Χρυσούλα Βακιρτζή, Άμεσα
Άνεμος. Βροχή.
Μοναξιά...
Φράσεις κοφτές,
σκορπισμένες στο
άδειο σκηνικό.
Επιμελώς ασύνδετα
όσα εκφράζω.
Λεία, ψυχρή η
όλη συμπεριφορά,
από φόβο μην
πληγωθώ.
Οι δικοί σας ρυθμοί
παρερμήνευσαν
ετυμολογικά την
αγωνία μου.
Εξηγήσεις. Κλειδιά.
Άνεμος, βροχή,
μοναξιά.
Χωρίς «δεδομένα»
τώρα... Είμαι εδώ.
Με σαφήνεια.
Μαζί σας. Άμεσα.
Από τη συλλογή Άθικτα κείμενα (2006)