Κρήτη, μαντινάδες, αγριοκερασιές, πνευματική φιλία και εξοχικά κοιμητήρια

spiros · 45 · 10523

spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854567
    • Gender:Male
  • point d’amour
Σπυρούλη, δεν θα πάψεις ποτέ να με συγκινείς και να καθρεφτίζεις τις σκέψεις μου κάθε φορά που αναφέρεσαι στις σχέσεις ζωής.

Για τις οποίες υπάρχει μια μικρή τεχνική δυσκολία: η εύρεση ανθρώπων ζωής.


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73947
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Για τις οποίες υπάρχει μια μικρή τεχνική δυσκολία: η εύρεση ανθρώπων ζωής.

Αν το «μικρή» το λες και το εννοείς, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου - ναι, είναι μια μικρή τεχνική δυσκολία. Ωστόσο, υπάρχουν τόσο ωραίοι άνθρωποι εκεί έξω - πολύ περισσότεροι απ' όσο φαντάζεσαι και πολύ λιγότεροι απ' όσο θα 'πρεπε.

Θαρρώ πως τα 'χουμε ξαναπεί, όμως, μάτια μου. Έχουμε δικαίωμα να αναζητάμε ανθρώπους για σχέσεις ζωής ως την τελευταία μας πνοή - κάπου εδώ γύρω μας είναι.
« Last Edit: 30 May, 2007, 18:20:15 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)



spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854567
    • Gender:Male
  • point d’amour
Ναι, εάν η διάρκεια της σχέσης ζωής είναι από την τωρινή πνοή έως την επόμενη (ας είναι και τελευταία), είναι πολύ πιο πιθανό να υπάρξει -:)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73947
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Μα, ναι. Σε τέτοια διάρκεια πουλάνε σχέσεις και στη λαϊκή της γειτονιάς σου, αν το καλοσκεφτείς.

Έχε, ωστόσο, τα μάτια και τα αφτιά σου ανοιχτά. Παραφράζω τον Λουντέμη: οι (αγριοκερασιές) ανθίσαν και φέτος. :-)
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)



spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854567
    • Gender:Male
  • point d’amour
Ναι, αυτές άνθισαν και τα άνθη έπεσαν. Τώρα περιμένω και τα Σταφύλια της οργής, τον Αύγουστο.


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73947
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ναι, αυτές άνθισαν και τα άνθη έπεσαν. Τώρα περιμένω και τα Σταφύλια της οργής, τον Αύγουστο.

Και ο καρπός; Σου είναι αδιάφορος; Τα άνθη είναι καταδικασμένα να πέφτουν αργά ή γρήγορα.
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854567
    • Gender:Male
  • point d’amour
Ο καρπός χάλασε, κορύνειο λέγεται, από τον μύκητα clasterοspοrium carpοphilum, της κλάσης των αδηλομυκήτων.
« Last Edit: 30 May, 2007, 20:00:17 by spiros »


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73947
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Ο καρπός χάλασε, κορύνειο λέγεται, από τον μύκητα clasterοspοrium carpορhilum, της κλάσης των αδηλομυκήτων.

Τα άρρωστα δέντρα τα ξεριζώνουμε και φυτεύουμε νέα, με την ελπίδα ότι σε λίγα χρόνια θα είναι θαλερά και υγιή. :-)
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


mousafiris

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 993
    • Gender:Male
  • Περικλής ο καλοκαιρινός
Τα άνθη πέφτουν, ο καρπός προσβάλλεται από μύκητες και σαπίζει, τα φύλλα κιτρινίζουν και τα παίρνει ο άνεμος, το δέντρο ξεραίνεται και πεθαίνει. Δεν μένει παρά μόνο ένα κουφάρι, έτοιμο για το τσεκούρι. Και κει που πας, με βαριά καρδιά, να το ρίξεις καταγής κι αναλογίζεσαι ότι χρόνια ολόκληρα σου χάρισε σκιά, άρωμα, καρπό και ότι, ακόμα και νεκρό, θα σου χαρίσει τη ζεστασιά της φλόγας στο καταχείμωνο, βλέπεις ένα φυλλαράκι ξεπεταγμένο, σε μια  σχισμή του κουφαριού - μικρό, καταπράσινο, γεμάτο ζωντάνια, ν' ατενίζει μια φρέσκια ζωή, έτοιμο να σου χαρίσει ξανά τόσο πολλά.
We shall not cease from exploration
And the end of all our exploring
Will be to arrive where we started
And know the place for the first time.


spiros

  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 854567
    • Gender:Male
  • point d’amour
Αχ, μου θυμίζεις τον αγαπημένο μου Λάρκιν πάλι:

The trees are coming into leaf
Like something almost being said;
The recent buds relax and spread,
Their greenness is a kind of grief.

