Σμάρω Στεφανίδου [Smaro Stefanidou] (1913-2010)

[spiros]

Σμάρω Στεφανίδου [Smaro Stefanidou] (1913-2010)



Έφυγε σήμερα το βράδυ από τη ζωή, η Σμάρω Στεφανίδου, ηθοποιός στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ νοσηλευόταν στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο με καρδιακή ανεπάρκεια.

Γεννημένη το 1913 στην Αθήνα από Μικρασιάτες γονείς, από πολύ μικρή ξεκίνησε να παίζει στο θέατρο. Τελείωσε τις θεατρικές της σπουδές στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου -κρυφά από τους γονείς της- και το 1937 συνεργάστηκε με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4602996

Κυριακή, 7 Νοεμβρίου 2010
Αγαπητοί μου φίλοι,
σήμερα στις 7 το απόγευμα η μεγάλη ηθοποιός και φιλόσοφος Σμάρω Στεφανίδου ολοκλήρωσε την υπέροχη ζωή της με ένα ηλιόλουστο φινάλε. Όπως το ηλιοβασίλεμα είναι η κατάληξη μιάς λαμπρής μέρας, έτσι και η Σμάρω έφυγε με τον ομορφότερο τρόπο, μέσα στην αγάπη και τη γαλήνη, προσφέροντας δώρα πολύτιμα στους γύρω της.
Νοιώθω πολύ ευλογημένη που την είχα ως μητέρα και μέντορα. Η σχέση μας από δω και πέρα, ελεύθερη από τους περιορισμούς της ιδιότητας κόρης - μάνας, θα συνεχιστεί αιώνια σε πνευματικό επίπεδο.
Η Σμάρω, πλήρης ημερών, με πλήρη νοητική διαύγεια και με αμείωτο το γνωστό της χιούμορ, πήγε στο Ιπποκράτειο περπατώντας, με αξιοπρέπεια και θάρρος.
Είμαι ευγνώμων στους γιατρούς, το νοσηλευτικό προσωπικό,τους τραπεζοκόμους και τους καθαριστές, που με αφοσίωση και σεβασμό μετέτρεψαν το θάλαμο 12 σε... σπίτι μας. Με τη φροντίδα και τη διακριτικότητά τους, μας έδωσαν την ευκαιρία να βιώσουμε, η Σμάρω και γω, την όλη διαδικασία σα μιά εμπειρία ζωής και αγάπης.
Φεύγοντας η Σμάρω με δίδαξε οτι το τέλος είναι μιά καινούργια αρχή.
Παραδίδω το χέρι της στους μεγάλους ηθοποιούς που προηγήθηκαν: ας της ευχηθούμε άλλες τόσες επιτυχίες στο "άλλο" επίπεδο συνειδητότητας.
Περήφανη για τη Σμάρω

Η κόρη της

Λήδα Shantala.


Η Σμάρω Στεφανίδου ήταν Ελληνίδα ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 9 Απριλίου 1913 στην Αθήνα και είναι Μικρασιάτισσα από τους γονείς και τους παππούδες της.Όπως ανέφερε και η Δανάη Στρατηγοπούλου (1913 - 2009),στο σχολείο ήταν συμμαθήτριες.
Τελείωσε την Εμπορική Σχολή στην Αθήνα, έμαθε ξένες γλώσσες και πιάνο. Από πολύ μικρή έπαιζε θέατρο και έκανε παραστάσεις στα παιδιά. Κρυφά από τους γονείς της εργαζόταν και χρηματοδοτούσε τις σπουδές της στη δραματική σχολή στο Εθνικό Θέατρο, καθώς οι γονείς της ήταν αρνητικοί στο να γίνει ηθοποιός.
Μετά την αποφοίτησή της από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, το 1937, την πήρε στο θίασό της η Κοτοπούλη και από το 1952 ήταν βασική καρατερίστα στο θίασο του Λογοθετίδη, δίπλα στον οποίο έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1960.
Συνεργάστηκε επίσης με την Κατερίνα, την Έλλη Λαμπέτη, το Δημήτρη Χόρν, το Λάμπρο Κωσταντάρα, το Γιάννη Φέρτη, την Ξένια Καλογεροπούλου, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, το Στέφανο Ληναίο, το Γιάννη Γκιωνάκη, το Νίκο Κούρκουλο, τον Αντώνη Αντύπα και πολλούς άλλους.
Σταθμός της καριέρας της ήταν η Εκάβη στο έργο «Τρωάδες» του Ευριπίδη στο Θέατρο της οδού Καπλανών και στους Δελφούς, σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσαρούχη. Στην Ακαδημία Τσαρούχη, όπως τη λέει η ίδια, έμαθε πολλά και σοφά πράγματα.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951, με την ταινία του Γ. Ζερβού Τα τέσσερα σκαλοπάτια. Από τότε έλαβε μέρος σε πολλές ταινίες, μεταξύ των οποίων διασκευές θεατρικών έργων στα οποία είχε εμφανιστεί. Ενεργή είναι επίσης η παρουσία της στο ραδιόφωνο με σειρές, θεατρικά έργα και αναγνώσεις μυθιστορημάτων
Παντρεύτηκε τον πρόωρα χαμένο τραγουδιστή Βάσο Σεϊτανίδη (1913-1965).

Η Σμάρω Στεφανίδου μαζί με την κόρη της, το φθινόπωρο του 2003 αποπεράτωσαν το “Shantom”, Πολυχώρο Πολιτισμού και Τεχνών Σμάρω Στεφανίδου-Λήδα Shantala, στο Χαλάνδρι, που στεγάζει μαθήματα, σεμινάρια (χορού, γιόγκα, πολεμικών τεχνών, θεάτρου, εναλλακτικών θεραπειών κ.ά), και παραστάσεις, αλλά και όλων των ειδών πολυπολιτισμικές εκδηλώσεις: ένας πόλος επιμόρφωσης, ψυχαγωγίας, συνάντησης και επικοινωνίας, μέσα σε ένα πλαίσιο που σέβεται τον άνθρωπο και στοχεύει στην ανάπτυξη του δυναμικού του.

Σμάρω Στεφανίδου - Βικιπαίδεια

[wings]

Με τον Βασίλη Λογοθετίδη στην ταινία Δεσποινίς ετών 39 ( 1954) του Αλέκου Σακελλάριου