Η αγάπη δεν είναι πρωτίστως σχέση με ένα συγκεκριμένο άτομο. Είναι μια στάση, μια διαμόρφωση του χαρακτήρα που καθορίζει τη συγγένεια του προσώπου με ολόκληρο τον κόσμο στο σύνολό του και όχι με ένα αντικείμενο αγάπης.
Αν κάποιος αγαπάει μόνο ένα άλλο άτομο και είναι αδιάφορος προς όλους τους άλλους, η αγάπη του δεν είναι αγάπη, αλλά μια συμβιωτική προσκόλληση ή διογκωμένος εγωτισμός.
Η κύρια προϋπόθεση για την επίτευξη της αγάπης είναι η υπερνίκηση του ναρκισσισμού. Ο ναρκισσιστικός προσανατολισμός είναι αυτός στον οποίο κάποιος βιώνει ως πραγματικό μόνο αυτό που υπάρχει μέσα στον εαυτό του, ενώ τα φαινόμενα στον έξω κόσμο δεν έχουν καμία πραγματικότητα από μόνα τους, αλλά βιώνονται μόνο από την άποψη της χρησιμότητάς τους ή της επικινδυνότητας τους. Ο αντίθετος πόλος στον ναρκισσισμό είναι η αντικειμενικότητα. Είναι η ικανότητα να βλέπεις άλλους ανθρώπους και πράγματα όπως είναι αντικειμενικά και να μπορείς να χωρίσεις αυτή την αντικειμενική εικόνα από μια εικόνα που σχηματίζεται από τις επιθυμίες και τους φόβους σου.
— Erich Fromm