαφές αναμνήσεων
Τόσα δηλητήρια
κι αυτοκίνητα να φεύγουν
και να έρχονται δίχως διέξοδο
και φωνές και παρακλήσεις
Και τρένα και εκτροχιασμούς
πάνω στο σώμα της
για ένα κέρμα
για ένα φως που έσβησε
για ένα μήνυμα που δεν ελήφθη
Η πόλη είσαι εσύ
Πόσο να αντέξεις

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Γκρεμίζοντας τείχη
Post by: wings on 06 Sep, 2015, 00:20:03
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/15/JEAN_LOUIS_TH%C3%89ODORE_G%C3%89RICAULT_-_La_Balsa_de_la_Medusa_%28Museo_del_Louvre%2C_1818-19%29.jpg/1280px-JEAN_LOUIS_TH%C3%89ODORE_G%C3%89RICAULT_-_La_Balsa_de_la_Medusa_%28Museo_del_Louvre%2C_1818-19%29.jpg)

Théodore Géricault, Le Radeau de la Méduse (Η σχεδία της Μέδουσας)
(λάδι σε καμβά, 1818–1819 / μουσείο Λούβρου)
Πηγή: wikipedia (https://en.wikipedia.org/wiki/The_Raft_of_the_Medusa)


Μαρία Καρδάτου, Γκρεμίζοντας τείχη

Ήρεμες μέρες δεν υπάρχουν
και δεν υπήρξανε ποτέ
Στην τρομαγμένη ματιά τους
μόνο η νύχτα παραμονεύει
Τύμπανα ακούγονται μακριά
δεν είναι η βροχή
αγγελικά βιώνουν
οι μικρονοϊκοί
Φευγάτοι, ερωτευμένοι
πρώην ιδεολόγοι, μετανάστες
γκρεμίζουνε τα τείχη
κι αιμάτινους δρόμους
χαράζουνε στους χάρτες
Κορμιά στη θάλασσα
γαντζώνονται σε μια σχεδία*
τείχη δεν υπάρχουν
μέσα στα κύματα
ούτε και αδικία

* Αφορμή το έργο του Ντελακρουά «Σχεδία»

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)


Σημείωση ανθολόγου:
Το έργο «Η σχεδία της Μέδουσας» ανήκει στον Théodore Géricault και επηρέασε βαθύτατα τον Eugène Delacroix.
Title: Μαρία Καρδάτου, Μοντέρνα Πυθία
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 22:20:25
Μαρία Καρδάτου, Μοντέρνα Πυθία

Γυναίκα του καιρού μας
μοντέρνα Πυθία
Μασώντας τσίχλες
και πικροδάφνες
κοντά στο τζάκι,
μισοπνιγμένη
στους καπνούς
της επαρχιώτικης πλήξης
Καταβροχθίζοντας σνίτσελ
κι ομίχλη από άγραφους στίχους
Γυναίκα που υποτάχτηκες
στων παιδιών σου
την ανάσταση
Ζυμώνοντας αέρα, ήλιο, μέλι
και δάκρυα
Πόσο πίσω έμεινες
ατενίζοντας την τράτα
να χάνεται αθόρυβα
παγιδεύοντας ασημένια ψάρια
και όνειρα χρυσαφιά
σα σύννεφα γαντζωμένα
σε μοναχικό κατάρτι

Γενάρης ’82

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Στο σπίτι του ποιητή
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 22:26:04
Μαρία Καρδάτου, Στο σπίτι του ποιητή

Στον Γιώργη Παυλόπουλο

Όλα είναι θλιβερά
στο σπίτι του ποιητή
Για όλους είναι ευχάριστα
και φιλόξενα
Εμένα δε με ξεγελά
Είναι σαν ένα μουσείο
που προσπαθεί το χρόνο
να πετρώσει
Εμένα δε με ξεγελά
Μόνο εκείνη η λάμψη
στα μάτια του
είναι που με τραβάει,
μαγνήτης μιας άλλης ζωής...

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Θεσσαλονίκη
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 22:30:46
Μαρία Καρδάτου, Θεσσαλονίκη

Τα φώτα πυγολαμπίδες
στο μαύρο σου κορμί
Διαφημίσεις φωτεινές πλάνες
μαύρη μαγεία,
γέλιο τρελής νυχτερίδας
Ο βαρδάρης δοξάρι
στις αντένες της TV
Νύχτα της πόλης
εισβάλλεις σε κάμαρες
μοναχικές
τα κρόσσια σου ανεμίζοντας,
εμποδίζεις χέρια να ενωθούν
Στο στροβίλισμα του χορού σου
ρίχνεις στο έρεβος
νάρκισσους θλιβερούς.

1984

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Τις νύχτες παλεύω
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 22:34:17
Μαρία Καρδάτου, Τις νύχτες παλεύω

Τις νύχτες ακούω
τη φωνή σου που με καλεί.
Τις νύχτες που είναι
γεμάτες στεναγμούς,
τα τριζόνια ζηλεύω
και τον άνεμο
Την άμμο την υγρή
που αναστατώνεται
από το ήσυχο κύμα
που τη γλείφει
Τις νύχτες που είναι
γεμάτες έρωτα
παλεύω να κρατήσω
με σώμα και ψυχή

1982

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Υπολογιστής
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 22:38:09
Μαρία Καρδάτου, Υπολογιστής

Όταν έρχεσαι
μ’ ένα χαμόγελο
καρφιτσωμένο
στο άδειο σου πρόσωπο
Εκλιπαρώντας
λίγη ζεστασιά
από ένα κορμί,
άδειος από αισθήματα,
με χέρια απλωμένα
Σ’ αναγνωρίζω
έρωτα υπολογιστή
με το σπαθί
της αδιαφορίας,
ύπουλα περασμένο
στην πλάτη

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Στη μουσική που μας διαπερνάει
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 22:49:54
Μαρία Καρδάτου, Στη μουσική που μας διαπερνάει

Ψάξε να με βρεις
στο πρώτο άγγιγμα
του άγραφου χαρτιού
Στην αγωνία
μιας μακρινής απόστασης
Στου κόσμου
το πρώτο κοίταγμα
από το παράθυρό σου
Στη θλιβερή ματιά
της πρωινής εφημερίδας
Στων παιδιών το ξύπνημα
μες στη νύχτα
Στο καλωσόρισμα
του ανέμου.
Ψάξε να με βρεις
στη μουσική
που μας διαπερνάει

1980

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το παιχνίδι
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 22:54:38
Μαρία Καρδάτου, Το παιχνίδι

Τι παιχνίδι της μοίρας είναι αυτό
Της τρέλας μας τι άτιμο παιχνίδι
Να τρέχω πίσω σου μες στα σκοτάδια
κι όταν σε φτάνω να μένεις πάλι
και να με κυνηγάς εσύ.
Οι δρόμοι μας παράλληλοι
ποτέ δεν είναι
Αν μια στιγμή ανταμώσανε
είχαν τα μάτια πίσω
Ή μήπως ήτανε πολύ μπροστά;
Δεν ήπιες τον σπασμό μου
ούτε κι εγώ της μοναξιάς σου
τον λυγμό

1983

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Σα φεγγάρι χάνομαι
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 22:59:09
Μαρία Καρδάτου, Σα φεγγάρι χάνομαι

Το φεγγάρι που είναι ξεθωριασμένο
φαίνεται στο σούρουπο,
μπρούντζινος καθρέφτης
γίνεται το βράδυ.
Στο σμίξιμο
θάλασσας κι ουρανού
κηλίδα από αίμα
Αναπαράσταση
θανάτου και ζωής
σιωπηλή και καθημερινή
Χωρίς κραυγή κι απόψε
σα φεγγάρι χάνομαι

1985

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το κούτσουρο
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 23:03:14
Μαρία Καρδάτου, Το κούτσουρο

Στον κούφιο κορμό της ελιάς
πάνω στην άμμο
μπαινοβγαίνει το κύμα,
σαλτάρουν μικρά ψάρια
φύκια μαζεύονται ολόγυρα
Τεράστιο κοχύλι το κούτσουρο
κλαίει για χαμένους καρπούς
και φύλλα δροσερά,
για έρωτες πνιγμένους
και ξεριζωμένες πατρίδες

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Επιστροφή
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 23:07:26
Μαρία Καρδάτου, Επιστροφή

Μέσα σ’ επαρχιακά λεωφορεία
σ’ εστιατόρια πρώην σκυλάδικα,
σε διαδρομές ανιαρές
με άρρωστα στομάχια
και γέρικες σκέψεις,
πληρώνοντας διόδια
στο πέρασμα του Άδη,
παλεύοντας τη γνώση
με τη λησμονιά,
ανοίγοντας μάτια
που πια δεν ξανακλείνουν
ετοιμάζεται να ξαναμπεί
στο βαθυσκάφος

1984

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Πυγολαμπίδα
Post by: wings on 08 Jan, 2016, 23:11:10
Μαρία Καρδάτου, Πυγολαμπίδα

Νύχτα χωρίς φεγγάρι
Μαύρη πινελιά
σβήνει την πόλη.
Η θάλασσα μια πλατεία
συνέχεια της ακτής
Μπορείς να περπατήσεις
κι ύστερα να συνεχίσεις
κατά τον ουρανό.
Μια μαύρη πινελιά
κι εσύ ασήμαντη πυγολαμπίδα
ψάχνεις μ’ ένα πράσινο φαναράκι.

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Πάντα κάτι ή τίποτα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:05:23
Μαρία Καρδάτου, Πάντα κάτι ή τίποτα

Είχε την τάση να κλείνεται
στον εαυτό της.
Έμπαινε πρώτα στο δωμάτιο,
μετά στην ντουλάπα,
σ’ ένα συρτάρι,
σ’ ένα κουτάκι,
ύστερα σ’ άλλο πιο μικρό
και σ’ άλλο πιο μικρό
κι ύστερα τίποτα
Ή πάντα υπήρχε
κάτι πιο μικρό
Υπήρχε πάντα κάτι
ή τίποτα;

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Η αγχόνη
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:08:28
Μαρία Καρδάτου, Η αγχόνη

Στου χρόνου τη στημένη αγχόνη
θα κρεμαστούνε πάλι απόψε
οι ερωτικές μοναχικές νύχτες,
όνειρα που τα έφαγε σκοτάδι,
σκέψεις που οδηγήθηκαν
από ένστικτο τυφλό

μέρα της γυναίκας
8 του Μάρτη ’84


Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το μαχαίρι
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:11:57
Μαρία Καρδάτου, Το μαχαίρι

Τις νεκρές ώρες
ανοιγμένο κονσερβοκούτι
το κρανίο μου
άδειο από μνήμες
προσπαθεί να επιβιώσει
Δάχτυλα ηδονίζονται
από τους χυμούς
του κορμιού
Μάτια σε κορφές κυπαρισσιών
οραματίζονται
Το παράλογο εκκρεμές της ζωής
αδιάφορο το μέλλον μετράει,
τα νήπια χλευάζει,
τον θάνατο προκαλεί
με το μαχαίρι του έρωτα

1980

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Τότε αποκαλύφτηκαν
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:16:30
Μαρία Καρδάτου, Τότε αποκαλύφτηκαν

Έφτασε η ώρα που το όνειρο
ήρθε να με βρει
φορώντας αθλητικό φανελάκι
Η αλήθεια είναι πως εγώ
τ’ αναζήτησα τρέχοντας
μαραθωνοδρόμος πάνω από
οικιακά σκεύη παντός είδους
Ρωτώντας τον ένα μετά τον άλλο
τραβώντας το χέρι το φιλικό
Αδιάφορη γι’ αυτούς που δε νιώθουν
που δε φοράν μάτια μόνο γυαλιά.
Και τότε αποκαλύφτηκαν στο στόμα μου
λιβάδια με τριφύλλι και πρωινή δροσιά
και κρίνα και μαλακό υπογάστριο
Ένα άγαλμα ζεστό,
με μάτια σφαίρες μαγικές,
που βλέπεις μέσα
μελλούμενα και περασμένα

1982

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Τότε είναι που σε θέλω
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:23:31
Μαρία Καρδάτου, Τότε είναι που σε θέλω

Τότε που όλα μετέωρα φαίνονται
σα να προμηνύεται θύελλα
Τότε που απειλητικός άνεμος
θροΐζει τα φύλλα στις λεύκες
και το κύμα σηκώνει
πελώριο γίγαντα με αλάτι
Τότε που βρέχει άμμο
στα μάτια και μας κόβει την ανάσα
Τότε είναι που σε θέλω
Θάλασσα γίνομαι για να σε δεχτώ

1982

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Διαφορετική οπτική γωνία
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:26:42
Μαρία Καρδάτου, Διαφορετική οπτική γωνία

Ο λόγος ήταν που η βρύση
έσταζε διαμάντια...
Ας είχε ξεχειλίσει ο νεροχύτης
ας έφτιαχνε νησίδες το πουρί
ας έσπαγαν με κρότο τα πλακάκια
Η μπόχα ας τον άρπαζε από τον λαιμό
Η αμμωνία ας θόλωνε τα μάτια
Ήταν που έβλεπε τα πράγματα
από άλλη οπτική γωνία

1986

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου: Ολυμπία, Πάσχα '87
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:30:01
Μαρία Καρδάτου: Ολυμπία, Πάσχα ’87

Σύννεφα από λουλούδια
μοβ, κίτρινα, πράσινα.
Ανάμεσα σε σκοτεινές πηγές
σπασμένα αγάλματα
σ’ ακινησία θανάτου.
Ζεστά κορμιά διαλέγουν
την αυτοκτονία τους
Σύμπλεγμα άψυχου
και ζωντανού
ξαπλώνουμε.
Μάταια ένας ήλιος
προσπαθεί να μας ζεστάνει,
χρυσάφι ρίχνοντας,
σε ξανθά μαλλιά εφήβων

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αδιέξοδο
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:34:40
Μαρία Καρδάτου, Αδιέξοδο

Το κορίτσι που κρυβότανε
στην κορυφογραμμή
ακολουθώντας το φεγγάρι,
εκείνη την παγερή
νύχτα του Μάρτη,
θαμπώθηκε από τη λάμψη
του παγωμένου χιονιού.
Σαν έλιωσε το χιόνι
το ποτάμι κατέβασε
πνιγμένο το κορίτσι
με λουλούδια
στη θάλασσα

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου: Το χιόνι σε περίμενε ή (Αδυναμία)
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:38:36
Μαρία Καρδάτου: Το χιόνι σε περίμενε ή (Αδυναμία)

Σαν έκαψες τις γέφυρες
πίσω σου,
το χιόνι σε περίμενε
στη στροφή.
Δικό σου το πρόβλημα
η λύση του
δική σου
Πρόσεξε μόνο
γλυκά μη γείρεις.
Στο χιόνι
ο ύπνος θάνατος

Απρίλης ’84

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αυτοκτονία
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:42:27
Μαρία Καρδάτου, Αυτοκτονία

Όταν έβγαινε και άπλωνε
τα προβλήματά της
με μανταλάκια,
νόμιζαν πως άπλωνε
μπουγάδα αστραφτερή.
Κανείς δεν κατάλαβε
γιατί αυτοκτόνησε.
Από νοικοκυροσύνη
Από αγάπη, από αρρώστια
Ή μήπως γιατί τίποτα
δεν γινόταν όπως ήθελε
εκείνη, η τρελή, η απροσάρμοστη,
που επέμενε να σκέφτεται
καθώς άπλωνε στον αέρα
τα όνειρά της.

