Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 24 Aug, 2013, 17:32:35

Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης
Post by: wings on 24 Aug, 2013, 17:32:35
Δημήτρης Λαμπρέλλης

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/10/dimitris_lamprellis-e1571832377849.jpg)

Γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Μικρά Ασία και τη Λέσβο. Σπούδασε Φιλοσοφία στο ΑΠΘ και στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ (ΗΠΑ). Είναι Καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τα ενδιαφέροντά του εστιάζονται στον χώρο της φιλοσοφικής ανθρωπολογίας, της κοινωνικής φιλοσοφίας και της αισθητικής. Ποιήματα και συνεργασίες του για τη μελέτη και την κριτική της λογοτεχνίας έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, εφημερίδες και ανθολογίες. Ασχολείται επίσης με τη φωτογραφία επί μία εικοσαετία.

Ποιητικές συλλογές:
«Έσοπτρος», εκδ. Νέα Πορεία, 1982
«Ο δίσκος με τα στίγματα», εκδ. Νέα Πορεία, 1991
«Η αριθμητική της Περσεφόνης», εκδ. Νέα Πορεία, 1996
«Η ανεμώνη και ο ίλιγγος», εκδ. Νέα Πορεία, 2002
«Η μυστική αποβάθρα», εκδ. Ίκαρος, 2005
«Το αίμα των ονείρων», εκδ. Ίκαρος, 2010
«Στοιχηματίζοντας με το σκοτάδι», εκδ. Γκοβόστη, 2013
«Ο τυφλός κορυδαλλός», εκδ. κουκούτσι, 2015
«Δημήτρης Λαμπρέλλης: Ποιήματα (1982-2015)», εκδ. Ρώμη, 2016
«Το σκάκι τ’ ουρανού», εκδ. Μελάνι, 2018
«Σχετικά με την Εκάτη», εκδ. Ηριδανός, 2021
«Ο κύκλος της Αλκυόνης», εκδ. Επίμετρο, 2024

Δοκίμια:
«Χριστούγεννα στην ποίηση του Μίλτου Σαχτούρη. Η ανακλαστική διαλεκτική και τα ματωμένα της θραύσματα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=33681.0) (πρόλογος: Γιάννης Δάλλας), εκδ. Ίκαρος, Αθήνα, 2008

[Πηγή για τη φωτογραφία, το βιογραφικό και την εργογραφία: ο ιστότοπος του ποιητή (http://www.lamprellis.com/)]

Ανθολογημένα ποιήματα:

Συνεντεύξεις του Δημήτρη Λαμπρέλλη:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index?php=topic,9084.0) ]
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Αρκτούρος επιτέλλει
Post by: wings on 24 Aug, 2013, 18:04:54
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fd1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net%2Fwp-content%2Fuploads%2F2009%2F02%2Farcturus.jpg&hash=b3555625824eb282ff072f7fe85ec3ca1c2cd74f)

[Πηγή: Arcturus compared to the Sun. (http://www.universetoday.com/24947/k-stars/arcturus/)]

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Αρκτούρος επιτέλλει

Τρεις
Την Εποχή της Ανταλλάξιμης πέτρας
Την Εποχή των ωνημένων Δεήσεων
οι τελευταίοι
των σπερματικών μονολόγων καταβάλλονται.
Επί των παρασκηνίων το αίμα τους περιφέρουν λίθινες πλάκες με υποτυπώδη την επιγραφή:
«Η κατάληξη κάθε νεκρολογίας είναι το στοιχείο του έρωτα των πτωμάτων»
Ή, όχι
Τα μνημεία είναι πολύτροπα
γι' αυτό
οι ερμηνείες αγνοούνται
(Μυστικοί εμβολιασμοί δεν έλυσαν το πρόβλημα
Οι μύγες αποκαθίστανται πριν υποχωρήσουν)
Καθώς
το αιμάτινο νήμα μιας επαφής
ίπταται, ίπταται, ίπταται
Οι Φιάλες βυθίζουν τις νύχτες των αμαράντων
όπως
οι σεμνοί την Αυγή.
Στα μαλλιά της ωχρής μνήμης αναπτύσσεται η λέξη reciprocum.
Εντός της
Η Βεστόνιτσε αποσύρεται
Ο βέμβιξ       ανθίζει
ΜΟΝΟ
οι μεθύοντες αυτοπυρπολούνται.
Την ημέρα της αναχώρησης συνέβησαν άλλα αντ' άλλων.
ΤΟΤΕ
Οι λέξεις με τα πήλινα στήθη ακούμπησαν στους κύνες της πόλης
Οι πρωινοί περιπατητές έθαψαν ανθρώπους ως το σημείο που το ποδήλατο
με τους μονότονους καρπούς
ίδρυσε τη βροχή
Ξέφυγε

(Εμπαίδωσις εις ανάμνησιν του σκισμένου τοπίου)

Οι πληροφορίες επέμεναν
τρία καρφιά στις τσέπες μας, τρία καρφιά στις τσέπες μας
Τίποτε άλλο.
Έπειτα εξεδόθη κατατοπιστική ανακοίνωση με την
ένδειξη:
Ανάνιψις ή Λογαριασμοί.

Το νόμισμα έπρεπε

Από τη συλλογή Έσοπτρος (1982)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Διάλειμμα
Post by: wings on 10 May, 2014, 13:44:33
ΚΟΥΜΙΩΤΗ Koumioti " Η ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ " 1973 - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=NRNocLMSvh0)

Μίμης Πλέσσας & Κώστας Βίρβος, Η Άγια Κυριακή
(τραγούδι: Ρένα Κουμιώτη / δίσκος: Θάλασσα πικροθάλασσα (1973))

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Διάλειμμα

Περίλυπα πρόβαλαν τα ερπετά
στο θέατρο που έστησε η Τισιφόνη.

Στο διάλειμμα
Ένας θεατής
θυμήθηκε τα μάτια του.

Δύο ξεχασμένα πλοία.
Γεμάτο νάρκες το λιμάνι.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο περίπατος
Post by: wings on 09 May, 2015, 13:46:22
ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ ~ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=nRB9AO-1mQI)

Νικηφόρος Βρεττάκος & Παναγιώτης Κωνσταντακόπουλος, Οι φωνές των λουλουδιών
(τραγούδι: Βασίλης Σκουλάς / δίσκος: Πικραμένος αναχωρητής (1992))

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο περίπατος

Είναι Άνοιξη.
Κι από το στόμα των παιδιών κόβω λουλούδια
Κρατώ την κάθε στιγμή
με ένα στίγμα
Με το δικό μου ρήμα

Παίζω
Περιπαίζω
Παραπαίω
Λέγω
Σιωπώ.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Πρόλογος σε μια ομιλία που δεν υπήρξε ποτέ
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 01:42:09
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Πρόλογος σε μια ομιλία που δεν υπήρξε ποτέ

[Ενότητα Το χρώμα «Axis»]

Η φωτογραφία τς διάσημης Renata Tebaldi («Αΐντα») μας βοηθούσε να ξεπεράσουμε τις αναμνήσεις από την ταφή του σ’ ένα δωμάτιο του χώρου. Γεγονός που οφειλόταν στις μικρές δονήσεις ενός αυτοδιαφημιζόμενου υλικού. (Ο άνεμος άφησε ελάχιστες θερμικές αλλαγές.)

Από τη συλλογή Έσοπτρος (1982)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η μη ύπαρξη του Μήτρου Λίτζα
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 02:00:58
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η μη ύπαρξη του Μήτρου Λίτζα

[Ενότητα Το χρώμα «Axis»]

— Θα ήθελα να πείτε...

Κύριε, ποιος εμποδίζει τη στάχτη του πόθου μας να την προσφέρουμε, σε χρυσοποίκιλτους κρατήρες, στο σκίτσο της πόλης∙ παραφράζοντας σε κάθε κρατήρα τα τρομαγμένα ποιήματα του απειράριθμου ποιητή

Καθώς
Η ομήγυρις των εκλεπτυσμένων χαρταετών
υπέμενε ικανοποιητικά το σήμα κινδύνου
ενός ανελκυστήρος

Καθώς
Η δόξα μιας εφήμερης περούκας

Καθώς
Οι υποσχέσεις των ποιητών.

Ίσως έτσι
εγώ και η ατμόσφαιρα
προωθούμε το αδιέξοδο
των απολεσθέντων σχεδίων
μιας ελπίδας
ως τα όρια μιας ομφαλικής ευγένειας.

