Γιάννης Καρατζόγλου

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Λυσσομανούσε απόψε ο βαρδάρης όλη νύχτα,
έσπρωχνε γλάστρες στα μπαλκόνια, έσπαγε τζάμια
έσειε τέντες, δέντρα κι αυτοκίνητα και φορτηγά
μόνες τους χτύπαγαν οι καμπάνες της Οσίας Ξένης
νωρίς για ύπνο έπεσα, κουκουλωμένος όνειρα
ώσπου με πυροβόλησε η αστραπή του ήλιου.

Πρωί κι η πόλη ένα σκουπίδι, κλαδιά κομμένα με μανία.
Αρματωμένος πάλεψε ο καιρός τη μνήμη σου να επαναφέρει:
σαν χτες το βράδυ γιόρταζες πριν δέκα χρόνια δολοφονικά.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=BxJXEz7y8YM

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Πώς να κρατήσω το φως που βασιλεύει
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Χειμωνιάτικος ήλιος (1987))

Γιάννης Καρατζόγλου, Μετά το τέρμα

Εδώ που φτάσαμε θέλω κάτι να κρατήσω
λίγο απ’ τα φιλιά μας, λίγο απ’ τα θραύσματα,
ας μείνει κάτι, έστω ανεπαίσθητο, μες στην κοιλιά μου
ή λίγα ζωντανά μικρόβια απ’ την παρουσία σου.

Λέω, και πιστεύω, πόσο ο ερωτάς μας ήταν ανώφελος:
δεν τα κατάφερε, ας πούμε, να μη στείλουν τον Γιάννη στα νησιά
δεν είχε να κάνει με το ξύπνημα της εργατιάς,
δεn βοήθησε καν σε επίπεδο τοπικής ανταρσίας.

Μα τι τα θες, τα κανόνια κανόνια κι η καρδιά καρδιά
και να με εγώ, ικέτης της μνήμης σου, προσπαθώντας
να κλείσω στη χούφτα μου λίγη τελευταία περιγραφή σου
να ανασυνθέσω παλιά παιδικά μας παιχνίδια
να βρω κανένα ξεχασμένο σου γραμμάτιο που έληξε
να το κρατήσω.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Κάτω απ' τις χαραμάδες

Να ’ρχόσουν, λέει, άυλη, κάτω απ’ τις χαραμάδες
να ’μπαινες μυστικά την ώρα που κλείνουν τα φώτα
να προχωρούσες ψηλαφιστά μες στο σκοτάδι
να μ’ έβρισκες και να ’μπαινες κάτω απ’ τα σκεπάσματα...

Να ’τανε, λέει, ή πρώτη αύρα του όρθρου, της αρχής
βρέφος η μέρα να μας συναντούσε παλεύοντας
κι ύστερα οι ρόδες της σαν σύγχρονο μοτοσακό
να μας γυρίζαν στην παλιά, την καθημερινή ζωή μας...

Άσ’ τα. Μην τα γυρεύεις. Δε γίνονται πια θαύματα.
Καινούριες λέξεις δεν υπάρχουν να περιγράψουνε το θάνατο.
Μόνο βροχές από απραγματοποίητα όνειρα,
κατακλυσμός από άχρηστα αν, ίσως, μήπως αν – και τέτοια.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Το βίντεο

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Όλο το απόγευμα έβλεπε σε βίντεο τη ζωή του.

Χριστουγεννιάτικες γιορτές Αϊ-Βασίληδες φέρνουν δώρα
παιδάκια κρέμονται απ’ τα χείλη μου στο πάλκο
εργάτες και υπάλληλοι αναμένουν ένα νεύμα
ακόμα κι οι εχθροί λουφάζουν μ’ ένα στυφό χαμόγελο...

Πρωτομαγιές μοιράζοντας βραβεία στην άνοιξη
όλοι πίνουν στην υγειά του γλεντούν ευτυχισμένοι
εύφορο το γρασίδι θρεμμένα λουλούδια, φίλοι χορεύουν,
ο κήπος μια αγκαλιά μακεδονίτικα τραγούδια...