1987

Από τη συλλογή Ερωτικός ένοικος (1987)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ανθάκι λεμονιάς
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 19:59:59
Μαρία Καρδάτου, Ανθάκι λεμονιάς

Να την πάλι
η γριά με το μαύρο καλσόν
κι ένα ανθάκι λεμονιάς στα χείλη,
που έρχεται χορεύοντας
μ’ ένα μωρό στην αγκαλιά
και δέκα ρούβλια στην τσέπη.
Να την πάλι
πάνω στη μαύρη θάλασσα
χαμογελώντας και χορεύοντας
με το παιδί της
και τα παιδιά του παιδιού της.
Μόνο το ένα μικρό τής ξέφυγε
έγινε σκεφτικό, γράφει γράφει
και δεν προκόβει.
Εκείνη έρχεται στον ύπνο του
χορεύει με το μαύρο καλσόν,
γίνεται πάλι σκελετός
και φεύγει αφήνοντας
ανθάκι λεμονιάς.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Στο δάσος με τα κάτοπτρα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:07:42
Μαρία Καρδάτου, Στο δάσος με τα κάτοπτρα

Κάτω από τους πάγους
κοιμάται η μεγάλη
καρδιά της γης.
Τις νύχτες που χάνεσαι
στο δάσος με τα κάτοπτρα
ακούς τον χτύπο της.
Το βλέμμα σου
ήσυχα πηγαίνει
στο διάστημα.
Όσο πιο ψηλά κοιτάζεις
τόσο πιο βαθιά χώνεσαι στη γη.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Πρόβα θανάτου
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:29:42
Μαρία Καρδάτου, Πρόβα θανάτου

Ο ύπνος έπεφτε σαν καταρράχτης.
Μια κουρτίνα ανέμιζε
πάνω από τα νερά.
Έτρεχε, πετούσε, αφήνοντας
πίσω, τις σκιές
που την κυνηγούσαν.
Όταν άνοιξε τα μάτια,
συμπαθητικές γριές
με μαύρα ρούχα
την κοίταζαν με πόνο.
Δεν ήξερε πια αν ζούσε
ή αν είχε πεθάνει.
Μόνο καταλάβαινε
πως μόλις είχε ξεγλιστρήσει
από τον χορό των σκιών.
Πέρασαν πολλά χρόνια
ώσπου να ξεχωρίσει
πως εκείνο ήταν
πρόβα θανάτου.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το σκηνικό
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:34:43
Μαρία Καρδάτου, Το σκηνικό

Το σκηνικό δεν αλλάζει.
Ασημένιο, γκρίζο, μοβ, κόκκινο,
ξεχύνεται πάνω στη θάλασσα.
Το αίμα ρέει αιώνες.
Το σκηνικό δεν αλλάζει.
Το δύσμορφο σαλάχι
έμβρυο πεταμένο στα κύματα.
Η νεκρή χελώνα
βράχος που επιπλέει,
πνιγμένος άνθρωπος.
Ο κόκκινος αστερίας
στάζει αίμα.
Εκείνη αποκεφαλισμένη μέδουσα
δεν θα υπάρχει αύριο.
Το σκηνικό είναι στημένο
χρόνια τώρα...

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Γυναίκα σιωπηλή
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:38:11
Μαρία Καρδάτου, Γυναίκα σιωπηλή

Χειμώνας. Παραλία ερημική
θάλασσα αγριεμένη.
Αμμουδιά τσιμεντένια.
Μια σκακιέρα ανοιγμένη.
Ένα ζευγάρι ξένων
παίζουν χωρίς να μιλούν.
Μια γυναίκα με δυο παιδιά
περνάει δίπλα τους σιωπηλή.
Την κοιτάζουν. Απλώνει
το χέρι της κι αλλάζει θέση
σ’ ένα πιόνι. Ματ.
Προσπερνάει και χάνεται.
Τα παιδιά της ξεχνιούνται
παίζοντας με τον σκύλο τους...

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Γλιστράει αθόρυβα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:41:31
Μαρία Καρδάτου, Γλιστράει αθόρυβα

Κάτω από πεύκα πλαγιασμένη στο δάσος.
Κοντά η θάλασσα κι η καταιγίδα που έρχεται.
Ξυπόλητη στην άμμο χειμώνα καιρό
ψάχνει για κρινάκια.
Κάποιος στα βαθιά χτυπάει
με αγωνία τα κουπιά.
Δεν ακούγεται η φωνή του.
Σε λίγο χάνεται, γλιστράει αθόρυβα,
όπως στα όνειρα.
Αυτή ξυπόλητη στην άμμο
ψάχνει τα βήματά της.
Ίχνη σκυλιών, καλύβες ρημαγμένες.
Γαντζωμένη από τα χόρτα περίμενε...

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το αγκίστρι
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:44:31
Μαρία Καρδάτου, Το αγκίστρι

Μια αδιάκοπη γκρίζα βροχή.
Ένα φουσκωμένο ποτάμι μαύρο.
Ένα πρόβατο πνιγμένο...
Βουτηγμένος στο μαύρο ποτάμι
παλεύεις να προλάβεις κάτι.
Δεν ξέρεις τι.
Ουρανοσκόπος χωμένος στην άμμο
ψάχνεις για τροφή στον ουρανό
ενώ σ’ έχει γραπώσει τ’ αγκίστρι
βαθιά από τα σπλάχνα.

1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Πίσω από το τζάμι
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:47:50
Μαρία Καρδάτου, Πίσω από το τζάμι

Τα χωράφια άχνιζαν.
Καίγονταν σαν λιβάνι.
Ένα κορίτσι πέρναγε
στον εθνικό δρόμο
με ποδήλατο.
Δυο μάτια πίσω
από ένα τζάμι
δάκρυζαν...

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Χρονολογία
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:50:18
Μαρία Καρδάτου, Χρονολογία

Ένα μωρό κλαίει.
Από κάτω γριές
πλέκουν δαντέλα.
Τραβώντας την κουρτίνα
σπάει ο καθρέφτης
βγαίνει ξαφνικά
μια φαγωμένη εφημερίδα
με χρονολογία 1889.
Πότε πέρασε κιόλα
ένας αιώνας!

1989

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αγωνία
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:52:45
Μαρία Καρδάτου, Αγωνία

Γαλάζια σχήματα
σε γκρίζο φόντο.
Πρέπει να θυμηθώ
την τελευταία εικόνα
που είδα
πριν κλείσω τα μάτια.

Απρίλης 1989

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (1)
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:55:12
Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (1)

Αέρινες λέξεις, αέρινα κορμιά
σκέψεις της νύχτας, οπτασίες.
Μετά τα μεσάνυχτα
χάνεται μέσα σε φυτά
εσωτερικού χώρου.
Ψάχνει για παραμύθια
κι αφού γίνει η ίδια
χρυσή βροχή
πάει για ύπνο.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (2)
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 20:57:50
Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (2)

Το χέρι που φυτρώνει
λουλούδι της νύχτας
είναι η συντροφιά σου
κάθε που η τρέλα
χτυπάει μεσάνυχτα
με λέξεις δήθεν
ασυνάρτητες.
«Ένα λευκό γιασεμί
δεν έβλαψε ποτέ κανέναν
μόνο τον εαυτό του
όταν έγειρε
πέρα από τον φράχτη
στον δρόμο...»

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (3)
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:01:56
Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (3)

Βγαίνοντας από το κορμί σου
κοιτάζεις από ψηλά πετώντας
σε μια ομίχλη ώχρας
ενώ ένας απαλός αέρας
αναδεύει τις μουσελίνες.
Νιώθεις ανάλαφρη
πεταλούδα βασίλισσα.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (4)
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:04:03
Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (4)

Με το φεγγάρι
κατέβαινε στο πηγάδι
φορώντας το λευκό νυχτικό της.
Ύστερα πάλευε να βγει
από το σκοτάδι.
Το άνοιγμα του πηγαδιού
ήταν το φεγγάρι
που την πήγαινε
σ’ έναν άλλο κόσμο
όλο φως και χρυσάφι.
Τρόμαζε και ξυπνούσε
και δεν είχε πεθάνει
κι αυτή τη φορά.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Η αρπάγη του χρόνου
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:06:32
Μαρία Καρδάτου, Η αρπάγη του χρόνου

Κοντά στ’ άγρια κύματα
σε ξεχασμένη παραλία
στέκεται ακουμπώντας
σε μοναχικό κορμό δέντρου.
Απολιθωμένο χέρι
δεινόσαυρου
η αρπάγη του χρόνου
πίσω της παραμονεύει.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αόρατα κουδουνάκια
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:11:23
Μαρία Καρδάτου, Αόρατα κουδουνάκια

Πάνω από ένα κήπο
με σιδερένια κλαριά
μια σκάλα ανεβαίνει στη νύχτα.
Ο άνεμος περνάει
με αόρατα κουδουνάκια.
Ένα αυτοκίνητο χωρίς ρόδες
μας πάει σ’ ένα παράλογο ύπνο.
Σ’ ένα ποτήρι δύο ορχιδέες.
Δίπλα άλλο ποτήρι
με τεχνητή οδοντοστοιχία.
Μέσα σ’ ένα θάλαμο
στοιβαγμένες γριές
μιλούν ασταμάτητα.
Ανάμεσά τους εκείνη
ένα χλωρό κλαράκι
πλησιάζει τον θάνατο.
Η αγάπη όμως δεν την αφήνει
την αρπάζει από το χέρι
τη φέρνει πάλι στη ζωή
καθώς ο άνεμος περνάει
με αόρατα κουδουνάκια

Γενάρης 1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Παρελθόν
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:14:29
Μαρία Καρδάτου, Παρελθόν

Το αηδόνι κελαηδάει
το ίδιο όμορφα
στα δέντρα του σπιτιού σου
και στους κήπους των νεκρών.
Μη με καλείς τόσο επίμονα
απόψε.
Δεν θα έρθω παρόλο που
σε θέλω κι εγώ.

Μάης 1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Η σκιά σου
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:16:52
Μαρία Καρδάτου, Η σκιά σου

Η σκιά σου πλανιέται
στην άκρη της θάλασσας
βουλιάζει στα κύματα
και πάλι προβάλλει.
Παλιό καραβόπανο
που το απλώνουν οι γλάροι.
Ολοένα βουτάν να πιάσουν
την άκρη που πάντα ξεφεύγει.
Η σκιά σου μια θύελλα
σαρώνει στο πέρασμα
εικόνα και πρόσωπα
που είχα γνωρίσει.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το κορμί μου
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:19:33
Μαρία Καρδάτου, Το κορμί μου

Το κορμί μου γυμνό
το τυλίγουν οι άνεμοι.
Το σηκώνουν ψηλά
πάνω από τη θάλασσα.
Το γυμνό κορμί μου
μάζα πυρακτωμένη,
πέφτει στη θάλασσα
ήλιος του δειλινού.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αρνητικό
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:21:35
Μαρία Καρδάτου, Αρνητικό

Νύχτα καλοκαιριού
με ωχρό φεγγάρι.
Στον δρόμο του
πάνω στη θάλασσα
περπατούν οι δυο τους
με λευκά ρούχα...
Η στιγμή θυμίζει
αρνητικό φωτογραφίας
που δεν έβγαλαν
ποτέ μαζί...

Μάρτης 1989

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ο βροχοποιός
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:24:51
Μαρία Καρδάτου, Ο βροχοποιός

Τις νύχτες ακούγεται το ρόπτρο,
μετά ένας αέρας και η βροχή
που ποτέ δεν γεμίζει
τα μεγάλα πιθάρια.
Τις νύχτες το ίδιο όνειρο
και τη μέρα σταγόνα νερό.
Έτσι κύλησαν τα χρόνια.
Κάθε νύχτα εκείνος
ο μάγος βροχοποιός
να χτυπάει το ρόπτρο,
με τη μέρα μήτε σταγόνα.
Το σώμα της να καίγεται.

1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το ξύπνημα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:27:07
Μαρία Καρδάτου, Το ξύπνημα

Όταν σε χαιρέτησα
για πρώτη φορά
είχες τη χάρη
αγριάλογου που καλπάζει.
Όταν σ’ αποχαιρέτησα
ήσουν ογκόλιθος στη θάλασσα
αμμόλοφος πάνω στην καρδιά μου.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Μυστικό
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:28:51
Μαρία Καρδάτου, Μυστικό

Κρίνα λευκά στην άμμο
άρωμα της νύχτας
κι από κάτω
θαμμένα κόκαλα
άσπρα απ’ τη θάλασσα.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Πρωί
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:30:49
Μαρία Καρδάτου, Πρωί

[Ενότητα Ώρες]

Αυτή η θλίψη
που κατεβαίνει κάθε πρωί
όπως η πάχνη
στη στέγη μας
έγινε σταλακτίτης
σιγά
σιγά

1989

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Μεσημέρι
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:32:41
Μαρία Καρδάτου, Μεσημέρι

[Ενότητα Ώρες]

Νερό στου βράχου
την κρυφή σχισμή
και βράχος που μπαίνει
στο νερό βαθιά
και τα μαλλιά σου
να στάζουν
πάνω στους ώμους μου
θαλασσινή αλμύρα.

1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Χαράματα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:35:17
Μαρία Καρδάτου, Χαράματα

[Ενότητα Ώρες]

Καθώς τα φύλλα έπεφταν
κι η θάλασσα αγρίευε
φόρεσε τα πέτρινα στολίδια
για τον αγαπημένο της
που έμοιαζε με Ποσειδώνα.
Νύχτα σ’ ένα βενζινάδικο
κι η μυρωδιά της super
γινόταν γύρω τους
κρίνο θαλασσινό.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το προφίλ των οριζόντων
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:38:39
Μαρία Καρδάτου, Το προφίλ των οριζόντων

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Κατεβαίνει στο πηγάδι
καβάλα στη Harley Davidson.
Το φεγγάρι είναι κάτω
από τα πόδια της.
Πάνω απ’ το κεφάλι της τ’ αστέρια
και στον βυθό
μ’ αιμάτινες γραμμές
το μυστικό
προφίλ των οριζόντων.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Απάτη
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:41:34
Μαρία Καρδάτου, Απάτη

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Η γυναίκα από την Ανατολή
της είπε να βάλει εφτά χαρτιά
κάτω από το μαξιλάρι.
Να τα κοιτάξει το πρωί.
Αν είναι κούπες και καρά
θα τονε πάρει άντρα.
Αν είναι πίκες και σπαθιά
η αγάπη θα χαθεί.
Για πόλεμο τίποτα δεν της είπε.

