Γιώργος Λ. Οικονόμου

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Κυρά μου Πορταΐτισσα

Έκλεισες τα μάτια σου
κι έσβησαν
ο ήλιος, το φεγγάρι
κι η θάλασσα μαζί
μόνο
ένα τραγούδι έμεινε
να μιλάει
για το αγαπημένο μας νησί

και για την Παναγιά του
χωρίς τη θάλασσα πια.

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Μια καλημέρα

Να ξημερώσει
τους δρόμους να πάρω

ένα κεράκι
μια καλημέρα
ένα χαμόγελο

για όσους δε βρήκαν
κρεβάτι απόψε
έναν καφέ
κουλούρι, τυρόπιτα
τσιγάρο

να μην ξεχάσω τ’ όνομά τους

κι άμα δεν ξέρω
πότε γιορτάζουν
να ρωτήσω

έτσι να φτάσω στο γραφείο
το ψωμί της μέρας να δικαιολογήσω
και τα ποιήματα που γράφω

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, λαθραίες ζωές

Λαθρομετανάστη
σε είπαν

αυτοί
που μια ζωή πλούτιζαν
απ’ τον μόχθο σου.

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Με λένε Γιώργο

Με λένε Γιώργο και είμαι έντεκα χρονώ
πάω στην πέμπτη Δημοτικού και παίζω μπάλα στις αλάνες.
Αγαπάω την Αννούλα μα δεν βρίσκω θάρρος να το πω.
Σε δυο χρόνια η μαμά θα αρρωστήσει
κι ο μπαμπάς θα σταματήσει να ψάχνει άλλο για δουλειά.
Έτσι, με την ντροπή μου για σκιά, θα μεγαλώσω.
Στα δεκαεννιά φαντάρος, πρώτη φορά φοβάμαι
μα κάνω φίλους και μαθαίνω το τσιγάρο.
Στον δρόμο ύστερα, νύχτα, χωρίς δραχμή στην τσέπη,
ντρέπομαι να τους ξυπνήσω.
Με λένε Γιώργο, είμαι έντεκα χρονώ
δεν ξέρω ακόμα τι με περιμένει
τα όνειρά μου φτάνουν μέχρι το γήπεδο Καραϊσκάκη
και το Λεμπέτι το έχω μόνο ακουστά.

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Πολλά ακόμη

Ένα γαρίφαλο
στα χέρια του Μπελογιάννη
ο τελευταίος σπασμός
στο κορμί
του «δράκου του Σέιχ-Σου»
του Αριστείδη Παγκρατίδη

μια ακόμα ανάσα
πριν να σωπάσουν
όσοι πέθαναν για την πατρίδα

φιλί ζωής
για όσους δεν είχαν την
τύχη ν’ αγαπηθούν
και ν’ αγαπήσουν

πολλά ακόμα μπορώ
να γίνω
μέσα σ’ αυτό το ποίημα
μα νύσταξα και συχωράτε με
που σαν μωρό
προτιμώ να κοιμηθώ
παρά να γράφω ποιήματα.

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Οι φίλοι μου

Γεμάτοι κουσούρια οι φίλοι μου
γεμάτοι πληγές
με δόντια στραβά και μαλλιά πεσμένα
πάχυναν γιατί έτρωγαν σκουπίδια
πέθαναν γιατί πίστεψαν στην πατρίδα
πήραν τα μάτια τους και πίσω δε γυρίσανε
γιατί υπήρξαν πάντα υπάκουοι στις εντολές
εμένα οι φίλοι μου στον δρόμο βρίσκουν παρηγοριά
ώρες ατέλειωτες κάνουν κύκλους στο ίδιο τετράγωνο
κυνηγώντας τη σκιά της δασκάλας

Πρίγκηπος Νικολάου μπροστά στην Αγια-Σοφιά
μα αυτή ό,τι ήταν να πει το είπε

δεν το φοβούνται το σκοτάδι
είχαν πατέρα τυφλό που τους έμαθε χρώματα.
Βιβλία οι φίλοι μου που δεν γράφτηκαν ακόμα
γιατί περιμένουν να μάθει γράμματα
ένα γυφτάκι απ’ τη Βουλγαρία που γεννήθηκε προχτές
σ’ ένα υπόγειο της Ξηροκρήνης.

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου: Μνήμη Γιώργη Παυλόπουλου, Γιάννη Τσίγκρα, Χρίστου Λάσκαρη, Αργύρη Χιόνη

Λένε πως πέθανες, χρόνια τώρα
μα εμείς καθημερινά κουβεντιάζουμε.
Ζω μαζί σου τον εμφύλιο
ένα ποτήρι νερό δίνω στον διψασμένο Χριστό
σκάβω βαθιά να βρω τα παιδικά χρόνια
σε μια κούπα καφέ κάποιος μ’ ανακατεύει.
Λένε πως πέθανες
μερικοί ανόητοι
που πίστεψαν ένα κηδειόχαρτο
κι αγνόησαν τα ποιήματα.