Ποιος τότε θα μου το ’λεγε πως, όλες οι χαρές τα πανηγύρια
τ’ αγέρια κι οι πρωτομαγιές οι φίλοι τα φιλιά κι οι ρεβεράντζες
σκόνη θα γίνονταν στα τέσσερα σημεία των οριζόντων
καπνός τσιγάρου οι εξουσίες και τα νεύματα κι οι προσταγές

αποκαΐδια και στάχτη πως θα γινόταν η ζωή κοντά τα λόγια
λιγοστές οι καλημέρες ασέληνες όλες οι γιορτές αιματηρά Χριστούγεννα
προσφυγιά η ψυχή κι αυτός κάθε χαράματα να κάνει καταμέτρηση
κάτι μετζίτια που έσωσε κρυμμένα κολλητά πάνω στις σάρκες. 

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Πρόσκληση σε δείπνο

Ήταν όμορφο το βράδυ στο σαλόνι, σας, ανήμερα Χριστούγεννα,
εννιά ειδών τυριά, ωραία κουβέντα, καναδέζικο ουίσκι,
πέπσι κόλα δυο δικηγόροι ένας γιατρός η αδερφή σας γλυκυτάτη
φώτιζαν βιεννέζικα κεράκια, καλοριφέρ στην πιο ειδική του θαλπωρή,
μέχρι και δίσκοι απ’ το εξωτερικό, εδώ απαγορευμένοι.

Δεν θυμάμαι ποιος άρχισε με το συντακτικό του κυβερνήτη
για το νομοσχέδιο δείνα, για τον τάδε υφυπουργό
πώς εξελίχτηκε ή συζήτηση για στέρηση ελευθερίας
πώς πήγε στους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές στο δι-ξι-θήτα...

Μα όταν ανοίξαμε το δεύτερο μπουκάλι, τι θέλαμε τις δικαιολογίες;
(Εσείς με τις ασφάλειες ζωής ο άλλος μια βιοτεχνία στα σκαριά
ο Πάνος δύο παιδιά, δυο αγγελούδια, εγώ πρωτίστως το πτυχίο
κι άλλοι άλλα: μητέρες καρδιακές πατεράδες με ζάχαρο τρία δέκα...)

Πώς χάλασε έτσι το γιορτινό σαν ξάφνου αναλογιστήκαμε όλοι
τι επιτέλους θα ’χουμε να δείξουμε, τι διαβατήριο τι βίζες...

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Νύχτα του χειμώνα

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Νύχτα του χειμώνα που γερνούν και πεθαίνουν τα βουνά
που κατεβαίνουν λάσπες από την Παιονία, έρχεσαι
και βίαια σταματάς την άργιλο του ύπνου σαν ταξίδι
που στέρεψε: αντίο, ποτάμι.

Περασμένα Χριστούγεννα, πηγαίνοντας για Πρωτοχρονιά
άλλων εποχών, όχι μακριά, που ολόκληρες ακτές
σηκώθηκαν σε μια παλίρροια και φάνηκαν ξανά
υποθαλάσσιες πόλεις βουλιάζοντας, τρομαγμένα πλοιάρια
κι εγώ έβρισκα μόνη καταφυγή τον κόλπο σου
το ελατό και όλκιμο κορμί σου.

Νυχτερινή μου υψικάμινε, τι κρίμα
τα σκουριασμένα ορυκτά του ονείρου μας
να θάβονται τώρα βαθιά στις πιο απόκρυφές μου ώρες
και να μη γίνονται νομίσματα χρυσά μιας τέλειας ανταλλαγής
στην πιο ποιητική αυτοκρατορία.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Ο θρίαμβος

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

[...] υπεροψίαν και μέθην [...]
Κ. Π. Καβάφης

Πέρα από κάθε μέτρο, θέλω και πάλι να υβρίσω
νέος και πάλι να αισθανθώ, ωραίος και δυνατός
στεφάνι δάφνινο να μ’ αποθέσουν στους βοστρύχους
και ως γενναίος χιλίαρχος να βαδίσω σε νέα μάχη.

Υπεροψία και μέθη να νιώσω επίμονα και βασανιστικά
και οίηση στο αίμα και αλαζονεία στη λέμφο
με κομπορρημοσύνη στο βλέμμα, ρεβανσισμό στις φλέβες...