1991

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Χαρτί ηλιοτροπίου
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:44:26
Μαρία Καρδάτου, Χαρτί ηλιοτροπίου

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Της έγραφε να μην φοβάται
και άμα με το καλό γυρίσει
ποτέ δε θα χωρίσουν.
Όμως φύτευε νάρκες μακριά...
Καθώς εκείνη διάβαζε το γράμμα
έριξε ένα δάκρυ πάνω στο χαρτί.
Αν βάψει κόκκινο θα ’ναι της αγάπης.
Αν βάψει μπλε θα ’ναι του θανάτου.
Τότε νόμισε πως είδε να φυτρώνει
ένα κόκκινο τριφύλλι...

1991

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Χωρισμός
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:47:32
Μαρία Καρδάτου, Χωρισμός

[Ενότητα 4 παραμύθια]

Όταν αέρας έμπαινε απ’ το σπασμένο τζάμι
η κιθάρα έπαιζε μόνη της.
Η γυμνή κοπέλα κατέβαινε από τον πίνακα
και χόρευε με τις φλόγες.
Η σκιά της έφερνε το νεογέννητό της
στον πύργο κοντά στην παραλία
τα βράδια όταν ένας τρελός
καβαλούσε τη μηχανή τρέχοντας
με λυτά μαλλιά και νεκρά μάτια.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Τελευταία εικόνα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 21:51:07
Μαρία Καρδάτου, Τελευταία εικόνα

Προτομές κι αγάλματα με σάρκα με αίμα και
οστά. Συνέχιζαν να φιλούν με χείλη
ακρωτηριασμένα. Άντρες χωρίς κορμί ωχροί και
νέοι δήθεν χαρούμενοι. Γυναίκες ωραίες,
ελκυστικές με φορέματα κάποιας παλιάς
δεξίωσης. Όσες δεν είχαν πόδια σέρνονταν μέσα
στη λάσπη κι οι ζωντανοί παραμέριζαν με φρίκη.
Οι προτομές στα βάθρα κουβέντιαζαν χωρίς
φωνή με μάτια απόμακρα. Τότε τον κοίταξα
τρέμοντας μήπως κι εγώ κι αυτός γίνουμε
αγάλματα ανάμεσα στους ζωντανούς.

1991

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)
Title: Μαρία Καρδάτου, Σκουριασμένα πέταλα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 22:29:46
Μαρία Καρδάτου, Σκουριασμένα πέταλα

Βρήκα τ’ αχνάρια
ξεχασμένων αλόγων
πέταλα σκουριασμένα
καλπάζοντας στον ουρανό
Βρήκα τα μάτια σου
καρφωμένα σε φτηνό
αντίγραφο Βαν Γκογκ
Βρήκα το παλιό
δαιμονισμένο κέφι
στα σανίδια
ετοιμόρροπου σπιτιού
ψάχνοντας σχήματα
αόριστα, φιγούρες
και χρώματα
Έχασα τη μυρωδιά
των ρούχων σου
και του ταμπάκου
λιβανιστήρι μεθυστικό

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ο δρόμος
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 22:32:42
Μαρία Καρδάτου, Ο δρόμος

Οι ποιητές
και οι κόρες της νύχτας
η Αίγλη, η Ευρύθεια
και η Εσπερέθουσα
κι ο δρόμος
για τον κήπο των Εσπερίδων
όπου κανείς θνητός
δεν πρέπει να περάσει

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου: Θερινό σινεμά «Αίγλη»
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 22:42:17
https://www.youtube.com/watch?v=6lwvFQ4viJs

Λουκιανός Κηλαηδόνης, Τα θερινά σινεμά

Μαρία Καρδάτου: Θερινό σινεμά «Αίγλη»

«Κανένα βλέμμα
μέχρι τη νέα σελήνη
να μην αγγίξει
το πρόσωπό σου»
Αναζήτησα το χέρι σου
στο θερινό σινεμά
η θέση άδεια όπως πάντα
εδώ και χρόνια
μ’ ένα κλαδάκι γιασεμί
και μια νέα σελήνη
ν’ αγγίζει το πρόσωπό μου

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Στα κάστρα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 22:45:09
Μαρία Καρδάτου, Στα κάστρα

Μοναχικό κοχύλι στο βουνό
βάρκα τραβηγμένη στην αυλή
Μισό πρόσωπο
φωτισμένο μπλε
το άλλο μισό ώχρα
Μαύρο φόντο της νύχτας
κι εσύ ν’ ακροβατείς
ψηλά στα κάστρα
του φεγγαριού αχτίδα

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Παλιό αρχοντικό
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 22:47:58
Μαρία Καρδάτου, Παλιό αρχοντικό

Θα έρθει βροχή
πάνω στη λεηλατημένη
ομορφιά σου
παλιό αρχοντικό
χορταριασμένες πόρτες
Το κύμα αλύπητα
θα χτυπάει τα παράθυρα
που κάποτε εμείς...
Στους τοίχους
γραμμένο τ’ όνομά σου
μια σιωπηλή κραυγή

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Μπουρίνι
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 22:51:45
Μαρία Καρδάτου, Μπουρίνι

Στην άκρη της θάλασσας
περπατώ τόσα χρόνια
παλεύοντας να πνίξω
το άγριο κάλεσμά της
Το πρόσωπό μου καθρεφτίζεται
ή μήπως είμαι ήδη μέσα
κι έξω τριγυρνά μια οπτασία
Ένα κορίτσι κλαίει
εδώ τριγύρω
Είναι το μπουρίνι
που αναταράζει τη θάλασσα
Είναι η τρομερή ανατριχίλα
στο κορμί της
που έρχεται σε οργασμό
Είναι οι τέντες
που ξεσχίζονται στη βεράντα
Είναι δύο γλάροι που πετούν
αδιάφοροι στον χαλασμό

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Για μια ανάσα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 22:54:06
Μαρία Καρδάτου, Για μια ανάσα

Πυρπολημένο δειλινό
κι εμείς να προσπαθούμε
να σβήσουμε τις φωτιές
που μας χαϊδεύουν απαλά
Ο άνεμος δέρνει τα νερά
που μας ξελόγιαζαν κάποτε
ρίξαμε μια βουτιά
και πάνω δε βγήκαμε ξανά
Μόνο στον ύπνο μας
ανεβαίνουμε για μια ανάσα
συνένοχοι στο όνειρο

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Γαντζωμένο
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 22:55:50
Μαρία Καρδάτου, Γαντζωμένο

Νεανικό πετάρισμα
η ματιά σου
πάνω σε φόρεμα
γαντζωμένο
σε αγριοτριανταφυλλιές

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αεράμυνα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 22:59:29
Μαρία Καρδάτου, Αεράμυνα

Να προλάβουμε να δούμε
τα παιδιά να χορεύουν
Τα κορμιά να φωσφορίζουν
από θεϊκό άγγιγμα∙
τα σκυλιά να λουφάζουν.
Χωρίς φύλακες
να μπαίνουμε στον χώρο
τον απαγορευμένο.
Οι άγγελοι αγαπούν πολύ
τα τραγούδια
γελούνε πονηρά
και σπάζουν
την ουράνια γαλήνη
όταν τελειώνει
η άσκηση της αεράμυνας

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Διέξοδος
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 23:01:50
Μαρία Καρδάτου, Διέξοδος

Στον φωταγωγό ανταμώνουν
Τα μάτια τους είναι φωτεινά
και τα μαλλιά τους λάμπουν
Μια μελωδία φτάνει απαλά
μπλέκει με τους ψιθύρους
Λόγια πουλιά χτυπούν
στις τζαμαρίες
και κείνο το φως
που έρχεται από ψηλά
η μοναδική τους διέξοδος

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Με βέβαια βήματα
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 23:03:57
Μαρία Καρδάτου, Με βέβαια βήματα

Αυτό το σκιάχτρο φεγγάρι
μας επισκέπτεται
κάθε νύχτα στην παγωνιά
Μαύρος πάγος η ψυχή του
λιώνει με το πρώτο φως
κι εμείς ιέρειες του ήλιου
με χρυσά προσωπεία
προχωράμε με αβέβαια
βήματα και όνειρα
στο έρημο θέατρο

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Κάτι από Παζολίνι
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 23:06:48
Μαρία Καρδάτου, Κάτι από Παζολίνι

Έκρυβε το βλέμμα
στη σκοτεινή αίθουσα
του σινεμά
Όταν φωτιζόταν
η οθόνη πιο έντονα
κάποιες στιγμές
ξεχώριζα στα μάτια του
κάτι από Παζολίνι
Παρόλο που είχε ασπίδα
τη γυναίκα του
ανύποπτη δίπλα
να παρακολουθεί
την πλοκή της ταινίας
αγγίζοντας όμως
το δικό μου χέρι

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Περί φιλίας
Post by: wings on 21 Jul, 2019, 23:09:04
Μαρία Καρδάτου, Περί φιλίας

Όταν τέλειωσαν όλα
δεν είχε τη λεβεντιά
να καταλάβει πως
έρωτας ήταν και πάει
αλλά άρχισε τις διδαχές
περί φιλίας
Καθώς τον έβλεπα
μου ήρθε στο μυαλό
γαρδένια σε κρεοπωλείο
κι ακόμα
τριανταφυλλιά σε βαρέλι
δίπλα σε βενζίνες

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Φτερούγισμα
Post by: wings on 25 Jul, 2019, 22:44:28
Μαρία Καρδάτου, Φτερούγισμα

Με τον ήχο ρεμπέτικων
μ’ ένα ζεϊμπέκικο φτερούγισμα
με λίγα βιβλία ερωτικά
και κάτι μάτια πονηρά
κοιμάμαι και ξυπνάω
Ζεις κάπου μακριά
Δεν έχεις πεθάνει
όπως τ’ όνειρο
μου το ’λεγε
Η αγκαλιά σου
με φωνάζει
κι η ανάμνησή σου
μ’ απωθεί

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αερολέσχη
Post by: wings on 25 Jul, 2019, 22:47:25
Μαρία Καρδάτου, Αερολέσχη

Στου κορμιού σου
τα όρη πετούσα
Στις χαράδρες
της μουσικής
μαζί σου βυθιζόμουν
Ώσπου το χέρι
κάποιου δαίμονα
μας σκόρπισε
σ’ ανατολή και δύση
Εσύ να διαβάζεις
μαύρους οιωνούς
κι εγώ σ’ αερολέσχες
να τσακίζομαι
καθημερινά

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Παλίρροια
Post by: wings on 25 Jul, 2019, 22:51:30
Μαρία Καρδάτου, Παλίρροια

Θυμάσαι που η νύχτα
κι η θάλασσα ήρθε
στο δωμάτιο
Εσύ ο μέγας ηθοποιός
έφυγες με το πρώτο κύμα
αφήνοντας πίσω
την πρωταγωνίστρια
να μαζεύει τα σκηνικά

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Τα φίδια
Post by: wings on 25 Jul, 2019, 22:53:48
Μαρία Καρδάτου, Τα φίδια

Κάποτε με πανσέληνο
ένα ζευγάρι τρυπώνει
στο χάλασμα,
αγκαλιάζεται με τη λαχτάρα
της πρώτης φοράς
κι ύστερα φίδια βγαίνουν
σέρνοντας στο σκοτάδι

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Στους φίλους
Post by: wings on 25 Jul, 2019, 22:56:00
Μαρία Καρδάτου, Στους φίλους

Τους δειλούς φίλους
που δεν έψαξαν να με βρουν
τους χαιρέτησα από μακριά
Έψαξα να βρω
ένα κομμάτι μου
σε κάποιο παζλ μαγικό
και μια λέξη σου
όπου κρυβόταν το μήνυμα
Δεν τα βρήκα
και λιγοψύχησα

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Οδός μαύρης πέτρας
Post by: wings on 25 Jul, 2019, 22:59:23
Μαρία Καρδάτου, Οδός μαύρης πέτρας

Τακούνια ακούγονται
να χτυπούν ρυθμικά
στα δρομάκια
της πάνω πόλης
Ένα φάντασμα ξεφεύγει
απ’ τα κλειστά παράθυρα
πετάει πάνω
απ’ τα χίλια δέντρα
φτάνει στα κύματα
ανοίγει τα πανιά της βάρκας
και μαζί της γυρνά
στην οδό μαύρης πέτρας

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Τραγούδι
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 20:33:59
Μαρία Καρδάτου, Τραγούδι

Έλα να διαβούμε μαζί
τα κρυφά δρομάκια
της πόλης μας
Γνωρίζω κάποιο κήπο
μυστικό έξω απ’ τον χρόνο
όπου θ’ αγγίξεις απαλά
το στήθος μου
και «τι όμορφο που είναι
το στήθος σου» θα πεις
κι εγώ θα πω «δεν ξέρω»
κι όλα θ’ αρχίσουν
από την αρχή

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Βόλτα στην παλιά παραλία
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 20:52:09
https://www.youtube.com/watch?v=HqooOb4tGBg

Μαρία Καρδάτου, Βόλτα στην παλιά παραλία

Ο ήλιος λιώνει στα νερά
Τα παιδιά αραχτά
στις καφετέριες
κοιτάνε τον ορίζοντα
με κλεφτές ματιές
παίζοντας τους άνετους.
Έκθεση ζωγραφικής
στην αποθήκη στο λιμάνι
και τρέχεις
με φτερά στην πλάτη
σ’ ένα ποδήλατο
με μια ρόδα
να ρίξεις μια ματιά
στον ήλιο που λιώνει
ακόμα στα νερά

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Απόμακρη φωνή
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 20:57:38
Μαρία Καρδάτου, Απόμακρη φωνή

Η φωνή του μες στη νύχτα
είναι ακόμα ζεστή
Δεν άλλαξε καθόλου
χιλιάδες νύχτες
είναι κλεισμένες
στη φωνή του
κι άλλες τόσες εικόνες
Τώρα όμως θέλω να ξεκαθαρίσει
μια εικόνα έστω μία λέξη
γιατί οι νύχτες φεύγουν
χάνονται βασανιστικές
κι η φωνή του
που με καίει

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Καταφύγιο
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 21:01:44
Μαρία Καρδάτου, Καταφύγιο

Το δωμάτιο ψηλά
έμοιαζε καταφύγιο
Κοιμήθηκες γλυκά
στα χέρια μου
Άκουγα τραγούδια
από την Ιρλανδία
Δεν κοιμήθηκα
σχεδόν τη νύχτα∙
πιο πολύ σε κοίταζα
Πριν φύγω
είδα απ’ το παράθυρό σου
την πόλη κάτω
χαμένη στα δηλητήρια
Έγραψα κάτι
δε θυμάμαι
σ’ ένα λευκό χαρτί
κι έφυγα κλείνοντας
γερά την πόρτα.

