Ποίηση στην άμμο (του Θανάση Γεωργιάδη - εφημερίδα "Έθνος")

[wings]

Ποίηση στην άμμο

Γράφει ο Θανάσης Γεωργιάδης   

O Κωστής Παλαμάς, ποιητής οικουμενικός και ηγέτης πνευματικός αυτού του τόπου επί μισό αιώνα (παραγνωρισμένος ή μάλλον αγνοούμενος απολύτως σήμερα), περιέλαβε στα «Τραγούδια της πατρίδος μου», το ακόλουθο ποίημα: Κάτου στην άμμο του γιαλού μια μέρα, μακριά της,/ εκεί που μόνος έστεκα έγραψα τ’ όνομά της./ Χαρά στο πρώτο κύμα/ που τ’ όνομά της ήβρ’ εκεί, κι ας ήβρ’ εκεί και μνήμα!

Αργότερα, ένας άλλος ποιητής μας, ο Γιώργος Σεφέρης, προφανώς για να δείξει τη συνέχεια, πατάει πάνω στο ποίημα του προηγούμενου δημιουργού και γράφει στη «Στροφή», στο ποίημα «Άρνηση» ειδικότερα, τους εξής τέσσερις στίχους, μεταποιώντας την παλαμική έμπνευση ως ακολούθως: Πάνω στην άμμο την ξανθή/ γράψαμε τ’ όνομά της/ ωραία που φύσηξεν ο μπάτης./ και σβήστηκε η γραφή.

Αν όμως μεταφερθούμε στη γηραιά Αλβιόνα, πέραν της Μάγχης, θα διαπιστώσουμε ότι ο γεννημένος το 1552 Άγγλος ποιητής Edmund Spenser στο ποίημά του «Στην αγάπη του» (To His Love, No 2) στιχούργησε κι εκείνος τα ακόλουθα: Μια μέρα το όνομά της έγραψα πάνω στην άμμο,/ μα ήρθαν τα κύματα, πλύναν την άμμο και το έσβησαν./ Το έγραψα πάλι για δεύτερη φορά,/ μα ήρθε η παλίρροια και ο κόπος μου πήγε χαμένος./ «Άνθρωπε κούφιε», είπε εκείνη, «που μάταια προσπαθείς/ ένα θνητό ον μ’ αυτό τον τρόπο ν’ απαθανατίσεις,/ γιατί σε ό,τι με αφορά μ’ αρέσει έτσι να χάνομαι/και τ’ όνομά μου να σβήνεται τοιουτοτρόπως...».

Παρατήρηση: δεν πρόκειται βέβαια για μίμηση του Άγγλου ποιητή από μέρους του Παλαμά. Απλούστατα, η έμπνευση μπορεί να επισκεφθεί το ίδιο δημιουργική δύο εγκεφάλους, με τρόπο παρόμοιο σε δύο ξένους μεταξύ τους τόπους και σε διάφορες χρονικές στιγμές.

Θ. Γεωργιάδης, συγγραφέας

Πηγή: εφημερίδα Έθνος (22 Ιανουαρίου 2010)