Στέλιος Λουκάς

wings

Στέλιος Λουκάς

Γεννήθηκε το 1959 στη Λητή Θεσσαλονίκης. Σπούδασε παιδαγωγική και θέατρο. Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση και από το 1987 εργάζεται στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης ως δημοσιογράφος και από το 1989 στη Δημοτική Τηλεόραση, όπου διετέλεσε και διευθυντής προγράμματος-διοίκησης. Εδώ και χρόνια ασχολείται με παρουσιάσεις βιβλίων και συγγραφέων μέσα από εφημερίδες και τηλεοπτικές εκπομπές.

Ποιητικές συλλογές:
«Η πιο μεγάλη χώρα», εκδ. Καλέντης, 2001
«Η παρακμή της μνήμης», εκδ. Κέδρος, 2007
«Αμύθητος κήπος», εκδ. Κέδρος, 2011

Ανθολογημένα ποιήματα:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

wings

Στέλιος Λουκάς, Όταν λάμπει το νερό ένα ψάρι τραγουδά

Η βροχή είναι μια φριχτή επινόηση της Ζωής. Σε κάνει να πιστεύεις στον ερχομό της πεθαμένης αγάπης.
*
Για ποιους ματώνει το ανέγγιχτο ρόδο στην παγωνιά;
*
Ποια αλήθεια ματώνει, ματώνει, ματώνει και δεν πεθαίνει ποτέ;
*
Εύστοχος είναι μόνο ο θάνατος.
*
Η Λύπη είναι αδελφή του ανέμου γι’ αυτό πάντα καλπάζει.
*
Αλήθεια, με τι μοιάζει το χιονισμένο περιστέρι εκεί στο φανταχτερό λαμπιόνι της Πρωτοχρονιάς;
*
Το τριαντάφυλλο αποκολλήθηκε απ’ το πλοίο «ο ξενιτεμένος» κι όλο δακρύζει ο ωκεανός.
*
Ποιος νοιάζεται για το κουτσό πετροχελίδονο που πασχίζει να χτίσει τη φωλιά του;
*
Όταν λάμπει το νερό ένα ψάρι τραγουδά.
*
Μόνο όταν νυχτώνει ο κελαηδισμός της τρυγόνας γίνεται φεγγάρι.
*
Η εξουσία είναι το σκοτάδι του χρόνου στα λευκά φτερά ενός κύκνου.
*
Το αθέατο μόνο με τη λύπη του ουράνιου τόξου είναι ορατό.
*
Βαθιά στη μνήμη του αίματος, κάτω απ’ τη σκιά μιας γέρικης σκέψης, ένα χελιδόνι χτίζει τη φωλιά του.
Ένα χελιδόνι σκορπάει τα φύλλα της Άνοιξης...

Δημοσιευμένο στο περιοδικό γραφή, τεύχος 52, άνοιξη 2002

Πηγή: http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Grafi/52/7.html

wings

Στέλιος Λουκάς, Είμαστε πουλιά ενός μεγάλου ουρανού

Είμαστε πουλιά ενός μεγάλου ουρανού
Ορυκτά ανεξερεύνητα μιας άγνωστης χώρας
Αναμένουμε το φως της αιωνιότητας
Να ζήσουμε την πραγματική μας ζωή
Της χώρας Ουτοπία είμαστε πουλιά
Ατενίζουμε έκπληκτα στο βάθος του ορίζοντα
Τις τρομαγμένες μας σκιές
Να χάνονται στο έρεβος του ανέφικτου.

Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001)

wings

Στέλιος Λουκάς, Έχω έναν ήλιο μέσα μου

Έχω έναν ήλιο μέσα μου
Φωνάζω
Ακούστε με
Έχω έναν ήλιο μέσα μου
Με καίει
Τα χέρια μου ματώνουν
Όλα χάνονται
Το φως
μες στ’ άστρα
Το αθώο ρυάκι
στη θάλασσα
Ο σπόρος στον κατακλυσμό
Ο ύπνος στην αιωνιότητα
Έχω έναν ήλιο μέσα μου
που ανάβει όλα τ’ αστέρια.

Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001)

wings

Στέλιος Λουκάς, Στην ερημιά της πέτρας

Στην ερημιά της πέτρας αναζητώ
Καταφύγιο
Απελπισμένος από τους πολλούς θανάτους
Γύρω μου
Αφού χρόνια πολλά σπατάλησα το φως
Γεμάτος ενοχές και ερειπωμένες μνήμες
Δεν υποφέρονται άλλο οι άνθρωποι
Είπα
Οι δικοί γενναίοι άγγελοι
Πεθάναν μες στις τόσες θύελλες
Στην ερημιά της πέτρας αναζητώ
Καταφύγιο
Ωσότου κοπάσει ο θάνατος
Πετάξουν τα πουλιά
Με φωτεινή φτερούγα.

Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001)

wings

Στέλιος Λουκάς, Ταξίδια σε μια άγνωστη χώρα

Τώρα πια έχω μάθει καλά τη Σιωπή
Είναι στις φλέβες μου
Όπως το φως και το σκοτάδι
Όπως η ζωή κι ο θάνατος.

Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001)

wings

Στέλιος Λουκάς, Η νύχτα

Η νύχτα είναι ένας καλός φίλος.
Η νύχτα είναι ένας μεγάλος φίλος
που ξαγρυπνάει δίπλα σου
προσπαθώντας να μαντέψει τα όνειρά σου.

Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001)

wings

Στέλιος Λουκάς, Χιονίζει στα όνειρα

Χιονίζει στα όνειρα
Η αθωότητα σαν άγουρο ρόδι
Αιμορραγεί.

Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007)

wings

Στέλιος Λουκάς, Το παραμύθι που αγάπησε ο ουρανός

Το παραμύθι που αγάπησε ο ουρανός
Το λένε αθωότητα.

Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007)

wings

Στέλιος Λουκάς, Μπροστά σ’ έναν καθρέφτη

Μπροστά σ’ έναν καθρέφτη
Που μειδιά
Ένα κορίτσι με χέρι σκουριασμένο
Ζωγραφίζει νύχτες.

Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007)

wings

Στέλιος Λουκάς, Ορατός κίνδυνος

Κρύβεσαι πίσω απ’ την αχτίδα του ήλιου,
πίσω απ’ το σκοτεινό πρόσωπο της νύχτας,
πίσω απ’ τη μάσκα του φεγγαριού.
Δεν αποκαλύπτεις το πρόσωπό σου.
Φοβάσαι μη χαθείς σαν τον καπνό στον ουρανό,
σαν τη σταγόνα στη θάλασσα
σαν τον άνθρωπο στην πόλη.

Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001)

wings

Στέλιος Λουκάς, Να υποκλίνεσαι στον πόνο

Να υποκλίνεσαι στον πόνο
Ο πόνος είναι τρομαγμένο πουλί
Ήλιος που δεν ανέτειλε
Σ’ ελεύθερο ουρανό
Κι όλο αιμορραγεί
Να υποκλίνεσαι στον πόνο
Με το πιο τρυφερό σου βλέμμα.

Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007)

wings

Στέλιος Λουκάς, Ευλογημένη η νύχτα που καλοδέχεται τα όνειρά μας

Ευλογημένη η νύχτα που καλοδέχεται τα όνειρά μας
Το σώμα που θρέφει τις πληγές μας
Ο άνεμος που σκορπά στο αύριο
Τη μαύρη απελπισία μας
Ευλογημένος ο ουρανός που δεν αμφισβητεί τα μέσα μας
Σύννεφα
Η χώρα των παιδικών μας χρόνων που έθρεψε
Με σίδερο εκείνες τις τεράστιες ρωγμές
Ευλογημένος ο κήπος που κυοφορεί την προσδοκία
Όλα τα μεγάλα και τα ταπεινά
Τα θαυμαστά
Όλα ευλογημένα στη μνήμη.

Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001)

wings

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ - Θάλασσα - YouTube

Φίλιππος Πλιάτσικας & Νίκος Πιπινέλης (μουσική) & Μάνος Ξυδούς (στίχοι), Θάλασσα
(τραγούδι: Γιάννης Πάριος / δίσκος: 15 κρυφά τραγούδια (1994))

Στέλιος Λουκάς, Η θάλασσα δεν είναι μακριά

Η θάλασσα δεν είναι μακριά
Η θάλασσα ποτέ δεν είναι μακριά
Κι όταν γελά
Όλα τα ξεχασμένα κοχύλια
Από παιδικά χέρια αφημένα στο βράχο
Γίνονται γλάροι
Η ομορφιά ποτέ δεν περιμένει
Ανθίζει πριν από την έκπληξη.

Από τη συλλογή Η παρακμή της μνήμης (2007)

wings

https://www.youtube.com/watch?v=WLtI4Olmums

Μιχάλης Χατζηγιάννης & Νίκος Μωραΐτης, Όλα μιλούν για σένα
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Με το ’να πόδι στ’ άστρα (2007))

Στέλιος Λουκάς, Η νύχτα που επιμένει

Η νύχτα που επιμένει να ντύνεται μ’ άστρα
απόψε
όμορφη όσο ποτέ
μοιράζει υποσχέσεις.
Στις φλέβες της σπαρταράει αιχμάλωτο
το φως του κόσμου.
Η νύχτα που επιμένει να ντύνεται μ’ άστρα
ανεπανάληπτη
αγγίζει τον ύπνο μας
εισχωρεί στο πιο απόμακρο όνειρο
μεταμορφωμένη σε γιασεμί.

Από τη συλλογή Η πιο μεγάλη χώρα (2001)