Is it that they are born again
And we grow old? No, they die too.
Their yearly trick of looking new
Is written down in rings of grain.

Yet still the unresting castles thresh
In fullgrown thickness every May.
Last year is dead, they seem to say.
Begin afresh, afresh, afresh.

(Philip Larkin 1922-85 - from ‘High Windows’ 1974)


F_idάνι

  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 3077
    • Gender:Female
Ναι, αυτές άνθισαν και τα άνθη έπεσαν. Τώρα περιμένω και τα Σταφύλια της οργής, τον Αύγουστο.

Εγώ, πάλι, βρε παιδιά, και με λίγο μούστο ευχαριστημένη θά 'μουνα!


Ορίστε, που φαγωθήκατε να μιλήσω :-)


ΥΓ: Όχι απ' αυτόν που γλιστράει. Από τον άλλο, που μεθάει.
« Last Edit: 30 May, 2007, 20:40:48 by F_idάνι »


mousafiris

  • Sr. Member
  • ****
    • Posts: 993
    • Gender:Male
  • Περικλής ο καλοκαιρινός

Και μένα, ο αγαπημένος μου. Γι αυτό, με την ευκαιρία αυτή και off topic, παραθέτω το καλύτερο, για μένα, ποίημα του.

    
Aubade
     
     I work all day, and get half-drunk at night.
Waking at four to soundless dark, I stare.
In time the curtain-edges will grow light.
Till then I see what's really always there:
Unresting death, a whole day nearer now,
Making all thought impossible but how
And where and when I shall myself die.
Arid interrogation: yet the dread
Of dying, and being dead,
Flashes afresh to hold and horrify.
The mind blanks at the glare. Not in remorse
- The good not done, the love not given, time
Torn off unused - nor wretchedly because
An only life can take so long to climb
Clear of its wrong beginnings, and may never;
But at the total emptiness for ever,
The sure extinction that we travel to
And shall be lost in always. Not to be here,
Not to be anywhere,
And soon; nothing more terrible, nothing more true.

This is a special way of being afraid
No trick dispels. Religion used to try,
That vast, moth-eaten musical brocade
Created to pretend we never die,
And specious stuff that says No rational being
Can fear a thing it will not feel, not seeing
That this is what we fear - no sight, no sound,
No touch or taste or smell, nothing to think with,
Nothing to love or link with,
The anasthetic from which none come round.

And so it stays just on the edge of vision,
A small, unfocused blur, a standing chill
That slows each impulse down to indecision.
Most things may never happen: this one will,
And realisation of it rages out
In furnace-fear when we are caught without
People or drink. Courage is no good:
It means not scaring others. Being brave
Lets no one off the grave.
Death is no different whined at than withstood.

Slowly light strengthens, and the room takes shape.
It stands plain as a wardrobe, what we know,
Have always known, know that we can't escape,
Yet can't accept. One side will have to go.
Meanwhile telephones crouch, getting ready to ring
In locked-up offices, and all the uncaring
Intricate rented world begins to rouse.
The sky is white as clay, with no sun.
Work has to be done.
Postmen like doctors go from house to house.

Philip Larkin
We shall not cease from exploration
And the end of all our exploring
Will be to arrive where we started
And know the place for the first time.



wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 73947
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Τα άνθη πέφτουν, ο καρπός προσβάλλεται από μύκητες και σαπίζει, τα φύλλα κιτρινίζουν και τα παίρνει ο άνεμος, το δέντρο ξεραίνεται και πεθαίνει. Δεν μένει παρά μόνο ένα κουφάρι, έτοιμο για το τσεκούρι. Και κει που πας, με βαριά καρδιά, να το ρίξεις καταγής κι αναλογίζεσαι ότι χρόνια ολόκληρα σου χάρισε σκιά, άρωμα, καρπό και ότι, ακόμα και νεκρό, θα σου χαρίσει τη ζεστασιά της φλόγας στο καταχείμωνο, βλέπεις ένα φυλλαράκι ξεπεταγμένο, σε μια  σχισμή του κουφαριού - μικρό, καταπράσινο, γεμάτο ζωντάνια, ν' ατενίζει μια φρέσκια ζωή, έτοιμο να σου χαρίσει ξανά τόσο πολλά.


Η μαγεία κι η μεγαλοσύνη της ζωής. Τα βλέπεις, Σπύρο;

Πανέμορφο κείμενο, Γιώργο! Σειρά σου ν' ασχοληθείς με το γράψιμο κι όχι ν' αρκείσαι στο να παροτρύνεις τον Σπύρο κι εμένα.
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


F_idάνι

  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 3077
    • Gender:Female
Άνθη κερασιάς
και λάμπουν : Από κάτω
ποιος είναι ξένος ;


Issa Kobayashi
« Last Edit: 31 May, 2007, 00:03:54 by F_idάνι »


 

Search Tools