— Θα ήθελα να πείτε...
Κύκλος οπτικά ανεπαίσθητος, φυσιολογικά νοητός όπως και πρέπει στους ιδιώτες
(ίσως γιατί δεν θυμίζει το σύντομο τρυπάνι μιας άλλης εποχής).

Προμετωπίδα-παρωπίδα-προσωπίδα.

Μια ανάμνηση ασθματική γονάτισε στο λαιμό της, στο κολιέ της επετείου για το λάθος

Η στάχτη, η στάχτη, η στάχτη της

Στον ύπνο μας κάθε βράδυ νεκροί με δωδεκάχορδες κεφαλές τραγουδούν:

Οι ύπεροι μιας εικόνας ξεχασμένης, τα παθητικά δοξάρια
μιας βροχής, σχιζοθυμούν την μονόχρωμη ηδονή.

(Μια σημαντική τάση χαρακτηρίζει από τότε τον αιώνα: Η τάση για μεγαλύτερους εγκεφάλους.)

Από τη συλλογή Έσοπτρος (1982)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Όμως
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 02:11:58
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Όμως

[Ενότητα Το χρώμα «Axis»]

Εμείς, επαίτες μαρμάρων, δόξης απογονικής γονιδίων καταστάσεως ευνοϊκής, γευόμαστε τραίνα με βοές από γεύσεις παρελθόντων γεγονότων.
Ευχαριστούμε πάντας τους οπωσδήποτε συμμετασχόντας εις το βαρύτατον πένθος διά την απώλειαν του προσφιλούς μας σκύλου, χρώματος σταχτί, με την επιγραφή: «Κίνδυνος. Εξαφανιστείτε.»
Η τρύπα στο κρανίο του ήταν αχανής. Στην είσοδό της στεκόταν βέβαια ο ίδιος, επιστατώντας το χύσιμο της τρέλας του στα καλούπια της σιωπής (μνημειακή, αποθησαύριση των γενεών).
Μας προσκάλεσε να τον επισκεφθούμε. Το αναβάλαμε για άλλη φορά.

— Θα ήθελα να πείτε...
Ίσως να ήταν ανοιγμένη από τα κέρατα των ζώων της εποχής του.
Ίσως να ήταν ανοιγμένη από ένα περίστροφο.
Ίσως πάλι να ήταν ανοιγμένη στα πλαίσια μιας προσπάθειας για εξυγίανση.
Πάντως η μεταμόρφωση σταμάτησε. Ηώλιθοι. Ηωλίθου.

Από τη συλλογή Έσοπτρος (1982)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η θήκη «clipper». Σκευή
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 02:24:56
Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η θήκη «clipper». Σκευή

[Ενότητα Τα μάτια των φυκιών]

Στα μπαλκόνια των δρόμων τέσσερα περσικά τοπία καταργούνται.
Μετά τις συγκεντρώσεις των παιδιών οι αμαλγαματοποιοί συνωθούνται
Εις μάτην τα κύπελλα των επάλξεων μέμφονται την καταιγίδα.

Από τα φρέατα προβάλλουν ψάρια με επείγοντα χείλη.
Ενώπιόν τους τα καρούλια της νυκτερινής πληγής αποφεύγουν την ερμηνεία τους

Η κυρία πεθαίνει όρθια, πριν τα κίτρινα πουλιά των στίξεων
αναλογισθούν τα πικρά σφυριά των παρενθέσεών της.
Ο ορμαθός αυτός δεν τελειώνει ποτέ. Μόνο η σημασία του συνοψίζεται εις ό,τι τους θερινούς μήνες ονομάζεται

Εποχούμενος.

Και να, μέσα από τα λείψανα των εγκλείστων ψιθυρίζεται η σκηνή του λύχνου που ανελίσσεται
Ρυθμικό κουτί του Έλληνα Ιωάννη Morgue

Χαίρετε

Εκεί∙ στη σκιά των τεκτονικών σημάτων εντυπώνονται οι ρίζες
ενδεικτικών μυστικών. Κάτω από τα ψάθινα καπέλα τους το όνομα
της ακαταλλήλου προτομής παραμένει άγνωστο.
Κι όμως, εδώ, ο αριθμός των χορικών παίζεται με ξένα δόντια.

Μανώλη Κομνηνέ υπάρχει αυτή η μουσική;

Υπάρχει μια ραπτομηχανή από τον Κιθαιρώνα
που περιέχει τον αυτόν (ίδιον όλων μας) σκοπό

Στο βάθος της οι στάσεις γίνονται αιολικές.

Από τη συλλογή Έσοπτρος (1982)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η παλάμη των μύρτων
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 02:34:40
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η παλάμη των μύρτων

[Ενότητα Kumelos]

Μέσα στις κουρτίνες των σταθμών μία μικρή μετάλλινη σφαίρα συγκροτείται
Σε δέντρα
Πέρα από Βυζαντινούς κοιτώνες
τα φορέματα τηρούνται άθικτα. Όπως η παράστασις των πελταστών
Τύφος ή έλευσις.

Επάνω στις πλατείες σχηματίζονται οι βλεφαρίδες της θάλασσας
Ανάμεσά τους κλείνονται τα χάλκινα κιβώτια
(να μη τα δει κανείς).

Το καλοκαίρι που τα κλειδιά γυρίζουν
Οι ιππείς συνοδεύονται δε συνοδεύουν
Ο μανδαρίνος καρπούται τις μονωμένες των υδριών
Στη θέση τους τοποθετείται φάσμα τυμπάνων και η περόνη.
Κοιλάδα με ελάσματα κλείνει τη διαφάνεια των νεκρών
Μία διαπασών
στις γούνες
υποβλέπει το νέο

Δύο επίμονα μέλη βάφουνε τις σαύρες (η οπή των θαλασσινών).
Εις αυτό το σημείον, της σκάλας, η πικρία των επαύλεων τελειούται.

Από τη συλλογή Έσοπτρος (1982)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Άνοδος
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 02:42:32
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Άνοδος

[Ενότητα Η εμμονή του ίχνους]

Τα παγοθραυστικά πλήττουν την επιείκεια των οδηγών
Οι επιβάτες δεν ομιλούν
θυμίζουν την ιστορία
του Ματθία από τη Wolf
με φθηνή κλωστή
στα μαξιλάρια του Αριστοφάνη.
Το παράθυρο ανοίγει χαμηλά χωρίς ενδείξεις
Μία σινδόνη με μεντεσέδες στα κόκκινη χείλη έρχεται
Στο παλαιοπωλείο.

Νύχτα στις πόρτες ο ταμίας
αγγίζει ψάρια ασκεί τη φαρμακεία.
Επάνω, αιωρούνται δύο μήλα

Στο όργανο εμπρός έμειναν ελάχιστα πλήκτρα
πλήκτρα πτηνόμορφα
που κρούει η Ηλέκτρα.
αρχή Ηλέκτρα αργή.                       

Από τη συλλογή Έσοπτρος (1982)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Κληδών
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 02:46:57
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Κληδών

[Ενότητα Ηλιόκρυπτος]

Στον Μίλτο Σαχτούρη

Τσέμπαλα κίβδηλα
Κι όμως δυο μάτια
ράβουνε πανιά μαύρα.

Η νυκτερινή ομπρέλα
Όταν αναπτύσσεται
Οι παραστάτες της χειρονομούν με τα σπαθιά
Δεν είναι ομπρέλα είναι ρύγχος
Όχι πετεινός αλλ’ αγκίστρι που βασανίζει
γονυπετώς.
Κόρδακας και Κόρακας.           

Από τη συλλογή Έσοπτρος (1982)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ομιλία
Post by: wings on 20 Dec, 2015, 02:51:13
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ομιλία

[Ενότητα Ο καταναγκασμός των εμβατών]

Ένα σκυθρωπό παλτό με τους Παλαιολόγους
στον λαιμό του.
Δίπλα μία θήκη
Περίσσευαν τα σπλάχνα
που έσκισαν οι αμνοί
του πανδοχείου.

Από τη συλλογή Έσοπτρος (1982)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το δέσιμο
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 14:17:22
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το δέσιμο

(Χθες)
Στη μεθόριο
το φεγγάρι
ήταν ένας άνθρωπος κλειστός
και κάρφωνε μια μέλισσα.

