Μαρία Πισιώτη

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Όταν οι πόρτες κλείνουν

[Ενότητα I]

Όταν οι πόρτες κλείνουν
οι χαρμολύπες παίζουν
κρυφτό.
Η καλημέρα τρέμει
στη θέα του νεροχύτη.
Μ’ ένα ανούσιο κουπόνι
προσπαθεί να στυλωθεί.
Όταν οι πόρτες κλείνουν
η καλημέρα πνιγμένη
στο νεροχύτη
προσδοκά την ανάστασή της
μπροστά στην οθόνη.
Όταν οι πόρτες κλείνουν
η μοναξιά αλλάζει
χρώματα
οι τοίχοι βοούν
αδιάφορα
οι δρόμοι σιωπούν
ένοχα
τα όνειρα...
... δακρύζουν.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Συμπληγάδες

[Ενότητα I]

Μαρμάρινο κιγκλίδωμα σταυρώνει
το ονείρεμά μας.
Ξεφύγαμε απ’ τις Συμπληγάδες
μ’ ένα φτερό θανάτου
(το κέρδος τους).
Και τώρα το βήμα μας πάλλεται
στο ρυθμό της ρώσικης ρουλέτας
για χάρη μιας... άραγε αυταπάτης;

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Αφύπνιση

[Ενότητα I]

Χώρος και χρόνος κενοί
κι ο Λύκος της Στέπας εκεί
να προσπαθεί απεγνωσμένα
τη σκουριασμένη του μάσκα
ν’ αποβάλει.
Απότομα ένιωσε τη βροχή
κι ήταν γλυκιά η αίσθηση
της αφύπνισης
μα η μάσκα βαριά
κι ο χρόνος περνά
κι ο χώρος στενεύει
κι ο Λύκος παλεύει...

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Για τους ποιητές

[Ενότητα I]

Ισορροπούμε
μ’ ένα χαρτί
κι ένα μολύβι.
Άλλοτε
μ’ ένα στιλό.
Έχει ουσία
το χρώμα.
Είναι η Άπτερος Νίκη
του Μεσονυκτίου μας.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Το χρέος

[Ενότητα I]

αφιερωμένο στη Φανή Α.

Τα χρέη μου τα εξαργύρωσα.
Έδωσα στην αγάπη ένα ρόδο,
στο γέλιο ένα περιστέρι,
στον πόνο μια ηλιαχτίδα,
στη φιλία μία υπόσχεση,
στο όνειρο ένα ουράνιο τόξο,
στους εφηβικούς παροξυσμούς
έδωσα ιπτάμενο χαλί
και σ’ εκείνη τη συμβουλή
ένα βιβλίο.
Τώρα ήσυχη αποχωρώ
κρατώντας των επιλογών μου
το αριστείο.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Συμβιώνουμε

[Ενότητα I]

Συμβιώνουμε
χλωμά φεγγάρια
κορμιά σμιλευμένα
με ηλεκτρόδια και
μέταλλο.
Συμβιώνουμε
μέσα από ανάγκες
πλαστικές
τροφή στα μηχανικά
μέλη
ασπίδα στις λούτρινες
συνειδήσεις.
Συμβιώνουμε
μέσα στην τσιμεντένια
σιωπή.
Η αιθαλική πνοή
ψαλιδίζει τα όνειρα.
Στο ένα χέρι σφιχτά
το νόμισμα-σημαία
στο άλλο κραδαίνει
ο προστάτης της...
Ο προστάτης των
εισιτηρίων της
κόλασης.
Συμβιώνουμε...
Ενοχικά!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Πυρηνογραφίες

[Ενότητα II]

Ρόδινα αγκάθια τα πλην
αποδόμησαν την αιωρούμενη καρδιά
στο ναρκοπέδιο του «εγώ».
Μονάχα η βροχή στάθηκε στο ύψος της!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Ψάχνω

[Ενότητα II]

Ψάχνω να βρω τις κατάλληλες λέξεις
ν’ ανοίξουν τα πορτόφυλλα,
ν’ αναπνεύσει ο βασιλικός κι ο δυόσμος.
Ψάχνω εκείνες τις λέξεις
που θρυμματίζεις τα βράδια στο μαξιλάρι σου.
Αυτές που ματώνουν στο χαρτί της απελευθέρωσης.
Ψάχνω... ψάχνω... ψάχνω...
κι όλο σκοντάφτω στον κρότο της σιωπής σου.
«Έλα» μου φωνάζει.
«Έλα και δώσ’ μου ένα χέρι ν’ αφεθώ.
Ένα βλέμμα να πιστέψω.
Μια λέξη να κρατηθώ.
Δώσ’ μου λίγο φως να ταξιδέψω. Έλα!
Δεν θέλω να μετρώ στιγμές
εγκλωβισμένες σε σύννεφα καπνού.
Θέλω το ρήμα «Φοβάμαι» να μείνει εκτός.
Χρόνια τώρα το ίδιο τσιγάρο σιγοκαίει
κι αναρωτιέμαι: Ετούτο το αργό μα οδυνηρό κάψιμο
στα χείλη, στα δάχτυλα, στην ψυχή
ποια Ανάσταση έχει να προσμένει;»

