Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Ήταν Ποιητής

[Ενότητα Το κλειδί]

Φρόντιζε τα άνθη
Αφουγκραζόταν τους κραδασμούς του κάλυκα
Τους σπασμούς των στημόνων
Τις ασθμαίνουσες ανάσες των πετάλων
Κρατούσε μυροδοχείο για τα δάκρυα
Τον λέγαν ανθοκόμο

Ήταν Ποιητής

Από τη συλλογή Όλα σιγούν εκκωφαντικά ηχούν ακατάληπτα (2020)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Η λέξη

[Ενότητα Το κλειδί]

Η λέξη
ν’ αποκαλυφτεί
Τις λάτρευε
σωρός τα λεξικά
Μονίμως βυθισμένος
εντρυφούσε ξεφυλλίζοντας
Τη ρίζα το θέμα την κατάληξη
την ετυμολογία την κλήση
και προπαντός το σημαινόμενο
Να τις γνωρίσει
να τις κάνει κτήμα του

–ποίηση λογίζονται άλλωστε–
Τη γλώσσα άριστα να κατανοεί
να την κατέχει
Σκυμμένος στα βιβλία 
μελετούσε
Έφτασε κουρασμένος στο γιαλό
κάθισε κι αγνάντευε το πέλαγος
Βαθιά μέσα από τα μάτια βλέποντας
–ως διά μαγείας–
ενορατικά
του φανερώθηκε
Άρρητη

Από τη συλλογή Όλα σιγούν εκκωφαντικά ηχούν ακατάληπτα (2020)

[wings]

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη: [τι είμαι...]

τι είμαι
αέναος κύκλος 
ωοειδές κάτι ή τίποτα
πώς λάμπει άυλη η υφή μου
είδωλο κάτοπτρο η αντανάκλαση
έρχομαι ή πάω Πουνέντες ή Σιρόκος
σπάω το κέλυφος της προαιώνιας κρύπτης
εξέρχομαι με ορμή γεωμετρώ τους ορίζοντες
πλέκω κοτσίδες θαυμάτων σε αθέατες Αφροδίτες
ανασύρω από τις ρωγμές πετρωμένες πυγολαμπίδες
αρδεύω άνυδρες στέπες σκορπίζομαι αφρός ευφορίας
αναδύομαι ίριδα πίνω το χάος τεχνουργώ χλωροφύλλη
αναβλύζω σε υδάτινες εκροές ραίνω γαμέτες με σπέρμα
μέχρι να με δεχθεί σπλαχνικά στη βαθύκολπη μήτρα της
πλάθω επιφωνήματα ράβω στους ώμους φτερά λιβελούλας
κρημνίζομαι Ίκαρος βυθίζομαι σε πελάγη βεβαιοτήτων
ψάχνω μαργαριτάρια στα χείλη Άχραντου κόχλου*
όταν νούφαρο στη λίμνη της λησμοσύνης
διαχέομαι άχνα αχνή στον χωροχρόνο
πνοή αστεριών αστείρευτη
γαλάζιο απαύγασμα
γαλαξία

* Σημείωση της ποιήτριας:
Ρωμανός ο Μελωδός, Ακάθιστος Ύμνος, «Ευρύχωρον σκήνωμα του Λόγου χαίρε, Άχραντε κόχλος ή τον θείον Μαργαρίτην προαγάγουσα», Ωδή ε', Τροπάριον.

Από τη συλλογή με λένε Εύα (2023)