Νίκος Σιδέρης

[spiros]

ΝΙΚΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ (1952)



Ο Νίκος Σιδέρης γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ιατρική Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (ειδικότητα ψυχιατρικής, νευροψυχολογία-νευρογλωσσολογία, ιστορία). Είναι διδάκτωρ του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, διδάσκων ψυχαναλυτής της Ψυχαναλυτικής Σχολής του Στρασβούργου (Ε.Ρ.S.) και μέλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ψυχανάλυσης (FEDEPSY). Εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και οικογενειακός θεραπευτής. Έχει διδάξει, μεταξύ άλλων, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Κολλέγιο Αθηνών, στο Deree College. Από το 2003 διδάσκει στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ το μάθημα «Αρχιτεκτονική και Ψυχανάλυση». Έχει εκδώσει μελέτες, δοκίμια, καθώς και ποίηση και πεζογραφία.

Ποιητικές συλλογές:
«Γκο», 1983  (Καστανιώτης)
«Περίπλους ή ανατροπή των ονομάτων», 1990 (Καστανιώτης)
«Τρυφερός κωπηλάτης», 2000 (Καστανιώτης)
«Η Τέχνη του Κόκκου», 2011 (Μεταίχμιο)

Μυθιστορήματα:
«Ερωτικό τραγούδι», 1998 (Καστανιώτης)
«Η μπαλάντα της σκόνης», 2003 (Καστανιώτης)
«Η Τέχνη του Κόκκου», 2011 (Μεταίχμιο)
«Ένα τραγούδι για τον Ορφέα», 2011 (Μεταίχμιο)

Μελέτες:
«Η εσωτερική διγλωσσία», 1995  (Καστανιώτης)
«Και όμως μιλάνε - Έφηβος λόγος», 1999  (Καστανιώτης)
«Αρχιτεκτονική και Ψυχανάλυση: Φαντασίωση και Κατασκευή», 2006 (futura)
«Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!», 2009 (Μεταίχμιο)
«Όπως ειπώθηκαν εκεί και ακούστηκαν», 2008 (Μεταίχμιο)
«Ο Φρόυντ κρυπτο-κόκκινος; - Ιστορία, θεωρία, φαντασίωση», 2009 (Opportuna)
«Δεν παίζεις μόνο εσύ. Υπάρχουν κι άλλοι!», 2010 (Μεταίχμιο)
«Έφηβος-οικογένεια: δομικές αναλλοίωτες και ιστορικοί μετασχηματισμοί», 2010 (Opportuna)
«Ο ερωτισμός στην τέχνη, εικαστικές φαντασιώσεις», 2010 (Μεταίχμιο)

Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:

• Αποκάλυψη
• Αρρυθμία
• Νίκος Σιδέρης, Ενδοβολή
• Επίνικος
• Κοιμητήριο πάνω απ’ τη θάλασσα
• Λάθε βιώσας
• Νιρβάνα (2009)
• Nostalgia (1990)
• Περίχωρα της Πομπηίας
• Σοκολάτα μπλουζ
• Τέχνη της σκιάς
• Φωνές
• Χρησμός

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Νιρβάνα

Κόκκοι κακάο
Μακάριοι χάνεστε
Στη σοκολάτα

(προδημοσίευση από τη συλλογή «Η Τέχνη του Κόκκου»)

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Αρρυθμία

Ρουφάς τη μύτη.
Ο χωρισμός σε βρήκε
Χωρίς μαντήλι.

(προδημοσίευση από τη συλλογή «Η Τέχνη του Κόκκου»)

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Τέχνη της σκιάς

Σελήνη πάνω.
Δυο λάμπες δίπλα. Απόψε
Ζω με τρεις σκιές.

(προδημοσίευση από τη συλλογή «Η Τέχνη του Κόκκου»)

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Επίνικος

Αυτός ο άνθρωπος
Για ν' ανέβει πάτησε
Και στο πτώμα του!

Ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ποίημα για ανθρώπους που πατούν επί πτωμάτων για να ανέβουν – βέβαια δεν συνειδητοποιούν ότι ταυτόχρονα πατάνε και πάνω στο δικό τους πτώμα.

[wings]

Μα, Σπύρο μου, δεν εννοείς να καταλάβεις ότι πατώντας πάνω σε άλλους νιώθουν ψηλότεροι.

[mavrodon]

Αυτό είναι σύνηθες, ιδίως στη χώρα μας που της λείπει ο ηγέτης και την κυβερνούν ανθρωπάκια.

