Νίκος Μυλόπουλος, Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων (III)
[Ενότητα Η νεκρή στρατιά των πυγολαμπίδων]
ΙII
Ώρες ώρες οι τοίχοι ξεχνώντας την καταγωγή τους
Μας επέτρεπαν να γράφουμε πάνω τους
Όμως θα ’θελα τόσα πολλά να σου πω
Που δεν θα ’φτανε μια ολόκληρη νύχτα
Και ξέρω πως αύριο πρωί θα ονειρευτώ
Τους πέντε δρόμους που ούτε αριθμοί δεν υπάρχουν
Κι όλοι οι φίλοι άλλαξαν δουλειά, γίνανε ψαράδες
Άλλος καμάκι, άλλος φανό μάς κυνηγούν
Και πάλι γλιτώνουμε την τελευταία στιγμή
Μισόπνιχτοι μες στων εχθρών τα δίχτυα
Καιρός να πάμε στη γριά
Που στα νιάτα της τη φωνάζανε Κίρκη
Εσύ καρίνα, εγώ κουπί
Θάλασσα είναι θα περάσει.
Από τη συλλογή Οι εραστές πάντα σιωπούν (2007)