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Η θηλιά
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 21:13:30
Μαρία Καρδάτου, Η θηλιά

Στην αιώρα
του κορμιού μου
γλυκά σε λικνίζω
στον κήπο με τις ακακίες
τις νύχτες που ψάχνω
τις πλειάδες
Μα ξυπνώ με την αιώρα
θηλιά στον λαιμό

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Παράνοια
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 21:16:04
Μαρία Καρδάτου, Παράνοια

Οι πύλες του παλατιού
κλείνουν πίσω της
Καλώς ήλθατε
στο βασίλειο της παράνοιας
Πίσω οι στοίβες τα χαρτιά
οι λογαριασμοί οι απλήρωτοι
πίσω οι θλιβερές φιγούρες
των περασμένων χρόνων
Μια ανάσα στο παράθυρο
με τη ροζ κουρτίνα
αφίσα κυκλαδίτικου νησιού

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Επιθυμία
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 21:19:56
Μαρία Καρδάτου, Επιθυμία

Τα λόγια αδιάντροπα
κυλούν πάνω
στο γυμνό σώμα
Τα χέρια πνίγουν
τον τρυφερό λαιμό
Η επιθυμία διαγράφει
το παρελθόν
Ο πόνος κρύβεται βαθιά
και μόνη τον διακρίνω
στα μάτια του καθρέφτη
Είναι εκείνος
Άσπρα μαλλιά
σε πρόσωπο νεανικό
μια κάμερα και
προβολή στον τοίχο

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Άστατη
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 21:22:14
Μαρία Καρδάτου, Άστατη

Οι αμμόλοφοι
είναι η γυναίκα
που στέκεται καρτερική.
Ο άνεμος
που ουρλιάζει
καλπάζει
σκύβει φιλάει
και προσπερνάει
είναι ο άντρας.
Όμως η κινούμενη άμμος
κρύβει τους κινδύνους

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Μια τσιγγάνα
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 21:24:13
Μαρία Καρδάτου, Μια τσιγγάνα

Μια τσιγγάνα
που έχτισε σπίτι
μα στην αυλή
στημένο έχει τσαντίρι
έτσι από συνήθεια
να είναι έτοιμη
για δρόμο

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Έργα αντιστήριξης
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 21:26:04
Μαρία Καρδάτου, Έργα αντιστήριξης

Η μουσική και το γράψιμο
υφαίνουνε το μαγικό χαλί
Το πρόβλημα
ήταν πάντα το χώμα
μια και τα έργα
αντιστήριξης
ήταν πρόχειρα
και η τάφρος
έχασκε πίσω μας
από τη γέννησή μας

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Δυτικές ακτές
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 21:30:09
Μαρία Καρδάτου, Δυτικές ακτές

«Κι όμως ταξίδεψα πολύ κατά τις δυτικές ακτές
είδα τα σώματα των όψιμων κολυμβητών να φθίνουν»
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου


Το κορμί σου να ικετεύει
κοντά στη θάλασσα
Η γύμνια σου να λάμπει
κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
κι εσύ να μην το γνωρίζεις
Τώρα απέκτησες περιττά χρόνια
και περιττά κιλά
και είσαι παντού
και ξέρεις τα πάντα
Όμως αν ψάξεις
στους αμμόλοφους
δίπλα στο πουκάμισο των φιδιών
θα βρεις σε κάποιο σημείο
πάνω στ’ αγκάθια
τη σκιά του τέλειου κορμιού σου
που κάποτε βρεμένο
έγειρε εκεί στο πλάι

Από τη συλλογή Αερολέσχη (1997)
Title: Μαρία Καρδάτου, Δραπέτης
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 22:17:21
Μαρία Καρδάτου, Δραπέτης

Η θάλασσα μια οπτική απάτη
Απαστράπτουσα όπως και η αγάπη
Η γεύση της πικρή
Πλωτό νησί η ματιά σου
Στη μαύρη ακινησία το δίλημμα
Ιστιοφόρα με λευκά πανιά
ξεκινούν χωρίς την παρουσία μου
Σύννεφα αμφιβολίας συσσωρεύονται
Μπλοκαρισμένη στο γκρίζο πλέγμα
δραπετεύω με λέξεις
που με καρφώνουν στα ποιήματα
σαν πεταλούδα σε συλλογή
Σε μια λιθόστρωτη ανηφοριά
τους στίχους απαρνήθηκα
κι ύστερα έψαξα κρυφά
για τον χαμένο χρόνο
πίσω από το Επταπύργιο
στον τοίχο της ταβέρνας
μια μαχαιριά.

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αμμοθύελλα
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 23:09:40
Μαρία Καρδάτου, Αμμοθύελλα

Ριπές αλμύρας με γαζώνουν
Μπερδεύουν τη σκέψη
θολώνουν τα μάτια
Διακρίνω ένα σώμα απολιθωμένο
Μια ελαφρόπετρα
ένα κεφάλι αποξηραμένο
από τους χυμούς της μνήμης
Οφθαλμαπάτη μέσα στην
αμμοθύελλα κάποιος να περιμένει
Νυχτώνει κι ο έρημος φάρος
με διώχνει μακριά
από τη θάλασσα
με τα συρματοπλέγματα
Μια κουκουβάγια χτυπάει με δύναμη
στο τζάμι του αυτοκινήτου
Τα μάτια της με κοιτάζουν
διαπεραστικά
Η νύχτα βαδίζει μόνη στην εθνική οδό
Πρέπει να γυρίσω πίσω χωρίς αποσκευές
τα σύνορα κλειστά
Όλα ήταν παιχνίδια
της άμμου σκαριφήματα

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Άνθος ρολογιού
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 23:14:22
Μαρία Καρδάτου, Άνθος ρολογιού

Αναρριχώμενο φυτό
σ’ ερειπωμένο σπίτι
Ο χρόνος κυλούσε
αμετάκλητα
οι επιθυμίες μ’ ένα άγγιγμα
έγιναν ρολόγια
φυτά που άπλωσαν ρίζες στη γη
μάτια σ’ ένα κορμί
Οι δείκτες καρφώθηκαν
σ’ εκείνη τη στιγμή
που είπαν δεν πάει άλλο

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Λεπτή ισορροπία
Post by: wings on 26 Jul, 2019, 23:31:08
Μαρία Καρδάτου, Λεπτή ισορροπία

Όλα βρίσκονταν
σε λεπτή ισορροπία
Κάποιος έπρεπε να πάρει
τη μεγάλη απόφαση
Η ζέστη στο μεταξύ φούντωνε
Μάταια ένας ανεμιστήρας
θλιβερά τους κοίταζε
με το μοναδικό του μάτι
Έφταιγε η θάλασσα
που σήκωνε κύμα
κι ανατάραζε τις μέδουσες
και τα πλαστικά
Έφταιγε ο ψαράς
δολοφόνος με προβολέα
Έφταιγε η νύχτα
που ήταν άστεγη
Έφταιγε η μέρα
που δεν έκρυβε
κανένα μυστικό
Έπρεπε να χαλάσει
η λεπτή ισορροπία.

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Κατάθλιψη
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 17:41:27
Μαρία Καρδάτου, Κατάθλιψη

Στα πέπλα της ομίχλης
η λυπημένη μορφή της
Όταν λύκοι ούρλιαζαν
νύχτα στο χιόνι
κάτι πήγαινε να θυμηθεί
Άρπαζε εργαλεία
και με μανία
σκάλιζε τον πάγο
Ένα πύργο
σιδερένιο κλουβί
γι’ ατίθασα πουλιά
Μια γυναίκα κοιμωμένη
Όταν έβγαινε ο ήλιος
στάλαζε ο πάγος
στα μάτια της δροσιά
Ακίνητη έπαιρνε το σχήμα
από τα σμιλεμένα αγάλματα

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ο κόσμος μας
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:11:51
Μαρία Καρδάτου, Ο κόσμος μας

Η αυλαία πέφτει
με θόρυβο στη θάλασσα
Στο πλακόστρωτο της παραλίας
τα αδέσποτα ούρλιαζαν
Μέχρι που είδα να κατεβαίνεις
τα σκαλάκια της προβλήτας
και να βουτάς στα βρόμικα νερά
Την ώρα που στο μέγαρο μουσικής
τα φώτα άναβαν
και το κονσέρτο άρχιζε
Βαθαίνουν τα βρόμικα νερά
και χάνεσαι στον τρόμο
οι ψίθυροι κύματα σε καταπίνουν
Ο κόσμος μας
η μοναξιά

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Παραλήρημα
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:16:02
Μαρία Καρδάτου, Παραλήρημα

Έφτασα εδώ με τον άνεμο
χορεύοντας πάνω στα χιόνια
ξυπόλητη στον ξέφρενο ρυθμό
του πυρετού
Μια μελωδία άκουγα
που κανείς δεν είχε αντιληφθεί
και οι λέξεις που ξεστόμιζα
ήταν χωρίς νόημα
για τους άλλους
Οι φράχτες εκτόξευαν
γαλάζια ανθάκια
δενδρολίβανου
στις φοιτητικές εστίες
Αγκαλιασμένοι περνούσαν
γελώντας δίπλα μου
Τώρα μπορώ να επινοήσω
το σκηνικό
Να μη σε πληγώσω
κι εσύ να μη με προδώσεις

Τα νοσοκομεία παρέμειναν
κοντά στα πανεπιστήμια
να μαθητεύουμε ες αεί
στον ανθρώπινο πόνο

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Εμμονές
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:20:07
Μαρία Καρδάτου, Εμμονές

Ο κήπος μύριζε πασχαλιές
ξυπνούσα τη νύχτα
ψάχνοντας την αγκαλιά σου
Τα χείλη μου σε ξυπνούσαν
ζητώντας τα δικά σου φιλιά
Η πιζάμα απαλή και γυαλιστερή
Η σάρκα σφιχτή και λεία
Ανάσαινα ελεύθερα σαν τον άνεμο
Ξέφευγα γλυκά στον κήπο
με τα δέντρα της λήθης
Τώρα τονίζεις πως έχω εμμονές

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Πειρατές
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:23:06
Μαρία Καρδάτου, Πειρατές

Φυγάδες της νύχτας
πάνω από φράχτες νοητούς
διαφεύγουμε κρατώντας
τα παπούτσια στο χέρι
και κάποια πρόσωπα
μυστικά ακρόπρωρα
για μεγάλο ταξίδι
Οι αγάπες μας
πολύτιμοι λίθοι
λεηλατούνται άγρια
από πειρατές
μιας μονόφθαλμης
πραγματικότητας

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Λευκές γραμμές
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:26:33
Μαρία Καρδάτου, Λευκές γραμμές

Μόνη στον δρόμο χαράματα
κι η έρημη πόλη
ακούει τα βήματά μου
Ένα δέντρο είναι πιο ομιλητικό
από ένα σκληρό πρόσωπο
Οι κούκλες στις βιτρίνες
πιο εκφραστικές
Η ζωή εκδικείται
κι η άρνηση τώρα ανθίζει
σε άδεια βάζα
ξεραμένες ζαρντινιέρες
Τ’ αδέσποτα σκυλιά με χαιρετούν
οι εργάτες του δήμου καθαρίζουν το αίμα
Άλλοι προηγούμενα χάραξαν
λευκές γραμμές
να περνάω με ασφάλεια
άτρωτη
από την ύπουλη σκιά σου

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Η μαγεμένη
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:31:14
Μαρία Καρδάτου, Η μαγεμένη

Ο έρωτας γεφύρωνε το πέλαγο
όσο περνούσε η μαγεμένη
Σαν χάθηκε δεν απέμεινε τίποτα
Στάχτη ηφαίστεια σβησμένα
κι αυτή να κυλάει όπως η λάβα
στο αρχιπέλαγο των ονείρων της
Παιδί είκοσι χρόνων ομολογούσε
αποθανείν θέλω
Σίβυλλα γερασμένη
μαύρα στεφάνια τα μάτια της
πέτρινες κουρτίνες τα λάθη της
Με δάχτυλα κιτρινισμένα
από τη νικοτίνη
ξεφυλλίζει τη ζωή της
κι ακόμη μαγεμένη
στέλνει μηνύματα
αγάπης

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Υπνοβάτες
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:35:42
Μαρία Καρδάτου, Υπνοβάτες

Η νύχτα απλώνει στις γειτονιές
σκιές του φόβου
αστέρια βαλσαμωμένα
Τα πόδια μου ανάλαφρα
αγγίζουνε τις στέγες
αθλήτρια στη δοκό
Αστραποβόλα cd
παίζουν τη μουσική μας
που υπνοβατεί μαζί μου
στις αιχμές των προβλημάτων
της ημέρας
Με τρομαγμένα μάτια
μ’ ακολουθείς κόρη του σκοταδιού
με φωνή παιδική
κι ένα αρκουδάκι αγκαλιά
Ζητώντας επίμονα μια εξήγηση
για τα παραισθησιογόνα ταξίδια
που υπόσχονταν
τα νανουρίσματά μου

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ως πνοή αύρας λεπτής
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:39:26
Μαρία Καρδάτου, Ως πνοή αύρας λεπτής

Καθόμουν κάτω από τ’ ασάλευτα
κλαδιά των πεύκων
ένα κουταβάκι
το παιχνίδι του παιδιού
και το παιδί όλος ο κόσμος
Ήξερα πως εκεί ήταν
η άκρη του κόσμου
Μια τυφλή γριά μιλούσε δυνατά
Μετάνιωνε που δεν είχε φύγει κάποτε
Τότε που η φωνή του την καλούσε
τόσο ερωτική τόσο παρακλητική
τόσο παράφορα κτητική
Δεν ήταν κανείς άλλος
παρά μια γριά μόνη
Και οι φιλίες της
κι οι ερωτικές της σχέσεις
ως πνοή αύρας λεπτής

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Άστεγη
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:41:41
Μαρία Καρδάτου, Άστεγη

Αυτό το σούρουπο
με τις βαθιές χαρακιές
της αστραπής
Τις χαρακιές
σαν αυτές που αφήνουν
οι μαχαιριές στις ειδήσεις
όπως ακουμπά η εφημερίδα
βρεγμένη πάνω μου

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Σκιά μες στη βροχή
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:49:19
Μαρία Καρδάτου, Σκιά μες στη βροχή