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Nostalgia

Αύριο θα ’γινε κι αυτό, μαζί με τ’ άλλα
Μισές αγάπες θροϊσμοί θηρία
Να μαρτυρούν το βλέμμα και το σώμα

Λάμψεις στη φαντασία νύχια λόγια

Έρχονται ώρες του χειμώνα. Με παλτό
Σκεπάζω κάτι εδώ. Τα άλλα ο χρόνος.


(από τη συλλογή «ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ή Ανατροπή των ονομάτων», Καστανιώτης, 1990)

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Περίχωρα της Πομπηίας

Κι ας ήταν δώδεκα χρονών
από τη Βαβυλώνα
(Συρραφή)

Θα σωριαστούν αιώνες, κι από πάνω τους
Αιώνες άλλοι. Και τίποτα δεν θ’ απομείνει.
Μήτε οι δρόμοι στις πολιτείες μας
Μήτε ο άνεμος, που λέει ο άλλος

Θα χαθούν ψέματά μας κι αγάπες μας
Σοφά παιδιά κι ανέμελοι γερόντοι
Κι όσοι λησμόνησαν τη ζωή ή το θάνατο
Δε θά βρουν ανάμνηση να χωρέσουν

Επιθαλάμιος επιθανάτιος ψίθυρος
Το τρεχαντήρι κι οι δωρικές κολώνες
Λογαριασμοί κέρδη-ζημίες χρέη
Και τα τραγούδια μας σιωπή και σκόνη

Κι όλοι χαμένοι με πονηρό χαμόγελο
 
Ένοχοι διατάραξης της ανυπαρξίας


(από τη συλλογή «ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ή Ανατροπή των ονομάτων», Καστανιώτης, 1990)

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Ενδοβολή

Ο θερμαστής στο στήθος σου θηρεύοντας
ρητά και χελιδόνια αλουμινίου
καθώς τα μάτια σου ραγίζουν στύλους
σε πολυθρύλητο ακρωτήρι καρτερώντας
τον Βαρβαρόσσα ή την Αριάδνη ή, μια νύχτα,
      τα τελειωμένα της Παράλου


Μνημηλασία ιωδών επιθηλίων
Η ανάσα σου άνασσα του νόστου
Χωρίς τη νύχτα πλάι σε κοιτάζω
Και σε θυμάμαι όπως ποτέ δεν ήσουν


             Προπλάσματα ναών αφήστε τώρα
             Τα θυμητάρια κι ανοιγμένες βρύσες
             Να ρέουν γράμματα λεόντεια προσωπεία —


                            Ό,τι κι αν έγινες
                            Σε χαιρετώ
                            — Γυρίζεις


(από τη συλλογή «ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ή Ανατροπή των ονομάτων», Καστανιώτης, 1990)

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Αντιστοιχία

Ευνοϊκές σημάνσεις ατραπών του πόθου
Έφεραν άλλο απ’ του σοφού τη γνώμη και το ρούχο

Ιδανικά περίπτερα στις γωνιές του πόντου
Αποπλανούν πλοιάρια στο λιμάνι της αγωνίας

Η μνήμη δε χωρά πια (σ)τη ζωή σου

Κι εγώ είν’ άλλο απ’ αυτό που σας μιλά

Καθώς ο θάνατος είν’ άλλο από το πρωτοβρόχι


(από τη συλλογή «ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ή Ανατροπή των ονομάτων», Καστανιώτης, 1990)

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Πάσχα 2009
 
Λάμπουν λαμπάδες.
Λαμπρή. Σε κάθε χέρι
Φυτρώνει ένα φως.

(προδημοσίευση από τη συλλογή «Η Τέχνη του Κόκκου»)

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Χρησμός

Στην πολυθρόνα
Το παλτό και η τσάντα σου.
Είπες «Για λίγο».

(προδημοσίευση από τη συλλογή «Η Τέχνη του Κόκκου»)

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Λαχτάρα

Βρεγμένος δρόμος.
Ακούω τα παπούτσια σου.
Έκανα λάθος.

(προδημοσίευση από τη συλλογή «Η Τέχνη του Κόκκου»)

[spiros]

Νίκος Σιδέρης, Λάθε βιώσας

Βάρκα κουκίδα,
πλανιέσαι δίχως ίχνη.
Δεν θα σου λείψουν.

(Ανταύγειες ενός Αυγούστου)