Μαρία Καρδάτου

wings

Μαρία Καρδάτου, Ανθάκι λεμονιάς

Να την πάλι
η γριά με το μαύρο καλσόν
κι ένα ανθάκι λεμονιάς στα χείλη,
που έρχεται χορεύοντας
μ’ ένα μωρό στην αγκαλιά
και δέκα ρούβλια στην τσέπη.
Να την πάλι
πάνω στη μαύρη θάλασσα
χαμογελώντας και χορεύοντας
με το παιδί της
και τα παιδιά του παιδιού της.
Μόνο το ένα μικρό τής ξέφυγε
έγινε σκεφτικό, γράφει γράφει
και δεν προκόβει.
Εκείνη έρχεται στον ύπνο του
χορεύει με το μαύρο καλσόν,
γίνεται πάλι σκελετός
και φεύγει αφήνοντας
ανθάκι λεμονιάς.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου, Στο δάσος με τα κάτοπτρα

Κάτω από τους πάγους
κοιμάται η μεγάλη
καρδιά της γης.
Τις νύχτες που χάνεσαι
στο δάσος με τα κάτοπτρα
ακούς τον χτύπο της.
Το βλέμμα σου
ήσυχα πηγαίνει
στο διάστημα.
Όσο πιο ψηλά κοιτάζεις
τόσο πιο βαθιά χώνεσαι στη γη.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου, Πρόβα θανάτου

Ο ύπνος έπεφτε σαν καταρράχτης.
Μια κουρτίνα ανέμιζε
πάνω από τα νερά.
Έτρεχε, πετούσε, αφήνοντας
πίσω, τις σκιές
που την κυνηγούσαν.
Όταν άνοιξε τα μάτια,
συμπαθητικές γριές
με μαύρα ρούχα
την κοίταζαν με πόνο.
Δεν ήξερε πια αν ζούσε
ή αν είχε πεθάνει.
Μόνο καταλάβαινε
πως μόλις είχε ξεγλιστρήσει
από τον χορό των σκιών.
Πέρασαν πολλά χρόνια
ώσπου να ξεχωρίσει
πως εκείνο ήταν
πρόβα θανάτου.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου, Το σκηνικό

Το σκηνικό δεν αλλάζει.
Ασημένιο, γκρίζο, μοβ, κόκκινο,
ξεχύνεται πάνω στη θάλασσα.
Το αίμα ρέει αιώνες.
Το σκηνικό δεν αλλάζει.
Το δύσμορφο σαλάχι
έμβρυο πεταμένο στα κύματα.
Η νεκρή χελώνα
βράχος που επιπλέει,
πνιγμένος άνθρωπος.
Ο κόκκινος αστερίας
στάζει αίμα.
Εκείνη αποκεφαλισμένη μέδουσα
δεν θα υπάρχει αύριο.
Το σκηνικό είναι στημένο
χρόνια τώρα...

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου, Γυναίκα σιωπηλή

Χειμώνας. Παραλία ερημική
θάλασσα αγριεμένη.
Αμμουδιά τσιμεντένια.
Μια σκακιέρα ανοιγμένη.
Ένα ζευγάρι ξένων
παίζουν χωρίς να μιλούν.
Μια γυναίκα με δυο παιδιά
περνάει δίπλα τους σιωπηλή.
Την κοιτάζουν. Απλώνει
το χέρι της κι αλλάζει θέση
σ’ ένα πιόνι. Ματ.
Προσπερνάει και χάνεται.
Τα παιδιά της ξεχνιούνται
παίζοντας με τον σκύλο τους...

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου, Γλιστράει αθόρυβα

Κάτω από πεύκα πλαγιασμένη στο δάσος.
Κοντά η θάλασσα κι η καταιγίδα που έρχεται.
Ξυπόλητη στην άμμο χειμώνα καιρό
ψάχνει για κρινάκια.
Κάποιος στα βαθιά χτυπάει
με αγωνία τα κουπιά.
Δεν ακούγεται η φωνή του.
Σε λίγο χάνεται, γλιστράει αθόρυβα,
όπως στα όνειρα.
Αυτή ξυπόλητη στην άμμο
ψάχνει τα βήματά της.
Ίχνη σκυλιών, καλύβες ρημαγμένες.
Γαντζωμένη από τα χόρτα περίμενε...