(Σήμερα)
Στην προκυμαία
δεν θα καταλάβουν τίποτα.
Εκ νέου ένα φορτίο με σταφίδες θα αποπλεύσει.

(Κι όμως)
Κάτι παράξενο είχαν οι διαφημίσεις.
Πάλι ο δίσκος ήτανε κενός
Πάλι γεμάτα στίγματα τα ψάρια.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Στους μύλους τους φωσφορικούς
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 14:21:16
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Στους μύλους τους φωσφορικούς

Αυτοί.
Αυτοί δεν έφεραν μηνύματα.
Της πόλης μας τα κτίσματα
έζωσαν με σύρματα λεπτά/ηλεκτρισμένα.
ΜΟΝΟ
εξαίρεσαν
τους μύλους τους φωσφορικούς
που κάτωθέ τους διάβαινε
—εμέσσων νεαρός—
ο ποταμός Αχέρων.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ένα δωμάτιο χωρίζεται σε δύο τοπία
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 14:28:16
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ένα δωμάτιο χωρίζεται σε δύο τοπία

Δύο εισιτήρια το χιόνι.
Τα εισιτήρια σκούπιζε ο σπόγγος
κι ο αεροπόρος / στην πρόβα της εξόδου / πρόσεχε πολύ.

Σε μια παράσταση
μάταια
άλλαζε ο γιος του σκύλου φορεσιές —
Η Έμιλι για ποιητές είχε τον Κητς.
Σε μια παράσταση
Εκεί που τέλειωνε η σκηνή / άρχιζε μια δίνη
Από μέσα της φεύγοντας μια πέτρα
πήδησε στην καρδιά μας / κι έπειτα έπεσα στη θάλασσα.

Της παραλίας τα κρύσταλλα / ακόμη ήτανε τυφλά
και τα έλεγαν
συμπτώματα.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ανάσπαση
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 14:31:09
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ανάσπαση

Μετά τις κόκκινες μαούνες
νοίκιασε
ψάρια να ντύνονται θεατρώνες
Ο πυριτιδοποιός (δικαστής)
— περασμένα χρόνια —
έμενε στο τελευταίο σκαλοπάτι
όπου βελόνες
Δίκες
Δικές του
έδεναν το κράνος του τραυματία.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η επίσκεψις
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 14:35:51
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η επίσκεψις

Το ομοίωμα ο Κάρολος δάσκαλος ακόμη
σπάζοντας τα νερά
έπνιξε τους πολύποδες
Πυροβολώντας τα δόντια
κάρφωνε τα χελιδόνια.
Έκτοτε είναι η Ανία με τα κόκκινα λέπια
Ο τυφλός βλέπων.
Φίδια με τρόπους περνούσαν το πρόσωπό του
Αυτή τη φορά
Αυτή η φορά.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η είσπραξη του μύθου
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 14:38:13
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η είσπραξη του μύθου

Τα λόγια της Γοργόνας για τον βασιλιά
δεν ήτανε σπασμένα φτερά
ή σκεύη πλαστικά που έλιωσαν από την κακή τη χρήση.
Ήτανε νομίσματα
που εισέπραττε
Δίνη του λόγου
Δίχως φως
η Ιοκάστη.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο φράχτης της Ανθήλης
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 14:54:38
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο φράχτης της Ανθήλης

Αγγίζει τα μυρμήγκια της χαράς
το χέρι της ο ίλιγγος
Κι ύστερα
πνίγει τα βήματα
το χέρι της ο φόβος

Μετά από κάθε επανάληψη
Τα δάχτυλα έχουν αντικατασταθεί

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η (παιδική) χαρά
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 14:56:54
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η (παιδική) χαρά

Στην Παιδική Χαρά
παίζουν οι κούκλες των παιδιών
το ίδιο πάντοτε παιχνίδι
Κι ο ήλιος
— ο αιμάτινος μύλος —
λιώνει αμίλητος
τα μήλα του θανάτου.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η κάθοδος
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 15:00:43
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η κάθοδος

Όταν καμιά φορά τα μάτια του ανέβαιναν από τους γκρεμούς αναστημένα
έβλεπες μέσα τους έβλεπες
Πρόβατα σφαγμένα
Παλιές ημερομηνίες
Κι έλεγες
Στο κρεοπωλείο του πόθου
Έλεγες
— Με λένε Τειρεσία
Σε λένε Πασιφάη.


Τις λέξεις του μάζευε να κάνει Πάσχα
Μα αυτές γλιστρούσαν έφευγαν
σαν μεθυσμένες γάτες έπεφταν
στο ματωμένο φράχτη.

Γίνονται κι έτσι, χωρίς ρομφαία, Αποκριές.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο χειμώνας του Αντίνοου
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 15:09:50
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο χειμώνας του Αντίνοου

— Τι είναι ο Αντίνοος;
ρώτησε η υπάλληλος τον εραστή της.
— Ο Αντίνοος είναι ένα σύμπτωμα
Κάτι σαν το μπαστούνι των ονείρων
μέσα στην τέφρα των αγρών
απάντησε αυτός.


Τα κίτρινα απογεύματα
ο Αντίνοος
ενώπιος ενώπιον
στο θειάφι
Τα χρόνια του είχαν απόστημα
κι ως τα χείλη του
ένα τρωκτικό ανέβαινε
Τα εξομολογούσε.


Στο Παλαιοπωλείο
ο Αντίνοος
μεθούσε το φόβο του στη σκόνη
Ενώ η υπάλληλος
δίπλωνε μεθοδικά τις λέξεις
Έλξις —
Μετάθεσις εις άγνωστον —
και Μνηστηροφονία.


Τα κίτρινα απογεύματα
σε διαστήματα τακτά
δύο άλογα παράξενα
την πόρτα μας κτυπούσαν
— Ο χειμώνας του Αντίνοου
Ο χειμώνας του Αντίνοου
μας έλεγαν
— Ανοίξτε.


Όλα ζυγίστηκαν καλά.
Η επανάληψη
Ο βόμβος των μυγών
Το θρόισμα του Αντίνοου
στην άκρη των ονείρων.
Όλα ζυγίστηκαν καλά.
Όσο η νύχτα βάθαινε
Μεγάλωνε η αράχνη
λιγόστευε το φως.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Σημειώσεις για την ακινησία των φιδιών
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 15:15:20
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Σημειώσεις για την ακινησία των φιδιών

Την ώρα που σκοτείνιαζε
κατάλαβε πως πια δεν είχε χέρια.

Δύο μαχαίρια χάραζαν τα μήλα
Σα να μετέφραζαν Οιδίποδα
Σα να μετέφραζαν Οιδίποδα
για λίγο σκοτωμένο φως.


Αυτήν την Εσπέρα
ένα παιδί γυρίζει από ένα περίπτερο
Κλειδώνει στα χέρια του μια σκοτεινή εφημερίδα.
— Άλλο δεν έχει τίποτε
λέει στον εξάρχοντα.
— Ακρίβυναν τα σπίρτα.

Τα σπίρτα και τα μύρτα.


Αυτήν την Εσπέρα
μας έβγαζαν
βόλτα τα ερπετά
Τα όστρακα μιλούσαν
Everything is flat
Everything is flat
Μια εκκλησία.


Αυτήν την Εσπέρα
μες στο συρτάρι
μια ομπρέλα
μες στο συρτάρι
ένας αστερίας
Από την αγορά των φαντασμάτων
από μια πόλη σκοτεινή.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η επέτειος
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 15:23:14
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η επέτειος

Βαδίζουμε ανάμεσα σε εκείνο το γνωστό κενό
και σε μικρούς σωρούς από σκουπίδια
Γι’ αυτό τα χέρια μας βυθίζουμε κρυφά στις τσέπες των ονείρων
Γι’ αυτό τα χείλη του ψαριού είναι κλειστά
Γι’ αυτό οι σκέψεις μας όλο και μας ρωτούν:
Πώς βαλσαμώνουνε τις πεταλούδες;

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η πτώση
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 15:27:14
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η πτώση

Και ο κύριος Σίμος
με τάξη από την Πάτρα
σφραγίζει
στάχυα πρόωρα
δόντια ματωμένα
κι εμένα.
Gesundheit On the road.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ιάσων
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 15:33:02
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ιάσων

Ενώ τα χείλη μας ανέκρινε
μια ολιγόλεπτη βροχή στη Στύψη
και στο Εάρειθρον γλιστρούσαμε
από το δίχτυ στ’ όνειρο
(και πάλι έπειτα στο δίχτυ)...
Σ’ ένα ύψωμα μικρό
— πέρα εκεί απ’ το Κιλκίς —
Στα χέρια μας
σιγά
σιγά
ανεβαίνει ο πυρετός
Κι ένας αετός
— αυτός που μας χάρισαν οι γονείς, ο περσινός —
με τα ξυράφια της ουράς
τα χέρια μας ματώνει.


