Εγώ πάντως πολλούς υπερβατικούς ελληνικούς τίτλους τους βρίσκω πολύ καλύτερους από τους πρωτότυπους...
Νομίζω το Νευρικός Εραστής και όπως και το Στη σκια των 4 γιγάντων είναι για μένα χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Αν ο Allen είχε σκεφτεί το Νευρικός Εραστής ή αν του το είχε σφυρίξει κανείς, σήμερα η ταινία θα είχε αυτόν τον τίτλο...
Απλώς ξέφυγε από το Woody...
Θα συμφωνήσω 100% και θα προσθέσω ένα ακόμα: "Το τραίνο θα σφυρίξει τρεις φορές", αντί για "High Noon".
Το πιο αγαπημένο μου, όμως, προέρχετα από τα 70s: "Η συμμορία με τη Χρυσή Κάντιλακ", αντί για... Superfly.
Δεν είμαι της άποψης "τι ωραία που ήταν τα πράγματα τον παλιό καλό καιρό", αλλά γενικά παρατηρώ ότι παλαιότερα οι ελληνικοί τίτλοι των ταινιών δεν ήταν απλώς πιασάρικοι, αλλά και πιο ουσιαστικοί, και είχαν άμεση συνάρτηση με την ταινία. Εξαιρούνται οι τίτλοι των "ροκ" μουσικών τανιών, όπου πραγματικά η γελοιότητα δεν έχει τέρμα. Ενδεικτικά ας θυμίσω ότι το "The Kids are Alright" αποδόθηκε "Τρελό Ξεφάντωμα με τους Χου" και το "Loving You" με τον Έλβις αποδόθηκε "Χαρά, Τραγούδι Ροκ εν Ρολ".
Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί για μένα το "Ψυχώ" [αντί για "ψυχοπαθής (;;;;;)] που ακόμα και αν οφείλεται σε λάθος/άγνοια, όχι μόνο έπιασε, αλλά μας έδωσε και λέξη στα ελληνικά.