Κατερίνα Καριζώνη, Η Αλίκη πέθανε πριν από χρόνια
Μην εμπιστεύεστε τα λόγια της Αλίκης
μας έλεγε ο Χάμπτυ-Ντάμπτυ τα απογεύματα
πίνοντας ήσυχα τσάι
απ’ την απύθμενη τσαγιέρα του.
Ίσως να ’ταν στα όνειρα
η αιτία που βρεθήκαμε
κι η χώρα των θαυμάτων ένας ερειπωμένος κήπος
που αόριστα διακρίνεις ή δεν διακρίνεις
πίσω απ’ το παράθυρο.
Ίσως να μην αντέχουμε στα θαύματα, Αλίκη
στην κάπνα των ανύπαρκτων σταθμών
στη βεβαιότητα πως δεν θα έρθεις
καθηλωμένοι σε παγκάκια παραδοχής
περιμένουμε τον τελευταίο νυχτερινό επιβάτη
κι ας είναι και ο νέγρος θερμαστής.
Γιατί η Αλίκη πέθανε πριν από χρόνια
με ειδοποιούσαν
και μέναν ανεπίδοτα όλα τα γράμματά μας
– δεν σταματήσαμε βέβαια να της γράφουμε.
Στη χώρα των θαυμάτων
κάνει κρύο τις νύχτες
όπως στην έρημο, μας έλεγε ο Χάμπτυ-Ντάμπτυ
ρίχνοντας λοξές ματιές στο άδειο ωρολόι του
μετά βούλιαζε στην πολυθρόνα και χανόταν.
Από τη συλλογή Τσάι και μυθολογία (1985)