Βροχή με στιλπνές χάντρες
χαϊδεύει τη γυμνή μου πλάτη
πέφτει πάνω στης φτέρης τις φυλλωσιές
Όταν με άγγιζες
το βλοσυρό μάτι μιας κεντημένης εικόνας
μ’ ακολουθούσε
Ποτέ δεν έμαθες πόσο σε ήθελα
Μακριά από τ’ αγριεμένα πλήθη
κάτω από το δάσος
δίπλα στο αθάνατο νερό
σε σπίτια που έπλεαν στα λασπόνερα
Ήσυχες μέρες δεν υπήρξανε ποτέ
και οι μελλοντικές σκιάχτρα
παλιόρουχα πάνω σε ξύλο
Κάποια μυστικά γράμματα
κινέζικα σύμβολα
έγιναν με τα χρόνια
Ολόκληρη ζωή συνθλίφτηκε
στην παλάμη μου την παιδική
Μια σκιά κεραυνός εν αιθρία
Ύστερα χάθηκε μες στη βροχή

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Άγνοια
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 18:53:51
Μαρία Καρδάτου, Άγνοια

Πίσω από τις κλειστές πόρτες
μαντεύω το αεράκι
που έρχεται από τον νοτιά
και η νοσταλγία
πίκρα και καπνός
κατακάθεται αθόρυβα
και διαβρώνει τα πνευμόνια
Τυλίγομαι στο κορμί σου
κισσός και αγιόκλημα
σε φράχτη
Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει
τη νύχτα που χάνεται
τη μυρωδιά της θάλασσας
τα όνειρα των ναυαγών
Λαθρεπιβάτες
προσποιούμαστε άγνοια
ενώ το πλοίο βουλιάζει
και οι ακτές αφιλόξενες

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Περσεφόνη
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 19:01:21
Μαρία Καρδάτου, Περσεφόνη

Δακτυλίδι οι εικόνες από τα παλιά
πρόσωπα φωνές ψίθυροι
τα μάτια σου οι στίχοι
τα δυνατά σου πόδια
Διασχίζαμε το μονοπάτι
όταν κύλησε η χιονοστιβάδα
και χαθήκαμε
Βρέθηκα να κοιτάζω
από ψηλά κι ήταν τα σύννεφα
λευκά και παγωμένα
σα σκληρός χωρισμός
Μούδιαζα ολόκληρη
κι αυτό το μούδιασμα
δεν ήτανε του κόσμου αυτού
Αντέδρασα με τη σκέψη σου
Μπήκαμε στο δωμάτιό σου
που θύμιζε κελί
κρατούσα το ζεστό σου χέρι
Μου χάρισες τα βιβλία σου
και τον εαυτό σου
δεν έχω τίποτα άλλο μου φώναξες
Μετά κενό. Απόλυτο λευκό
σαν τη χιονόγλαυκα
στους πάγους της Αρκτικής
χαμογελαστό πτώμα για λίγο
Κατέχω κάτι από τον απαγορευμένο
κόσμο τους
Γι’ αυτό αγάπησα το ταπεινό χορτάρι
και το πρώτο φως της αυγής
Γι’ αυτό αγαπώ και σένα
γιατί ξέρεις να μελετάς
των λέξεων τα μυστικά
και του σώματος την άνθιση
γιατί ξέρεις να σφάζεις
και να δίνεσαι
θύτης και θύμα
όπως κι εγώ
κι ο κόσμος μας

Από τη συλλογή Ούτε δροσιά (2002)
Title: Μαρία Καρδάτου, Τρόπαιο
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 19:11:04
Μαρία Καρδάτου, Τρόπαιο

Ανοίγοντας το συρτάρι
μυρμήγκια οι αναμνήσεις
ανεβαίνουν ανάλαφρα
στα χέρια στο στήθος στο κεφάλι
Με διαλύουν και
κομμάτι κομμάτι
με κουβαλάνε στη φωλιά
φτερό πεταλούδας
τρόπαιο χαμένου χρόνου

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το πηγάδι
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 19:14:09
(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2017/09/cpontebrickwell.jpg?w=660&h=495)

100-year-old brick-lined water well located in the province of Buenos Aires, Argentina.
Πηγή: wikipedia (https://en.wikipedia.org/wiki/Well)


Μαρία Καρδάτου, Το πηγάδι

Μη μου παίζεις τον τρελό
Ήμουν στο βάθος του πηγαδιού
όταν σε γνώρισα
Ήσουν η αντανάκλασή μου
στην επιφάνεια
Ένας ήλιος μας τύφλωσε
Κι ήταν η όψη του
που έφερε σκοτάδι
Μείνε μόνος
Να έρχομαι τα βράδια
σκαρφαλώνοντας στις λέξεις
τους τοίχους να γκρεμίζω
και κείνα τα σχέδια να βλέπω
που μόνο εμείς γνωρίζαμε
πως έδειχναν το δρόμο
Για ζωή να μιλάς
και όχι για θάνατο
δοξαστικό

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αναστενάρης
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 19:16:51
Μαρία Καρδάτου, Αναστενάρης

Ο έρωτας αναστενάρης
μας ωθεί να χορεύουμε
σε πύρινα όνειρα
με γυμνά πόδια
Να μην καιγόμαστε
όσο διαρκεί
Κρατώντας την εικόνα του
αγκαλιά
υπνωτισμένοι
σε αναμμένα κάρβουνα
με μειλίχια πρόσωπα

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αναστροφή
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 20:52:01
Μαρία Καρδάτου, Αναστροφή

Εκεί στην πινακίδα
που απαγορεύεται
η αναστροφή
μέσα στο άγχος
και την αμφιβολία
εκεί θα γυρίσεις
Εκεί όπου οι λακκούβες
του χιονόνερου
διώχνουν το αμάξι
απότομα από τον δρόμο
και τα εκτυφλωτικά
μηνύματα
σε μπλοκάρουν
Εκεί όπου οι μπάρες
το αποτρέπουν
εσύ θα στρίψεις
Μέσα στους κραδασμούς
της μηχανής
την έκπληξη της συντριβής
θα γυρίσεις
Στο τέλος του δρόμου
υπάρχει κάποιο φως για μένα
Απόψε θα χιονίσει
Το χιόνι αυτή τη νύχτα
ίσως βαφεί κόκκινο

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ναρκοπέδιο
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 21:23:01
Μαρία Καρδάτου, Ναρκοπέδιο

Αρχίζω να ξεχνάω
το χρώμα των ματιών σου
Τη θλίψη τους θυμάμαι
και την απέραντη καρδιά σου
αλέγκρα για τους άλλους
για μένα ναρκοπέδιο
πεδίο βολής για σένα

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Βαρδάρης
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 21:27:24
Μαρία Καρδάτου, Βαρδάρης

Τα δέντρα αγωνίζονταν
να φτάσουν στο πιο ψηλό μπαλκόνι
Μία γυναίκα γυμνώθηκε αντίκρυ
ρίχνοντας τα ρούχα με αργές κινήσεις
Ολόγυμνη έμεινε ακίνητη
για λίγο κοιτάζοντας μακριά
Με υψωμένα χέρια
νύμφη του δάσους που χάθηκε
Κάποιον σα να προκαλούσε
Άγριος αέρας χυμούσε
όλη νύχτα σε κείνο το μπαλκόνι
έσπαγε κλαριά ξερίζωνε δέντρα
Ούρλιαζε εκλιπαρούσε
κατέστρεφε
Ηλεκτρικά πριόνια το πρωί
έκοψαν κλαριά και δέντρα
και εκείνη την ψηλή λεύκα
που έφτανε μέχρι το μικρό μπαλκόνι
της γυναίκας
που δεν ξαναείδαμε ποτέ

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Σελήνη στο τελευταίο τέταρτο
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 21:46:37
Μαρία Καρδάτου, Σελήνη στο τελευταίο τέταρτο

Έπεφτε μια βροχή αθόρυβη
σα κομφετί γκρίζο
πάνω στους λόφους των σκουπιδιών
στις γειτονιές και στα δρομάκια
Απομακρυνόμασταν
χάρτινα ανθρωπάκια
και το νερό μάς έπαιρνε μακριά
Καμιά φωτιά δε ζέσταινε
εκεί γύρω
κι οι άστεγοι στα πάρκα
κοίταζαν βλοσυρά
Έγινες σημάδι στο τέλος του δρόμου
Ένας βιαστικός χαιρετισμός
Ένας άγνωστος στην άκρη του κόσμου
μίας χάρτινης υδρογείου
Μία σελήνη στο τελευταίο τέταρτο

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Μάθημα ανατομίας
Post by: wings on 25 Aug, 2019, 21:49:23
Μαρία Καρδάτου, Μάθημα ανατομίας

Στους δρόμους που οδηγούν
στο νεκροτομείο
υπάρχουν χόρτα και άνθη
και μικρά πολύχρωμα πουλιά
Μη σε παρασύρουν οι ψίθυροι
ο άνεμος και η μελαγχολία
του απογεύματος
Ο έρωτας θα βρίσκεται
στο αμφιθέατρο
μέσα στις ιαχές των φοιτητών
και όχι ξαπλωμένος
με μία σφαίρα στην καρδιά
μάθημα ανατομίας
για πρωτοετείς αγγέλους

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ασημένια κλωστή
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 18:01:11
Μαρία Καρδάτου, Ασημένια κλωστή

Η θάλασσα μας αγκαλιάζει
η θάλασσα μας πνίγει
Το φεγγάρι κλεφτοφάναρο
στη νύχτα
που ψάχνουν οι προβολείς
για δραπέτες στα νερά
Το νήμα μίας αράχνης
ασήμιζε
πάνω μας
Το ασημένιο δίχτυ της
μας έμπλεξε
Δύσκολο τη λύση να βρούμε
Τα σκυλιά αλυχτούν
οσφραίνονται
Πιο ύπουλη κι από τα σκυλιά
η προδοσία

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ο δρόμος
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 18:05:43
Μαρία Καρδάτου, Ο δρόμος

Two roads diverged in a wood and I–
I took the one less travelled by
And that has made all the difference

(The road not taken, Robert Frost)

Τα μαξιλάρια ήταν αφράτα
και λευκά
Έστεκαν σαν δυο
καλοθρεμμένες χήνες
Προπάντων εκείνο
που δεν πιεζόταν καθόλου
από νυχτερινό ύπνο
Από το παράθυρο
φαινόταν ο δρόμος
που τον έκρυβαν
τα ψηλά πεύκα
Στο βάθος πέρα μακριά
η χιονισμένη κορυφή
του Ολύμπου των αθανάτων
με τα ανθρώπινα πάθη

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το γνωστό όνειρο
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 18:10:16
Μαρία Καρδάτου, Το γνωστό όνειρο

Το παλιό όνειρο
που επανέρχεται
λαγός φοβισμένος
τρέμοντας
κάτω από τη λευκή γούνα του
ποτέ δε θα πραγματοποιηθεί
Προς τι οι άγρυπνες νύχτες
προς τι η απεργία πείνας των λέξεων
Τίποτα δεν αλλάζει
Σαν την άμπωτη και την παλίρροια
θα το υποδέχεσαι με χαρές
και το κομμάτι εκείνο
του ουρανού
θα μετατρέπεται
σε αγροτεμάχια

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Διάβρωση
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 18:18:45
Μαρία Καρδάτου, Διάβρωση

Πρώτα στο πρόσωπο
σβήστηκαν οι γραμμές
Θάμπωσαν τα μάτια
Ύστερα το σώμα τα άκρα
έγιναν μία μουτζούρα
που έσταζε κόκκινη μπογιά
Πέρασε οδοστρωτήρας
η επιλεκτική μνήμη
Αποφάσισε εκατό φορές
πως δεν θα περάσει ξανά
από τη γειτονιά
Όταν ερχόταν το βράδυ
θαύμαζε τις αταξίες
της ημέρας
αλλά δάκρυζε
Η διάβρωση προχωρούσε

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Μία ημέρα
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 18:21:58
Μαρία Καρδάτου, Μία ημέρα

Κρύβουμε τους φόβους
με χρονοκαθυστέρηση
Με τον άνεμο του άγχους
πετάμε γαντζωμένοι
στην ιστιοσανίδα μας
Δεν έχει τέλος ο αγώνας
ενώ στο βάθος παραμονεύει
ο λευκός καρχαρίας
Το αρρωστημένο χθες
στους υπονόμους
Η γλυκιά απάτη της ζωής
μπαντιέρα
Ένα τρεμούλιασμα στα δέντρα
ένα ψιχάλισμα βροχής
μία ανάσα στο μάγουλο
αρκεί για το ξεκίνημα
με το βάρος το ασήκωτο
μίας επιπλέον μέρας

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Casta Diva
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 18:28:14
https://www.youtube.com/watch?v=EseMHr6VEM0

Maria Callas live: Bizet's Carmen Habanera, Hamburg 1962

Μαρία Καρδάτου, Casta Diva

Η τέφρα της
σκορπισμένη στο Αιγαίο
Η φωνή της σκεπάζει τον κόσμο
Casta Diva
Η εξαίσια φωνή της χαμένη
στα πέλαγα της οδού Μαρίας Κάλλας
με τις καφετέριες το τάβλι
και τα τραγούδια του συρμού
Στο μέγαρο μουσικής
τα ενδύματά της
Το κορμί της στις φλόγες
και η τέφρα σε νότες
ταξιδεύει στα σύννεφα
σ’ ολόκληρη τη γη

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Βήματα στο χάος
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 18:41:33
Μαρία Καρδάτου, Βήματα στο χάος

Έβλεπε από το μάτι της πόρτας
Τα διαφημιστικά στοιβάζονταν έξω
Σχήματα τρεμόσβηναν
Δεν ήθελε να συναντήσει κανένα
ούτε να ακούει τίποτα
Προπάντων να μην κινείται
Καταφύγιο και φυλακή
Σύννεφα περιόριζαν το δωμάτιο
κι η κουρτίνα κλειστή σαν τάφος
Μία χαραμάδα τη συνδέει
με τον έξω κόσμο
που της κόβει την ανάσα
Από το δωμάτιο στο χάος
μερικά βήματα

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Λαθρομετανάστης
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 18:47:06
Μαρία Καρδάτου, Λαθρομετανάστης

Νεκρά είδωλα στον καθρέφτη
Φωτογραφίες νεανικών χαμόγελων
Ντουλάπια κλειστά ερμητικά
Παιχνίδι για μένα να παραβιάσω
το μυστικό τους
Να διαλύσω τις τακτοποιημένες
επιθυμίες τους
βαζάκια μαρμελάδες
Να χαλάσω τη σειρά τους
Όπως βάναυσα άλλοι
στιγμάτισαν εμένα
Στους καναπέδες το ελαφρύ βούλιαγμα
από κορμιά αγκαλιασμένα
Απαλό το χάδι της πετσέτας
που άγγιζε τη γύμνια τους
Ίχνη στο πάτωμα υγρών πελμάτων
Λαθρόβιος κυνηγημένος
να τρυπώσω ψάχνω στη θαλπωρή
έστω για μία νύχτα
Φορώ τον οίκτο ρούχο δανεικό
του σπιτιού που παραβίασα
τη σιγουριά του