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου, Το αγκίστρι

Μια αδιάκοπη γκρίζα βροχή.
Ένα φουσκωμένο ποτάμι μαύρο.
Ένα πρόβατο πνιγμένο...
Βουτηγμένος στο μαύρο ποτάμι
παλεύεις να προλάβεις κάτι.
Δεν ξέρεις τι.
Ουρανοσκόπος χωμένος στην άμμο
ψάχνεις για τροφή στον ουρανό
ενώ σ’ έχει γραπώσει τ’ αγκίστρι
βαθιά από τα σπλάχνα.

1988

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου, Πίσω από το τζάμι

Τα χωράφια άχνιζαν.
Καίγονταν σαν λιβάνι.
Ένα κορίτσι πέρναγε
στον εθνικό δρόμο
με ποδήλατο.
Δυο μάτια πίσω
από ένα τζάμι
δάκρυζαν...

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου, Χρονολογία

Ένα μωρό κλαίει.
Από κάτω γριές
πλέκουν δαντέλα.
Τραβώντας την κουρτίνα
σπάει ο καθρέφτης
βγαίνει ξαφνικά
μια φαγωμένη εφημερίδα
με χρονολογία 1889.
Πότε πέρασε κιόλα
ένας αιώνας!

1989

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου, Αγωνία

Γαλάζια σχήματα
σε γκρίζο φόντο.
Πρέπει να θυμηθώ
την τελευταία εικόνα
που είδα
πριν κλείσω τα μάτια.

Απρίλης 1989

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (1)

Αέρινες λέξεις, αέρινα κορμιά
σκέψεις της νύχτας, οπτασίες.
Μετά τα μεσάνυχτα
χάνεται μέσα σε φυτά
εσωτερικού χώρου.
Ψάχνει για παραμύθια
κι αφού γίνει η ίδια
χρυσή βροχή
πάει για ύπνο.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (2)

Το χέρι που φυτρώνει
λουλούδι της νύχτας
είναι η συντροφιά σου
κάθε που η τρέλα
χτυπάει μεσάνυχτα
με λέξεις δήθεν
ασυνάρτητες.
«Ένα λευκό γιασεμί
δεν έβλαψε ποτέ κανέναν
μόνο τον εαυτό του
όταν έγειρε
πέρα από τον φράχτη
στον δρόμο...»

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (3)

Βγαίνοντας από το κορμί σου
κοιτάζεις από ψηλά πετώντας
σε μια ομίχλη ώχρας
ενώ ένας απαλός αέρας
αναδεύει τις μουσελίνες.
Νιώθεις ανάλαφρη
πεταλούδα βασίλισσα.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου: Εφηβεία (4)

Με το φεγγάρι
κατέβαινε στο πηγάδι
φορώντας το λευκό νυχτικό της.
Ύστερα πάλευε να βγει
από το σκοτάδι.
Το άνοιγμα του πηγαδιού
ήταν το φεγγάρι
που την πήγαινε
σ’ έναν άλλο κόσμο
όλο φως και χρυσάφι.
Τρόμαζε και ξυπνούσε
και δεν είχε πεθάνει
κι αυτή τη φορά.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)

wings

Μαρία Καρδάτου, Η αρπάγη του χρόνου

Κοντά στ’ άγρια κύματα
σε ξεχασμένη παραλία
στέκεται ακουμπώντας
σε μοναχικό κορμό δέντρου.
Απολιθωμένο χέρι
δεινόσαυρου
η αρπάγη του χρόνου
πίσω της παραμονεύει.

Από τη συλλογή Το αγκίστρι (1994)