Βασίλης Φαϊτάς

[wings]

Βασίλης Φαϊτάς, Τα κύτταρα

Όπως τα κύτταρα σε κάθε σώμα
νεκρώνονται και στο σκοτάδι
αιωρούνται και μιλούν
κύτταρα μιας ασαφούς ολότητας εμείς
πεθαίνουμε χωρίς να βλέπουμε και να κατανοούμε
καθώς εκείνη ζει
μέσα από τον θάνατό μας
κινείται και αναπνέει
αέναη νιότη μιας οδύσσειας.

Από τη συλλογή Βαθύνοια (2023)

[wings]

Βασίλης Φαϊτάς, Ενοικιαστές

Ό,τι δεν έχει όνομα έχει μια θλίψη
ανεκπλήρωτου έρωτα
κάτι άπιαστο στο βάθος του νου
μια στιγμή για τον καθένα
ένα σπαθί φλεγόμενο υψώνεται στην καρδιά του
αλχημιστής που συναρμολογεί
τα νοήματα τα κύματα τον θάνατο και τα άστρα.

Ο νους γεννά τον χρόνο
ενοικιαστές εμείς προχωρούμε ανάμεσα
στο ανέλπιδο και στα ραντεβού της μοίρας
αρχεία ταινιών ανάδυσης του πεπερασμένου
καταιγίδα διαβάσεων περαστικών βημάτων.

Αρχαίο ελιξίριο της ύπαρξης το αδιανόητο
πέρα από εκεί που οι λέξεις ασθμαίνουν
και αδυνατούν να το συλλάβουν
αρχίζει ο μύθος της ποίησης
κλήση από τους πολλαπλούς εαυτούς της ηχούς.

Και στον βαθύτερο θάνατο
ένα λαμπερό απόθεμα ζωής
τόσα «να με θυμάσαι»
φευγαλέες αφηγήσεις
ταξίδι αναγέννησης και επιστροφής στα ξένα.

Δεν είναι αργά να κατανοήσουμε τα κερδισμένα γηρατειά
όταν κοιτάζουν τα άστρα στην οροφή
μιλούν μια παγκόσμια γλώσσα
επιστρέφοντας
όπως αναδύεται κάποιος από έναν βαθύ ύπνο.

Από τη συλλογή Βαθύνοια (2023)

[wings]

Βασίλης Φαϊτάς, Το ποίημα της ανθρωπότητας

Είναι μεγάλος ο κόσμος για να τον γνωρίσουμε
πόθος που δεν θ’ αγγίξουμε ποτέ
το σύμπαν γεννήθηκε σε ένα άλλο σύμπαν μέσα
κι εκείνο σε άλλο
το φεγγάρι ξενιτεμένο παιδί της γης και του χάους
μάτι νόστου για το γαλάζιο που χάθηκε
οι ζωές μας ταινίες
δεν θα γυριστούν ποτέ.

Αγάπησα ό,τι με περίμενε
διάνοια γερμένη πάνω στα ερωτηματικά
μα περισσότερο αγάπησα τον ίλιγγο
βαθύτερο από τη θάλασσα
το ποίημα που η ανθρωπότητα γράφει
σύντομη διαδρομή στο θαύμα
μόλις προλαβαίνεις
να ανταλλάξεις ψυχή και σώμα
λάμψη παλαιών ερώτων.

Στα ρυτιδώματα του καιρού
χτίζει το πνεύμα του το κακό
ακτινοβολία και σκότος στους ορίζοντες του ορατού
οι ιαχές της νίκης στα ερείπια
κύκλος ματαιότητας.

Κάποτε θα είμαι μέρος μιας άυλης τάξης.

Από τη συλλογή Βαθύνοια (2023)

[wings]

Βασίλης Φαϊτάς, Η ρήξη των ορίων

Πορευόμαστε αναζητώντας μια νέα ιδέα
άφθαρτη
να αντέχει τις παραδοξότητες
μήτρα του μέλλοντος το αταξίδευτο χάος
σωρεύει και σκορπίζει τα αεικίνητα άστρα
του μυστικού χωροχρόνου όντα εμείς
διανύουμε κουρασμένες πεποιθήσεις
αλλεπάλληλους εαυτούς
να γίνουμε ένα κομμάτι από ό,τι δεν γνωρίσαμε
αρχαία μάτια.

Είμαστε εδώ τραυματισμένες γενιές
ήρωες και δειλοί άγιοι και αμαρτωλοί
η σοφία των ημερών ξυπνά αναλαμπές
άλλης γλώσσας άλλης ματιάς
νόημα που υψώνει τη συνείδηση
σε ανεξιχνίαστες σιωπές
είμαστε η ρήξη των ορίων
οι οραματιστές και το όραμα.

Από τη συλλογή Βαθύνοια (2023)

[wings]

Βασίλης Φαϊτάς, Ιστορίες στο περιθώριο

Ένας ψαράς μαζεύει τα δίχτυα του
μια πόρτα ανοίγει στο φως
περιμένοντας κάτι
ο ήχος μιας κιθάρας πάλλεται μακριά
την ίδια στιγμή
κάπου χτυπά ένα τηλέφωνο για κάποιον
το απομεσήμερο απόμακρη ενοχή
στο βάθος του δρόμου ένα παιδικό γέλιο
σβήνει στην ξαφνική βροχή
κάθε αίσθηση πλάθει το σύμπαν της
κι όλες
πύλες εισόδου
στον αλγόριθμο ασύλληπτης γραφής.

Ζωή
ρους ανεπανάληπτων προσεγγίσεων
ηχώ στα φανάρια του καιρού.

Στη λίμπιντο ενός ποιήματος
αδειανά κελύφη παλαιών ερώτων
ίχνη και σκιρτήματα χρόνου
από το πουθενά μια γεύση στάχτης
καρδιά κανενός
ένα μεγάλο γράμμα ο άνεμος
περνά ανάμεσα από τα κλαδιά των δέντρων
μιας άστατης άνοιξης
συμβάντα που δεν θα διηγηθεί
ποτέ κανείς.

Από τη συλλογή Βαθύνοια (2023)