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Τρέμουν

[Ενότητα II]

Τρέμουν οι λέξεις το λυκαυγές της προδοσίας τους.
Υποφέρουν αυτάρεσκα στα ψηφιακά κανάλια
ροκανίζοντας ανελέητα το χρόνο, ενώ η αλήθεια τους
παραμένει εσώκλειστη στο λευκό σεντόνι του καθρέφτη.
Τρέμουν οι λέξεις...
... Οι λέξεις τρέμουν...
... Τρέμουν... τρέμουν...
... Οι λέξεις...

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Ανεπιτυχώς

[Ενότητα II]

Να με!
Μπροστά σ’ ένα ποίημα
να ανιχνεύω δάκρυα σιωπής
καθώς ρέουν στο βωμό του χρόνου.

Να με!
Μπροστά στη λαιμητόμο
να σέρνω τρομολάγνες οθόνες
και με το ευαγγέλιο να ξορκίζω
συνειδήσεις γαλουχημένες στον εμπαιγμό τους.

Να με!
Μπροστά σ’ ένα ποίημα
να ανιχνεύω το πιθάρι της Πανδώρας
και η ελπίδα
να γλιστράει ολοένα και πιο βαθιά.

Να με!
Στο τρένο της μεγάλης φυγής.
Παρανοϊκός οραματιστής του ανέφικτου
Θύτης και θύμα, αποδιοπομπαίος τράγος
του είθισται, του γίγνεσθαι,
του «εξελίσσεσθαι».

Ανεπιτυχώς!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Η κουρτίνα

[Ενότητα II]

αφιερωμένο στη Μαρίνα Κ.

Και πίσω από την κουρτίνα
ένα μπαλκόνι με θέα ένα άλλο μπαλκόνι
μία άλλη κουρτίνα
και μία πόρτα αντικριστά.
Η ερημιά οριοθετήθηκε∙
ντυμένη στα στολίδια της
κρύβει το χαμόγελο στη φωτογραφία,
το δάκρυ στο μαξιλάρι∙
ανταλλάσσει την υπόστασή της
με ό,τι προσφέρει η οθόνη.
Και πίσω από την κουρτίνα
ένα μπαλκόνι με θέα ένα άλλο μπαλκόνι
μία άλλη κουρτίνα
κι ο ήλιος μια ουτοπία.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Ζω

[Ενότητα II]

Ζω για να ταξιδεύω
σ’ όνειρα ανοίκεια
με την ελπίδα φάντασμα
στο πλάι να κρυφογελά.
Ζω για να πλέκω
κορδέλες πολύχρωμες
σε μια θηλιά
και να με πνίγω
οργιά την οργιά.
Ζω για να γεύομαι
στιγμές θανάτου το λεπτό
κι ο Μορφέας πρόβα επίσημη
να ξεγλιστρά σαν παραμύθι.
Ζω έτσι απλά
για της δοκιμασίας τη χαρά
και των αντοχών το μέτρο.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Μεγαλώνω με δόσεις

[Ενότητα II]

Μεγαλώνω με δόσεις
σε χρόνο τραγελαφικό.
Μ’ ένα μάτι άγρυπνο
να ελέγχει την κατανομή
χαρτών
της πείνας
της δίψας
της ένδειας
της αντοχής
της αποχής
της εποχής
της χαράς
της «ευτυχίας».
Μεγαλώνω με δόσεις,
με κουπόνι εκπτωτικό
τα όνειρά μου ξεγελώ.
Μεγαλώνω με δόσεις
κι ό,τι κι αν μου δώσεις
απ’ τη χόβολη της μέρας
δεν ξεγλιστρώ.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη: Άραγε τι γεύση να ’χει;

[Ενότητα III]

Μικροί θάνατοι δοκιμάζουν την ψυχή
ντυμένοι με χρώματα απατηλά
αφήνοντας μια γεύση πικραμύγδαλου.

Ο άλλος Θάνατος, αυτός που
σε παρασέρνει στην αιθέρια
λευκότητά του,
άραγε τι γεύση να ’χει;

Δύσκολο να πεις, αφού δεν
έχει επιστρέψει κανείς!

Ώρα όμως για ένα ακόμα πικραμύγδαλο!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)

[wings]

Μαρία Πισιώτη, Μικρές πραγματείες

[Ενότητα III]

Μικρή πραγματεία θανάτου:
Παθητικός εγκλωβισμός στις νουθεσίες των καιρών
μέσα από την ανάθεση ευθυνών
συναισθηματικά αλλοτριωμένων προσωπείων.

Μικρή πραγματεία ζωής:
Αντίσταση στις νουθεσίες των καιρών
μέσα από δημιουργική πνοή
και εσωτερική διαδρομή προς την αλήθεια.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)