Μάρκος Μέσκος

wings

Μάρκος Μέσκος, [Δρόμοι του ύπνου δρόμοι του ονείρου δρόμοι της αυγής...]

Δρόμοι του ύπνου δρόμοι του ονείρου δρόμοι της αυγής
μέσα στο αίμα περπατώ και στην καρδιά μου
γιατί εσύ δεν με γνωρίζεις γιατί εσύ δεν μου μιλάς
νύχτα κοιμάσαι μακριά και ημέρα δεν σε βλέπω

ποιος είσαι θάμνε του δρόμου
ποιος είσαι αστέρι της γωνιάς χρυσό
δέντρο πώς σε λένε;

Μοναξιά, θα μπορούσες ν’ αγαπήσεις όποιο λουλούδι μπροστά σου
μάταια όμως τα λόγια της φωτιάς
εκεί που δεν γράφει τίποτε και κανένα
πλεούμενο στο νερό και ό,τι
πετάει σβουρίζοντας στην καταιγίδα του δάσους

φλόγα ερωτική των ανθών σε αφάνισε
χορός που δεν πατεί και δεν θωρείται

με τα τοπία τραυλίζεις μνημοσύνη του αιώνα
φαρμακωμένη ερωμένη φύλλο στη λάσπη πεθαίνω — μίλησέ μου!

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [Ζεστό ακόμη το φαρμάκι στα χείλη...]

Ζεστό ακόμη το φαρμάκι στα χείλη
δεν θέλω να φεύγεις, ιστορούσες, θέλω να ’ρχεσαι
όνειρο λησμονιάς που δεν χάνεται
μνήμη αχαντάκωτη και προζύμι που φουσκώνει καθώς ο μαστός
και καθώς γυρίζει ο μαστός ατέλειωτα χάδια και γάλα

φίδια πελώρια σέρνονται στον γιαλό, το μυστικό ποιος γνωρίζει
μακριά τα όπλα σαν πέφτουν και τα σκεπάζει η σκόνη και η κλαγγή
δόρατα ασπίδες και δύναμη του στέρνου μέσα στη φωτιά τα χρόνια εκείνα

ψε προψέ όχι μακρύτερα

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [κόσμος πολύς επαίτες με κουρέλια...]

κόσμος πολύς επαίτες με κουρέλια
γιατί ζητιάνευαν στην αγχόνη και στον πνιγμό
τους κρέμασαν ανάποδα και το πρωί ξεψύχησαν
με μια μποτίλια αίμα στο κεφάλι
χώμα μυρίζοντας και πέτρα, τέλειωσαν πετροβολημένοι όπως το ανάθεμα
αυτόχειρες πρωινοί στο κρύο
το άγριο πράγμα του ελέους

σημαδεμένα τραγούδια όπως χαρτιά σημαδεμένα
ο σπόρος μέσα στη γη και μέσα στο νερό
πνοή μέσα στον ύπνο ποτέ στο χώμα μέσα
καρχαρίας δίχως αναβάτη βρόχια της θαλάσσης
το μαύρο άτι του αετού στη μοναξιά και η κραυγή
στο βάραθρο τσακισμένη — μίλησέ μου!

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [Αγκαθωτά χωριά και σιωπή...]

Αγκαθωτά χωριά και σιωπή
πλάι του ποταμού βόσκουν πτηνά μονάχα
ώρα μοναδική καθώς αγγίζει την ουρά ζώου λουλούδι ταπεινό
τσόφλι της φτώχειας δαγκωμένο απ’ τους απόντες και
τσιγγάνου κεραμίδι γαλάζιο ή βράχος που αλυσίδα δεν έχει

μα το κοράκι κρώζοντας έσπαζε το τζάμι της ημέρας
χέρι που χάνεται μετά το σφίξιμο της γνωριμίας
μοίρα παράξενη και τύψη προσωρινή γιατί κάπου λησμονιέται
η μάνα η μεθυσμένη και η παπαρούνα η κόκκινη στην εξοχή

μα η φουρτούνα μαύρισε πάλι το στερέωμα
βυζιά της βροχής και τα καράβια πνίγονται
κύματα χτυπάνε τον ουρανό με μαστίγιο και τίποτε δεν αλλάζει
λόγχη του λύχνου φοβισμένη
στρώνει ετοιμάζει το δείπνο στο σπίτι πλένει τα χέρια με κρασί
αύριον πεθαίνει και πάει και πάει

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [αχνίζει ποτάμι άλογο κυνηγημένο η νύχτα φεγγαρίζει...]

αχνίζει ποτάμι άλογο κυνηγημένο η νύχτα φεγγαρίζει
μια βόλτα στη γαλήνη μια βόλτα στο ’λαφρύ νερό
πύργος κι αέρας μοσκοβολημένος ξαφνικές σπίθες μα θα σβήσουν αμέσως
τα δέντρα ανθίζουν κίτρινα και πάνε σεργιάνι χείλη αρραβωνιασμένα
χώρα ανείπωτη και μαγική
γλώσσα χωρίς φωνήεντα κι ερπετά της σιωπής, πάτησέ τα

από άλλην εικόνα μαύρος διαβολικός καπνός
και το φαρμάκι της αυγής στα μάτια τ’ ασημένια
τυφλά όνειρα δακρυσμένα, τίποτε στα ωραία σου μάτια
τίποτε σήμερα κι αύριον τίποτε αλλά
τόλμησε τη γραφή γράψε του κόσμου — μίλησέ μου!

