Πέτρος Γκολίτσης, Χειμερινό
Τόπος λευκός, τρισδιάστατος
συνέχεια να βάζεις χρώματα
και με τα δυο σου χέρια
και αυτά να πέφτουν, να γλιστρούν
να εξαφανίζονται.
Το μόνο που ακούγεται η φθορά
που συνεχώς ανανεώνεται.
Σπάτουλες τα άκρα σου
εν τέλει συντηρούν το λευκό.
Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)