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αισιοδοξία
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 18:51:36
Μαρία Καρδάτου, Αισιοδοξία

Η μέρα ροδίζει
πάνω στα μάγουλα των παιδιών
Η νύχτα γριά άστεγη
μαζεύει τις στάχτες της
Ζητιάνοι απλώνουν
κομμένα πόδια και χέρια
στον οίκτο των περαστικών
Πλένουμε τα χέρια μας
ενώ ακούμε από το ράδιο
πόσοι χάθηκαν στον κόσμο
Τρελαμένοι αλλά αισιόδοξοι
κλείνουμε τα μάτια
σ’ αυτόν που παραμονεύει
τον μέγα τρομοκράτη
κουκουλοφόρο
τον θάνατο

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Βετεράνος
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 18:54:46
Μαρία Καρδάτου, Βετεράνος

Σήμερα θα φορέσω
τα παλιόρουχα παραλλαγής
που φοράει εκείνος
ο μοναχικός τύπος
Θα βάλω τα ανύπαρκτα
ακουστικά του
να ακούω τραγούδια
στη γλώσσα του
Τη μυστική συνεννόηση
με το σύμπαν
Θα σέρνω όλα τα μπαγκάζια
τον θησαυρό του σε μία κουβέρτα
και θα τα γυρίζω πίσω το βράδυ
στο παγκάκι της παραλίας
Θα βάλω τη μάσκα του
για την τρέλα του πολέμου
και ίσως κάτι νιώσω
από την ταραχή και το δέος

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ανεμοχάδι
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 19:01:25
https://www.youtube.com/watch?v=rmDaf3A6Rus

Kerry Livgren, Dust in the wind (by Kansas, 1977)

Μαρία Καρδάτου, Ανεμοχάδι

Στον Γιώργη Παυλόπουλο

Αυτό δεν ήταν καλοκαίρι
Ο κήπος σκοτεινός
Το κορίτσι φευγάτο
Ο φίλος σταυρωμένος
Αυτό δεν ήταν καλοκαίρι
Χόρτα έπνιξαν τη λίμνη
Ο πνιγμένος χρόνος
στον βυθό να μας κοιτά
Τα αρχαία τείχη στο νερό
καλά κρυμμένα
κι η αλήθεια τους
ακρωτηριασμένη
Ο πυρσός στη θέση του
μήνυμα του τίποτα
που κάποτε υπήρξε
Ο προφήτης είχε προφητέψει
«Τίποτα δεν θα μείνει εδώ
Μόνο σκόνη κι ο άνεμος
να τη σκορπίζει
πάνω στη βυθισμένη πολιτεία»

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ελπίδα
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 19:09:36
Μαρία Καρδάτου, Ελπίδα

Θαλάσσια χελώνα
ακίνητη στην παραλία
Με στόμα ανοιχτό
Μάτια πεταμένα έξω
Κίτρινη σαν ήλιος
προ πολλού πεθαμένος
Μνήμη σκιάχτρο
που δεν φοβίζει πια
ούτε τα πουλιά
Καραβάνι με καμήλες
σε αναζήτηση δρόμου
μες στην έρημο
Νερά ποταμού
που του άλλαξαν κοίτη
και πάλι δακρύζει
Η μικρή μου άφοβη ελπίδα
Η ανόητη πηγή
η μπαζωμένη

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Μνημεία
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 19:23:32
Μαρία Καρδάτου, Μνημεία

Ήτανε λέει αμπέλια
σε μία πράσινη κοιλάδα
κι από κάτω αρχαία μνημεία
κρυμμένα αιώνες
Αγάλματα γυναικών
και ανδρών θλιμμένα
και όμορφα σπίτια κάστρα
και πράγματα καθημερινά
Ένα παράπονο κάθε βράδυ
ακουγόταν σα τραγούδι
σα μοιρολόι
Με το κρασί θόλωναν
οι εικόνες
Τα πρόσωπα έσπαζαν
μες στο γυαλί
Σκουριασμένα καρφιά
έκλειναν τις πόρτες
Οι σκιές αποτελείωναν
το έργο του χρόνου
Μία αχτίδα ήλιου
ξέφευγε πάντα

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Θλίψη
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 19:28:26
Μαρία Καρδάτου, Θλίψη

Όταν μένεις μόνος
σε άδειο σπίτι
και σε πλακώνει
το κρύο σώμα
μίας σκέψης θλιβερής
Όταν κολλάς σ’ αυτήν
σα χταπόδι στον βράχο
κι η θάλασσα σε δέρνει
και σε τραβάει με τα μάγια της
Τότε εκτός ελέγχου
μπορείς να βγεις έξω
περπατώντας να τσαλακώσεις
αυτή τη σκέψη που είναι
κάτι γκρίζο κι ανεύθυνο
όπως η βροχή
που αναίτια μας προκαλεί
να εστιάσουμε πάνω της
τη θλίψη

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το νερό του Σεΐχη
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 19:41:11
Μαρία Καρδάτου, Το νερό του Σεΐχη

Τα θλιβερά απογεύματα της Κυριακής
με καυγάδες γονέων και
αναμετάδοση ποδοσφαίρου
Με τον ήχο της καμπάνας
που ποτέ δε χτυπάει για καλό
Κι όλα εκείνα τα αρώματα
από γυναίκες που έρχονταν
για επίσκεψη στις μανάδες
Η μυρωδιά του καφέ
και η θλίψη του τσιγάρου
Τα «έπεα πτερόεντα»
των μεγάλων και «σοφών»
η μοναξιά που δεν σε άφηνε
να αναπνεύσεις
ρούχο που στένεψε και
δεν σε χωράει πια
Τα μηνύματα αγάπης και απόγνωσης
χελωνάκια που αγωνίζονταν
να μπουν στο νερό
πριν τα αφανίσουν οι άλλοι
εκείνοι με τα ψεύτικα λόγια
κουρούνες που κρώζουν
δίπλα σε αηδόνια
Οι συγγενείς τεθλιμμένοι
οι μεταμφιεσμένοι κουκουλοφόροι
της νύχτας οι εφιάλτες
Χαμένη στο νεφέλωμα του Αετού
προσπαθούσες να κατανοήσεις
τη διαδικασία της δημιουργίας
αλλά «είμαστε μικρά παιδιά
και δεν καταλαβαίνουμε
γι’ αυτό ξαναπές τα»
Μόνο τα παιδιά αγαπούν αληθινά
και για ένα πλαστικό κόκκινο
τριαντάφυλλο περνούν
στον χώρο των νεκρών νύχτα
και μου το προσφέρουν
Οι φύλακες έχουν γνώση
κυνηγούν το παιδί
και μαζί τρέχουμε και χανόμαστε
στις φωτιές
Όταν έρχεται χειμώνας
χιόνι σκεπάζει την πόλη μας
πάνω στο Σέιχ-Σου γλιστράμε
με έλκηθρο
ο μαρμαρωμένος βασιλιάς
και η κοιμωμένη βασιλοπούλα
Πάγωσε κι ο καταρράκτης
Κάποιος μας καταράστηκε
γιατί χαρήκαμε πολύ
Ήμασταν ατίθασοι και αλαζόνες
κι αυτό ήταν ύβρις
Η γιαγιά το έλεγε «να είσαι πρόσχαρη
και ταπεινή» μα εγώ δεν ήμουν
και τιμωρήθηκα
Το βουνό ξεράθηκε το χώμα σκίστηκε
κι ούτε χορτάρι ούτε δέντρο δε φυτρώνει
Ούτε πουλί πετούμενο δε συναντάς
ούτε «νερό του Σεΐχη»
Στέρεψε και το «αθάνατο»
«απέσβετο λάλον ύδωρ»
Τιμωρήθηκα να έχω λευκά μαλλιά
αν και μικρό παιδί
κι από την πολλή χαρά
να είμαι πάντα λυπημένη
Τις νύχτες να μην κοιμάμαι
και της μέρας τη δουλειά
να τη βλέπει η νύχτα και να γελά
Τα όνειρα να είναι ατελείωτα
και νόημα να μη βγαίνει
Δρόμο να παίρνω δρόμο ν’ αφήνω
και ποτέ να μη φτάνω
Όσο για τον νυχτερινό τρόμο
ποτέ να μην τελειώνει
Η κοκκινοσκουφίτσα να τρελαίνεται
Είναι κι αυτή μία εκδοχή
γιατί λύκος στο Σέιχ-Σου
δεν υπήρξε ποτέ
Μόνο ένας δράκος ήρθε
μία φορά κι αυτόν τον σκότωσαν
τον ηδονοβλεψία
Ύστερα είπαν πως δεν ήταν
αυτός ο δράκος
και ησυχάσαμε
Κάψαμε το δάσος
και μεγαλώσαμε

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Κάτι δεν πάει καλά
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 19:49:40
Μαρία Καρδάτου, Κάτι δεν πάει καλά

Πρέπει ν’ ανοίξεις ένα παράθυρο
κάπως να ανασάνεις κι εσύ
που μία ζωή τρωγλοδύτης
τη ζωή σου τη μαύρισες
με πράξεις που δεν έκανες
αλλά μόνο με σκέψεις
Ζωγράφισες τους τοίχους
της σπηλιάς σου με αίμα
προσπαθώντας ν’ αφήσεις
γραμμένο το μυστικό
με σχέδια πρωτόγονα
Αλλά εκείνο το πρόσωπο
με τα μάτια κλειστά
σα να κλαίει
σα να κοιμάται
δεν το ξεκαθάρισες
Αυτό θα σε ξεκάνει

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Με σπασμένα φρένα
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 19:55:59
Μαρία Καρδάτου, Με σπασμένα φρένα

Στο λιμάνι τα φώτα ανάποδα
με τα παλιά φανάρια κάτω
να φωτίζουν τα νερά
Αόρατα είναι τα σκουπίδια
μία ευωδιά εκπέμπει το κύμα
κι οι ήχοι της νύχτας απαλύνουν
απ’ το φίλτρο του αέρα
Το φεγγάρι μεθυσμένο φορτηγό
με σπασμένα φρένα
μαζεύει τα κομμάτια του
μέσα στη θάλασσα
οι πολυκατοικίες της παραλίας
όλες τα πάνω κάτω
κι η πολύβουη πολιτεία
απόκριση καμία
Τα κλειδιά της πόλης
γυαλίζουν στον βυθό
Κάτω από υποθαλάσσιες διαβάσεις
κυκλοφορούν φαντάσματα
θρηνώντας απώλειες
Τα όνειρά μας σακιά με άνθρακα
αφορμίζουν την πλάτη μας
από το μεγάλο βάρος
Αχθοφόροι της νύχτας
πνιγμένοι στο κρασί

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Βραδυφλεγής
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 19:59:43
Μαρία Καρδάτου, Βραδυφλεγής

Πόσους στεναγμούς κατάπινες
Αυτό δεν μπόρεσες
Μπαλόνι μέσα σου νωρίτερα
Βραδυφλεγής βόμβα αργότερα
Κάποτε έρχεται η ώρα της
Είναι ανάλαφρη η περίπτωση
ή πρόκειται για βομβαρδισμένο τοπίο
Ποια ιστορία ποιο ταξίδι
μπορεί να περιγραφεί αληθινά
παρά μόνο από αυτόν που πέθανε

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Απειλή
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 20:24:14
Μαρία Καρδάτου, Απειλή

Στα αυτιά μου η κραυγή
στα μάτια μου η αστραπή
Μία θάλασσα από σκοτάδια
πρόσωπα εκβιαστών βιαστών
και δολοφόνων
Το φάντασμα λεηλατημένο
στη λάμψη του φεγγαριού
Αυτή η κόμπρα
με το κεφάλι ανασηκωμένο
Η απειλή

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αργά αλλά σταθερά
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 20:33:19
Μαρία Καρδάτου, Αργά αλλά σταθερά

Σα να βυθιζόμαστε
από το παράθυρο βλέπαμε
τα πόδια των περαστικών
Τα αυτοκίνητα περνούσαν
με θόρυβο
μέσα από το κεφάλι μας
Στον φωταγωγό δεν υπήρχε
ούτε ένα λουλούδι
Το τσιμέντο βρόμικο
και γκρίζα σχήματα
οδηγούσαν τα ποντίκια
στον λαβύρινθο
Χλωμά ήταν και τα πρόσωπα
των συνδαιτυμόνων
όταν σχολίαζαν
για ποίηση για ζωή
για ευμάρεια αργότερα
συνεχιζόταν η συζήτηση
αλλά τα ποντίκια
μας παγίδευαν στον λαβύρινθο
που έφτανε στο χώμα

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αδράνεια
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 20:47:36
Μαρία Καρδάτου, Αδράνεια

Είναι μία θάλασσα
χωρίς κανένα κύμα
χωρίς αεράκι
να τρίβεται πάνω της
Είναι χείλη χωρίς πνοή
χέρια χωρίς κίνηση
ένας περίπλοκος χαρακτήρας
είναι
έρμαιο της τύχης
Άγαλμα θλίψης
εικόνα στάσιμη στον χρόνο
Σκορπιός ακίνητος στον τοίχο
Η προσήλωση στο πουθενά
οι εμμονές και η πρέσα
να σφίγγει
Ο καναπές καράβι ας ταξιδεύει
στην καθαρή σκέψη
κι η ηρεμία
με φουσκωμένα πανιά
τον τρόμο ας γλυκαίνει
Σταγόνα σταγόνα
το δηλητήριο αδράνεια
κι ανυπαρξία

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Δυτική Θεσσαλονίκη
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 20:51:55
Μαρία Καρδάτου, Δυτική Θεσσαλονίκη

Θα πιούμε τον καφέ μας
στη Δυτική Θεσσαλονίκη
Κάτω από τα λευκά καζάνια
του πετρελαίου
Στον ίσκιο του θανάτου
Στον λευκό καπνό των φουγάρων
Στη λίμνη με τα νεκρά πουλιά
να ψάξουμε τη χαμένη ομορφιά
μίας σιωπηλής άνοιξης
Να είναι νύχτα
μη δούμε τα κορμιά μας
να βάφονται μαύρα
σαν τους κορμοράνους
Το φεγγάρι θα πνίγεται
στα δηλητήρια
Το λευκό θα έχει χάσει
την αθωότητά του
Η αύρα θα αναζητά τη θάλασσα
Κι όλοι μας στις καφετέριες
με μάσκες
θ’ ανταλλάσσουμε την ψυχή μας
με τη μυρωδιά του καφέ
του βασιλικού και του ρόδου

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ξέπνοη
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 21:19:46
Μαρία Καρδάτου, Ξέπνοη