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου: Θα σε γελάσω... ο Κανένας

Αυτός ο άνθρωπος που σε κοιτά κατάματα
μάτια δεν έχει
αυτός ο άνθρωπος που σ’ αγκαλιάζει
χέρια δεν έχει
ούτε αυτός που τρέχει έχει πόδια
μην ελπίζεις λοιπόν να του κλείσεις με μαύρο πανί τα μάτια
ούτε χειροπέδες μπορείς να του περάσεις
πόσο μάλλον αλυσίδες στα ανύπαρκτα πόδια του
είναι γιατί
αυτόν τον άνθρωπο
λίγο πριν πέσει στα χέρια σου
πρόλαβε και τον αγάπησε
ένα κορίτσι
Δώρα τη λέγανε Φωτεινή
θα σε γελάσω

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου: Ούζο 12

Πίσω απ’ την εστία
να κυνηγάω την μπάλα
που δεν βρίσκει δίχτυα
την ώρα που το αχ της κερκίδας
γεμίζει το γήπεδο.
Στην μπλούζα μου γράφει
ούζο 12
μα είμαι μικρός ακόμα
δεν ξέρω από τέτοια
μόνο τον Γιώργο Κούδα ξέρω
μόνο τον Κούδα
με το νούμερο 10.

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Καθημερινά

Δεν έχω κάτι σπουδαίο να σου πω
Ανάληψη-Διοικητήριο το καθημερινό δρομολόγιο
έμεινε από μπαταρία το αυτοκίνητο προχτές
κι αναγκάστηκα να ακριβοπληρώσω ταξί
75 ευρώ η μπαταρία και 15 το κόμιστρο
πολύ μ’ έτσουξε, εδώ που φτάσαμε όλα τα μετράμε
σήμερα έχουμε φασολάκια για μεσημεριανό
οι συνάδελφοι σχεδιάζουν τις καλοκαιρινές διακοπές
εμείς –ελλείψει προορισμού– θα μείνουμε εδώ
Ανάληψη-Διοικητήριο
και βράδυ Σαββάτου θερινό σινεμά
αν είναι καλή η κωμωδία θα γελάσουμε.

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Ιούνης μήνας

Το μακρύ γαλάζιο αδιάβροχο
Που σου ’στειλε η θεία απ’ την Αμερική
Έφτασε στα χέρια σου Ιούνη μήνα
Όμως αργούσαν οι βροχές
Κι εσύ μες στη χαρά
Οχτώ χρονών παιδί
Να περιμένεις άλλο δεν μπορούσες
Το ντύθηκες πρωί πρωί
Και πήγες στο σχολείο

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Πρώτη φορά

Θυμάμαι τη μέρα που σε είδα πρώτη φορά να καπνίζεις τσιγάρο.
Πήρα το αυτοκίνητο κι έκανα μια μεγάλη βόλτα,
είχα μεγάλη στενοχώρια. Κάπνιζα κι εγώ απ’ τα είκοσι,
δεν ήμουν άμαθος, γιατί λοιπόν τώρα το πήρα τόσο βαριά;
Η βόλτα τέλειωσε με μια στάση στο περίπτερο.
«Τα δικά μου και του γιου μου», είπα διστακτικά
«Καιρός του είναι! Είκοσι χρονών παιδί»
μου απάντησε γελώντας ο περιπτεράς,
που ποιος ξέρει πόσο καιρό το κρατούσε μυστικό.
Γύρισα στο σπίτι κι άναψα δυο τσιγάρα.
Ένα για μένα κι ένα για τον γιο που δεν είχα...

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Ξένε

Ξένε
αν σε φέρει ο δρόμος σου
στη γειτονιά της Σταυρούπολης
άναψε ένα τσιγάρο
κι άσ’ το μόνο του να καεί
όπως μόνες τους κάηκαν
τόσες ψυχές
στον τόπο αυτό

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου, Η ζωή είναι ωραία

Ώρες-ώρες
η μνήμη σου ματώνει
κι εγώ ανήμπορος
το αίμα της να σταματήσω
σε παίρνω αγκαλιά
και σε νανουρίζω.
Έτσι σε ξεγελάω
πως η ζωή είναι ωραία.

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)

wings

Γιώργος Λ. Οικονόμου: Περπατούσε...

Περπατούσε
κι είχε μια κούραση στα μάτια
από τα βάθη του αιώνα
απ’ τον βυθό της θάλασσας
περπατούσε μέσα στο φως και το σκοτάδι
με την πλάτη γυρισμένη στο μέλλον
γιατί ήταν σημαδεμένος
από τα χρόνια της απουσίας

Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)