Χρήστος Ντάλιας

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Τοπίο

Προσανατολισμός πουθενά.
Μακρύς δρόμος χωρίς πινακίδες.
Μαγνητικό πεδίο μηδέν.
Τι πυξίδα κι αν έχεις!
Βουβό το τοπίο∙
δίχως το φως να ξυπνάει το μάτι.
Θεέ μου πώς βρέθηκαν
τόσοι πολλοί εδώ μέσα.
Πώς πλαταίνουν
πόσο πληθαίνουν οι μαύρες σκιές.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Νυκτερινό

Άδειο το σπίτι, νεκρό
φλεγόμενη δάδα
στου ήλιου τις ύστατες χρώσεις.
Πού να σταθώ;
Περπατώ, περπατώ δίχως κέφι
τα νέφη κοιτώντας.
Μόνος τώρα, μονάχος,
ματωμένος γυρίζω.
Οι φωνές με προφταίνουν.
Δεν θ’ αντέξω.
Το μηδέν μέσα στις σάρκες.
Προχωρώ στους σκαμμένους τούς λάκκους
σκυφτός.
Η κραυγή
δίχως τέλος μακραίνει.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Εκεί

Λίγοι άνθρωποι.
Παγωνιά και σιγή.
Σκάβαν τον λάκκο ακόμα,
προσευχή στην ψυχή
και στο κάλλος.
Ένας γδούπος,
το κρασί
και μετά η γαλήνη.
Μια στιγμή σταμάτησαν
κι ύστερα επέστρεψαν
μόνοι.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Απολογισμός

Στο γύρισμα των χρόνων μια γριούλα
παρέα και ο θάνατος.
Γέρνει κι ακούει
παράξενα τραγούδια παιδικά
και χάχανα.
Ήτανε σούρουπο
κάποιου χειμώνα αβάσταχτου
κι ήταν το τέλος.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Ερημιά

Ασάλευτα τα κυπαρίσσια
ανυπότακτα
στον χώρο των νεκρών.
Οι σάρκες σ’ αποσύνθεση
τροφή στις ρίζες.
Γαλήνη επίφοβη
καημός
πολύς καημός.
Σκόρπια διαβάζω.
Αναρωτιέμαι
πού να ’ναι οι ψυχές;
Ίσως τα δένδρα ξέρουν.
Φλόγες παντού.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Προσωπογραφία

Κοιτάζω.
Αγωνία.
Το πρόσωπο χλωμό.
Τ’ αγγίζω
παραμόρφωση
κρατώ το μολύβι
αναβάλλω.
Ξαναρχίζω.
Τώρα το πρόσωπο μοιάζει νεανικό.
Δεν είσαι εσύ.
Επιφάνεια.
Μορφάζω.
Πικρό ένα χαμόγελο.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Η πηγή

Νερό, άφθονο νερό
μέρα και νύχτα.
Συνωστισμένοι οι άνθρωποι.
Ομιλίες συχνές,
φωνές.
Βγαίνει από τα έγκατα,
θα τρέχει, απόρησα.
Όλοι το πίστεψαν
πως δε θα στερέψει.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Σταθμός Χ

Έρχονται τα τρένα.
Αγκομαχάνε, σφυρίζουν.
Σταθμός ένας.
Σταθμός δεύτερος.
Σταθμός τρίτος.
Σταθμός τελευταίος.
Πού πάμε;
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Ερωτικό

Ανεπιφύλακτα θερμή
κι ενώ η ψυχή μου θρόιζε στον βυθό,
κάποιους έρωτες σφοδρούς κι αξέχαστους
μου ιστόρησε.
Άναυδος σύρθηκα στα σκοτεινά
με θυμηδία μετρώντας τους κυβόλιθους.
Τις πλάνες λέξεις της με μάνητα πετώ
σαν τα πετράδια τ’ άχρηστα.
Σκορπώ τ’ αδρά της μέλη
σε βουητό παράξενου κρατήρα∙
υπάρχει αυτό που τόσο αναζητάς.
Ήρεμοι κύκλοι, επάλληλοι,
ως τ’ άπειρο ξανοίγονται και σβήνουν.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Το τέλος

Από το φως στο έρεβος περιδινούμαι.
Μια βροχή πύρινων στεναγμών
αναμοχλεύει τ’ άδυτα
κι η πεθαμένη της μορφή
ξαναγεννιέται.
Μάταια η σάρκα τα σκαλιά
του φλογισμένου πόθου
αναμετρούσε
της καρδιάς στενεύουν οι κρουνοί.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Μνήμη

Όχι, μη γράφεις ξανά
τραγούδια λυπητερά.
Δεν είναι στα μέτρα σου
η θλίψη όλου του κόσμου.
Ήρθες
και η καρδιά μου
πλημμύρισε φως.
Άγγελος ήσουν;
Θεός;
Δεν το γνωρίζω.
Όμως πήρες από του Αγγέλου το χέρι
τον ολόλευκο κρίνο.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Ανωνυμία

Δεν τον κήδεψαν
συμβατικότητα
απλή λεπτομέρεια, είπαν
και γέλασαν.
Ανώνυμος, γράφει.
Φύγαν σφυρίζοντας.
Ήταν γι’ αυτούς
ένας τίποτα.
Όμως στην πολιτεία
μιλούσαν γι’ αυτόν.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Εκείνος

Ελπίδες οι βάρκες τους.
Η προσμονή στο σούρουπο.
Δεν θα μπορούσαν
ν’ αξιοποιήσουν τον μόχθο τους
χωρίς προϋποθέσεις.
Φουρτουνιασμένη η θάλασσα.
Ανήμποροι
προσβλέπουν τα κύματα.
Μέσα στο υγρό στοιχείο
ιρίδιζε ένα φως.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Μαστόροι

Κάρφωναν βιαστικά
την κάσα ενός νεκρού
κι άλλην ετοιμοθάνατου.
Παραγγελία, βλέπετε,
κι άλλων πολλών,
ώσπου κάποια φορά ξεχάστηκαν.
Τα λεφτά, βλέπετε.
Τι κρίμα!
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)

[wings]

Χρήστος Ντάλιας, Ο καθρέφτης

Κοίταξε στον καθρέφτη
πελιδνό το πρόσωπο.
Ξανακοιτάζει.
Εγώ είμαι,
άλλος
ή εκείνος;
Μήπως ο άλλος θα πρέπει να είμαι εγώ
ή μήπως εκείνος.
Διασταυρώσεις.
Τι παράξενο εκείνο
το «κατ’ εικόνα»...
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)