Γάμος κηδεία έγερσις
Στύψις Εάρειθρον Κιλκίς
Η ώρα τέσσερις
Έτσι τελειώναμε εμείς
κι έμενε μόνον
Η φλέβα του Ιάσονα
Παλλόμενο μηδέν μέσα στη νύχτα.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το κέλυφός της
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 15:36:46
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το κέλυφός της

Όταν μια μέρα ανοίξουνε την ποίησή σου

Ο θάνατος
Η πεθαμένη
Η επανάληψη της πεθαμένης
Ο θάνατος της επανάληψης

Θα βρουν
τη νύχτα μες στο στόμα σου.
Το δύναμαι μες στο κενό.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η διασπορά
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 15:42:16
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η διασπορά

Επειδή τα ψάρια της αποφοράς μάς είχαν πνίξει
πιαστήκαμε, κι εμείς εδώ, από μια εικόνα.

Χρόνια κλεισμένοι στα πυργέλια
ζούμε με επιθέματα ρωγμών
και τον κονιορτό της νύχτας

— Φωνή. Δεν έχουμε φωνή

Τα μάτια μας σκιρτούν
πάνω σε κάτι άλογα που έχουνε παγώσει

— Φωνή. Δεν έχουμε φωνή

Μόνον
ένα ψαλίδι δανεικό.
Καθόμαστε και κόβουμε τα όνειρα.

Ώστε λοιπόν
θα γίνουμε κι εμείς
Κομμάτια.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο άρρωστος
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 15:47:30
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο άρρωστος

Τι ν’ ανθίσει Χειμώνα καιρό;

Καρφίτσωσε την καρδιά του στο παράθυρο
Κι ύστερα
Γύρεψε το ματωμένο κύκνο του ψηφιδωτού κρυφά να δει

Ο άρρωστος

Μες στο μυαλό μας τριγυρνά
Κυλά το καροτσάκι του
Πουλάει βύσσινα.

Να μη χαθεί.

Από τη συλλογή Ο δίσκος με τα στίγματα (1991)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Παραμύθι
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 16:55:31
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Παραμύθι

Ανάμεσα στις λέξεις και τους λογαριασμούς
βαδίζω
με της αβύσσου το σταυρό
και το σφυρί της σιωπής

Τρέχω —
Σκοντάφτω
Τρέχω —

Στου ξυραφιού την κόψη
τους φίλους μου τους παιδικούς
Αναζητώ.


— Λύκε, λύκε, είσαι εδώ;

Τους φίλους μου τους παιδικούς
από νωρίς
Αναζητώ
Και βρήκα
μόνο
ένα ψάρι.
Αυτό που σταύρωσαν
τα χείλη σου
μες στο κενό.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Τα νησιά
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 19:32:14
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Τα νησιά

Πεθαίνουν οι εικόνες στο σκοτάδι;

Δεν είχε ακόμα γονατίσει
και κράτησε το βλέμμα του για φύλακα πιστό.

— Σκύλε μου, σκύλε μου, τρελέ μου σκύλε
του ψιθύριζε
Βλέπεις πώς πέφτει το σκοτάδι πάνω σ’ αυτό εδώ το στήθος
Πάνω σ’ εκείνη τη θηλή που είναι το φως;
Βλέπεις πώς αναδεύουμε τη θάλασσα
— Χίος, Σκόπελος και Μυτιλήνη —
Πώς φέρνουμε το λόγο μας στα μάτια μας εμπρός;

— Αλέξιε Κομνηνέ, ομίλει.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το ποίημα
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 19:37:18
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το ποίημα

Η μήτρα των φαντασμάτων
είναι τα γράμματα
που κρύβει στο στήθος της
Αρχαιολόγος εξαίρετος
η φρίκη.

— Τι είναι η φρίκη;
Ρώτησε ο δάσκαλος
ένα χλωμό παιδί
Απ’ αυτά που αντάμωνε συχνά
στο δρόμο του ο ξυλοκόπος


Μα εκείνο δε μίλησε
Τα χείλη του ακούμπησε
πάνω σ’ ένα ποίημα
Για να περνούν απ’ τα μάτια του εμπρός
Ο πάγος
Η πυρά
Η νύφη
Ο νυμφίος


Ο πάγος η πυρά
η νύφη ο νυμφίος
Είναι αυτοί που ήρθανε
χτες και προχθές
Είναι αυτοί που μες στο στόμα τους
βαθιά κρατάνε μια βελόνα
Είναι αυτοί που έχουν δεν έχουν
μια φλέβα δανεική
σ’ ένα δωμάτιο με θέα

Είμαστε δεν είμαστε
Εμείς
Οι αναμένοντες και κεκανονισμένοι.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η αργία
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 19:41:09
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η αργία

Σήμερα όλα είναι κλειστά.

Των δένδρων τα κλαδιά
θροΐζουν σαν χέρια παιδικά
που δεν εγνώρισαν τα δώρα.


Σήμερα όλα είναι κλειστά.

Πίσω από το όνειρο
Ένα φαρμακείο
μ’ άσπρα παράθυρα
κόκκινες σκέψεις
και σταυρωμένα ξύλα
Σκύβει, θέλει να μου μιλήσει.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η αριθμητική της Περσεφόνης
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 19:44:06
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η αριθμητική της Περσεφόνης

Έλεγαν από καιρό πως ήξερε καλά
την αριθμητική της Περσεφόνης.

Όχι. Δεν μετρούσε
τον κολυμβητή που πνίγηκε
Την εκδρομή που κάηκε.
Μετρούσε
Την εκλογή της θάλασσας
Τον θάνατο της εκλογής.


Μετρούσε
Έγραφε
Δεν έγραφε
Έτρεφε
Ανέστρεφε
Μία πανσέληνο
Νεκρός.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η παράσταση
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 19:50:25
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η παράσταση

Με τα νεκρά τα όνειρα
θα βγω να παίξω πάλι.
Κάτι θα βρω για να φορέσω

Ό,τι απόμεινε απ’ το φεγγάρι.


Με τις εικόνες μου
θα βγω να παίξω πάλι.
Κάτι θα βρω για να χορέψω

Ό,τι απόμεινε απ’ το σκοτάδι.


Χτες όπως και σήμερα
Σήμερα όπως και χτες
Στριφογυρίζουν μανικά
δέντρα ανάπηρα
μέλη ανθρώπινα
οι θεατές
μες στις κουβέρτες


— Λέγε ονόματα

Οι λέξεις μου λέξεις δεν είναι πια
Είναι παιδιά που κρέμασαν
απ’ το πηγάδι
Η Λάχεσις
Η Άτροπος
και η φρικτή Κλωθώ.


— Λέγε ονόματα

Λάχεσις Άτροπος Κλωθώ

— Έτσι λοιπόν βουλιάζουνε τα ποιήματα;
Λέγε.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Για το στολισμένο καράβι της Πρωτοχρονιάς
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 19:54:18
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Για το στολισμένο καράβι της Πρωτοχρονιάς

Γυρεύουμε ν’ αντέξουμε
Την παγωνιά στο θέατρο
Το θέατρο της παγωνιάς

Ίσως ο χρόνος μας να είναι πλαστός
Ίσως να είναι κλειστός ο κήπος

Όσοι μας βλέπουνε
γυρίζουν σπίτι τους
Τον φόβο σβήνουνε
αργά προφέροντας
το όνομά τους


— Γιώργος
— Μαρία
— Ελευσίς

Κι όμως
Κι όμως
Κανείς
Κανείς δεν τους θυμάται.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η ανάληψη
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 19:59:25
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η ανάληψη

Σε μία πύλη
Καθόμαστε μ’ ένα μαχαίρι τριαντάφυλλα
και περιμένουμε
τον έμπορο των σταφυλιών
Τον άνεμο και τον καιρό των αντιδώρων.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η Άνοιξη
Post by: wings on 11 Mar, 2017, 20:03:27
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η Άνοιξη

— Θα βρέξει, έλεγε η ράφτρια.