Χρόνια μετά, θα λένε, πώς το επέτυχε και με μία κίνηση
γύρισε πίσω το μεγάλο ποτάμι, πίσω στις πηγές
ανέβηκε κρυφά κόντρα στους καταρράκτες κι έπιασε
στον ύπνο το ξένο ασκέρι, χάλασε τους Αγαρηνούς
κι επέστρεψε, κύμβαλο αλαλάζον με τη μεγάλη παλινόρθωση
πάνω στους ώμους της στρατιάς, σ’ έναν θρίαμβο αλησμόνητο
σε γενεές επί γενεών.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Άνθρωπος από μάρμαρο

Επειδή πρέπει
ν’ αρχίσω να παίρνω χαμπάρι πως
πάνε μάλλον οριστικά εκείνοι που ανυστερόβουλα συντρόφεψαν
τα βασικά χρόνια –τότε που το δεκάρικο ήταν δεκάρικο ακόμα–
και πάνε εξίσου οριστικά τα πρόσωπα της λευκότητας,
που, έστω, τραγουδούσαν ως το βράδυ τα ιταλικά,
οι γονείς όπου να ’ναι πάντα έρχονταν,
που περιμέναμε η παρέα ως αργά στο ινστιτούτο,

επειδή τώρα πρέπει
να πάρω πια χαμπάρι πως η οριζόντια ιδιοκτησία
επιβάλλει μιαν ημερήσια ατζέντα-φωτοαντίγραφο
των καθημερινών αγορών, των πιστώσεων, της αντοχής
της παραγωγικής διαδικασίας, του νόμου ακινήτου περιουσίας,
της ανόδου του κόστους και της τιμής
της χοληστερίνης,
μικρά παχουλά νησάκια που κατακλύζουν το αίμα,

γι’ αυτό κι εγώ γίνομαι μάρμαρο
και από δω και μπρος σωπαίνω.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Πρατήριο καυσίμων

Κι εγώ που έλεγα θα σκότωνα δράκους
για χατίρι σου, θα ’ζευα ποτάμια
και θα γκρέμιζα κάστρα για σένανε,

τη μέρα που παντρευόσουν κάποιον εργολάβο
πούλησα επτακόσια λίτρα βενζίνης σούπερ
πούλησα είκοσι κιλά ορυκτέλαια έξτρα
είχα εν γένει ένα τζίρο αρκετών χιλιάδων:

υπάρχουν, βρε αδελφέ, κι άλλοι μινώταυροι για σκοτωμό.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Ανάδραση

Λειτουργία ιδιοποίησης ή ψήγματα:
κι άλλοι λοιπόν μιλούνε κριτικά για το φιλί σου
ενώ αδρεναλίνη εκχύεται εντός μου.

Μήνες πολλούς, μετά τη διαγώνια έπαρσή σου:
έπρεπε να ’χω πάρει από καιρό χαμπάρι την κοινωνικοποίηση
άλλος σου τα κατέβασε μα συ μικροαναστολίτσες
μ’ άλλον ξεκίνησες για το Ποσείδι μια αυγή
κι εγώ σε μακρινά νησιά κοίταγα για οικόπεδα.

Η ανάδραση της πληροφορίας:
λένε πως είσαι ακόμα και κλεψίτυπο
κι εγώ θυμάμαι ακόμα εκείνο το κοπιράιτ.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Αρχαιολογικός τόπος

Ανακαλύπτεται τόπος αρχαιολογικός το σώμα σου∙
επάνω σου έχτισαν βίλες αστικές ρομβοειδείς πισίνες
οπότε επενέβη η σκαπάνη έφτασε στρώματα απάτητα
πράγματα αγνοημένα φανταστικοί πολιτισμοί στα χείλια
κρυφά κτερίσματα αποθηκευμένα ολόγυρα στα μέλη
νωπά παρ’ όλη τη δράση του καιρού μέσα σε τύμβους
άγνωστα σε συνέδρια και ανακοινώσεις.

Στρώματα επάλληλα, κάθε τους γνώση τραντάζει
όσο ο εργάτης αποκαλύπτει ταχυπαλμεί η εκσκαφή
στο τι ιλύ θα ανασύρει η αξίνα, ματωμένη,
με τι είδους εμβολή θα γνωριστούν τα νέα μαντάτα.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Οι θεοί πεθαίνουν

Από νύχτα σε νύχτα πεθαίνουν οι θεοί.

