Sonnet 24
Mine eye hath played the painter and hath steeled, Thy beauty's form in table of my heart; My body is the frame wherein 'tis held, And perspective that is best painter's art. For through the painter must you see his skill, To find where your true image pictured lies, Which in my bosom's shop is hanging still, That hath his windows glazed with thine eyes. Now see what good turns eyes for eyes have done: Mine eyes have drawn thy shape, and thine for me Are windows to my breast, where-through the sun Delights to peep, to gaze therein on thee; Yet eyes this cunning want to grace their art, They draw but what they see, know not the heart.
| Το μάτι μου έγινε ζωγράφος κι έχει σχεδιασμένη στην πλάκα της καρδιάς μου την ωραία μορφή σου. Το σώμα μου σαν πλαίσιο την κρατάει αγκαλιασμένη κι η μαστοριά της τέχνης της είναι προοπτική, τι μέσα απ’ τον ζωγράφο βλέπεις πόσο είν’ ικανός, πόσο πιστά σε δείχνει στο ζωγράφισμά του, που στ’ ατελιέ του στήθους μου κρέμεται διαρκώς κι αυτό τα μάτια σου έχει τζάμια στα παράθυρά του. Και τώρα των ματιών μας δες τις μαργιολιές: τα μάτια μου ζωγράφοι, τα δικά σου είναι για μένα παράθυρα στο στήθος μου, που από κει γλυκές ρίχνει κλεφτές ματιές ο ήλιος για να ιδεί εσένα. Τέχνης επίδειξη είναι των ματιών η πονηριά, μα ό,τι βλέπουν φτιάνουν, δε γνωρίζουν την καρδιά.
|
Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας, Βούλα Δαμιανάκου