Λήδα-Βασιλική Θέμελη

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Καινούρια μορφή

Τα παιδικά μου όνειρα
πρέπει να ξαναζωντανέψω
ν’ ανασύρω από το πηγάδι της λησμονιάς
τη χαμένη μου αθωότητα.

Ο χρόνος σήμερα μου ’δειξε
το πρόσωπό του στον καθρέφτη,

δεν είμ’ εγώ η μορφή μου.

Τα χαλασμένα παιδικά μου παιχνίδια
θα συναρμολογήσω.
Θα βάλω στις κούκλες
τα χέρια τους
τα κεφάλια τους,

να ξαναγίνω παιδί;

Ο καθρέφτης να δείξει
την καινούρια μορφή μου.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Στον διπλανό φράχτη

Στο περιβόλι
φύτεψα αμαρτίες
κι οι αγκαθιές που φύτρωσαν
φρόντισα να μην πληγώσουν
του διπλανού φράχτη

τα τριαντάφυλλα.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Ώρες

Ώρες ώρες νομίζω
πως μπορώ να σκαλίσω
το φως της ημέρας
να το κάνω αγάλματα.

Αγάλματα

Να τα στήσω μέσα στην ιστορία
να φωτίσουν τα σκοτεινά παλάτια
τα τείχη, τ’ αντρειωμένα δόρατα.
Τα μάτια των πολεμιστών ν’ αστράψουν
να σαλέψουν οι ασπίδες τους.

Το μαγικό φως
να ξεσηκώσει τα θαύματά του
να σμίξει με το σήμερα
ώσπου τη μέρα να την ξεθωριάσει
ν’ αγκαλιάσει τη νύχτα.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Χαρμολύπη

Η ποίηση γεννιέται με τα πράγματα
με τη θλίψη
και το λυγμό
της απελπισίας.

Η ποίηση είν’ ένας κόσμος
ο διφορούμενος κόσμος του καθενός
που πρέπει να βγαίνει προς τα έξω
να χαίρεται και να λυπάται
ν’ αγκαλιάζει τις απλές καρδιές.

Η ποίηση ψιθυρίζει τα μυστικά
των ανθρώπων
της φύσης τα πράγματα
και παίρνει μαζί της
την απάντηση του Δημιουργού.

Η ποίηση είναι μια χαρούμενη – θλιμμένη
θάλασσα
είναι σαν χίλιες ελεήμονες παλάμες
που ανοίγουν για σένα.

Ένα ρυάκι όπου ξεδιψάει
η δίψα του αδικημένου.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Ανάρρωση

Όταν θα νικήσω τον θάνατο
κι ορθή στην πόρτα του σπιτιού μου θα φωνάξω:
η καρδιά χτυπάει ξανά
αντικρίζω το φως
ξανά τη ζωή γεύομαι

ένα δάσος από χέρια
θέλω να μ’ αγκαλιάζει

όταν θα επιστρέφω από τον θάνατο.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Είμαι μια σκιά

Δε θέλω κανένας
να χαράξει το πεπρωμένο μου
πάνω σε πέτρινα σκαλοπάτια.

Πώς θα τ’ ανέβω ν’ αγκαλιάσω τη μοίρα μου
αφού δεν έχω μέλη να με κρατήσουν
κορμί να στηριχτώ.

Είμαι μια σκιά που δε θέλει να οραματίζεται
που δε θέλει να υπάρχει.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Ακινησία φρουρού

Η άγια σιωπή σου
μέσα στην ακινησία σου
με φοβίζει.

Θέλω να σου μιλήσω
μα ξέρω πως δε θ’ απαντήσεις.
Τα πέτρινα λόγια δεν μπαίνουν στην καρδιά.
Στέκονται έξω από την πύλη της
ασάλευτοι φρουροί
και μας τρομάζουν.

