Γιώργος Θέμελης, Αλλιώς ωραία
[Ενότητα Το δίχτυ των ψυχών, II]
Είναι μια ομορφιά,
Μια άλλη ομορφιά,
Παράξενη, απαράμιλλη.
Ομορφιά μη ωραία, μη όπως τ’ αγάλματα
Τ’ αγναντεμένα στο φως, στιλπνά μέσα στη νύχτα.
(Στέκουν στους κήπους ή αναπαύονται στα Μουσεία.)
Ομορφιά μη ωραία,
Αλλιώς ωραία.
Μια έκπληξη, μια απορία σιωπηλή,
Απεικόνιση μισόφωτο μέσα στη νύχτα,
Φεγγερή από μέσα, σαν νυχτωμένος ουρανός,
Π’ αναβοσβήνουν τα χαμηλωμένα φώτα του,
Διασχισμένος από γαλήνιες, αθόρυβες αστραπές,
Από μακρινά μετέωρα σεληνόφωτα.
Αλλιώς ωραία, εκπληχτική.
Ανάμεσα λάμψη και θάμπωση,
Ανάμεσα σώμα ανθρώπου, σχήμα Αγγέλου,
Χέρια χυτά, υπολείμματα φτερών.
Μ’ ένα κρυμμένο φως μέσα στο σώμα.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Γ. Θέμελη Ποιήματα II (1970)