αισθάνεσαι ένα άρωμα στους δρόμους, μια γεύση
έρωτα στις καθημερινές συναναστροφές,
όλα μιλάνε μια έρημη γλώσσα – είναι τ’ αγόρια
που προγυμνάζονται στο καλοκαίρι, και τα κορίτσια
που απλώνουν σαν κληματαριές
και ζούνε τόσο λίγο στην καρδιά μας
κι από νύχτα σε νύχτα πεθαίνουν σαν θεοί.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου, Ενύπνιο

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]
 
Πέρασαν κούτσα κούτσα πέντε χρόνια από τότε
βουνίσια χρόνια, με πανώλες και λοιμούς, θανατικά
ληστείες, προσφυγιές, χιονισμένα φεγγάρια
ανήλιαγα κελιά σε βυθισμένες πόλεις σε κατσαρίδες.

Λοιπόν, μια νύχτα αλκοολική που καίγονταν τα πάντα
βγήκες μπροστά μου, λέει, μέρα-μεσημέρι μέσα σε οίκο εμπορίου
–δεν σε περίμενα μιλώντας για επιτόκια και προθεσμίες–
οπότε διώχνεις, λέει, τους ληστές μ’ ένα σου νεύμα,
μαζεύεις τα φουστάνια σου, ζυγώνεις σαν μαινάδα
κάθεσαι επάνω μου στα γόνατα, μου ανελκύεις τη φύση
και βγαίνει όλη η πύρινή μας πανδαισία σε ένα βέβηλο ταξίδι
όπως τότε, την εποχή των καυτών μας παγετώνων.

Ίχνη της νύχτας το άλλο πρωί στο άσημο ξενοδοχείο.
Η μέρα ξεκίνησε με βόρεια ομίχλη και η ζωή
συνέχισε με βόρεια ομίχλη, πληθωριστική
σ’ έναν τυφώνα από οικονομικές διαπραγματεύσεις
σχεδόν όπως τότε.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Γιάννης Καρατζόγλου: Σε είδα, Ανέστη

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Στο έκτο πάτωμα του πρώτου μου σπιτιού στην Καρμπολά
τα ασημένια σου μαλλιά να τα χαϊδεύει ένα υγρό αεράκι
στους ώμους τα φτερά σου να ’χουν θρέψει λυπημένα
(κοντεύουν δέκα χρόνια που ανέβηκες εκεί στο δώμα)
με απλωτές κινήσεις να πετάς, να με φωνάζεις.

Παρόντες άπαντες, μου είπες. Πατέρες μάνες φίλοι συγγενείς
έρωτες ανεκπλήρωτοι, παλιοί σου γείτονες, συμμαθητές,
καλή παρέα κάνουμε, τα λέμε κάθε τόσο και μας λείπεις.

Σιγά σιγά κι εγώ ετοιμάζομαι, φίλε, σου ψιθύρισα. Λίγο ακόμα χρόνο θέλω
κάτι σελίδες να τελειώσω που άρχισα, ένα χωράφι να πουλήσω
εκεί στη Νάουσα να μην πνιγούν στα χρέη τα παιδιά
επίγεια δάνεια να ξοφλήσω φόρους κληρονομιάς να προπληρώσω
μια υποχρέωση που έχω σε μια αγάπη να διευθετήσω
θ’ αρχίσω κι εγώ λίγο λίγο ν’ ανεβαίνω στην ταράτσα.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
(γραμμένο για τον ποιητή Ανέστη Ευαγγέλου)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)

[wings]

Πηγή: inspireddaybyday.blogspot.com

Γιάννης Καρατζόγλου, Το λεξικό

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Αυτό το ξεχαρβαλωμένο λεξικό δεν πετιέται, κόρη μου,
το κουβαλούσα όλα αυτά τα χρόνια μες στο μαύρο χιόνι
για να μου αποδίδει στα αγγλικά την τέλεια μοναξιά
τα σαββατόβραδα βουνά που μόνος εκφωνούσα
σπάνια ουρλιαχτά, κραυγάζοντας προς άγνωστες κορφές
κι αυτές καλόγνωμες μου ανταπέδιδαν αρώματα
πορτοκαλιών και κίτρων απ’ τις ευσπλαχνικές χαράδρες
ή όταν βάδιζα στην άμμο σε σιωπηλές ακρογιαλιές
ίχνη ταιριάζοντας πάνω σε άγνωστα βήματα, για να περάσει η ώρα.

Αυτό το μαύρο διαλυμένο λεξικάκι θα σου αφήσω, κόρη μου,
και όταν θα φύγω, οι υπογραμμισμένες λέξεις του
θα σου θυμίζουνε τις δύσμορφες τις ώρες του πατέρα.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)