Θαρρείς πως ήταν
μία αψεγάδιαστη μέρα
Ένας αλλόκοτος ήλιος
έριχνε χρωματιστές δέσμες
στα δέντρα που ενώνονταν
σε αψιδωτή στοά
Πουλιά τιτίβιζαν δυνατά
σ’ εμπόλεμη κατάσταση
στα σύννεφα
Κάτω ήταν όλα βουβά νεκρά
Κάτι με πνίγει από τότε
που σ’ έδιωξα σκληρά
Τρόμος εισβάλλει στο δωμάτιο
Από την τηλεόραση
χτυπάει ο κεραυνός
Κάποτε ξέπνοη
αρκούσε μία γωνίτσα
Τώρα ανύπαρκτη
μία ήσυχη γωνιά
σ’ ολόκληρη τη γη
Τα δέντρα τα έκοψαν
στην Όλγας
Από τους κορμούς τους
χαμηλά
οι κύλινδροι ξεροί
Για να σκοντάφτουμε στο όνειρο
που πήγαινε να ανθίσει

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το φιλί
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 21:25:32
Μαρία Καρδάτου, Το φιλί

Κάποτε πολύ τον αγαπήσαμε
Έστω για ένα λεπτό
Στην αιωνιότητα πολύ μετράει
Κάποιος γιατί του έμοιαζε
με αγαπημένο πρόσωπο
άλλος γιατί μπερδεύτηκε
αγαπώντας τη ζωή
Άλλοι γιατί δεν διέκριναν
πως φορούσε προσωπείο
Μερικοί γιατί πεθύμησαν
το φιλί του οι παράτολμοι
Κι αμέσως το μετάνιωσαν
και τον έφτυσαν
τον αποκήρυξαν μετά βδελυγμίας
Ξέρει να μεταμφιέζεται σωστά
και την κατάλληλη στιγμή
καρφώνει το μαχαίρι
ο μέγας ραδιούργος
και γητευτής
ο θάνατος

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αβλαβής διέλευση
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 21:37:47
Μαρία Καρδάτου, Αβλαβής διέλευση*

Να περνάς ανάμεσα
από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη
με το αδιόρατο χαμόγελο
μίας ήττας
που τη μετέτρεψες σε νίκη
Με τους όρους των άλλων
Στον ζυγό να σκύβεις
σε υποταγή
στα πρέπει παραδομένος
Ο πόνος ακραιφνής
Τίποτα το ξεχωριστό
Κι εσύ μέσα στη μάζα
Ας νόμιζες πως έπλεες μοναχός
πρίγκιπας και σοφός
γκουρού μες στη γαλήνη
της απεραντοσύνης
Ελεύθερος θα είσαι πια
μόνο στα όνειρά σου
Θα σε αφήνουν να γλιστράς
ήσυχος και αβλαβής
στα διεθνή τα ύδατα
Μες στα σεντόνια τα σατέν
κάτω από την πέτρινη στέγη
του σπιτιού σου

* παράφραση στίχου της Emily Dickinson (Rafter of satin, and roof of stone)

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)
Title: Μαρία Καρδάτου, Άνθη εορταστικά
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 21:50:38
Μαρία Καρδάτου, Άνθη εορταστικά

Η γη είναι ο τόπος ο καλός για την αγάπη.
Ρόμπερτ Φροστ


Στην οθόνη της τηλεόρασης
η κάννη ενός πιστολιού
με σημαδεύει
Ο ήλιος μπαίνει από τις τρύπες
της περσίδας
με κάνει διάστικτη από φως
Η γνώση με καρφώνει
με λέξεις βλήματα
Στον καθρέφτη μάτια
κοιτάνε αδιάκριτα
φωτάκια μικροί πλανήτες
μέσα στο χάος
Η γύρη χαράζει έναν κύκλο
ολόγυρά μας
Τα άνθη σκορπίζουν
σκόνη μαγική
Τα ίδια θα με πνίξουν
κάποια μέρα
αν κλείσω το παράθυρο
ερμητικά

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Έκλειψη αγάπης
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 22:21:52
Μαρία Καρδάτου, Έκλειψη αγάπης

Γύρω μας εκρήξεις
άνθρωποι εξαϋλώνονται
Ο ήλιος σκοτεινιάζει
το κρύο μας διαπερνά
ξαφνικά
Λίγο πριν ήταν
μια λιόχαρη μέρα
Τώρα κοιτάζουμε ψηλά
στον σκοτεινό ουρανό
μέσα από παράξενα γυαλιά
με καπνισμένα τζάμια
Δεν υπάρχει αγάπη
δεν υπάρχει ελπίδα
Ένας κόσμος μαυρισμένος

Έκλειψη Ηλίου 2006

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Στην άλλη άκρη
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 22:25:33
Μαρία Καρδάτου, Στην άλλη άκρη

Το τρένο ξεφεύγει ονειρικό
στις παγωμένες αναμνήσεις
Αυτή είναι η ζωή μας
γρήγορα μεταβαίνει στην άλλη άκρη
της μοναξιάς
Πότε ήταν που κατέβαινες
σκιέρ σε απότομες πλαγιές
αμφισβητώντας χωρίς φόβο
με πάθος
Ακέραιος κι αλώβητος
με λέξεις μισοφέγγαρα
φώτιζες την πορεία σου
Σαν έβγαινε το φως
ένα βρέφος γινόσουν
με έκπληκτα μάτια
Στα σκοτάδια των πάγων
κρατώντας φωτοβολίδες
ζωγράφιζες τριαντάφυλλα
για τους αδικημένους
Στη σκιά του εαυτού σου
έζησες
Σκιά του εαυτού σου

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το φοβερό βήμα
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 22:28:22
Μαρία Καρδάτου, Το φοβερό βήμα

Κοφτερή η ματιά μου
που σε διώχνει στο βάθος
του ορίζοντα
Ίσως αν ήταν ευθύς ο δρόμος
να με ενέπνεες περισσότερο
Ίσως αν περνούσες από γέφυρα
να έκλεινε το χάσμα
Ίσως αν διάλεγες μια μέρα
λαμπερή
με φεγγάρι λευκό
Ίσως λέω αν τραγουδούσες
στην άκρη του γκρεμού
η σκέψη μου να σε κρατούσε
Μόνος σου έχεις παγιδευτεί
στην παγωμένη λίμνη
κι ο πάγος έχει σπάσει

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Πρέπει
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 22:32:28
Μαρία Καρδάτου, Πρέπει

Να βάλω μια τάξη στη ζωή μου
Να μη με σημαδεύουν
οι πράξεις των γύρω
ούτε τα λόγια
ούτε οι προθέσεις
Να κάνω έναν κύκλο
μια γραμμή επιτέλους
να φρουρήσω τον εαυτό μου
Μουρμούριζε η Ρόζα
πέφτοντας στο κενό
Εκείνη τη στιγμή
ένα παιδί περνούσε
παίζοντας ακορντεόν
Μια γυναίκα τίναζε
τα χαλιά απέναντι
και η κομμώτρια
χτένιζε τα μαλλιά μου
λέγοντας φυσάει σήμερα
δεν θα κρατήσουν
Φύλλα από τον πλάτανο έπεφταν
όπως σελίδες άγραφου χαρτιού
Το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Καταγωγή
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 22:36:45
Μαρία Καρδάτου, Καταγωγή

Γεννήθηκα μέσα σ’ ένα σκοτεινό
τριαντάφυλλο
Απέξω ακούγονταν εκρήξεις
από τ’ άλλα λουλούδια που άνοιγαν
Δεξιά ήταν ο σιωπηλός κήπος
κι αριστερά η γνώση κι η λαχτάρα
Στο βάθος αχνοέφεγγε η θάλασσα
κι η πόλη ξάπλωνε ειδυλλιακή
Ο τυφλός παππούς μου
μετρούσε τις ώρες
πίσω από τα σίδερα
Κι ο άλλος χόρευε
ο παππούς ο λυράρης
Έμαθα να είμαι νωχελική
κουβαλώντας την ανατολή
αλλά και εργατική
κουνώντας το μαντίλι
στον πατέρα
Μα πιο πολύ κι απ’ το τριαντάφυλλο
κι απ’ της γιαγιάς τα χέρια τα σκληρά
έμεινε η μυρωδιά της φορμόλης
στην ψυχή μου

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Εφιάλτης
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 22:40:53
Μαρία Καρδάτου, Εφιάλτης

Φεγγάρι καρφωμένο
σε μαύρο σύννεφο
στον σταυρό ψηλά στον λόφο
Κάτι άσχημο προμηνύεται
Ένα όνειρο που ξυπνώ
και συνεχίζει να με τρομάζει
Η γριά μια μούμια
με απλωμένο χέρι
Ζητάει ελεημοσύνη
τα νιάτα της, τους δικούς της
την πατρίδα
Ένα όνειρο μέσα στον εφιάλτη
τα ζητάει από μένα
που θλίβομαι
ανίκανη να βοηθήσω
ανίσχυρη να ξυπνήσω
σ’ αυτόν τον κόσμο
με τις μαρμάρινες προτομές
με τις πρώιμες εκφράσεις
της ανθρώπινης μορφής

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το όνειρο και η ποίηση
Post by: wings on 01 Sep, 2019, 22:46:37
Μαρία Καρδάτου, Το όνειρο και η ποίηση

Ένα όνειρο είναι η ποίηση που σβήνει
όταν ξυπνάς για να ξανάρθει αργότερα
Με τα μικρά φτερά της πετάς
ώσπου να λιώσουν κάτω από τον ήλιο
της ανάγκης
Βυθίζεσαι παλεύοντας
κι ώσπου να πάρεις ανάσα
περνάν από τα μάτια οι ζωές των άλλων
και η δυστυχία της δικής σου ζωής
Αν βγεις στην επιφάνεια
από τα μικρά κύματα θα πιαστείς
να οδηγηθείς στην ακτή προσωρινά
Τα μικρά κύματα είναι οι λέξεις
που προσπαθώντας να τις βρεις
το κύμα θεριεύει και σε πετάει στην ξηρά
κι όμως άξιζε τον κόπο το ταξίδι
ανάμεσα ζωής και θανάτου
Με μικρά φιλιά πολεμάς τον εφιάλτη
Το φιλί της ζωής είναι η ποίηση
κρυμμένο το σκοτεινό της πρόσωπο
Οι λέξεις σου δίνουν τη χαρά
της επικοινωνίας την ψευδαίσθηση
κι αν όλα γίνουν πόνος
τεράστιο κήτος με πλοκάμια
που σε πνίγουν
πάλι οι λέξεις θα σου φτιάξουν στεγανά
για ν’ αναπνέεις
με την ποίηση

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου: Γέφυρες (α')
Post by: wings on 02 Sep, 2019, 22:19:21
Μαρία Καρδάτου, Γέφυρες

α'


Ήταν ένα μικρό καράβι
αταξίδευτο
κι ένα μικρό κορίτσι
ταξιδεμένο
μέσα σε χρώματα
κόκκινα πράσινα
σε φωνές μακρινές
Τι όμορφα που είναι
τα μαλλιά σου
Τι όμορφα τα μάτια σου
Η μάνα της έλεγε τραγούδια
κι ήταν η νύχτα
που πνίγηκε στα κύματα
Εκείνη μια σκιά
σε γκρίζα σύννεφα
Οι γέφυρες ρίχνουν τη σκιά
στο χάλκινο δειλινό
αστράφτουν
κι ενώνουν τους ανθρώπους

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου: Γέφυρες (β')
Post by: wings on 02 Sep, 2019, 22:22:10
Μαρία Καρδάτου, Γέφυρες

β'


Η γέφυρα
μια άρπα
από τον άνεμο
πάλλεται
κι αν δεν ματώσουμε
χωρίζει τα μικρά μας
χέρια
Ξεκινώ από τη μια άκρη
τη διασχίζω πετώντας
κοιτάζω κάτω
η θάλασσα αφρίζει
κινείται απειλητική
οδηγεί στην άβυσσο
Ποια είναι η τελευταία
λέξη

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου: Γέφυρες (γ')
Post by: wings on 02 Sep, 2019, 22:24:12
Μαρία Καρδάτου, Γέφυρες

γ'


Κάποτε θυσίαζαν
μια γυναίκα
να γίνει η γέφυρα γερή
να αντέχει στους αιώνες
Μέχρι που κάποιος
κάρφωσε στη γέφυρα
τη σκιά μιας γυναίκας
για να σωθεί αυτή
Από τότε η γυναίκα
αφήνει τη σκιά της
για να στεριώνει
ο κόσμος γύρω της

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Χίλιες και μία λύπες
Post by: wings on 02 Sep, 2019, 22:27:49
Μαρία Καρδάτου, Χίλιες και μία λύπες

Στους παγετώνες της αδιαφορίας
και στο γαλάζιο χρώμα
της απουσίας
βούτηξα πάλι αφήνοντας
τα ρούχα στην όχθη
Στα νούφαρα αφέθηκα
και στα χρυσόψαρα
την ώρα που όλα τράπηκαν
σε φυγή από τα πιράνχας
όταν το ρολόι χτύπησε
δίλημμα
Μία μία απογυμνώθηκαν
οι επιθυμίες
και οι φόβοι έγιναν
ανάλαφρες φυσαλίδες
Κάποτε στον βυθό ονειρεύτηκα
την επιφάνεια
τότε που όλα έφεγγαν ξάστερα
και η λύπη δεν είχε πάρει
το πρόσωπό μου

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ο χορός της σκιάς
Post by: wings on 02 Sep, 2019, 22:31:02
Μαρία Καρδάτου, Ο χορός της σκιάς

Στην οθόνη του κομπιούτερ
βλέπεις τον εαυτό σου
να ζει εικονικά
Πίσω από τα πέπλα
που ο άνεμος χαϊδεύει
η ψυχή δεσμεύεται
σ’ ένα χορό απατηλό
κίνησης ακινησίας
Ίσως ο θάνατος γίνεται
κίνηση
και η ζωή ψευδαίσθηση
δευτερολέπτου
με μουσική υπόκρουση
παραισθησιογόνα
σε μια ανάφλογη καρδιά
Ζεις εικονικά έτσι
ή αλλιώς

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Άπνοια
Post by: wings on 02 Sep, 2019, 22:34:17
Μαρία Καρδάτου, Άπνοια

του Κωστή

Τραβήξτε τις λευκές γάζες
από τον ουρανό
Τα μαυρισμένα σύννεφα
των πολέμων
Τις κόκκινες κουρτίνες
των κατατρεγμένων
Ένας εφιάλτης ήταν
και πέρασε
Κοιτάξτε πόσο γλυκά
ανατέλλει ο ήλιος
πόσο θόρυβο κάνει
ο καταρράκτης
πόσο ήρεμα λικνίζεται
η βάρκα
Ένας εφιάλτης ήταν
και πάει
η ζωή μας χαμένη
λιωμένο γυαλί

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Αφύλακτη διάβαση
Post by: wings on 02 Sep, 2019, 22:37:37
Μαρία Καρδάτου, Αφύλακτη διάβαση

