Γιώργος Λ. Οικονόμου

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Τα μάτια

Θέλω να πάμε σ’ ένα πανηγύρι
και να τ’ αγοράσουμε όλα με τα μάτια...
Θωμάς Γκόρπας

Πολύγυρος Χαλκιδικής κατοχή
στη βιτρίνα του μοναδικού ζαχαροπλαστείου
της πόλης μικρά παιδιά κολλούσαμε
τα πρόσωπά μας

ανοίγαμε τα μάτια διάπλατα
κι ονειρευόμασταν όλα
τα γλυκά δικά μας

Πέρασαν τα χρόνια
ήρθαν καλύτερες μέρες
ένα γλυκό και δυο μπορούμε
να γευτούμε τώρα πια

περισσότερα δεν ζητάμε
έτσι κι αλλιώς ό,τι θέλουμε μάθαμε
να τ’ αγοράζουμε με τα μάτια

Από τη συλλογή Η σιωπή της κερκίδας (2021)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Τάχα δήθεν

Οι παλιοί φίλοι
οι παλιές αγάπες
που μας κάνουν ν’ αλλάζουμε πεζοδρόμιο

για να μην τους πούμε ψέματα
πως τάχα δήθεν
είμαστε καλά

Από τη συλλογή Η σιωπή της κερκίδας (2021)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Στην οθόνη

Παίρνει το σχήμα
της καρέκλας το σώμα μου
ορίζοντάς μου η οθόνη

πού και πού ένα τηλεφώνημα
σπάει τη σιωπή

λέξεις λέξεις πολλές
που τις περισσότερες φορές
ξοδεύονται άσκοπα

Κάποτε έγραφα για ν’ αγαπηθώ
τώρα για να μη σε χάσω
απ’ τα μάτια μου

Από τη συλλογή Η σιωπή της κερκίδας (2021)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Νύχτα βαθιά

Ξυπνώ όνειρο με σηκώνει
ψάχνω τους χώρους του σπιτιού
ακούω τις ανάσες τους το παραμιλητό τους
κάπου εδώ θα ’ναι ανοίγω συρτάρια

βρίσκω παλιές φωτογραφίες
καιρό έχεις να μας χαϊδέψεις παραπονιούνται
τους κρύβω την αλήθεια απάντηση δεν δίνω
συνεχίζω την αναζήτηση

Ψάχνω στις τσέπες από ρούχα πολυφορεμένα
φεύγω για το γραφείο σ’ αγαπώ
γράφει ένα σημείωμα
μην αργήσεις να γυρίσεις θα σε περιμένω
ένα άλλο
δεν σ’ αγαπώ σε λατρεύω

Πέρασε η αγάπη αποδώ σκέφτομαι
κι η αγάπη δεν χάνεται για όσους την έζησαν
ακούω την ανάσα της το παραμιλητό της
κάπου εδώ θα ’ναι

Έτσι τη νύχτα μου ανεβαίνω
έτσι τη ζωή κρατώ

Από τη συλλογή Η σιωπή της κερκίδας (2021)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Σιγανή βροχή

Έτσι μια μέρα θα πεθάνουμε
ξημέρωμα Σαββάτου
όταν μόνο οι νοσοκόμες ξενυχτούν
και οι άστεγοι βγαίνουν σιγά σιγά στους δρόμους

Κυριακή την ώρα της κηδείας
θα ’χουν μαζευτεί αρκετοί που
απ’ τη ζωή μας ήταν εξαφανισμένοι

ο παπάς θα λέει χωρίς ίχνος θλίψης
τα λόγια της Εξοδίου Ακολουθίας

μια σιγανή βροχή
θα μας συνοδεύει στην αγκαλιά
της μάνας μας

Από τη συλλογή Η σιωπή της κερκίδας (2021)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Μικρός ο τόπος

Ασπρόμαυρες φωτογραφίες
κιτρινισμένες απ’ τον χρόνο σημειώσεις
ένα βαλιτσάκι του πατέρα γεμάτο σκόνη
μια φέτα ψωμί με λίγο νερό και ζάχαρη
αυγό βραστό πατάτες τηγανιτές και χόρτα
τις Κυριακές κοτόπουλο στον φούρνο

παπαδάκι στην εκκλησιά του χωριού
άγιες μέρες παιδικές τα κυπαρίσσια
μας έδειχναν τον ουρανό
δίπλα τους οι λεύκες

Μικρός ο τόπος
χωρούσαν οι νεκροί μας στο κοιμητήριο
έπινε οινόπνευμα η γιαγιά Ζαφείρω
όταν δεν έβρισκε κρασί

δεν είχε φόβο ο κόσμος
μέσα μου ούτε ο Θεός

μια λάμπα πετρελαίου φώτιζε τα βράδια μας
κι ένα καντήλι αναμμένο μπρος
στην εικόνα της Παναγιάς

Συχώρα με Κύριε
δεν κατάφερα να κρατήσω
τον Παράδεισο που μου χάρισες


Από τη συλλογή Η σιωπή της κερκίδας (2021)

[wings]

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Βάρδια νυχτερινή

Θέλω να μιλήσω
για τις γυναίκες αυτές
που πέρασαν όλο το βράδυ ξάγρυπνες
κρατώντας σ’ ένα κρεβάτι νοσηλείας
το χέρι ενός μοναχικού ανθρώπου

και το πρωί πριν τον αφήσουν
έσκυψαν και τον φίλησαν με συμπόνια
γιατί είδαν από κοντά πόσο αγώνα έκανε
τον θάνατο να ξεγελάσει
για μια ακόμα φορά

Για τις γυναίκες
που όταν φτάσουν σπίτι
θα το ξεχάσουν όλο αυτό
και θα πιαστούν με τα καθημερινά

γιατί η ζωή δεν σε ρωτάει
πόσο θάνατο είδαν τα μάτια σου

αλλά αν έχεις τη δύναμη
παρ’ όλα αυτά
να συνεχίσεις

Από τη συλλογή Η σιωπή της κερκίδας (2021)