Αφροδίτη Νότη, Νοσοκομεία
Το κορμί έτρεχε στους διαδρόμους
με σιδερένιες ρόδες.
Με μεταλλικούς κραδασμούς χάθηκε
στο άσπρο του ιλίγγου.
Πίσω από πόρτες θωρακισμένες
με σιωπή του βάθους
που χύνεται το μέταλλο
λαμπαδιασμένο και πετρώνει.
Εδώ τα νερά
δε θα κουνηθούν ποτέ.
Στις ρωγμές του προσώπου
η αθωότητα γίνεται ενοχή.
Η μέρα γέρνει
το κεφάλι ήσυχα
στη λαιμητόμο.
Και νυχτώνει.
[1984]
Δημοσιευμένο στο Ηπειρωτικό Ημερολόγιο για το 2007 (26ος τόμος)