Γ. Θ. Βαφόπουλος: Στον ίδιο ρυθμό (13)
[Ενότητα Στον ίδιο ρυθμό]
13
Τα φώτα ετρέμανε χλωμά, σαν άτονα ωχρά χείλη.
Η εξαίσια Νύχτα, επάνω απ’ τη μεγάλη πολιτεία,
έγειρε, σα χλωμή κυρία, το βάρυπνο κεφάλι.
Τα σπίτια, οι δρόμοι οι ερημικοί, τα οκνά νερά της λίμνης,
σ’ ενός ωραίου την έκστασην ονείρου βυθισμένα,
ατάραχα λικνίζονται στο μάγουλο της Νύχτας.
Το ρεύμα του μεγάλου ποταμού κυλάει γαλήνιο,
όνειρο μες στα ονείρατα του ωραίου γλυκύτατου ύπνου.
Η Νύχτα ανάσαινε βαριά πάνω απ’ την πολιτεία.
Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)
Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)