Κατερίνα Καριζώνη, Τρεις ιστορίες για τσάι
«Το τσάι είναι έτοιμο κι ίσως να κρυώσει
Γιατί το τσάι πάντα έτσι κάνει
Κι όμως τότε δεν κρύωνε το τσάι.»
Άρης Αλεξάνδρου
1. Το τσάι των τρελών
Μια βροχερή μέρα
είναι πάντα μια πρόφαση για τσάι,
μας έλεγε η θετή μας κόρη
σκύβοντας πάνω στο αλληγορικό φλιτζάνι της,
έτσι εξηγούνται τόσα βροχερά βράδια.
Ύστερα το φλιτζάνι χανόταν στα σύννεφα
το τσάι κυλούσε στα λόγια μας,
μας έπνιγε,
μαύρο ποτάμι διέσχιζε τον ύπνο μας
πλημμύριζε μέσα στις δεκαετίες
εισχωρούσε απ’ τα ανοιχτά παράθυρα
στα υπόγεια του αιώνα μας
το μαύρο τσάι των τρελών και των υπόπτων.
Κι όσοι μαζί μας ήπιαν και ξαγρύπνησαν
σε κυλικεία δικαστηρίων
και σε φθινοπωρινές κλινικές
χάσαν οριστικά τα συμπεράσματα.
Ίσως γι’ αυτό ποτέ το τσάι δεν τελείωνε.
Ίσως γι’ αυτό ποτέ δεν επιστρέφανε οι καλεσμένοι.
Από τη συλλογή Τσάι και μυθολογία (1985)