Μια άλλη μέρα περνάει
μαζί μου σιωπηλή
φορτωμένη ομίχλη
λάσπη βροχή κι αδιέξοδο
Κανένα φανάρι δε φέγγει
κανένα καμπανάκι
δε χτυπά
Βαδίζω σε έρημες ράγες
χαμένη σε σκέψεις
αναμνήσεις, λάθη
Αφύλακτη η διάβαση
δε με προστατεύει
από σύγκρουση
μετωπική
Δεν προλαβαίνω
να ψιθυρίσω
θα προσέχω τον εαυτό μου
Είναι αργά
Το τρένο έχει περάσει ήδη
και χάθηκα στο θα

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Στο κατώφλι
Post by: wings on 02 Sep, 2019, 22:42:23
Μαρία Καρδάτου, Στο κατώφλι

Το μεγάλο φωτιστικό
τυλιγμένο σε λευκά πανιά
Τα έπιπλα καλυμμένα
με σκόνη πιο δυνατή
από τις υποσχέσεις
Τα παράθυρα κλειστά
κανένα φως δεν αντανακλά
Τα κλαδιά των δέντρων
χτυπάνε την πόρτα μάταια
Λίγα βιβλία ριγμένα
στο πάτωμα άκοπα
Γκρίζα σχήματα στο ταβάνι
και οξειδωμένα σίδερα απειλητικά
σαν την απουσία
Τα μάτια της καθηλωμένα
στο κατώφλι
όπου απέμεινε το βήμα του
μισοσβησμένο

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Η μέρα νύχτα
Post by: wings on 02 Sep, 2019, 23:11:30
Μαρία Καρδάτου, Η μέρα νύχτα

Από μακριά προμηνύονταν
θύελλα θλίψης
Μύριζε υγρασία γύρω
κι η θάλασσα άφαντη
Οι αστραπές ξέσχιζαν
την αναμονή
Ο καθένας μόνος
θ’ αντικρίσει τον κεραυνό
Καυτό σκοτάδι
κι η νύχτα ψυχρή
Η στιγμή ηλεκτρισμένη
Δακρύζει το χώμα
που ανοίγει να τη δεχτεί
«Επιθυμούσα το φως»
γράφει με πίσσα το σκοτάδι
πάνω στον χαμό της μέρας

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Συγγραφέας
Post by: wings on 02 Sep, 2019, 23:19:36
Μαρία Καρδάτου, Συγγραφέας

Δύσκολα προσβάσιμο
της γραφής το δάσος
Να ξεφεύγεις μέσα
από κορμούς δέντρων
και φυλλώματα
που σε πιέζουν
και σε συνθλίβουν
Απ’ όλα τα χαρτιά
που χάνεσαι μέσα τους
κι όμως σε περιέχουν
Συντρίμμια σκέψεις μέλλον
παρελθόν εικόνες
τεμαχισμένα πρόσωπα
και ιστορίες άγριες
που κάποιες δεν έχουν
βιωθεί ακόμη
Προσεγγίζοντας μια άλλη
πραγματικότητα σιωπηλή
Ο μάγος
με τα διαπεραστικά μάτια
που φαντάζεται το τέλος
της ιστορίας σας
αλλά όχι της δικής του
Το τέλος του μονοπατιού
που οδηγεί στο δάσος

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Άθραυστα τζάμια
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 20:45:58
Μαρία Καρδάτου, Άθραυστα τζάμια

Ένα φως αντανακλά
στο μέλλον
που έρχεται από παλιά
Βηματίζουμε πάνω
στα άθραυστα τζάμια
κοιτάζουμε κάτω
στον άλλο κόσμο
Να τα τείχη, οι τάφοι
τα ανάκτορα, το ποτάμι
Να το πέρασμα στον Άδη
Ίδιοι μείναμε στους αιώνες
Μόνο οι χιτώνες διαφέρουν
και οι ίντριγκες

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Άγαλμα
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 20:49:55
Μαρία Καρδάτου, Άγαλμα

Στον σιωπηλό κήπο
ένα άγαλμα κόρης
Το ένα χέρι ψηλά
το άλλο στο στήθος
Τα κάγκελα από σίδερο
με περίτεχνα σχήματα
και ερωτιδείς
Μια κοπέλα μπαίνει κρυφά
διασχίζει τον κήπο
Στο κινητό η φωνή του
οικεία ζεστή
δε θέλει να ξεφύγει
από τη θαλπωρή
Σηκώνει το ένα χέρι της ψηλά
το άλλο στο στήθος
μένει ακίνητη
κάνει παγωνιά
Αυτός ο κήπος
δεν έχει σύνορα
Τα λιβάδια απλώνονται γύρω
κι αυτή τρέχει
με λυτά μαλλιά
και μια αλλόκοτη
παγωμένη έκφραση

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Πέτρα που κυλά
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 20:53:12
Μαρία Καρδάτου, Πέτρα που κυλά

Τα πόδια μου πληγώθηκαν
ν’ αναζητώ μέσα στους λόφους
μια πέτρα να σκοντάψω
πάνω σε κάτι σίγουρο
και σταθερό
Να μου ανακόψει τον δρόμο
που με οδηγεί σαν υπνοβάτη
στο κενό
Ακόμη και στον ίσιο δρόμο
ψάχνω μια λέξη
για να σταματήσω
Να μ’ εμποδίσει να ανιχνεύω
βήματα προς τη θάλασσα
να ξεφύγω από τη γνώση
της μοναξιάς

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Μαθήματα ξιφασκίας
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 21:03:49
Μαρία Καρδάτου, Μαθήματα ξιφασκίας

Με το αόρατο ξίφος
αγγίζεις το κορμί μου
με προσοχή
αλλιώς χάνεις
Δεν το τρυπάς δε χύνεται
σταγόνα αίμα
Οι κινήσεις μετρημένες
αν αποτύχεις
κερδίζει ο εχθρός
κανείς δε σκοτώνεται
δεν είναι πόλεμος αυτός
είναι παιχνίδι
όπως θα ’πρεπε να ήταν
η ζωή μας
κι όχι να σέρνομαι
αιμόφυρτη
και να πεθαίνω κάθε μέρα
Βγάζοντας τη φόρμα
και τα καλώδια
να είμαστε πάλι ζωντανοί
και μ’ ένα χαμόγελο
να δεχόμαστε
τη νίκη του άλλου

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Στο δάσος
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 21:08:21
Μαρία Καρδάτου, Στο δάσος

Βρέχει δυνατά
Το πουκάμισο κολλάει στο σώμα σου
Διακρίνω τα μπράτσα σου
Η βροχή στάζει από τα μαλλιά σου
στο πρόσωπό μου
Τρέχουμε σε περνάω γελάς
και με αρπάζεις
Χανόμαστε στη μικρή καλύβα
στο δάσος
Οι κεραυνοί πέφτουν μα δε μας νοιάζει
Τόσο ανέμελοι τόσο άφοβοι
χαμένοι στο διάστημα
στις ευωδιές και στα χρώματα
Δυο ασήμαντες σταγόνες
μέσα στο μπουρίνι
Δυο αστραπές που έλαμψαν για λίγο
κι έσβησαν τον χρόνο

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Η νύχτα είναι δική σου
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 21:11:56
Μαρία Καρδάτου, Η νύχτα είναι δική σου

Λίγο πριν τη δύση
όλα τα χρώματα ενώνονται
σε μια ολόφωτη έκρηξη
Αυτή η δυναμική μοιάζει
με την ορμή της ερωτικής κορύφωσης
Το κόκκινο το χρυσό
σιγά σιγά μεταβάλλεται
σε γαλάζιο ροζ γκρίζο
σε σκούρο μπλε
και βαθύ μαύρο
Το πέρασμα από το κόκκινο
στο μαύρο
Από τον έρωτα στην απώλειά του
Το ηχόχρωμα του έρωτα
η πανδαισία
κι ο χρόνος που διαβρώνει
και καταλύει
Μου λείπεις
Να βυθίζομαι στα μάτια σου
Να χάνομαι στη μαγεία της φωνής σου
Στο κόκκινο της αιωνιότητας της αγάπης
Κι όταν χάνεται ο ήλιος
Στη νύχτα της αγκαλιάς σου

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Ερωτική προσμονή
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 21:16:03
Μαρία Καρδάτου, Ερωτική προσμονή

Είναι η βαριά φωνή
Είναι αυτά που λες
Ο τρόπος που τα λες
Οι λέξεις που βάζεις
πιόνια στο σκάκι
Είναι το χαμόγελο
που αγκαλιάζει πρώτα
Είναι το γέλιο
που ξεγυμνώνει μετά
Είναι η λαχτάρα
που δυναμώνει την αναμονή
Κλείνω τα μάτια
και περιμένω το άγγιγμα
Μέχρι που νιώθω
να πλησιάζεις
Τότε όλα αλλάζουν
θα πεις τη μαγική λέξη
κι όλα θα χαθούν
θ’ αγγίξεις τα σκοτάδια
θα φέρεις τη χαρά για λίγο
Μικρή ψευδαίσθηση του έρωτα
με το μαγικό λυχνάρι
Η ώρα της αλήθειας
Η νύχτα της σιωπής
Αποκαλύψου

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Το σπίτι των αναμνήσεων
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 21:21:09
Μαρία Καρδάτου, Το σπίτι των αναμνήσεων

Λευκές κουρτίνες
ανεμίζουν τα όνειρα
των πεθαμένων χρόνων
Η νιότη αφουγκραζόταν
της γης την ξενοιασιά
Ο έρωτας καρφωμένος
στις φωτογραφίες
Γιατί έφυγε ποτέ δε θα το μάθεις
Κάθε παράθυρο κι ένα τοπίο
με ένα κενό αβάσταχτο
Τα τρένα διέσχιζαν τα περιβόλια
με τα χρυσά πορτοκάλια
και τα μήλα των Εσπερίδων
Τα τρένα σταμάτησαν στο πουθενά
Τσιγγάνοι περνούν ρίχνοντας
άπληστες ματιές στον παράδεισο
τον απαγορευμένο
Το σπίτι φάντασμα καράβι
που ταξιδεύει με άσπρα πανιά
και σβηστές μηχανές
στη θάλασσα της νοσταλγίας

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Φωτογραφία
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 21:24:38
Μαρία Καρδάτου, Φωτογραφία

Λάτρευα το σώμα σου
την τρυφεράδα σου
τη δύναμή σου
Το βλέμμα μου κοίταζε
κατά την ανατολή
το δικό σου προς τη δύση
Εκείνα τα μάτια σου
τα όμορφά σου μάτια
έκλειναν όλη τη μελαγχολία
που λίγες φορές
κατάφερα να διώξω
Πένθιμες καμπάνες
κι εφιάλτες σε αναστάτωναν
η γλύκα του προσώπου σου
γινόταν τρόμος αδιόρατος
που έμενε στη φωτογραφία

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Γεμάτη δώρα άδωρα
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 21:28:45
Μαρία Καρδάτου, Γεμάτη δώρα άδωρα

Πάντα στα όνειρά μου
θα φωνάζεις «πού μ’ αφήνετε»
Ενώ είσαι εσύ που μας άφησες
Θα σε περιμένω κάτω από τη σκιά
του πεύκου του γερτού
που μόνο εμείς γνωρίζαμε
γλυκά όταν μας αγκάλιαζε
Πάντα θα σκέφτομαι τα ασημένια
πρωινά που σπαρταρούσαν
στα χέρια μου τα δώρα σου
παιδί της φύσης, κυνηγέ
μεγάλε ψαρά που πιάστηκες
στο παραγάδι του θανάτου

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Τοξότης
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 21:33:25
Μαρία Καρδάτου, Τοξότης

Σ’ αυτή την άκρη του σύννεφου
που αλλάζει σχήματα
άλλοτε δακρυσμένο πρόσωπο κραυγής
άλλοτε άγγελος με ρομφαία
άλλοτε σατανάς
Σ’ αυτή την άκρη του κόσμου
που τίποτα δεν μένει ίδιο
ούτε για μία στιγμή
Έδεσα τη ζωή κόμπο κόμπο
να κατέβω το όνειρο
που μου έταξες ελπίδα
Σε λένε άβυσσο τώρα
Αχτίδα φώτιζε τη ρωγμή της αγάπης
απ’ το ουράνιο τόξο των ματιών σου
στη γέφυρα των στεναγμών της οδύνης σου
Τ’ αστέρια ξεθώριασαν όταν το σώμα σου
σμιλεύτηκε στο μάρμαρο
Σκοτάδι σφράγισε την ομορφιά της εντιμότητας
Μικρέ τοξότη χάθηκες στο καμένο δάσος
κυνηγώντας άγριες λέξεις
που κάρφωναν τον ύπνο σου στα αίματα
Οι εφιάλτες διέφυγαν και σ’ άφησαν σαστισμένο
έκθετο στη γαλήνη της αιωνιότητας

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Η σκόνη
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 21:36:49
Μαρία Καρδάτου, Η σκόνη

Τώρα που οι μέρες έληξαν
γραμμάτιο χωρίς αντίκρισμα
Ένα σπίτι γεμάτο ανοιχτά βιβλία
ονειρεύεται το χάδι των ματιών σου
Η σκόνη τα αναλώνει
δεν περίμενε το γύρισμα του χρόνου
Πάντα η σκόνη μάς προλαβαίνει
προλέγει το μέλλον
αυτό που δε θέλουμε να δούμε
ούτε να φανταστούμε
πως για να μας υφάνει το λευκό της πέπλο
για να μας κλείσει μέσα
όπως το κουκούλι με το μετάξι
Τα αγαπημένα σου βιβλία
παραδόθηκαν στη σκόνη
τη στρίγκλα που θριαμβεύει
με το κορμί σου τρόπαιο

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)
Title: Μαρία Καρδάτου, Στους παγετώνες της μοναξιάς
Post by: wings on 03 Sep, 2019, 21:40:31
Μαρία Καρδάτου, Στους παγετώνες της μοναξιάς

Τα σύννεφα τρέχουν χάνονται
Απλώνω το χέρι να τ’ αγγίξω
Είναι ο χρόνος που φεύγει
και τρέμω μη σε πάρει
Ήταν όνειρο δεν είσαι εδώ
Ένας αέρας τρελός
χτυπάει τις πόρτες
Τις μπότες σου τις έδωσα
στον ξυπόλητο Χριστό
που έψαχνε στους κάδους
Δε θα περπατήσεις ξανά
Η γη είναι για μας που
αμφιβάλλουμε
Κι εσύ ήσουν τόσο σίγουρος
όπως τα μικρά παιδιά
Μ’ ένα κουτί κουμπιά
σε ξεγέλασαν
να ράβεις στον ουρανό
τα φθαρμένα σου ιμάτια
γιατί κάνει κρύο πολύ
στους παγετώνες της μοναξιάς

Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)