Προς τον Σπύρο και τον Nickel:
Όχι, δεν είπα ούτε πρότεινα πουθενά το anything goes. Είπα ότι οι κανόνες είναι χρήσιμοι ως ένα σημείο, και άλλα τέτοια. Βέβαια ως καθηγητής των αγγλικών έχω υποχρέωση να δείξω το σωστό δρόμο στους μαθητές. Να με συγχωρέσετε που θα επιστρέψω στο παράδειγμα του data, το θέμα εδώ είναι πως θα διατυπώσουμε τον "κανόνα", με στόχο να πετύχουμε δυο πράγματα: α) ο κανόνας να αποδώση όσο το δυνατό τη γλωσσική πραγματικότητα (ότι ακολουθείται άλλες φορές από ενικό, και άλλες από πληθυντικό, και β) η διατύπωση του κανόνα να γίνει με τρόπο προσιτό στον μαθητή. Λοιπόν, πως θα εκφράσουμε έναν τέτοιο κανόνα; (ι) Data takes a plural verb, ii) Data can take a singular verb or a plural verb; iii) In more formal (scientific, academic) writing data is almost always plural, but in less formal writing (media) and in speech it tends to be singular iv) Οι άγγλοι κάνουν έτσι, οι δε αμερικανοί είναι κάπως πιο συντηρητικοί και δείχνουν μεγαλύτερη τάση για πληθυντικό από τους άγγλους? Όσοι θέλουν να έχουν ήσυχη ζωή ίσως προτιμήσουν το πρώτο, αλλά το πρώτο δεν ανταποκρίνεται στο πρώτο μου κριτήριο (δεν αποδίδει την πραγματικότητα). Το τρίτο είναι ό,τι χρειάζεται για τον ξένο που ετοιμάζει μια διδακτορική διατριβή στο Birmingham, π.χ., ενώ το δεύτερο είναι ίσως μια παρηγορία για τον μαθητή, γιατί είναι σαν να του λες "ό,τι και να κάνεις σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι σωστό, ή τουλάχιστο δεν θα είναι σοβαρό λάθος." Και αν πρόκειται ο μαθητής να δώσει TOEFL, θα είχα την υποχρέωση να τον πληροφορήσει για το δ' περίπτωση. Δηλαδή δεν πρόκειται απλώς για έναν κανόνα, αλλά για διαβαθμήσεις διατύπωσης, ανάλογα με τον σκοπό και το βαθμό όχι μόνο του μαθητή αλλά και του φυσικού ομιλητή. Δεν είναι θέμα ψευτονεοφιλελευθερισμού ούτε γνήσιονεοφιλελευθερισμού, αλλά παιδαγωγικό και επικοινωνιακό.
Φίλιπ