Θυμάμαι πώς άστραφτε η βελόνα της
Στα δάχτυλά της πώς στριφογύριζε καλά το νήμα


— Θα βρέξει, έλεγε.

Έσκυβε
Πρώτα το χώμα μέτραγε
Κι ύστερα
Καθόταν έραβε
Το στάθμιζε το νήμα.


Με τη βροχή
χώμα δεν έμεινε πολύ
για να πατήσουνε οι λέξεις.
Τα φίδια που ξεχειμώνιασαν στον ίσκιο τους
Δαγκώνουν τώρα ανηλεώς
Κάθε πρωί το φως.

Από τη συλλογή Η αριθμητική της Περσεφόνης (1996)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Οι λόγχες
Post by: wings on 12 Mar, 2017, 15:36:51
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Οι λόγχες

Δαιμονισμένα στοιχήματα

Είπε
η ερωτηματική ερωμένη
—Είμαι η τελευταία κόγχη
Εσείς εσείς ποιοι είστε;

Είπε
Και πίσω από τις κόγχες των ματιών της
Άστραψαν οι κόγχες των ονείρων
Όπως αυτές ενός αποσπάσματος εκτελεστικού
ή μιας φρουράς τιμητικής.

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2002)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το Ταχυδρομείο
Post by: wings on 12 Mar, 2017, 15:44:08
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το Ταχυδρομείο

Ήτανε κάτι πράγματα παλιά
που οι μουσικοί δεν είχανε καλά τονίσει.
Τα πράγματα αυτά τα παίρναμε και τα στοιβάζαμε
στην αποθήκη.

Κατ’ αρχήν επρόκειτο Κύριε
για τα δέντρα.
Τα δέντρα που κάποτε σημάδευα
Τώρα με σημαδεύουν.

Αφορούσαν επίσης Κύριε
το στόμα μου.
Από το στόμα μου στάζει η νύχτα
Κι αυτή τη γλώσσα μου την τρώει το σαράκι.


Κι ακόμη Κύριε επρόκειτο
για το δωμάτιό μου.
Πίσω από την πόρτα του
κρέμεται μια αρμαθιά κλειδιά, λίγες πιπεριές,
και η αγάπη μου.

Πράγματι Κύριε
Πολλά τα ανεπίδοτα γράμματα

Αργότερα
Λέγαμε
Αργότερα
Θα τα μοιράσουμε με το Ταχυδρομείο της Αβύσσου.

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2002)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ένα πρωί ο κύκλος
Post by: wings on 12 Mar, 2017, 15:48:11
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ένα πρωί ο κύκλος

Το Σάββατο το τετριμμένο
Το Σάββατο της συντριβής
Ο ένας μυρίζει ναφθαλίνη
Ο άλλος μια υπόσχεση
πίσω από μια βιτρίνα που έμεινε κλειστή.

Το Σάββατο το τετριμμένο
Το Σάββατο της συντριβής
Μες στο συρτάρι βρίσκει τη θέση του ο πόθος
Κι η μετρημένη πλήξη αγγίζει ένα ρόδι
καμώνεται πως ζει.

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2002)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Στο δωμάτιο
Post by: wings on 12 Mar, 2017, 15:52:51
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Στο δωμάτιο

Μάθημα σήμερα δεν είχαμε
Τα μάτια μου τα έκλεινα για να ξεχνώ το κρύο
Κι όμως τα δόντια μου
τα δόντια μου χτυπούσαν.

Κλειστές οι πόρτες άνοιγαν
Τις ανοιχτές σφαλούσα

Πολύ ψηλά ανέβηκα για τη δω τη νύφη
Το πέπλο της με κοίταζε
Χαθήκαμε κι οι δύο

Μάθημα σήμερα δεν είχαμε
Είχαμε τη νύφη με το πόδι της
Τη μνήμη μου με το σκαμνάκι της.

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2002)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το χιόνι
Post by: wings on 12 Mar, 2017, 15:59:42
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το χιόνι

Ο ένας μίλαγε για σημειώματα
Ο άλλος για ένα κουτί κλειστό
Κι ένας άλλος έλεγε «αβάσταχτο που είναι το σκοτάδι!»

Καθόταν και τον έκλεβαν
Μήπως και βγουν ποιήματα
Μήπως και βρει την ανεμώνη.


Από καιρό τα μάτια του ετοίμαζε
για έναν ουρανό γεμάτο χιόνι
Τότε θα άφηνε
τη δουλειά σ’ εκείνον το σταθμό
Τότε θα γέμιζε τις χούφτες του
λευκή ζωή λευκή
λευκό δικό του χιόνι.


Καθόταν και τον έκλεβαν
Το στόμα του το έδενε
η ίδια πάντα ρίμα
Εδώ το κρίμα
κι εκεί το ποίημα.

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2002)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Σχόλια για μια εκδρομή
Post by: wings on 12 Mar, 2017, 16:04:52
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Σχόλια για μια εκδρομή

Σπάραζε τη νύχτα
Στο δέντρο το φεγγάρι.

Αδιάγνωστος.
Πολύ σ’ απασχολεί η επιστροφή αυτό το καλοκαίρι

Αδιάγνωστος.
Τα ψάρια σπαρτάριζαν ώσπου να μπούνε οι βάρκες στο λιμάνι

Αδιάγνωστος.


Είδαμε
την ιχθυόσκαλα-ανάμνηση
την ιχθυόσκαλα-γιορτή
ν’ αστράφτει
και να σπαρταρά

Είδαμε


Είδατε
να λύνονται και να δένονται
οι κάβοι των ονείρων
Στου μηδενός τη θάλασσα
Στις εκδοχές του κανενός.

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2002)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η βελόνα
Post by: wings on 12 Mar, 2017, 16:11:19
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η βελόνα

Ποτέ δεν μέτρησε ποιος νίκησε
Τα μετρημένα δάχτυλα με τη βελόνα του πληγώνει

Γιατί ένα παιδί
σπασμένο κλαδί
έγειρε

Γιατί πάνω σε μια πόρπη
κόλλησαν τα χείλη

Γιατί και πάλι ήταν εκτυφλωτικό εκείνο τ’ αδειανό κοχύλι.

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2002)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η μαγική σκάλα
Post by: wings on 12 Mar, 2017, 16:16:28
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η μαγική σκάλα

Μια μαγική σκάλα με ορίζει
Τα σπίρτα ανάβουν μες στη σκόνη
Τα μάτια μου ανάβουν με τα σπίρτα.

Σβήνουν τα σπίρτα
Σβήνουν τα μάτια μου
Μένει η σκόνη.


Μια μαγική σκάλα με ορίζει
Πέρα από τις φωτογραφίες ανθίζει η ανεμώνη
Τίποτα δεν ανθίζει πέρα από την ανεμώνη

Μένει το τίποτα
Ξεράθηκε και πάλι η ανεμώνη.

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2002)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ιφιγένεια
Post by: wings on 12 Mar, 2017, 16:21:43
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ιφιγένεια

Τ’ απόγευμα αργά
Στο χέρι του
ένα σύμπτωμα
έγραφε πως ακόμη ζούσε.

Τ’ απόγευμα αργά
Στο χέρι του
ένα χρυσάνθεμο
άγγιζε την πηγή πληγή
κι αυτός κατρακυλούσε.


Τ’ απόγευμα αργά
ο κλεισμένος
φαντάσθηκε πως
ο καλεσμένος
φαντάσθηκε πως
ο κολασμένος
φαντάσθηκε πως
σηκώθηκε
σκοτώθηκε
μαζί με την αρρώστια του.
Όμως αυτός
Ιφιγένεια
έζησε.


Ιφιγένεια.
Χώμα χωρίς νόημα
Σώμα δίχως ταξίδι
Ιφιγένεια.
Το θέμα αίμα
Το αίμα στέμμα.

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2002)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η γιορτή
Post by: wings on 12 Mar, 2017, 16:27:21
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η γιορτή

Στο πανηγύρι της Τρελής
ο ήλιος μ’ είχε δέσει
Τα άλογα που λύθηκαν
δεν κάλπαζαν
Μ’ ένα λεπίδι χόρευαν
κι ανάβρυζε αιμάτινο το κύμα
Μ’ ένα λεπίδι έτρεχαν
μήπως και κόψουνε το νήμα


Ο ένας μου πόνος σφύριζε
Ο άλλος τραγουδούσε
Κι ο τρίτος ο παλιότερος καθόταν στο πηγάδι

Πάνω απ’ το πηγάδι
έσκυψα δεν έσκυψα
Το πρόσωπό μου ράγισε

Θα λέγανε:
«—Σα να ’τανε καθρέφτης».


