Henry Kissinger → Χένρι Κίσιντζερ, (εσφ.) Χένρι Κίσινγκερ

[spiros]

Henry Kissinger → Χένρι Κίσιντζερ, (εσφ.) Κίσινγκερ

Στην Ελλάδα κατά κόρον τον λένε Κίσινγκερ (ομοίως και η ελληνική βικιπαίδεια).



Click here to hear the name Henry Kissinger pronounced by a native speaker.

Ο Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ (αγγλ. Henry Alfred Kissinger, γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1923) είναι πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, ακαδημαϊκός και συγγραφέας. Έχει επίσης βραβευθεί με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1973 για τη συνεισφορά του στη διεκπεραίωση των διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ.

Ο Κίσινγκερ έγινε ευρύτερα γνωστός λόγω της ένθερμης υποστήριξής του για τον ρεαλισμό στις διεθνείς σχέσεις και της αμφιλεγόμενης πολιτικής που ακολούθησε.
Χένρυ Κίσινγκερ - Βικιπαίδεια

Henry Alfred Kissinger (born Heinz Alfred Kissinger on May 27, 1923) is a German-born American political scientist, diplomat, and winner of the Nobel Peace Prize. He served as National Security Advisor and later concurrently as Secretary of State in the Nixon administration.
Henry Kissinger - Wikipedia

Henry Alfred Kissinger was sworn in on September 22, 1973, as the 56th Secretary of State, a position he held until January 20, 1977. He also served as Assistant to the President for National Security Affairs from January 20, 1969, until November 3, 1975. In July 1983 he was appointed by President Reagan to chair the National Bipartisan Commission on Central America until it ceased operation in January 1985, and from 1984-1990 he served as a member of the President's Foreign Intelligence Advisory Board. From 1986-1988 he was a member of the Commission on Integrated Long-Term Strategy of the National Security Council and Defense Department. He is currently a member of the Defense Policy Board.
Henry A. Kissinger

[Asdings]

Πράγματι, οι αγγλόφωνοι "εξαγγλίζουν" την προφορά όλων των ξένης προέλευσης ονομάτων. Γι' αυτό και το Κίσινγκερ το προφέρουν Κίσιντζερ. Το ίδιο συμβαίνει και με την ηθοποιό Κιμ Μπάσινγκερ, που στ' Αγγλικά προφέρεται Κιμ Μπέισιντζερ. Εκεί δε που γίνεται χάος είναι ο τρόπος με τον οποίον προφέρουν οι αγγλόφωνοι τις λατινικές λέξεις, π.χ. arbor vitae = ά:(ρ)μπο:(ρ) βάιτι: (το γράφω, για λόγους ταχύτητας, με εξελληνισμένο φωνητικό αλφάβητο).

[spiros]

Καλά, τα λατινικά (και τα ελληνικά) οι Αγγλόφωνοι τα λένε με τρόπο που είναι να πέφτεις κάτω από τα γέλια.
Βλέπε viva voce.

[oberonsghost]

Καλά, τα λατινικά (και τα ελληνικά) οι Αγγλόφωνοι τα λένε με τρόπο που είναι να πέφτεις κάτω από τα γέλια.
Βλέπε viva voce.

ωραία...να μη πώ καί´γώ πόσο περίεργα ακούονται τα αγγλικά των Ελληνοφώνων στα αυτιά των Αγγλοφώνων...... ;) 

[spiros]

Λολ, έχεις ακούσει Ιταλό να μιλάει Αγγλικά με Έλληνα;

[oberonsghost]

Ναι, πάρα πολυ αστέιο - και να μιλάνε γείτονες σπαστά αγγλικά με λόγια Ελληνικά και Ιταλικά μαζι, για τα λάχανα που μεγαλώνουν στους κήπους τους..........    ;)   

[Asdings]

ωραία...να μη πώ καί´γώ πόσο περίεργα ακούονται τα αγγλικά των Ελληνοφώνων στα αυτιά των Αγγλοφώνων...... ;) 

Ασφαλώς και είναι έτσι! Η διαπολιτισμικές επαφές έχουν και τη χιουμοριστική τους πλευρά :). Και είναι πανέμορφη!

[spiros]

Και ένας μύθος σχετικά με μια φράση του:

Η ελληνική γλώσσα έχει (20 ή 40 ή 70 ή 100 ή 200) εκατομμύρια λέξεις

[Asdings]

Συγχαρητήρια, Σπύρο! Όπως θα διαπιστώσει όποιος ρίξει μια ματιά στο σύνδεσμο που παραθέτεις, όλοι όσοι αναπαρήγαγαν κατά καιρούς αυτό το μύθο είναι οι γνωστοί... άγνωστοι λαϊκίζοντες και ωτοθωπευτές^(R) γνωστών και μη εξαιρετέων ΜΜΕ... Ας κοιτάξουν τις δικές τους... ιδιαιτερότητες, και ας αφήσουν το ρόλο του ελληνοπατέρα. Δεν έχουμε ανάγκη από τέτοιους, εμείς θέλουμε εκείνους που θα μας δείξουν πώς να προοδεύσουμε ως έθνος και ως κράτος και πώς θα συναγωνιστούμε καλόπιστα και με πνεύμα άμιλλας τα προηγμένα έθνη, διατηρώντας παράλληλα όσα στοιχεία της ταυτότητάς μας δεν έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις βασικές αρχές του αλληλοσεβασμού που οφείλεται μεταξύ πολιτισμένων ανθρώπων και -κυρίως- όσα στοιχεία της ταυτότητάς μας δεν μας σπρώχνουν ολοταχώς προς λύσεις τύπου 1453. Εμείς οι Έλληνες διαθέτουμε πάρα πολλά υψηλά και καλαίσθητα στοιχεία πολιτισμού τα οποία θα έρχονταν να ταιριάξουν μια χαρά με τον όλο ευρωπαϊκό πολιτισμό, αλλά τα θεωρήσαμε "φράγκικα" και τα εξοβελίσαμε βιαίως από το βίο μας. Ε, καιρός να τα φέρουμε πίσω και -γιατί όχι;- να διεκδικήσουμε εκ νέου την πατρότητα επ' αυτών, δεδομένου ότι πολλά απ' αυτά ξεκίνησαν από εμάς (π.χ. το εκκλησιαστικό όργανο, τα μακαρόνια, η πολυφωνία κ.ά.).