Βαγγέλης Τασιόπουλος, Όταν ονειρεύεσαι κι ακούς
... έχεις να κάνεις επιπλέον με σκατά
και είναι νύχτα και το ξέρεις
όλος αυτός ο συρφετός, τ’ αγλάισμα των ημετέρων
σου δόθηκαν – θα σου δοθούν
τους πρόδωσες – να τους προδώσεις
συνήθειες παλιές ανθρώπινες θα πεις
δεν εξαλείφονται εύκολα
πρόσκαιρη σιωπή η ηδονή
μια κατευναστική είναι περιπέτεια
χωρούν οι εκμαυλιστές, οι μάγοι, οι αντιπρόσωποι
όλοι οι λεκέδες με της συνουσίας το μύρο
ό,τι διορθώσεις απ’ αυτούς αφήνει ίχνη
κάτι αποστήματα λιμνάζουν
διότι αυτό που έλειψε από μας
κανείς δεν το ’χε
γι’ αυτό κρυφτήκαμε, γι’ αυτό σιγήσαμε
δεν είχαμε το θάρρος μόνοι
κι εγκαταλείψαμε νωρίς τα λείψανά μας
κι άλλοι βαλθήκαν να διορθώσουν τα οστά
σαν κάτι να ’ξεραν καιρό από σκατά.
Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)