Στο πανηγύρι της Τρελής
Αν είναι να πνιγείς
σου δίνω ένα ποίημα
ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ
Πενθεσίλεια
Της μνήμης μου το σχήμα.

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2002)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο αγώνας
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 10:47:03
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο αγώνας

Στο δρόμο της παλιάς της γειτονιάς
Εκεί όπου
σ’ εξέδρα πρόχειρη έχουν παιχτεί
Χριστούγεννα Ανάσταση και ένας γάμος
Εκεί
το αίμα των παιδιών κυλά απ’ το πρωί
δίχως καλά καλά να έχει πήξει
Εκεί
βγήκε
μέταλλο ανέπαφο
η σιωπή
το τέλος της γιορτής
για να σφυρίξει.


Στο δρόμο της παλιάς της γειτονιάς
εκεί όπου
η σκόνη
— φωνή κι αυτή της σιωπής —
ξέρει καλά το πώς να απλωθεί
μόνο
του λουλουδιού το αποτύπωμα
έχει αντισταθεί
και το μισό του φεγγαριού που το φωτίζει.


Στο δρόμο της παλιάς της γειτονιάς
σ’ εξέδρα πρόχειρη
μέσα στο αίμα τη σκόνη και τη σιωπή
η άθλια και πάλι η ζαριά όπου να ’ναι θα ριχτεί
Μα το δικό σου το αποτύπωμα κανείς δεν θα τ’ αγγίξει.

Από τη συλλογή Η μυστική αποβάθρα (2005)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η Ιωάννα
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 10:51:05
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η Ιωάννα

Δυο σκάλες κάθεσαι από καιρό και βλέπεις.
Κάτω από τη μια είναι η μέγγενη που πάλι βγαίνει
Πάνω απ’ την άλλη μόνο της Ιωάννας το λευκό τολμά και ανεβαίνει

Ανάμεσά τους
η κάμαρα είναι ζεστή.
Κλείνει την πόρτα της
Λιώνει τα σώματα
σαν τρύγος βιαστικός
που αντάμωσε το ώριμο σταφύλι.


Η Σαλώμη και η μάνα της
ξέρουν καλά να τις κρατούν
αυτές τις δυο τις σκάλες.
Τα νήματα αυτές κινούν
Τα άλικα τα χείλη τους ξανά φορούν
Μας ξεγελούν.

Από τη συλλογή Η μυστική αποβάθρα (2005)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η Κίρκη
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 10:58:34
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η Κίρκη

Μέσα από τα μάτια των ματιών
έρχονται να μας δουν πάντοτε τα μάτια.

Κάθε φορά δυο δυο
ζευγάρι ζωντανό
με το χαμόγελο τα χάδια και το νάζι.
Κι όμως τούτο το ένα είναι για σήμερα κλειστό
Μοιάζει έτσι
με δρόμο που άνοιξαν για το κοινό
κι αφότου κόπηκε στα δυο
τον έκλεισαν για το κενό    δεν ήθελαν να χάσκει.


Εσείς που έχετε τα μάτια αυτά εδώ
κρατήστε την ανάσα σας ένα λεπτό
κι από ένα εισιτήριο στα χέρια σας κρατήστε

Στην παράσταση αυτή Αυτή παίζει την Κίρκη
Δίπλα της είναι το σίγμα το τρελό που φιγουράρει μες στη θήκη.

Από τη συλλογή Η μυστική αποβάθρα (2005)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η κόκκινη κραυγή
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 11:03:58
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η κόκκινη κραυγή

Η κόκκινη κραυγή
βάζει τα δυνατά της
τρυπάει τα σπλάχνα
κι ανοίγει μέσα τους μια δίνη.
Η κόκκινη κραυγή
τρέχει
ξεσχίζει σα να ’τανε χασές
της ακροθαλασσιάς τη μαύρη τη γαλήνη.


Την κόκκινη κραυγή την ξέρασαν της ερημιάς τα χείλη
Την κόκκινη κραυγή ξεκλείδωσαν τα δάχτυλα που απόμειναν κι ανάβουν το φιτίλι.

Από τη συλλογή Η μυστική αποβάθρα (2005)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το λαχείο
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 11:10:53
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το λαχείο

Κλήρωση πρώτη

Ένας ψεύτικος ποιητής
Και μια ψεύτικη γυναίκα
την παραμονή της Πρωτοχρονιάς
ήρθαν πάνω από το προσκέφαλό μου και μου είπαν:
— Να παίξεις λαχεία
    Να παίξεις λαχεία
Αλλιώς του χρόνου θα πεθάνεις.

Ένας ψεύτικος ποιητής
όπως
Μια ψεύτικη γυναίκα
όπως
Μια ψεύτικη τύχη
κατάφεραν να βάλουν τα καλά τους
και να μου χαμογελάνε


Κλήρωση δεύτερη

Στο όνειρο την άλλη μέρα
η αληθινή γυναίκα
κρατούσε στα χέρια της σφιχτά
την Αλκυόνη.

Η φωτογραφία του αληθινού ποιητή
που δεν πρόλαβε να βγει
δεν θα έδειχνε
τον ψεύτικο ποιητή
την ψεύτικη γυναίκα
την ψεύτικη τύχη.

Η φωτογραφία που δεν πρόλαβε να βγει
θα έδειχνε μόνο την τύχη την αληθινή
θα έδειχνε μόνο
το ράμφος
και τα χρώματα
που φορούσε πολύ εξαίρετο και σπάνιο
η Αλκυόνη.

Από τη συλλογή Η μυστική αποβάθρα (2005)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το φορτίο
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 11:15:54
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το φορτίο

Κανείς δεν μας κοιτά που ταξιδεύουμε
γιατί στον κάμπο
Άλογα τρελά
ποδοπατούν τα κρίνα
Κανείς δεν μας κοιτά που ταξιδεύουμε.
Κι όμως
στον ουρανό ψηλά
πολλά πουλιά
πετούν σαν να γελούν
και με τα άλογα
και με τα κρίνα.


Γιατί
Ναι, ταξιδεύουμε
Μαζί μ’ εκείνο το κουλούρι που αγόρασε ένα πουλί
και φαρμακώθηκε
Μαζί μ’ εκείνη τη φωτογραφία του παιδιού που ανέβηκε μια σκάλα
και σκοτώθηκε

Να μ’ αυτά ταξιδεύουμε
Μήπως
αύριο ή το πολύ μεθαύριο
δώσει ο κάμπος
νερό στον ουρανό
κι αναστηθούμε.

Από τη συλλογή Η μυστική αποβάθρα (2005)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Τα ρόδια των ονείρων
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 11:23:28
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Τα ρόδια των ονείρων

Συγκομιδή πρώτη. Τα σώματα

Έρχονται σήμερα
από το χθες
από το δίχως χνούδι από αύριο
από αυτό το ειδεχθές
μέλη σπασμένα
από σώματα που φέτος δεν έκαναν γιορτές.
Έρχονται και περιμένουν στη σειρά
για να σταλάξει στο μεδούλι τους γλυκά
το φάρμακό της
η Άνοιξη
Τούτη
η τρελή
που τη λεβάντα ρουφάει αχόρταγα
κι ύστερα βυθίζεται μέσα στην πιο πικρή φασκομηλιά.


Συγκομιδή δεύτερη. Οι ήχοι

Μοιάζει στο χτήμα το άλλο το πρωί
ο καλπασμός του αλόγου
μ’ εκείνο το ξύλινο σπαθί
που κόβει τα ρόδια των ονείρων μας στα δυο
και το κλαδάκι της μυρτιάς το κάνει τρίμμα.


Συγκομιδή τρίτη. Οι φωνές

Στο στόμα το βράδυ η φωνή
τρέμει και κόβεται
με το ξυράφι της
με το δικό της ποίημα

Τη βλέπει μόνο αυτός
μόνο ο ήλιος της
της ζωής ο μόνος φίλος της
Τη βλέπει μόνο αυτός
μόνο αυτός που πέταξε
και το λαιμό του έταξε στου κυνηγού το κόκκινο το μνήμα
Τη βλέπει μόνο αυτός
και αυτό μόνο της λέει:
— Μην τρέμεις και μην κόβεσαι
Γιατί κανείς εδώ δεν τραγουδάει.
Όλα μες στο χαρτί τελειώνουν.