Έρωτες της χρυσόμυγας και πεταλούδες του αιθέρα
πράσινα ματόκλαδα σας προσκυνούν
σημαία πρώτη του έτους
της άνοιξης φύλλο χαίρε!

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [Και η έπαρση του κόκορα σημαίνει καλοκαίρι...]

Και η έπαρση του κόκορα σημαίνει καλοκαίρι
αυγινές ώρες λατρεμένες παρότι ντουφεκίζουν και καρατομούν
με γαρίφαλο και καρναφίλι έχε γεια ρομαντικέ μου Μάη!

Να πάμε πιο κάτω θέρος είναι το φως χρυσό
κεράσι ρούπκο δόξα της ρεματιάς και μπλάβο αηδόνι
θάμνοι που χαμογελούν αδιάφοροι στο μελισσολόι της ροδακινιάς
χνούδι τρυφερό μικρό πουλάκι κρέμεται στη φωλιά τρομαγμένο, θα πέσει;
καμπάνες της αγριαπιδιάς στη μάνα επείγον μήνυμα
γιατί κάτω δόντι οχιάς φαρμακωμένο

σιωπηλά στάχυα ώριμος καρπός και τσαντίρια θημωνιάς γεμάτα στάρι
βερίκοκα δαμάσκηνα πεπόνι
ευλογημένη ποδιά καλοκαιριού

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [ιχθύς με οκτώ πόδια αγαπώντας τις ακρογιαλιές...]

ιχθύς με οκτώ πόδια αγαπώντας τις ακρογιαλιές κρύβει θαύματα στο θαλάμι
γλάρος λευκός και ψάρι περαστικόν ο δαίμονας του βυθού
ο πόρφυρας ω! του Ιονίου
σε ανύποπτη ώρα σπαράζει το σώμα
γυμνό πάγκαλο στην ομορφιά του μα να η θάλασσα ηρεμούσα
αγκαλιάζει τα πλούτη και τα φονικά της

ζωή ακίνητη ζωή ψέμα
το δειλινό μαβί ο Τυφλός περπατούσε
χρώματα χίλια και δροσερό νερό
χαράς χελιδονάκια μάταια κλειδώνουν το αέρα
μορφή φευγάτη απ’ το φεγγάρι και
μακριά ερωτικά μαλλιά λυμένα από τα χέρια της αγάπης
σαν τη γλυκιά σοδειά που απ’ τη στεριά
τραβάει τα δίχτυα με τα τριζόνια. Νυχτώνει

γιατί έχασε τα κάλλη της η μέρα
αλληγορία μαγική στο πρώτο φίλημα δική σου

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [αύριον πάλι...]

αύριον πάλι
βίγλα του κόσμου ήλιε
και υπόγεια κούλα του νεκρού αιμάτου — μίλησέ μου!

Στον ίσκιο ανθίζεις και πονάς
κάλλιο λησμονήσου καθώς ξεχασμένοι καρποί για την κατεύθυνση της γης
κι ανεμοδείχτες ερυθρόδερμοι διαφωνούνε

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [και ξαφνικά...]

και ξαφνικά
ανεμοστρόβιλος κισσός ψυχορραγούσε
των λύκων μακρινό ουρλιαχτό.

Αν δεν σ’ ανταμώνω τίποτε δεν είμαι
το πέρασμα μαύρο ’κείθε από το καλοκαίρι
στη λίμνη ο κύκνος καλός και ωραίος
γιατί επρόκειτο να χαθεί

κλαίοντας σιγαλόφωνα βρέχει
θλίψη καθώς το πίσω μέρος του αμαξιού
λίγο προτού χαράξουνε οι τροχοί τον δρόμο
κι άχαρη σκούπα σαρώνει φύλλα φθινοπωρινά.

Ένδοξη έξοδος από τη ζωή
αγαπώ άρα κινδυνεύω

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [από τα δύο μήλα πήρα τον έναν καρπό...]

από τα δύο μήλα πήρα τον έναν καρπό
και το λουλούδι χτικιασμένο πήγαινε προς το φως
τα βήματά μας πίσω απ’ τη φωτιά
τα βήματά μας κάτω από τη στάχτη
θλιμμένοι καβαλιέροι πεζοί εραστές
του έτους τρίτη εποχή και σημαία
θα πάμε λοιπόν στο τέλος του κόσμου

(μαλλιά γυναίκας σύννεφα αναθρώσκοντα και δροσερό κλωνί, θα ξεχαστείς
πρόσκαιρος και τυφλός σαν ωραιότη, θα ξεχαστείς
άνεμος αρκουδιάρης μεταμεσονύχτια σκούζει, θα ξεχαστείς
φιλημένος-ματωμένος, θα ξεχαστείς
η λαιμητόμος πέφτει στον λαιμό, θα ξεχαστείς
μάταιο να σε φιλώ μάταιο να σε θυμάμαι
η απάντηση των ποιητών όλου του κόσμου, θα ξεχαστείς)

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [και πώς να εξηγήσεις ποιο το λυκόφως...]

