Μιχάλης Κατσαρός, Μεσολόγγι (Όλα μου γνέφουν να μιλήσω...)
Όλα μου γνέφουν να μιλήσω.
Γαϊτοπούλες που γυρνάν περήφανες απ' το καμάκι
πυρκαγιές
παλιά λησμονημένα σίδερα
τα τελευταία γιοφύρια π' αρχίζουν και δεν περνάν πουθενά
η φωνή σου που πέθανε.
Τα νερά κοιμούνται.
Τα νερά σωπαίνουν.
Ματωμένα μαντίλια προμηνάνε το τέλος στην πηχτή λιμνοθάλασσα.
Μας πνίξανε τους δρόμους.
Από τη συλλογή Μεσολόγγι (1947)