Από τη συλλογή Η μυστική αποβάθρα (2005)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η κερασιά
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 16:25:52
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η κερασιά

Ο οδηγός

Από το αυτοκίνητο κατέβηκε πολύ προσεκτικός.

— Πρέπει να βρέξει οπωσδήποτε,
είπε στην κερασιά ο οδηγός.

Σήμερα δίπλα τους
είναι
ο νάνος θάνατος
συνοδηγός.


Η βροχή

Οι μέρες που πέρασαν
καθόλου δεν έδωσαν βροχές.

Έτσι
από το βράδυ χτες
ένα μαχαίρι αφήνιασε
πετάχτηκε έξω απ’ του ονείρου τις γραμμές.

Κι έπειτα τις μέρες μία μία τις κυνήγησε
χάμω τις άφησε
μέσα στο αίμα τους νεκρές.


Το αίμα

Σήμερα η κερασιά απ’ το νερό σχεδόν ξεχάστηκε
και είναι κρίμα.

Μόνος εδώ
με τον σπουργίτη του σταυρού
και με το ξεραμένο αίμα
ξέμεινα
Φλεβάρη μήνα
ξέμεινα μέσα σ’ αυτό το ποίημα.


Τα γράμματα

Σου το ’χω γράψει κιόλας τρεις φορές:
τον συκοφάγο μια ντουφεκιά τον έφαγε
δίπλα στις κερασιές.

Σου το ’χω γράψει κιόλας τρεις φορές:
Μόλις περάσουν οι γιορτές στα μαύρα ντύνονται
και πάλι οι ευχές.

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων (2010)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η λίμνη
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 16:29:26
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η λίμνη

— Γαλήνη
διέταξε η λίμνη
στα νερά της.

Ένα παιδί αμέσως έτρεξε
—το παραμύθι έλεγε—
να πέσει ήθελε
στην αγκαλιά της.

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων (2010)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Τα ρούχα της Άνοιξης
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 16:34:48
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Τα ρούχα της Άνοιξης

Τα ρούχα της Άνοιξης που πέρασε
έστυψαν
το αίμα τους σε έναν γάμο
κι αυτός βουβάθηκε.

Τα ρούχα της Άνοιξης που πέρασε
σκέπασαν
τον ετοιμόρροπο ουρανό
κι αυτός σωριάστηκε.

Τα ρούχα της Άνοιξης που πέρασε
άγγιξαν
τον βασιλικό του πρωινού
κι αυτός τρελάθηκε.

Τα ρούχα της Άνοιξης που πέρασε
ντύνουν τον φόβο
στήνουν καρτέρι στους καρπούς
και τα παιδιά
όταν μιλούν
σαν τα πουλιά
τα ρούχα αυτά τα λένε σκιάχτρα.

— Ρούχα της Άνοιξης που πέρασε
ρούχα της πτήσης και της πτώσης
Βάζω φωτιά στα ξύλα μου
Καίω εσάς μαζί με τα σκουπίδια μου
κι ύστερα
τον ήλιο που ξέχασα κρεμάω
ξανά στον ουρανό.

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων (2010)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η ελιά
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 16:37:19
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η ελιά

Τα φύλλα της ελιάς
χτες ήταν ζεστά και έλαμπαν
σήμερα είναι υγρά και τρέμουν.

Τα φύλλα της ελιάς είναι το σώμα της,
τα νύχια μου χώνω βαθιά στο χώμα της
ψάχνω κάτι να βρω απ’ της χαράς τα θρύψαλα
μες στην ελιά / φωλιά της σιωπής μου.

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων (2010)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Οι στιγμές
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 16:43:17
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Οι στιγμές

Στιγμή πρώτη. Η θάλασσα.

Στο καΐκι που αργά
την οργή του νερού αναδεύει
το κορίτσι με τα δάχτυλα
στο μαύρο το δίχτυ τα μπλέκει

Μοιάζουν έτσι αυτά
μ’ εκείνες τις μοιραίες καρφίτσες
που πάνω τους τη ζωή μας καρφώνουν

Μοιάζουν έτσι αυτά
μ’ εκείνες τις λευκές μαργαρίτες
που τη νύχτα το μυαλό μας στοιχειώνουν


Στιγμή δεύτερη. Ο δρόμος.

Φορτωμένο παλιά πανωφόρια
ένα άλογο το δρόμο αυτόν ανεβαίνει.

Γυμνή δίχως ρούχα
η μικρή Φωτεινή
κατεβαίνει

Κι η οπλή του αλόγου
η σκυφτή
μες στη σκόνη την τύφλα
τη μικρή Φωτεινή
τελειώνει
δίχως μια κραυγή τόση δα ν’ ακουστεί.


Στιγμή τρίτη. Ο ύπνος.

Στο λευκό το μπαλκόνι που γέρνει
κόβει βόλτες
μια τσίτινη μπλούζα
Το κενό της το μάτι σαλεύει
Ψάχνει
να βρει
Ψάχνει
νέα μια φύτρα
Μα
της Δήμητρας
η ποδιά
είναι άδεια
Δεν έχει πια άλλα μύρτα

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων (2010)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το τραύμα
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 16:45:54
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Το τραύμα

Μέσα στην τρύπα τη φριχτή
που κάποιοι τη λένε σπίτι
Η πυρωμένη η μασιά
σκαλίζει τη μικρή φωτιά
Μέσα της
δυο κάρβουνα
παλεύουνε
ν’ ανάψουνε τα μάτια σου
να κάψουν τη θηλιά σου.

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων (2010)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η αργία
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 16:49:25
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η αργία

Περίπου κάθε Κυριακή
λίγο νερό
από το χείλος του μικρού γκρεμού
μες στο λαγήνι που βαστώ
πέφτει
στάζει


Περίπου κάθε Κυριακή
παίρνουν από τούτο το νερό
ο θάνατος και δυο κυρίες.
Μ’ αυτό ξεπλένουν τις φωτογραφίες.

Στη μια είναι το στόμα μου
που έμεινε χωρίς ειρμό
Στην άλλη είναι το στόμα της
Με της βροχής τα στίγματα
μου στέλνει χαιρετίσματα
από τον άλλον τον συρμό.

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων (2010)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο Ενδυμίων
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 16:52:11
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο Ενδυμίων

Στο δωμάτιο
δίχως καθόλου φως
σκοτείνιασε και ο πηλός αυτός

Απέναντι
τα ψάρια πάλι τα έθαψε ο γιαλός

Κι εγώ
καθηλωμένος και μοναχικός
είμαι ο Ενδυμίων δυστυχώς.

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων (2010)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η γραμμή
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 16:55:18
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η γραμμή

Βαδίζω τη γραμμή των τυφλών
με το ακάνθινο τέρμα
Κουρντίζω τους τροχούς των μοιραίων μου τραίνων

Καρφώνω
στου σπιτιού μου τη στέγη
της μικρής μου χαράς
καθεμία της λέξη

Κατεβαίνω
Λυγίζω
Όχι
Δεν λυγίζω
Την ώρα μόνο υπολογίζω
που θα εκραγώ.

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων (2010)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η Πρωτομαγιά
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 17:26:46
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η Πρωτομαγιά

Το πένθος των αγρών

Μέσα στο πένθος των αγρών που τη χαρά θερίζει
Η παπαρούνα αυτή εδώ εμένα μου θυμίζει
εκείνη τη γριά που βάφτηκε
για να χαρεί τον έρωτα
μα τώρα κοκκινίζει.

Η φωτιά

Μέσα στο πένθος των αγρών που τη χαρά θερίζει
έχουν ανάψει μια φωτιά που δίπλα τσιτσιρίζει.
Καίει η φωτιά
— Άκου τα σώματα πώς σπάζουν σα να ’τανε γυαλιά
Τρώει η φωτιά
— Τα στόματα φοβήθηκαν κι απόμειναν κλειστά
Σβήνει η φωτιά
— Απ' τα ονόματα μην ψάχνεις πια ούτε τ’ αρχικά.