και πώς να εξηγήσεις ποιο το λυκόφως
βάτα σκοτεινά σκοτεινά πουλιά
μακρινή λαϊκή καρδιά το Μαρικάκι του γραμμοφώνου
γνωστό: η ζωή διαβαίνει σκοτωμένη
γνωστό: βούρκος το νερό
γαλάζιος ουρανός τ’ ομορφαίνει

όμως
αν δεν σ’ ανταμώσω τίποτε δεν είμαι
ενέδρα του ασύλληπτου αέρα γκρίζο γεράκι
σκιαγμένο πουλί χάνει το σπυρί απ’ το στόμα
νύχτα τη νύχτα φόβο τον φόβο
δείπνος με τράπεζες όπως κρασί και φαγητό
αλλιώς η μαύρη τ’ ουρανού ερημία
άλλα μάτια δεν την περνούν
χαμηλά το τραγούδι∙ έχουμε λύπη — μίλησέ μου!

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [Τα δάση καίγονται από τ’ αναστενάγματα...]

Τα δάση καίγονται από τ’ αναστενάγματα
έφηβα ανταρτόπουλα και γερο-κλέφτες
«αλλά εκεί θορυβούν τ’ άρματά τους και στενάζουν ἐν ἄκρᾳ σιγῇ»
μήτε τα στολίδια πήραν απ’ τον θάνατό τους
ζόφος του στήθους μόνο

και μόνο όποιος νοστάλγησε και μελαγχόλησε βαθιά
σκοπούς ακούει από τη μέσα γης

μήνα Μάρτη μήνα Νοέμβρη που σέρνονται οι ομίχλες
και βαδίζουν τα κόκαλα ακόμη
νυχτοήμερα σαν τη γιαγιά βροχή που ετοιμάζει τον χειμώνα
μαύρα ρούχα φορούσε κι είχε το βήμα συρτό

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [όνειρο καλό λευκό σεντόνι...]

όνειρο καλό λευκό σεντόνι
της μέρας οι κρωξιές κι ο βάλτος

δεν βλέπω τα χέρια τα πόδια δεν ορώ τα μάτια τυφλά
νερό και υπόγεια λάβα αθέατη, στεφάνι ιλαρό της ιτιάς
στα μαλλιά της ζωής εφήμερο αστέρι εφήμερος ανθός — μίλησέ μου!

Το καθένα κοιτούσεν αλλού — τι μηνούσε;
άσπριζε η χτένα στο κεφάλι άλαλη στιγμή
στόμα παλιό από τσιγάρα και μουρμουρητά
μάτι που κόβει συλλογισμένα το κακόμοιρο φως
μηδαμινή κίνηση στον μέγα τροχό
ζώον ταπεινό καθώς το μυστικό του αφήνει στους αιώνες

ξημερώνει βραδιάζει
χάιντε-χάιντε ο καιρός περνούσε

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [χαράματα σηκώνεται η αυγούλα να βαδίσει...]

χαράματα σηκώνεται η αυγούλα να βαδίσει
ούτε ένα αηδόνι στον μπαξέ ούτε ένα φεγγαράκι
θάλασσα μαύρη κοιμάται αγριεμένη
χιονιάς στα μάτια του αγριμιού
χιονιάς καστανάς με σγουρή πλάτη
χνάρια φτερών και χνάρια λαγού ξεθαρρεμένα
των άλλων βήματα πουθενά

και τραγουδώ στα σκοτεινά νερά
γιατί μιλώ γιατί μιλώ γιατί μιλώ
ποιο πάθος θα μείνει και ποια φωνή
στάχτη και σιωπή και στάχτη

και στάχτη σα σιωπή
τα ξόβεργα στη σκοτεινιά σίγουρο γούστο των απόντων
το ρολόι στη μοναξιά κοιτάει κατάματα
πληγές παντού, ίσκιε μη μ’ αγκαλιάζεις

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)

wings

Μάρκος Μέσκος, [ντάλια κόκκινος φραμπαλάς...]

ντάλια κόκκινος φραμπαλάς
πόδια της άρκτου κλωνιά χιονισμένα ήταν ωραίο το περιβόλι
των κήπων λύπη ακινησία της αράχνης και δόκανο στημένο καλά
μαύρο παλτό σκεπάζει τον κόσμο
ψυχή τριμμένη στα γόνατα πώς περπατείς στην άγρια νύχτα
θάλασσα μαύρη στόμα κλειστό — μίλησέ μου!

Πες μου φεγγάρι κάποιο παραμύθι
θρήνησε κήπε νυχτερινέ κρασοπουλειό στέκι
σκοτάδι που κοιμίζεις λούλουδα μικρά
χαρτί μαύρο που αναγγέλλεις τα φοβερωμένα
τείχος τρομερό από κυπαρίσσια — μίλησέ μου!

Από τη συλλογή Τα φαντάσματα της ελευθερίας (1979)