Θέλω να πιάσω το χέρι σου
μα ξέρω πως θ’ αγγίξω
μια παγωμένη σάρκα.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Τα ρολόγια μ’ ανασταίνουν

Το φάντασμα της μοναξιάς
μ’ αλυσοδένει.
Παρέλυσαν τα μέλη μου.
Δεν έχω χέρια
δεν έχω καρδιά.
Καμιά ανθρώπινη αναπνοή
εκτός απ’ τη δική μου
δεν ακούγεται.

Μόνο τα ρολόγια που χτυπάνε
μου ανασταίνουν για λίγο το νου.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Ύπαρ

Θα προσπαθήσω κι απόψε
να σ’ ονειρευτώ ντυμένη νεράιδα, ύπαρο,
οπτασία,
με το μαγικό ραβδί σου στο χέρι
τα χρυσά μαλλιά σου ξέπλεκα
ανάμεσα στη σκόνη των άστρων.

Να σ’ ονειρευτώ
θα προσπαθήσω κι απόψε
να μ’ αγγίξεις με το χέρι σου
να με φιλήσεις στο στόμα
να με μαγέψεις
να γίνω κι εγώ ξωτικό
οπτασία
να φύγω μαζί σου.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Χαρούμενες φωνές

Οι χαρούμενες φωνές των παιδιών
πολλές φορές με θλίβουν
όταν κοιτώ στο απέναντι σπίτι
με τα κλειστά παράθυρα
τις βρόμικες κουρτίνες
το μαραμένο αγιόκλημα
τις γκρεμισμένες σκάλες.

Πόσο με θλίβουν
όταν οι χαρούμενες φωνές των παιδιών

ακούγονται.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Χιονισμένα βουνά

Τα χιονισμένα βουνά
κρυσταλλωμένες μορφές
ακίνητες ασάλευτες βουβές.

Σκίτσα μ’ ευθείες γραμμές
και οι καμπύλες
πάνω στο πύρινο φόντο
του ηλιοβασιλέματος.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Σπηλιές

Οι θεόρατες σπηλιές άνοιξαν τις πύλες τους.

Κρυμμένες κι απρόσιτες
τώρα θα δείξουν στον επισκέπτη τα σωθικά τους.

Βουβές μέσα στο χρόνο
περήφανες στα χτυπήματα
της μανιασμένης θάλασσας
μάθανε να μη μιλάνε, να μη στενάζουν
να περιμένουν.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Ανάμεσα στα κάδρα

Ανάμεσα στα κάδρα
είδα την οπτασία σου
να λικνίζεται
εκείνο το απόγευμα
στο σπίτι το αρχοντικό
με την κληματαριά στην πρόσοψη

την κερασιά πιο κάτω.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Μονότονα ο χρόνος κυλάει

Ανοίγεις το παράθυρο
πάντα η ίδια εικόνα.
Πέντ’ έξι δέντρα
πεύκα και κέδρα κι ελιές.

Ανοίγεις το παράθυρο
και βλέπεις την ίδια εικόνα,

μονότονα ο χρόνος κυλάει.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)

[wings]

Λήδα-Βασιλική Θέμελη, Το έλεος του Θεού

Περπατώντας τη γη με γυμνά πόδια
ή μήπως βρέχοντας με δάκρυα
την ξεσκισμένη σάρκα μου,
θ’ αποκτήσω το έλεος του Θεού;

Περπατώντας τη γη με γυμνά πόδια
ξεκινώ το ταξίδι μου
το έλεος του Θεού να κατακτήσω.

Αν κρατώ στο χέρι μου
ένα λευκό τριαντάφυλλο;
Αν το κορμί μου ντύσω
με το ρούχο της υπομονής;
Χωρίς λόγια στα χείλη.
Δίχως δάκρυα στο πρόσωπο.

Ένα μικρό πουλί θα κελαηδεί για μένα,
θα μας χορεύει ο άνεμος.

Από τη συλλογή Κρίσιμες στιγμές (2010)