Από τη συλλογή Στοιχηματίζοντας με το σκοτάδι (2013)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η ξυλοκόπος
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 17:31:46
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η ξυλοκόπος

Μόλις αντάμωσες αυτήν που πελεκά τα πεύκα
Αμέσως μέσα σου σηκώθηκε και χόρεψε μια πέτρα.
Κι όμως
η ξυλοκόπος τα δώρα του τίποτα σου έδωσε και πάλι
Δυο παγωμένα όνειρα
Και άλλα δυο δίχως κεφάλι.

Από τη συλλογή Στοιχηματίζοντας με το σκοτάδι (2013)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Τα δάχτυλα
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 17:34:58
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Τα δάχτυλα

Λυγίζω
Της Πασχαλιάς
ξανά κάτι λουλούδια
τριγυρίζω
Σ’ ένα παγκάκι
με τα μάτια μου ζυγίζω
τα κέρδη του ζητιάνου
και τον κονιορτό της απειλής.


Λυγίζω
Στο δάσος βαθιά
λίγο απ’ το χώμα του
αγγίζω
Στο πένθος μου τα χείλη μου δανείζω
Κι ύστερα
τις λέξεις μου
ξεμέθυστες
τσακίζω
μ’ εκείνο το σφυρί της σιωπής.

Από τη συλλογή Στοιχηματίζοντας με το σκοτάδι (2013)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Οι ρωγμές
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 17:40:30
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Οι ρωγμές

Ρωγμή πρώτη. Η ανάκριση.

Μέσα από μια μικρή σχισμή
μπαίνουν και βγαίνουν στη σκηνή
ανακριτές
κομμένα ονόματα
μπλεγμένα νήματα
ανακριτές
μηνύματα μηνύματα
κομμάτια από μνήματα
που έχουν εκραγεί.


Ρωγμή δεύτερη. Ο Εφιάλτης.

Λοιπόν για δες
είναι κι αυτός ο Εφιάλτης
της μνήμης μας ο σφάχτης
ο πιο καλός μας ο χαφιές.
Είναι κι αυτός ο Εφιάλτης
ηθοποιός εξαίρετος
με αρετές πολλές.
Γι’ αυτό
στο θέατρο του πόνου
παίζει τόσο καλά
τον Ιωνά και άλλα τέτοια
μπροστά μας, από χτες.


Ρωγμή τρίτη. Η αναγνώριση.

— Εσύ
που κρύβεις τα χείλη σου
κάτω απ’ της θάλασσας το πιο υγρό κοχύλι
— Εσύ
που χώνεις τα δόντια σου
στο χέρι που σμίλεψε
–πάνω στην πέτρα τη σκληρή–
ρώγα τη ρώγα το σταφύλι
Είσαι το μαύρο φίδι
Εσύ η Εριφύλη.

Από τη συλλογή Στοιχηματίζοντας με το σκοτάδι (2013)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Τα πέταλα των λουλουδιών
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 17:45:51
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Τα πέταλα των λουλουδιών

Την ώρα που τα πόδια μας τα βρέχει
μια ασήμαντη ψιλή βροχή
Τα πέταλα των λουλουδιών
να τα
προβάλλουν
μέσα από του κήπου τη δροσιά
μέσα από τούτη την υγρή τη φυλακή.

Την ώρα αυτή
τα πέταλα των λουλουδιών θυμίζουν κάτι απ’ τις χάρες των ματιών:
Όταν από κλειστά ανοίγουνε, κάποιοι μ’ αυτά μεθάνε.
Την ώρα αυτή
τα πέταλα των λουλουδιών φέρνουν κάτι απ’ τα καλά των ταξιδιών:
Ένα εισιτήριο φτηνό για όσους θέλουν να ξεχνάνε.
Την ώρα αυτή
τα πέταλα των λουλουδιών κρύβουν κάτι απ’ τον τρόμο των ηθοποιών:
Της λησμονιάς τον λάκκο που μέσα του μαδάνε.

Μέσα στου κήπου τη δροσιά
μέσα σε τούτη την υγρή τη φυλακή
που οι λόγχες απ’ τα κάγκελα ξέρουν καλά να τη φυλάνε
τα πέταλα των λουλουδιών δεν έχουν δίπλα τους ψυχή.
Μόνον
οι πεταλούδες σκύβουν πάνω τους
και πότε πότε τους μιλάνε.

Από τη συλλογή Στοιχηματίζοντας με το σκοτάδι (2013)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η πρόσκληση
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 17:48:46
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η πρόσκληση

— Έλα
ν’ ανέβουμε ψηλά
για να σκουπίσουμε εκείνα τα σκουπίδια
Μετά ας μας κρεμάσουνε
–αρχίζει η γιορτή–
Θα γίνουμε
ζευγάρι ταιριαστό
Του ουρανού τα μαύρα τα στολίδια.

Από τη συλλογή Στοιχηματίζοντας με το σκοτάδι (2013)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο τροχός
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 17:55:14
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο τροχός

Ένας τρελός φυσάει καιρός
Κι ο ώμος μου ο πληγωμένος
–κοιτάξτε–
είναι ξανά ο δεξιός.
Ένας τρελός φυσάει καιρός
Κι εγώ είμαι στη λάσπη κολλημένος εντελώς.
Ναι, έσπασε και πάλι ο τροχός.


Βουλιάζει στο χώμα
τρεκλίζει στο φως
Της καρδιάς μας ένας άγγελος φτωχός
είναι ο σπασμένος ο τροχός.


Την ώρα που ο θάνατος βραδιάζει
με αδέσποτο σκυλί πια μοιάζει
εκείνος και αυτός
Ο σπασμένος ο τροχός.


Το παιδί κουρνιάζει
κι ο κόσμος τρομάζει.
Η πλατεία αδειάζει
και στην άκρη της τής γειτονιάς ο Λάιος σφαδάζει.
Δίπλα του
–ακούστε πώς ουρλιάζει–
του Οιδίποδα
είναι ο νέος που γυρίζει ο τροχός.

Από τη συλλογή Στοιχηματίζοντας με το σκοτάδι (2013)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η ελπίδα
Post by: wings on 13 Mar, 2017, 17:58:53
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η ελπίδα

Πάνω στη λεπίδα αυτή
γλιστράει ένα δάκρυ
κόβεται ένας άνθρωπος
στάζει ένα ποίημα.

Το ποίημα αυτό δεν έχει ρίμα
Μόνο
κάπου κάπου βγαίνει
και παίζει με το αιμάτινο το κύμα.
Το ποίημα αυτό δεν έχει ρίμα
έχει μονάχα μια ελπίδα
τη δικιά του ολοκαίνουρια λεπίδα.
Μ’ αυτήν σκύβει χαμηλά και το δέρμα πάνω στο χαρτί ματώνει.
Μ’ αυτήν τινάζεται ψηλά και το πρόσωπο του σκοταδιού στα ίσια χαρακώνει.

Από τη συλλογή Στοιχηματίζοντας με το σκοτάδι (2013)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Αρτεμίδωρος
Post by: wings on 03 Aug, 2023, 18:12:53
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Αρτεμίδωρος

Εσύ που ανεβαίνεις στην σκηνή τα λόγια σου να πεις
για την άγια την ρίζα της ροδιάς
για το υγρό το χνούδι της αυγής
Εσύ, Αρτεμίδωρε, εσύ
–ο ποιητής ονείρων κα κριτής–
Διόλου δεν κατάλαβες
πως έσπασες την κλειδωνιά του Κλήδονα
και πως μιλάς τα λόγια της πληγής

Από τη συλλογή Σχετικά με την Εκάτη (2021)
Title: Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο φωσφορικός μύλος
Post by: wings on 07 Mar, 2024, 21:07:44
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Ο φωσφορικός μύλος

Τώρα που ανοίγω τα σπλάγχνα μου
για να μιλήσουν οι πληγές μου
με της μανιασμένης της μηλιάς
το ματωμένο μήλο
Δυο αράχνες μαλώνουνε με τον θάνατο
πάνω στης μικρής μας καρυδιάς
το τρυφερό το ξύλο.
Τώρα που η καμένη η βεντάλια σου
πάνω μου σκορπά τις στάχτες της
για να με κάνει φίλο
Ο μενεξές της μοναξιάς μού χαμογέλασε
κι ο αδελφός μου ο ίλιγγος μ’ ανέβασε
πάνω στον φωσφορικό τον μύλο.

Από τη συλλογή Ο κύκλος της Αλκυόνης (2024)